"Halt And Catch Fire"
Δευτερόλεπτα μετά τον θάνατο του Πανάρετου,ξεκίνησε ένα ασταμάτητο ντόμινο εκρήξεων.Η τηλεοπτική εκτέλεση προβλήθηκε παντού στον κόσμο,έγινε πρώτο θέμα στα περισσότερα ξένα μέσα.
Στο internet,τα φράγματα και τα τείχη χάθηκαν κάτω απ'τη πλημμύρα.Απωθημένα συναισθήματα δεκαετιών,όλα τα τοξικά απόβλητα που οι άνθρωποι έκρυβαν μέσα τους,ξεχείλισαν από παντού.
Ένα μεγάλο κομμάτι πανηγύριζε,ξεχόλιαζε.Ζητούσε κι άλλες εκτελέσεις.Άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους,που δεν τους ένωνε τίποτα,είχαν γευτεί αίμα και δεν ήθελαν να σβήσει αυτή η γλυκιά γεύση.Οι αντίθετες φωνές,ό,τι κι αν έλεγαν,ήταν σαν να μην υπήρχαν,δε μπορούσαν να κολυμπήσουν ή να σταθούν σ'αυτό το ρεύμα.
Όλοι το συζητούσαν,παντού.Πολλές φορές ψιθυριστά,κοιτάζοντας καχύποπτα γύρω τους,λες και η αναφορά και μόνο,έφτανε να σε κάνει μέλος της συνομωσίας.
Οι πολιτικοί αιφνιδιάστηκαν.Οι περισσότεροι διπλασίασαν τις φρουρές τους,ένω κάποιοι προσέλαβαν και ιδιωτική ασφάλεια.
Ο ένας μετά τον άλλο,πέρναγαν απ'τα δελτία ειδήσεων για να καταδικάσουν το γεγονός,μουδιασμένες δηλώσεις και θεατρινισμοί,νταηλίκια και ρεσιτάλ κακής ηθοποιίας,μεσήλικες που θύμιζαν φοβισμένα παιδιά,φώναζαν στο σκοτάδι για να ξεγελάσουν το τρόμο τους.
Ο Κέρβερος που ονομάζεται Μ.Μ.Ε. είχε βραχυκυκλώσει.Κάποια κεφάλια γρύλιζαν (εφημερίδες),κάποια γαβγιζαν(κανάλια) και όλα από τη λύσσα τους να δαγκώσουν κάτι,θα έτρωγαν το ένα το άλλο.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης πήγαινε πάνω κάτω στο γραφείο του.Φαινόταν σαν να είχε γεννηθεί άυπνος.Σαν φωτογραφία που κιτρίνησε μέσα σε ένα βράδυ,κάθε λεπτό τον γερνούσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα.Δε μπορούσε να σταθεί,μέσα σε λίγες μέρες είχε αδειάσει μισό πακέτο,για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια.
Είχε επιβιώσει από τη πτώση τριών κυβερνήσεων,απ'την αντιπάθεια εως το μίσος των πολιτών,απ'τα πισώπλατα μαχαιρώματα του παρασκηνίου.Ήταν ακόμα εκεί,ήξερε πως η επιμονή και η προσαρμοστικότητα του θα τον αντάμοιβαν.Ήταν απ'τους ευνοούμενους,οι γιγαντες στις σκιές τον προόριζαν για μεγαλύτερα πράγματα.Μέχρι χθες το βράδυ.Τώρα όλο το βάρος του κόσμου ήταν στους ώμους του και δεν ήξερε αν θ'άντεχε.
Αυτοί που περίμενε ,επιτέλους ήρθαν.Ο αρχηγός της αστυνομίας και ο διοικητής της ΕΥΠ,δικός του άνθρωπος.Μπήκαν μέσα,ο αρχηγός κάθιδρος.Έσβησε το τσιγάρο και έβαλε τα γυαλιά του"Πείτε μου πως βρέθηκε ο Πανάρετος""Ναι τον βρήκαμε""Ευτυχώς,γιατί μ'έχουν τρελάνει στα τηλέφωνα.Σύντομα και περιεκτικά,πείτε μου τι έχετε,που τον βρήκατε;".Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους."Στη Ραφήνα,στο υπόγειο ενός σπιτιού""Σε ποιον ανήκει το σπίτι,έχει καμιά σχέση με το φόνο;"
Καμιά απάντηση."Ποιανού είναι το σπίτι;".Και πάλι καμιά απάντηση,κοίταζαν το πάτωμα,έμοιαζαν με μαθητές που τους είχαν στείλει στο διευθυντή για να τους τιμωρήσει και ντρεπόντουσαν να πουν τι έκαναν,προσπαθούσαν να κρυφτούν ο ένας πίσω απ'τον άλλο.
"Τι πάθατε,κουφαθήκατε;Που στο διάολο τον βρήκατε;".Ο αρχηγός της αστυνομίας πνιγόταν στον ιδρώτα του."Κύριε υπουργε ξέρετε..""Άσε τα κύριε υπουργέ και λέγε!Κόψτε τις μαλακίες και πείτε μου τι έχετε.Και να ξέρετε,πως αν δε βρείτε το δολοφόνο γρήγορα,δε θα πέσω μόνος μου.Όσο βαθιά κι αν με θάψουν,εσάς θα σας θάψω βαθύτερα!Δε θέλω άλλες δικαιολογίες και καθυστερήσεις,λέγε!"
Ο αρχηγός ήταν στο παρά πέντε του εγκεφαλικού.Ο διοικητής της ΕΥΠ του ψιθύρισε κάτι στο αυτί και τον έδιωξε.Ο υπουργός ξεφύσηξε από αγανάκτηση,έκατσε πίσω απ'το γραφείο του και άναψε τσιγάρο.Έδωσε τον αναπτήρα του στον Γεωργά.
"Θύμησε μου να τον στείλω για σύνταξη αυτόν το μαλάκα.Λέγε ρε Τάσο,τι έγινε,,σε ποιον ανήκει το σπίτι;Τον βρήκατε,έχει καμιά σχέση με το φόνο;""Το σπίτι είναι του γιού σου""Τι πράγμα;""Το σπίτι ανήκει στο γιό σου,ο Πανάρετος βρέθηκε στο εξοχικό του."Η ηχώ της πρότασης ήταν το ωστικό κύμα της έκρηξης,ένιωσε τα πάντα μέσα του να γίνονται κομμάτια.
Σηκώθηκε απ'τη θέση του."Είσαι σίγουρος;""Απόλυτα".Κοίταξε γύρω του αντανακλαστικά,σαν να είδε κάποιον κρυμμένο."Τον βρήκε η γυναίκα που καθαρίζει το σπίτι μια φορά την εβδομάδα,σε προχωρημένη αποσύνθεση.Αυτό που είδαμε χθες ήταν video,γυρισμένο πριν από 4-5 μέρες,σε άγνωστο μέχρι στιγμής χώρο.Είμαστε σίγουροι πως δεν έγινε στο σπίτι του γιού σου,απλά τον άφησαν εκεί".
"Δεν υπάρχει κανένας μάρτυρας,ένας άνθρωπος,κάποιος να είδε κάτι,να άκουσε κάτι;""Κανένας.Το ξέρεις καλύτερα από μένα,η περιοχή είναι απομονωμένη.Αν και καλοκαίρι,δεν ήταν κανένας στα γειτονικά σπίτια".Ο υπουργός έλυσε τη γραβάτα,ξεκούμπωσε το πουκάμισο,αλλά η θηλιά ήταν ακόμα εκεί.
"Δεν μπορεί να συμβαίνει σε μένα αυτό το πράγμα.Δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο;Εκεί στην ΕΥΠ τι κάνετε,δε βρήκατε κάτι ύποπτο;Τι σκατά παρακολουθείτε τότε;Ψάξατε τους αριθμούς που είχε βάλει στην οθόνη;Πόσοι έστειλαν τελικά μήνυμα;""Μέχρι στιγμής τίποτα.Η Σήμανση δεν βρήκε αποτυπώματα.Όσο για τους αριθμούς.."
Έσβηνε το τσιγάρο μέχρι που η γόπα διαλύθηκε."Ήταν στο όνομα του Πανάρετου""Δε μιλάς σοβαρά""Δυστυχώς.Όπως και τα χιλιάδες μηνύματα.Μιλήσαμε με τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας πριν έρθω.400.000 μηνύματα στάλθηκαν από δύο μόνο αριθμούς,που και αυτοί ανήκουν στον Πανάρετο.Δεν ξέρουν πως έγινε αυτό,το ψάχνουν.Ακόμα κι αν βρίσκαμε ποιοι πραγματικά έστειλαν τα 400.000 μηνύματα,θα ήταν άχρηστα.Δεν ήξεραν πως αυτό που έβλεπαν ήταν μαγνητοσκοπημένο.Τι θα έκανες,θα κυνηγούσες 400.000 άτομα;"
"Κάποιος πρέπει να τη πληρώσει Τάσο""Και θα τη πληρώσουν 400.000 κόσμος;Είσαι με τα καλά σου;Θα σε λυνστάρουν.Θέλεις να γίνεις Πανάρετος στη θέση του Πανάρετου;""Ο γιός μου δε θα πάει φυλακή!Και δε θα αφήσω κανέναν να σπιλώσει το όνομα μου!"
Τα μάτια του άφριζαν.Απομακρύνθηκε,άνοιξε το παράθυρο."Συγγνώμη ρε Τάσο,δεν ήθελα να ξεσπάσω σε σένα""Καταλαβαίνω Δημήτρη.Πες μου τι θέλεις να κάνουμε".Έβγαλε τα γυαλιά του,τα καθάρισε και τα ξαναφόρεσε.Έκλεισε το παράθυρο και πλησίασε τον Γεωργά."Θάψτο""Ορίστε;""Θάψτο.Τώρα που είναι νωρίς,όσο δε το ξέρουν αρκετοί.Βρες ένα άλλο μέρος, δε μ'ενδιαφέρει που,αρκεί να μην είναι το σπίτι του γιού μου.Να χρησιμοποιήσεις τους πιο έμπιστους και εχέμυθους συνεργάτες σου.Φύγε τώρα και κανονίσε το.Θα σε περιμένω το βράδυ στο σπίτι,για να μου τα πεις όλα με λεπτομέρειες,να σχεδιάσουμε και το τι θα πούμε στον Τύπο"
Τον κοίταζε εμβόντητος."Δημήτρη είσαι σίγουρος γι'αυτό που πας να κάνεις;""Γιατί,έχεις καμιά καλύτερη ιδέα;""Όσο κι αν σου φανεί παράξενο,νομίζω πως θα ήταν καλύτερα να λέγαμε την αλήθεια""Είσαι εντελώς μαλάκας;Για ποιο λόγο να βγάλω μόνος μου τα μάτια μου και να χαντακώσω τον Άρη;".Ο Γεωργάς άναψε δεύτερο τσιγάρο."Άκουσε με λίγο.Η αλήθεια θα δημιουργούσε πολύ θόρυβο στην αρχή,μακροπρόθεσμα όμως θα σου έκανε καλό.Όσο κι αν σε αντιπαθεί μεγάλο κομμάτι του κόσμου,τον Πανάρετο τον αντιπαθούσαν περισσότερο..Δε θα πίστευαν ποτέ -όσο κι αν το ήθελαν-ότι ο γιός σου είναι εγκληματίας.
Ένας ανερχόμενος δικηγόρος και μελλοντικός πολιτικός, γιατί να σκοτώσει τον Πανάρετο;Δεν έχει νόημα.Ίσως μάλιστα κάποιοι να άλλαζαν γνώμη για σένα,να εκτιμούσαν το γεγονός πως δε το κουκούλωσες το θέμα.Ο κόσμος ξεχνάει γρήγορα Δημήτρη.Θα έκανε καλό και στον Άρη,θα του έδινε ώθηση αυτή η ιστορία.Μερικές φορές το πρόβλημα είναι η λύση".Ο υπουργός τον παρακουλουθούσε έτοιμος να εκραγεί."Έχεις τρελαθεί τελείως;Τι μαλακίες είναι αυτές;Θα με σταυρώσουν την επόμενη στιγμή,μόλις μαθευτεί η αλήθεια,θα είμαι τελειωμένος και εγώ και ο Άρης,γιατί ν'αυτοκτονήσω;"
"Γιατί θα εύχεσαι να το είχες κάνει,όταν κάποια στιγμή μαθευτεί.Δημήτρη,είμαι με το μέρος σου,ό,τι κι αν γίνει και το ξέρεις.Αλλά αυτή η ιστορία δε θα μας βγει σε καλό.Δε θα μπορέσουμε να το κρύψουμε για πολύ καιρό και όταν θα βγει στο φως,γιατί κάποια στιγμή θα βγει,δε θα υπάρχει επιστροφή""Τίποτα δε θα γίνει αν κάνεις καλά τη δουλειά σου.Ακόμη κι αν δε μπορέσεις να το θάψεις για πάντα,θα πρέπει να κερδίσουμε όσο περισσότερο χρόνο γίνεται και να σκεφτούμε ένα εναλλακτικό σχέδιο.Μη σπαταλάς άλλο χρόνο,φύγε και έλα το βράδυ,ό,τι ώρα και να'ναι".
Ο Γεωργάς έφυγε,με μια έκφραση απογοήτευσης και παραίτησης να μουτζουρώνει το πρόσωπο του.Οι ώρες δε περνούσαν,ο υπουργός πνιγόταν.Όσο κι αν ξεκούμπωνε το πουκάμισο,ασφυκτιούσε,όσο κι αν κατέβαζε τη θερμοκρασία στο κλιματισμό,ο ιδρώτας τον έλιωνε.
Δεν άντεχε άλλο στο γραφείο.Έφυγε νωρίς.Η δυσφορία του μεγάλωνε,έξω απ'τα παράθυρα όλα είχαν πάρει φωτιά.Ένιωθε σαν να ήταν η σκιά κάποιου άλλου,κάποιου ξένου,που δε μπορούσε να σταματήσει τις πράξεις του,μόνο να τον ακολουθεί και να είναι μάρτυρας σε ό,τι έκανε.
Βγαίνοντας απ'τ'αυτοκίνητο ζαλίστηκε.Βούλιαζε με κάθε βήμα σε κινούμενη άμμο.Όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν πιο αργά,να σταματάνε,μόνο η καρδιά του πήγαινε πιο γρήγορα,ο χτύπος της τον στραγγάλιζε.
Λίγα μέτρα πριν την είσοδο του σπιτιού,κατέρρευσε.Αργά,πρώτα το ένα πόδι και μετά το άλλο,γονάτισε και έπεσε.Το κόκκινο σκοτάδι πλημμύρισε τα μάτια του,ενώ το απαλό βουητό έσβησε κάθε ήχο πριν ξεθωριάσει.
Στο internet,τα φράγματα και τα τείχη χάθηκαν κάτω απ'τη πλημμύρα.Απωθημένα συναισθήματα δεκαετιών,όλα τα τοξικά απόβλητα που οι άνθρωποι έκρυβαν μέσα τους,ξεχείλισαν από παντού.
Ένα μεγάλο κομμάτι πανηγύριζε,ξεχόλιαζε.Ζητούσε κι άλλες εκτελέσεις.Άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους,που δεν τους ένωνε τίποτα,είχαν γευτεί αίμα και δεν ήθελαν να σβήσει αυτή η γλυκιά γεύση.Οι αντίθετες φωνές,ό,τι κι αν έλεγαν,ήταν σαν να μην υπήρχαν,δε μπορούσαν να κολυμπήσουν ή να σταθούν σ'αυτό το ρεύμα.
Όλοι το συζητούσαν,παντού.Πολλές φορές ψιθυριστά,κοιτάζοντας καχύποπτα γύρω τους,λες και η αναφορά και μόνο,έφτανε να σε κάνει μέλος της συνομωσίας.
Οι πολιτικοί αιφνιδιάστηκαν.Οι περισσότεροι διπλασίασαν τις φρουρές τους,ένω κάποιοι προσέλαβαν και ιδιωτική ασφάλεια.
Ο ένας μετά τον άλλο,πέρναγαν απ'τα δελτία ειδήσεων για να καταδικάσουν το γεγονός,μουδιασμένες δηλώσεις και θεατρινισμοί,νταηλίκια και ρεσιτάλ κακής ηθοποιίας,μεσήλικες που θύμιζαν φοβισμένα παιδιά,φώναζαν στο σκοτάδι για να ξεγελάσουν το τρόμο τους.
Ο Κέρβερος που ονομάζεται Μ.Μ.Ε. είχε βραχυκυκλώσει.Κάποια κεφάλια γρύλιζαν (εφημερίδες),κάποια γαβγιζαν(κανάλια) και όλα από τη λύσσα τους να δαγκώσουν κάτι,θα έτρωγαν το ένα το άλλο.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης πήγαινε πάνω κάτω στο γραφείο του.Φαινόταν σαν να είχε γεννηθεί άυπνος.Σαν φωτογραφία που κιτρίνησε μέσα σε ένα βράδυ,κάθε λεπτό τον γερνούσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα.Δε μπορούσε να σταθεί,μέσα σε λίγες μέρες είχε αδειάσει μισό πακέτο,για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια.
Είχε επιβιώσει από τη πτώση τριών κυβερνήσεων,απ'την αντιπάθεια εως το μίσος των πολιτών,απ'τα πισώπλατα μαχαιρώματα του παρασκηνίου.Ήταν ακόμα εκεί,ήξερε πως η επιμονή και η προσαρμοστικότητα του θα τον αντάμοιβαν.Ήταν απ'τους ευνοούμενους,οι γιγαντες στις σκιές τον προόριζαν για μεγαλύτερα πράγματα.Μέχρι χθες το βράδυ.Τώρα όλο το βάρος του κόσμου ήταν στους ώμους του και δεν ήξερε αν θ'άντεχε.
Αυτοί που περίμενε ,επιτέλους ήρθαν.Ο αρχηγός της αστυνομίας και ο διοικητής της ΕΥΠ,δικός του άνθρωπος.Μπήκαν μέσα,ο αρχηγός κάθιδρος.Έσβησε το τσιγάρο και έβαλε τα γυαλιά του"Πείτε μου πως βρέθηκε ο Πανάρετος""Ναι τον βρήκαμε""Ευτυχώς,γιατί μ'έχουν τρελάνει στα τηλέφωνα.Σύντομα και περιεκτικά,πείτε μου τι έχετε,που τον βρήκατε;".Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους."Στη Ραφήνα,στο υπόγειο ενός σπιτιού""Σε ποιον ανήκει το σπίτι,έχει καμιά σχέση με το φόνο;"
Καμιά απάντηση."Ποιανού είναι το σπίτι;".Και πάλι καμιά απάντηση,κοίταζαν το πάτωμα,έμοιαζαν με μαθητές που τους είχαν στείλει στο διευθυντή για να τους τιμωρήσει και ντρεπόντουσαν να πουν τι έκαναν,προσπαθούσαν να κρυφτούν ο ένας πίσω απ'τον άλλο.
"Τι πάθατε,κουφαθήκατε;Που στο διάολο τον βρήκατε;".Ο αρχηγός της αστυνομίας πνιγόταν στον ιδρώτα του."Κύριε υπουργε ξέρετε..""Άσε τα κύριε υπουργέ και λέγε!Κόψτε τις μαλακίες και πείτε μου τι έχετε.Και να ξέρετε,πως αν δε βρείτε το δολοφόνο γρήγορα,δε θα πέσω μόνος μου.Όσο βαθιά κι αν με θάψουν,εσάς θα σας θάψω βαθύτερα!Δε θέλω άλλες δικαιολογίες και καθυστερήσεις,λέγε!"
Ο αρχηγός ήταν στο παρά πέντε του εγκεφαλικού.Ο διοικητής της ΕΥΠ του ψιθύρισε κάτι στο αυτί και τον έδιωξε.Ο υπουργός ξεφύσηξε από αγανάκτηση,έκατσε πίσω απ'το γραφείο του και άναψε τσιγάρο.Έδωσε τον αναπτήρα του στον Γεωργά.
"Θύμησε μου να τον στείλω για σύνταξη αυτόν το μαλάκα.Λέγε ρε Τάσο,τι έγινε,,σε ποιον ανήκει το σπίτι;Τον βρήκατε,έχει καμιά σχέση με το φόνο;""Το σπίτι είναι του γιού σου""Τι πράγμα;""Το σπίτι ανήκει στο γιό σου,ο Πανάρετος βρέθηκε στο εξοχικό του."Η ηχώ της πρότασης ήταν το ωστικό κύμα της έκρηξης,ένιωσε τα πάντα μέσα του να γίνονται κομμάτια.
Σηκώθηκε απ'τη θέση του."Είσαι σίγουρος;""Απόλυτα".Κοίταξε γύρω του αντανακλαστικά,σαν να είδε κάποιον κρυμμένο."Τον βρήκε η γυναίκα που καθαρίζει το σπίτι μια φορά την εβδομάδα,σε προχωρημένη αποσύνθεση.Αυτό που είδαμε χθες ήταν video,γυρισμένο πριν από 4-5 μέρες,σε άγνωστο μέχρι στιγμής χώρο.Είμαστε σίγουροι πως δεν έγινε στο σπίτι του γιού σου,απλά τον άφησαν εκεί".
"Δεν υπάρχει κανένας μάρτυρας,ένας άνθρωπος,κάποιος να είδε κάτι,να άκουσε κάτι;""Κανένας.Το ξέρεις καλύτερα από μένα,η περιοχή είναι απομονωμένη.Αν και καλοκαίρι,δεν ήταν κανένας στα γειτονικά σπίτια".Ο υπουργός έλυσε τη γραβάτα,ξεκούμπωσε το πουκάμισο,αλλά η θηλιά ήταν ακόμα εκεί.
"Δεν μπορεί να συμβαίνει σε μένα αυτό το πράγμα.Δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο;Εκεί στην ΕΥΠ τι κάνετε,δε βρήκατε κάτι ύποπτο;Τι σκατά παρακολουθείτε τότε;Ψάξατε τους αριθμούς που είχε βάλει στην οθόνη;Πόσοι έστειλαν τελικά μήνυμα;""Μέχρι στιγμής τίποτα.Η Σήμανση δεν βρήκε αποτυπώματα.Όσο για τους αριθμούς.."
Έσβηνε το τσιγάρο μέχρι που η γόπα διαλύθηκε."Ήταν στο όνομα του Πανάρετου""Δε μιλάς σοβαρά""Δυστυχώς.Όπως και τα χιλιάδες μηνύματα.Μιλήσαμε με τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας πριν έρθω.400.000 μηνύματα στάλθηκαν από δύο μόνο αριθμούς,που και αυτοί ανήκουν στον Πανάρετο.Δεν ξέρουν πως έγινε αυτό,το ψάχνουν.Ακόμα κι αν βρίσκαμε ποιοι πραγματικά έστειλαν τα 400.000 μηνύματα,θα ήταν άχρηστα.Δεν ήξεραν πως αυτό που έβλεπαν ήταν μαγνητοσκοπημένο.Τι θα έκανες,θα κυνηγούσες 400.000 άτομα;"
"Κάποιος πρέπει να τη πληρώσει Τάσο""Και θα τη πληρώσουν 400.000 κόσμος;Είσαι με τα καλά σου;Θα σε λυνστάρουν.Θέλεις να γίνεις Πανάρετος στη θέση του Πανάρετου;""Ο γιός μου δε θα πάει φυλακή!Και δε θα αφήσω κανέναν να σπιλώσει το όνομα μου!"
Τα μάτια του άφριζαν.Απομακρύνθηκε,άνοιξε το παράθυρο."Συγγνώμη ρε Τάσο,δεν ήθελα να ξεσπάσω σε σένα""Καταλαβαίνω Δημήτρη.Πες μου τι θέλεις να κάνουμε".Έβγαλε τα γυαλιά του,τα καθάρισε και τα ξαναφόρεσε.Έκλεισε το παράθυρο και πλησίασε τον Γεωργά."Θάψτο""Ορίστε;""Θάψτο.Τώρα που είναι νωρίς,όσο δε το ξέρουν αρκετοί.Βρες ένα άλλο μέρος, δε μ'ενδιαφέρει που,αρκεί να μην είναι το σπίτι του γιού μου.Να χρησιμοποιήσεις τους πιο έμπιστους και εχέμυθους συνεργάτες σου.Φύγε τώρα και κανονίσε το.Θα σε περιμένω το βράδυ στο σπίτι,για να μου τα πεις όλα με λεπτομέρειες,να σχεδιάσουμε και το τι θα πούμε στον Τύπο"
Τον κοίταζε εμβόντητος."Δημήτρη είσαι σίγουρος γι'αυτό που πας να κάνεις;""Γιατί,έχεις καμιά καλύτερη ιδέα;""Όσο κι αν σου φανεί παράξενο,νομίζω πως θα ήταν καλύτερα να λέγαμε την αλήθεια""Είσαι εντελώς μαλάκας;Για ποιο λόγο να βγάλω μόνος μου τα μάτια μου και να χαντακώσω τον Άρη;".Ο Γεωργάς άναψε δεύτερο τσιγάρο."Άκουσε με λίγο.Η αλήθεια θα δημιουργούσε πολύ θόρυβο στην αρχή,μακροπρόθεσμα όμως θα σου έκανε καλό.Όσο κι αν σε αντιπαθεί μεγάλο κομμάτι του κόσμου,τον Πανάρετο τον αντιπαθούσαν περισσότερο..Δε θα πίστευαν ποτέ -όσο κι αν το ήθελαν-ότι ο γιός σου είναι εγκληματίας.
Ένας ανερχόμενος δικηγόρος και μελλοντικός πολιτικός, γιατί να σκοτώσει τον Πανάρετο;Δεν έχει νόημα.Ίσως μάλιστα κάποιοι να άλλαζαν γνώμη για σένα,να εκτιμούσαν το γεγονός πως δε το κουκούλωσες το θέμα.Ο κόσμος ξεχνάει γρήγορα Δημήτρη.Θα έκανε καλό και στον Άρη,θα του έδινε ώθηση αυτή η ιστορία.Μερικές φορές το πρόβλημα είναι η λύση".Ο υπουργός τον παρακουλουθούσε έτοιμος να εκραγεί."Έχεις τρελαθεί τελείως;Τι μαλακίες είναι αυτές;Θα με σταυρώσουν την επόμενη στιγμή,μόλις μαθευτεί η αλήθεια,θα είμαι τελειωμένος και εγώ και ο Άρης,γιατί ν'αυτοκτονήσω;"
"Γιατί θα εύχεσαι να το είχες κάνει,όταν κάποια στιγμή μαθευτεί.Δημήτρη,είμαι με το μέρος σου,ό,τι κι αν γίνει και το ξέρεις.Αλλά αυτή η ιστορία δε θα μας βγει σε καλό.Δε θα μπορέσουμε να το κρύψουμε για πολύ καιρό και όταν θα βγει στο φως,γιατί κάποια στιγμή θα βγει,δε θα υπάρχει επιστροφή""Τίποτα δε θα γίνει αν κάνεις καλά τη δουλειά σου.Ακόμη κι αν δε μπορέσεις να το θάψεις για πάντα,θα πρέπει να κερδίσουμε όσο περισσότερο χρόνο γίνεται και να σκεφτούμε ένα εναλλακτικό σχέδιο.Μη σπαταλάς άλλο χρόνο,φύγε και έλα το βράδυ,ό,τι ώρα και να'ναι".
Ο Γεωργάς έφυγε,με μια έκφραση απογοήτευσης και παραίτησης να μουτζουρώνει το πρόσωπο του.Οι ώρες δε περνούσαν,ο υπουργός πνιγόταν.Όσο κι αν ξεκούμπωνε το πουκάμισο,ασφυκτιούσε,όσο κι αν κατέβαζε τη θερμοκρασία στο κλιματισμό,ο ιδρώτας τον έλιωνε.
Δεν άντεχε άλλο στο γραφείο.Έφυγε νωρίς.Η δυσφορία του μεγάλωνε,έξω απ'τα παράθυρα όλα είχαν πάρει φωτιά.Ένιωθε σαν να ήταν η σκιά κάποιου άλλου,κάποιου ξένου,που δε μπορούσε να σταματήσει τις πράξεις του,μόνο να τον ακολουθεί και να είναι μάρτυρας σε ό,τι έκανε.
Βγαίνοντας απ'τ'αυτοκίνητο ζαλίστηκε.Βούλιαζε με κάθε βήμα σε κινούμενη άμμο.Όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν πιο αργά,να σταματάνε,μόνο η καρδιά του πήγαινε πιο γρήγορα,ο χτύπος της τον στραγγάλιζε.
Λίγα μέτρα πριν την είσοδο του σπιτιού,κατέρρευσε.Αργά,πρώτα το ένα πόδι και μετά το άλλο,γονάτισε και έπεσε.Το κόκκινο σκοτάδι πλημμύρισε τα μάτια του,ενώ το απαλό βουητό έσβησε κάθε ήχο πριν ξεθωριάσει.
