Ποθήσαμε τη σιωπή - μα ήρθε η απουσία.
Βύρων Λεοντάρης
Δε μπορείς να δεις τη φωτιά όταν έρχεται,μόνο όταν φεύγει.Μερικές φορές ξεκινάει από μέσα,κάποιες απ'έξω.Σαν σπινθήρας,από το τσιγάρο σου.Άλλες σαν αστραπή.Μερικές φορές, για να σε ζεστάνει,πρέπει να σε τυφλώσει,ενώ κάποιες άλλες,πρέπει να σε κάψει για να σε φωτίσει.Οι στάχτες δεν μπορούν να σε ζεστάνουν.Μπορείς να γράψεις με αυτές.Να τις ρίξεις στο νερό και να ξεπλύνεις τη βρωμιά.Ο καπνός μπορεί να σε πνίξει.Ή να γίνει σήματα,μια γλώσσα δίχως λέξεις.Μόνο η φωτιά μπορεί να σβήσει μια συγκεκριμένη πείνα και δίψα.Μόνο μια συγκεκριμένη πείνα και δίψα μπορεί να ανάψει ξανά τη φωτιά.
Η φωτιά μπορεί να είναι μεταφορά ή παρομοίωση.Της αρέσουν πιο πολύ τα ρήματα.Απεχθάνεται τις τελείες και τα θαυμαστικά.Προτιμάει τις παρενθέσεις και τα αποσιωπητικά,που μοιάζουν με τρύπες από σφαίρες.Τυχαίνει να φλέγεσαι ολόκληρος και να μη το ξέρεις.Να ζεσταίνεις και να φωτίζεις τους άλλους,χωρίς να το καταλαβαίνεις,ένας τυφλός ήλιος που βλέπει μόνο τις σκιές του.
Ίσως να πνίγεσαι στις φωτιές των άλλων,να βουλιάζεις στο φως τους.Η φωτιά μπορεί να γίνει χειρότερη από το σκοτάδι.Όσο κι αν αντισταθείς,θα σε βρει.Θα τρυπώσει από τις ρωγμές κάθε αίσθησης,θα ταξιδέψει με κάθε σκέψη,θα παρασύρει κάθε κύτταρο.Κάποιες φωτιές δεν μπορείς να τις ανάψεις,μόνο να τις περιμένεις να σε βρουν.Μπορεί να μη έρθουν ποτέ,μπορεί να περάσουν δίπλα,ακόμη και από μέσα σου και να μην νιώσεις τίποτα.Τη φωτιά την περιμένεις ή σε αιφνιδιάζει,αλλά δε μπορείς να την ακολουθήσεις.
Η φωτιά μπορεί να κάνει τις μέρες σου σπίρτα,τις νύχτες πυροτεχνήματα ή να σε κάνει να νιώθεις σαν τσιγάρο,που καίγεται στο τασάκι,δίχως να νιώσει ποτέ να το αγκαλιάζουν χείλη και να το κάνουν στάχτη.Καίγεσαι ή καις;Φωτίζεις ή τυφλώνεις;Ζεσταίνεις ή είσαι μόνο στάχτες και καπνό;
Ο πυρετός είναι η πυξίδα της φωτιάς.Ο καθένας έχει μια φωτιά να να περιμένει.Την ακούει,μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας,να ψιθυρίζει μέσα στις φλέβες και τις αρτηρίες του.
