Best Of 2022

 

Films

1. Bullet Train

2. Elvis

3. Babylon

4. Fire Of Love

5. Fresh

6. Athena

7. The Killer: A Girl Who Deserves to Die

8. Decision To Leave

9. Crimes Of The Future

10. Smile

11. Moonage Daydream

12. The Unbearable Weight of Massive Talent 

13. Clerks III

14. Argentina 1985

15. Codename : Emperor

16. All Quiet on the Western Front

17. See How They Run

18. Three Thousand Years of Longing

19. The Bad Guys 

20. Top Gun: Maverick

TV Shows

1. Winning Time

2. The Offer

3. Primal

4. Better Call Saul

5. Tulsa King

6. Cobra Kai

7. Tokyo Vice

8. House Of The Dragon

9. The Last Movie Stars

10. Maestro

Albums

1. Σtella - Up and Away

2. Hermanos Gutiérrez - El Bueno y el Malo 

3. Messa - Close

4. Justin Hurwitz - Babylon OST

5. St. Paul & the Broken Bones - The Alien Coast

6. Monophonics - Sage Motel

7. The Hellacopters - Eyes Of Oblivion

8. Lloyd Miller - Orientations 

9. Jack J - Opening the Door

11. Howard Shore - Crimes of the Future OST

12. Hangman's Chair - A Loner

13. Sumerlands - Dreamkiller

14. Calexico - El Mirador

15. Adrian Quesada - Jaguar Sound 

16. The Black Angels - Wilderness Of Mirrors

17. Bambara - Love on My Mind

18. Neneh Cherry - The Versions

19. Branko Mataja - Traditional And Folk Songs Of Yugoslavia

20. Eric Hilton - Lost Dialect

Best Of 2022 Mixcloud

Babylon (2022)

 

Είναι το Babylon η καλύτερη ταινία του Damien Chazelle; Σίγουρα είναι η πιο φιλόδοξη. Το τέλος των 20s και η μετάβαση από το βωβό στον ομιλών κινηματογράφο, είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίοδος. Ο Chazelle, ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες αυτή τη στιγμή στο Hollywood, αφηγείται την ιστορία με σπασμένα φρένα. Η εναρκτήρια σεκάνς είναι ήδη στο πάνθεον του κλασικού. Δε μιλάμε απλά για επίδειξη τεχνικής, αλλά για τις σπάνιες φορές, που η απόσταση ανάμεσα την οθόνη και το θεατή σχεδόν εκμηδενίζεται.

Είναι η καλύτερη ερμηνεία της Margot Robbie; Δεν μπορώ ν'αποφασίσω. Από τη στιγμή που εμφανίζεται, δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της. Στο πρόσωπο της, ενσαρκώνονται όλες οι στάρλετ που χάθηκαν κυνηγώντας το όνειρο. Όλη ομορφιά, η λάμψη, η ματαιδοξία και η πίκρα. Ο Brad Pitt, σε ένα ρόλο που θυμίζει αρκετά αυτόν του Jean Dujardin στο Artist, είναι λιττός κι απέριττος, ενώ ο Diego Calva είναι αποκάλυψη.

Όλο το μεγαλείο και το σκοτάδι του Hollywood, ζωντανεύουν στον υπερθετικό. Το φρενήρες soundtrack είναι τόσο καλό, που σχεδόν ξεπερνάει το ίδιο το φιλμ. Το μοντάζ είναι ευρηματικό και υπάρχουν τόσες μικρές πινελιές, που σίγουρα χρειάζεται να το δεις και δεύτερη φορά για τις αντιληφθείς. Δυστυχώς, το Babylon -μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές- δεν πάει καλά εισπρακτικά, ενώ οι κριτικοί είναι μοιρασμένοι. Τίποτα απ'όλα αυτά δεν έχει σημασία.

Δεν ξέρω πως θα φερθεί ο χρόνος στο τελευταίο φιλμ του Chazelle. Όμως είμαι σίγουρος πως είναι από τις ελάχιστες ταινίες που αξίζει να τις δεις στο σινεμά. Σε μια εποχή υπερπροσφοράς, βομβαρδισμού πληροφορίας και την κερδοσκοπίας της μετριοτήτας, το Babylon θα σου θυμίσει γιατί ερωτέυτηκες τον κινηματογράφο, αυτό το ψέμα που κάνει την πραγματικότητα πιο όμορφη κι αληθινή απ'ό,τι είναι.

December Playlist

 

Adam Again - Dig

Dead Meadow - Force Form Free

Simon Smith - Nosotros No Nos Mataremos Con Pistolas OST

Long Distance Calling - Eraser

Mychael Danna - 8MM: Eight Millimeter OST

Adam Again - Dig

 

Αλεχάντρα Πισάρνικ - Αποσπάσματα

 

Δε γνωρίζω την ιστορία της φωτιάς.

Αλλά πιστεύω ότι η μοναξιά μου θα'πρέπε να'χει φτερά.

                                                     * * *

Πως δεν ξεριζώνω τις φλέβες

να φτιάξω μ'αυτές μια σκάλα

να διαφύγω στην άλλη πλευρά της νύχτας

Η αρχή γέννησε το τέλος

Όλα θα συνεχίσουν ως έχουν

Τα ξοδεμένα χαμόγελα

Το παραδόπιστο ενδιαφέρον

Οι ερωτήσεις από πέτρα σε πέτρα

Οι χειρονομίες που μιμούνται αγάπη

Όλα θα συνεχίσουν ως έχουν

Άλλα τα χέρια μου επιμένουν ν'αγκαλιάζουν τον κόσμο

γιατί ακόμα δεν τα'χουν διδάξει

πως είναι πια πολύ αργά

                                                         * * *

Τα λουλούδια πέθαιναν στα χέρια μου

γιατί ο βίαιος χορός της ευτυχίας

θα τους κατέστρεφε την καρδιά

                                                       * * *

όταν το παλάτι της νύχτας 

πυρπολήσει την ομορφιά του

θα ραπίσουμε τους καθρέφτες

ώσπου τα πρόσωπα μας τραγουδήσουν σαν είδωλα

                                                     * * *

Εδώ ζούμε με το ένα χέρι στο λαιμό.

Ότι τίποτα δεν είναι δυνατό ήδη το γνώριζαν εκείνοι

που ανακάλυψαν βροχές και έπλεξαν λέξεις με τη θύελλα της απουσίας.

Γι'αυτό στις προσευχές τους υπήρχε ένας ήχος ερωτευμένων με την ομίχλη.

                                                    * * *

Τη νύχτα στο πλευρό σου

οι λέξεις είναι κλειδιά, είναι καρφιά.

Ας είναι το κορμί σου πάντοτε

πρόσφορο έδαφος γι'αποκαλύψεις.

                                                    * * *

Τώρα η μοναξιά δεν είναι μόνη.

Εσύ μιλάς όπως η νύχτα.

Προαναγγέλεσαι όπως η δίψα.

                                                   * * *

Τα μάτια

μιλούν ή πιο σωστά 

μάτια που ανοίγουν

εξαλείφουν το περιττό

όχι λέξεις

μάτια

όχι υποσχέσεις

μάτια

                                            * * *

Να ζεις ελεύθερος.

Στα πέρατα

στις αμμουδιές,

στη μοναξιά,

στη θεία γαλήνη του έρωτα.

Η ελευθερία του να είσαι μόνο στάχτη.

Πεθαίνω στη μουσική των φύλων.

                                         * * *

να προσέχεις

μην ξυπνήσεις τις λέξεις

                                         * * *

Κατέβαλα τόση προσπάθεια

να μάθω να διαβάζω 

δακρύζοντας

                                        * * *

τούτα τα μάτια

ανοίγουν μονάχα

για ν'αξιολογήσουν την απουσία

                                        * * *

αν μονάχα άναβαν μια φωτιά στα χείλη μου

να κάψουν τις συλλαβές που δεν αρθρώνονται

 

I Married A Witch (1942)

 

Embrace The Void

 

The night is a sea of mirrors. Wave upon crushing wave you struggle. Searching for that lost reflection. Was it ever yours? Does it matter? Trying to cling on something, to keep the dark away. A silhouette to unlock the stars. The streets are humming your name, the silk of your breath in the wind. There must be a spark left, somewhere in the city, to set on fire all these words. 

Το υστερόγραφο της βροχής

 

Θυμάσαι πως είναι να σε μεθάνε οι πιθανότητες;

Δεν υπάρχουν πια λέξεις, να εκραγούν στην ανάσα.

Δεν μπορώ να διασχίσω τη σιωπή μόνος μου,

χωρίς τη γύμνια σου να με κατοικεί

τ'αστέρια να σκαρφαλώνουν τη σκιά σου.

Θυμάσαι πως είναι να φλέγεσαι; 

Να βουλιάζεις στη δίψα.

Το περίγραμμα του ιδρώτα σου

ένας χάρτης πάνω στο σεντόνι.

Ψίχουλα της αφής σου ανάμεσα στα ρούχα

και κάθε τσιγάρο έχει τη γεύση απ'το κραγιόν σου.

Κάθε φορά που νομίζω πως ξέχασα

η βροχή ζωγραφίσει τ'όνομα σου

παντού και πουθενά.

Μόνο εγώ μπορώ να το διαβάσω

να το ακούσω

να το γευτώ.

Κάθε βράδυ, συναρμολογώ τον εαυτό μου από την αρχή

πάντα λείπουν τα κομμάτια που πήρες.

Κάθε βράδυ λείπουν περισσότερα

αναρωτιέμαι αν σου άνηκαν πάντα

ή αν γεννήθηκαν με το πρώτο ρήμα

που μοιράστηκες μαζί μου.