Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

Rustland Κεφάλαιο 7

                          "Halt And Catch Fire"
 Δευτερόλεπτα μετά τον θάνατο του Πανάρετου,ξεκίνησε ένα ασταμάτητο ντόμινο εκρήξεων.Η τηλεοπτική εκτέλεση προβλήθηκε παντού στον κόσμο,έγινε πρώτο θέμα στα περισσότερα ξένα μέσα.
                                        Στο internet,τα φράγματα και τα τείχη χάθηκαν κάτω απ'τη πλημμύρα.Απωθημένα συναισθήματα δεκαετιών,όλα τα τοξικά απόβλητα που οι άνθρωποι έκρυβαν μέσα τους,ξεχείλισαν από παντού.
                                       Ένα μεγάλο κομμάτι πανηγύριζε,ξεχόλιαζε.Ζητούσε κι άλλες εκτελέσεις.Άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους,που δεν τους ένωνε τίποτα,είχαν γευτεί αίμα και δεν ήθελαν να σβήσει αυτή η γλυκιά γεύση.Οι αντίθετες φωνές,ό,τι κι αν έλεγαν,ήταν σαν να μην υπήρχαν,δε μπορούσαν να κολυμπήσουν ή να σταθούν σ'αυτό το ρεύμα.
                                        Όλοι το συζητούσαν,παντού.Πολλές φορές ψιθυριστά,κοιτάζοντας καχύποπτα γύρω τους,λες και η αναφορά και μόνο,έφτανε να σε κάνει μέλος της συνομωσίας.
Οι πολιτικοί αιφνιδιάστηκαν.Οι περισσότεροι διπλασίασαν τις φρουρές τους,ένω κάποιοι προσέλαβαν και ιδιωτική ασφάλεια.
                                         Ο ένας μετά τον άλλο,πέρναγαν απ'τα δελτία ειδήσεων για να καταδικάσουν το γεγονός,μουδιασμένες δηλώσεις και θεατρινισμοί,νταηλίκια και ρεσιτάλ κακής ηθοποιίας,μεσήλικες που θύμιζαν φοβισμένα παιδιά,φώναζαν στο σκοτάδι για να ξεγελάσουν το τρόμο τους.
                                          Ο Κέρβερος που ονομάζεται Μ.Μ.Ε. είχε βραχυκυκλώσει.Κάποια κεφάλια γρύλιζαν (εφημερίδες),κάποια γαβγιζαν(κανάλια) και όλα από τη λύσσα τους να δαγκώσουν κάτι,θα έτρωγαν το ένα το άλλο.
                                           Ο υπουργός  Δημόσιας Τάξης πήγαινε πάνω κάτω στο γραφείο του.Φαινόταν σαν να είχε γεννηθεί άυπνος.Σαν φωτογραφία που κιτρίνησε μέσα σε ένα βράδυ,κάθε λεπτό τον γερνούσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα.Δε μπορούσε να σταθεί,μέσα σε λίγες  μέρες είχε αδειάσει μισό πακέτο,για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια.
                                             Είχε επιβιώσει από τη πτώση τριών κυβερνήσεων,απ'την αντιπάθεια εως το μίσος των πολιτών,απ'τα πισώπλατα μαχαιρώματα του παρασκηνίου.Ήταν ακόμα εκεί,ήξερε πως η επιμονή και η προσαρμοστικότητα του θα τον αντάμοιβαν.Ήταν απ'τους ευνοούμενους,οι γιγαντες στις σκιές τον προόριζαν για μεγαλύτερα πράγματα.Μέχρι χθες το βράδυ.Τώρα όλο το βάρος του κόσμου ήταν στους ώμους του και δεν ήξερε αν θ'άντεχε.
                                              Αυτοί που περίμενε ,επιτέλους ήρθαν.Ο αρχηγός της αστυνομίας και ο διοικητής της ΕΥΠ,δικός του άνθρωπος.Μπήκαν μέσα,ο αρχηγός κάθιδρος.Έσβησε το τσιγάρο και έβαλε τα γυαλιά του"Πείτε μου πως βρέθηκε ο Πανάρετος""Ναι τον βρήκαμε""Ευτυχώς,γιατί μ'έχουν τρελάνει στα τηλέφωνα.Σύντομα και περιεκτικά,πείτε μου τι έχετε,που τον βρήκατε;".Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους."Στη Ραφήνα,στο υπόγειο ενός σπιτιού""Σε ποιον ανήκει το σπίτι,έχει καμιά σχέση με το φόνο;"
                                               Καμιά απάντηση."Ποιανού είναι το σπίτι;".Και πάλι καμιά απάντηση,κοίταζαν το πάτωμα,έμοιαζαν με μαθητές που τους είχαν στείλει στο διευθυντή για να τους τιμωρήσει και ντρεπόντουσαν να πουν τι έκαναν,προσπαθούσαν να κρυφτούν ο ένας πίσω απ'τον άλλο.
                                                "Τι πάθατε,κουφαθήκατε;Που στο διάολο τον βρήκατε;".Ο αρχηγός της αστυνομίας πνιγόταν στον ιδρώτα του."Κύριε υπουργε ξέρετε..""Άσε τα κύριε υπουργέ και λέγε!Κόψτε  τις μαλακίες και πείτε μου τι έχετε.Και να ξέρετε,πως αν δε βρείτε το δολοφόνο γρήγορα,δε θα πέσω μόνος μου.Όσο βαθιά κι αν με θάψουν,εσάς θα σας θάψω βαθύτερα!Δε θέλω άλλες δικαιολογίες και καθυστερήσεις,λέγε!"
                                                  Ο αρχηγός ήταν στο παρά πέντε του εγκεφαλικού.Ο διοικητής της ΕΥΠ του ψιθύρισε κάτι στο αυτί και τον έδιωξε.Ο υπουργός ξεφύσηξε από αγανάκτηση,έκατσε πίσω απ'το γραφείο του και άναψε τσιγάρο.Έδωσε τον αναπτήρα του στον Γεωργά.
                                                  "Θύμησε μου να τον στείλω για σύνταξη αυτόν το μαλάκα.Λέγε ρε Τάσο,τι έγινε,,σε ποιον ανήκει το σπίτι;Τον βρήκατε,έχει καμιά σχέση με το φόνο;""Το σπίτι είναι του γιού σου""Τι πράγμα;""Το σπίτι ανήκει στο γιό σου,ο Πανάρετος βρέθηκε στο εξοχικό του."Η ηχώ της πρότασης ήταν το ωστικό κύμα της έκρηξης,ένιωσε τα πάντα μέσα του να γίνονται κομμάτια.
                                                  Σηκώθηκε απ'τη θέση του."Είσαι σίγουρος;""Απόλυτα".Κοίταξε γύρω του αντανακλαστικά,σαν να είδε κάποιον κρυμμένο."Τον βρήκε η γυναίκα που καθαρίζει το σπίτι μια φορά την εβδομάδα,σε προχωρημένη αποσύνθεση.Αυτό που είδαμε χθες ήταν video,γυρισμένο πριν από 4-5 μέρες,σε άγνωστο μέχρι στιγμής χώρο.Είμαστε σίγουροι πως δεν έγινε στο σπίτι του γιού σου,απλά τον άφησαν εκεί".
                                                  "Δεν υπάρχει κανένας μάρτυρας,ένας άνθρωπος,κάποιος να είδε κάτι,να άκουσε κάτι;""Κανένας.Το ξέρεις καλύτερα από μένα,η περιοχή είναι απομονωμένη.Αν και καλοκαίρι,δεν ήταν κανένας στα γειτονικά σπίτια".Ο υπουργός έλυσε τη γραβάτα,ξεκούμπωσε το πουκάμισο,αλλά η θηλιά ήταν ακόμα εκεί.
                                                  "Δεν μπορεί να συμβαίνει σε μένα αυτό το πράγμα.Δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο;Εκεί στην ΕΥΠ τι κάνετε,δε βρήκατε κάτι ύποπτο;Τι σκατά παρακολουθείτε τότε;Ψάξατε τους αριθμούς που είχε βάλει στην οθόνη;Πόσοι έστειλαν τελικά μήνυμα;""Μέχρι στιγμής τίποτα.Η Σήμανση δεν βρήκε αποτυπώματα.Όσο για τους αριθμούς.."
                                                    Έσβηνε το τσιγάρο μέχρι που η γόπα διαλύθηκε."Ήταν στο όνομα του Πανάρετου""Δε μιλάς σοβαρά""Δυστυχώς.Όπως και τα χιλιάδες μηνύματα.Μιλήσαμε με τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας πριν έρθω.400.000 μηνύματα στάλθηκαν από δύο μόνο αριθμούς,που και αυτοί ανήκουν στον Πανάρετο.Δεν ξέρουν πως έγινε αυτό,το ψάχνουν.Ακόμα κι αν βρίσκαμε ποιοι πραγματικά έστειλαν τα 400.000 μηνύματα,θα ήταν άχρηστα.Δεν ήξεραν πως αυτό που έβλεπαν ήταν μαγνητοσκοπημένο.Τι θα έκανες,θα κυνηγούσες 400.000 άτομα;"
                                                      "Κάποιος πρέπει να τη πληρώσει Τάσο""Και θα τη πληρώσουν 400.000 κόσμος;Είσαι με τα καλά σου;Θα σε λυνστάρουν.Θέλεις να γίνεις Πανάρετος στη θέση του Πανάρετου;""Ο γιός μου δε θα πάει φυλακή!Και δε θα αφήσω κανέναν να σπιλώσει το όνομα μου!"
                                                        Τα μάτια του άφριζαν.Απομακρύνθηκε,άνοιξε το παράθυρο."Συγγνώμη ρε Τάσο,δεν ήθελα να ξεσπάσω σε σένα""Καταλαβαίνω Δημήτρη.Πες μου τι θέλεις να κάνουμε".Έβγαλε τα γυαλιά του,τα καθάρισε και τα ξαναφόρεσε.Έκλεισε το παράθυρο και πλησίασε τον Γεωργά."Θάψτο""Ορίστε;""Θάψτο.Τώρα που είναι νωρίς,όσο δε το ξέρουν αρκετοί.Βρες ένα άλλο μέρος, δε μ'ενδιαφέρει  που,αρκεί να μην είναι το σπίτι του γιού μου.Να χρησιμοποιήσεις τους πιο έμπιστους και εχέμυθους συνεργάτες σου.Φύγε τώρα και κανονίσε το.Θα σε περιμένω το βράδυ στο σπίτι,για να μου τα πεις όλα με λεπτομέρειες,να σχεδιάσουμε και το τι θα πούμε στον Τύπο"
                                                       Τον κοίταζε εμβόντητος."Δημήτρη είσαι σίγουρος γι'αυτό που πας να κάνεις;""Γιατί,έχεις καμιά καλύτερη ιδέα;""Όσο κι αν σου φανεί παράξενο,νομίζω πως θα ήταν καλύτερα να λέγαμε την αλήθεια""Είσαι εντελώς μαλάκας;Για ποιο λόγο να βγάλω μόνος μου τα μάτια μου και να χαντακώσω  τον Άρη;".Ο Γεωργάς άναψε δεύτερο τσιγάρο."Άκουσε με λίγο.Η αλήθεια θα δημιουργούσε πολύ θόρυβο στην αρχή,μακροπρόθεσμα όμως θα σου έκανε καλό.Όσο κι αν σε αντιπαθεί μεγάλο κομμάτι του κόσμου,τον Πανάρετο τον αντιπαθούσαν περισσότερο..Δε θα πίστευαν ποτέ -όσο κι αν το ήθελαν-ότι ο γιός σου είναι εγκληματίας.
                                                      Ένας ανερχόμενος δικηγόρος και μελλοντικός πολιτικός, γιατί να σκοτώσει τον Πανάρετο;Δεν έχει νόημα.Ίσως μάλιστα κάποιοι να άλλαζαν γνώμη για σένα,να εκτιμούσαν το γεγονός πως δε το κουκούλωσες το θέμα.Ο κόσμος ξεχνάει γρήγορα Δημήτρη.Θα έκανε καλό και στον Άρη,θα του έδινε ώθηση αυτή η ιστορία.Μερικές φορές το πρόβλημα είναι η λύση".Ο υπουργός τον παρακουλουθούσε έτοιμος να εκραγεί."Έχεις τρελαθεί τελείως;Τι μαλακίες είναι αυτές;Θα με σταυρώσουν την επόμενη στιγμή,μόλις μαθευτεί η αλήθεια,θα είμαι τελειωμένος και εγώ και ο Άρης,γιατί ν'αυτοκτονήσω;"
                                                     "Γιατί θα εύχεσαι να το είχες κάνει,όταν κάποια στιγμή μαθευτεί.Δημήτρη,είμαι με το μέρος σου,ό,τι κι αν γίνει και το ξέρεις.Αλλά αυτή η ιστορία δε θα μας βγει σε καλό.Δε θα μπορέσουμε να το κρύψουμε για πολύ καιρό και όταν θα βγει στο φως,γιατί κάποια στιγμή θα βγει,δε θα υπάρχει επιστροφή""Τίποτα δε θα γίνει αν κάνεις καλά τη δουλειά σου.Ακόμη κι αν δε μπορέσεις να το θάψεις για πάντα,θα πρέπει να κερδίσουμε όσο περισσότερο χρόνο γίνεται και να σκεφτούμε ένα εναλλακτικό σχέδιο.Μη σπαταλάς άλλο χρόνο,φύγε και έλα το βράδυ,ό,τι ώρα και να'ναι".
                                                   Ο Γεωργάς έφυγε,με μια έκφραση απογοήτευσης και παραίτησης να μουτζουρώνει το πρόσωπο του.Οι ώρες δε περνούσαν,ο υπουργός πνιγόταν.Όσο κι αν ξεκούμπωνε το πουκάμισο,ασφυκτιούσε,όσο κι αν κατέβαζε τη θερμοκρασία στο κλιματισμό,ο ιδρώτας τον έλιωνε.

                                                    Δεν άντεχε άλλο στο γραφείο.Έφυγε νωρίς.Η δυσφορία του μεγάλωνε,έξω απ'τα παράθυρα όλα είχαν πάρει φωτιά.Ένιωθε σαν να ήταν η σκιά κάποιου άλλου,κάποιου ξένου,που δε μπορούσε να σταματήσει τις πράξεις του,μόνο να τον ακολουθεί και να είναι μάρτυρας σε ό,τι έκανε.
                                                      Βγαίνοντας απ'τ'αυτοκίνητο ζαλίστηκε.Βούλιαζε με κάθε βήμα σε κινούμενη άμμο.Όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν πιο αργά,να σταματάνε,μόνο η καρδιά του πήγαινε πιο γρήγορα,ο χτύπος της τον στραγγάλιζε.
                                                      Λίγα μέτρα πριν την είσοδο του σπιτιού,κατέρρευσε.Αργά,πρώτα το ένα πόδι και μετά το άλλο,γονάτισε και έπεσε.Το κόκκινο σκοτάδι πλημμύρισε τα μάτια του,ενώ το απαλό βουητό έσβησε κάθε ήχο πριν ξεθωριάσει.
                                                       

                                                 
 

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

Films For The Masses August '15

                In Search of a Midnight Kiss (2007)
Παραμονή Πρωτοχρονιάς,ο Wilson είναι άφραγκος,μόνος και πνίγεται στη μιζέρια.Αφού δεν έχει τίποτα να κάνει,βάζει αγγελία στο internet,ψάχνοντας παρέα για το βράδυ.Στην αγγελία θ'απαντήσει η Vivian και οι δυό τους θα περάσουν μια πολύ ιδιαίτερη νύχτα.
                                      Το I.S.O.A.M.K.  μπορεί να μην είναι και πολύ κωμώδια,είναι όμως τόσο ρομαντικό,αγαπησιάρικο και τρυφερό,που κάνει τις ρομαντικές κωμωδίες να φαίνονται ακόμη χειρότερες από όσο (σκατά) είναι.
                                      Με την ασπρόμαυρη φωτογραφία να το κάνει πιο γλυκόπικρο και νοσταλγικό,αυτό το μεταμεσονύχτιο φιλί είναι μια υπέροχη βόλτα,μια απόδραση,από μια νύχτα που λειτουργεί σαν μεγεθυντικός φακός στη μοναξιά και σαν τεράστιο ηχείο στις ανασφάλειες.
                                       Κατά τη διάρκεια της ταινίας,ο Wilson και η Vivian θα γελάσουν,θα μελαγχολήσουν,θα τσακωθούν,θ'αγκαλιαστούν,κυρίως όμως θα αποδείξουν πως πέρα από το φλέρτ,τη καύλα,τον εγωισμό,ίσως και την αγάπη,οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την συντροφιά.Να μοιραστούν τη στιγμή,από τη πιο απλή μέχρι τα πιο βαθιά τους μυστικά.
                                        Λιτό κι απέριττο,με δύο εξαιρετικές ερμηνείες,μακρυά από τη μουχλιασμένη φέτα του είδους,το I.S.O.A.M.K είναι η ταινία που ο Woody Allen θα έδινε τα τελευταία του μαλλιά και χρόνια για να την είχε γυρίσει ο ίδιος.

                            City Island (2009) 
 Meet the Rizzos,μια τυπική,δυσλειτουργική οικογένεια.Που όλοι λένε ψέματα σε όλους.Η ρουτίνα της υποκρίσιας θα σπάσει,όταν ο Vince θ'ανακαλύψει στη φυλακή που εργάζεται ως δεσμοφύλακας,πως ένας από τους νέους κρατούμενους είναι γιός του.Φέρνοντας τον στο σπίτι,ανατρέπει τα πάντα και η οικογένεια Rizzo δε θα είναι ποτέ η ίδια.
                                         Όχι πολύ κωμώδια,αλλά όχι και πολύ δράμα,το City Island ταξιδεύει με χάρη πάνω στα σύνορα των ειδών.Ο M.V.P. της ταινίας είναι ο Andy Garcia,ένας ηθοποιός που τυποποιήθηκε παίζοντας τον μαφιόζο,εδώ δίνει την καλύτερη ερμηνεία του.Παίζοντας έναν καταπιεσμένο πατέρα και σύζυγο,που έβαλε πολύ νωρίς τα όνειρα του στην άκρη,για να κάνει οικογένεια.
                                            Παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στα κρυφά.Σε αυτά τα μαθήματα,ο δάσκαλος χωρίζει τους συμμετέχοντες σε ζευγάρια και τους αναθέτει την εξής εργασία,να εκμυστηρευτεί ο ένας στον άλλο ένα μυστικό.Ο Vince θα γνωρίσει τη Molly και μέσω της εργασίας αυτής,θα έρθουν πιο κοντά.
                                              Οι σκηνές με τις συζητήσεις τους είναι το διαμάντι στο στέμμα της ταινίας.Συζητήσεις τόσο ζεστές και ανθρώπινες,σαν κάποιες που μπορεί να είχες και'συ,που κάποια στιγμή να ένιωσες τόσο μόνος που να τις φαντάστηκες,γιατί τις είχες τόσο ανάγκη.Συζητήσεις,που αν τις άκουγες κάπου τυχαία,θα καθόσουν μέχρι το τέλος.
                                              Σε αυτές τις σκηνές,η Mortimer δίνει τις κατάλληλες ασίστ στον Garcia,για να ξεδιπλώσει τον πιο ευάλωτο εαυτό του και να δείξει πως είναι πολλά περισσότερα από καρικατούρα γκάνγκστερ(στη πορεία του φιλμ,ο χαρακτήρας του παίζει σε ταινία του Scorseze,πολύ έξυπνο κλείσιμο ματιού)
                                               Μπορεί να είναι προβλέψιμο,αλλά δεν έχει σημασία,στις ταινίες πλέον αυτό που μετράει είναι να έχουν χαρακτήρα οι χαρακτήρες.Και το City Island έχει.Και τα δύο.

                   
                          Little Children (2006)
Ποιοι είναι τα μικρά παιδιά του τίτλου;Τα πραγματικά παιδιά ή μήπως οι γονείς τους;Πως γυρίζεις μια τόσο καλή ταινία με ένα τόσο τετριμμένο και φορεμένο -μέχρι θανάτου από εμετό-θέμα;
                                                   Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Tom Perotta,Τα Μικρά Παιδιά είναι από τα καλύτερα δράματα της δεκαετίας.Με φόντο ένα προάστιο της Βοστόνης,βλέπουμε τους χαρακτήρες να ασφυκτιούν.Από πλήξη,από δειλία,απ'την ρουτίνα.Κεντρικοί ήρωες οι Sarah και ο Brad,που μέσα από την εξωσυζυγική τους σχέση ξανανιώνουν ή έτσι νομίζουν.
                                                   Είναι τέτοια η ποιότητα του σεναρίου και η χημεία των ηθοποιών,που τα κλισέ θέματα της παρουσιάζονται τόσο φρέσκα και με τόσο ενδιαφέρον.Η μεγάλη αρετή της ταινίας είναι πως δε δίνει απαντήσεις,αλλά κάνει τις κατάλληλες ερωτήσεις.Γιατί βαριούνται στο γάμο τους οι χαρακτήρες;Από τι προσπαθούν να ξεφύγουν ή τι προσπαθούν να ξαναζήσουν;Μήπως κάπου στη μέση της ζωής,όλα είναι ένα κρυφτό από το φόβο του θανάτου και απλά το ντύνουν με κάτι πιο ομορφο;
                                                 Οι Winslet και Wilson είναι καταπληκτικοί,εξίσου καλοί και οι Emmerich  και Sommerville.Tη παράσταση όμως κλέβει ο Haley (o φανταστικός Rorschach των Watchmen),στο ρόλο του διαταραγμένου Ronald.Ένας ψυχοπαθής αποκρουστικός,αηδιαστικός,αλλά και τόσο ανθρώπινος,στο συγκλονιστικό φινάλε,ένα παδί που δεν μεγάλωσε ποτέ και προσπαθεί να ξεφύγει απ'το μεσήλικο σώμα του.Ερμηνεία ανατριχιαστικής τελειότητας.
                                                 Ίσως όλοι να είμαστε Μικρά Παιδιά,που δε θέλουν να μεγαλώσουν και ψάχνουν πάντα για καινούργια παιχνίδια..

 

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

Rustland Κεφάλαιο 6

                    "Thing We Lost In The Fire"
 Ο Σπύρος έτρεχε να προλάβει τον αδερφό του."Παναγιώτη!Περίμενε λίγο!""Τι θέλεις;""Περίμενε μια στιγμή,που πας;""Στη πλατεία,με περιμένουν τα παιδιά""Κάτσε μια στιγμή να σου πω".
                                      Σταμάτησε απότομα,όπως γύρισε,έριξε το ποδήλατο του κάτω."Λέγε""Τι ήταν αυτό που έκανες;""Ποιο;""Γιατί έστειλες μήνυμα;""Γιατί πειράζει;""Πειράζει αν είσαι συνένοχος σε έγκλημα""Ποιο έγκλημα;""Κόψε το δούλεμα,σκοτώθηκε ένας άνθρωπος και'συ συναίνεσες σ'αυτό""Πρώτον,δε σκοτώθηκε κανένας άνθρωπος,ο Πανάρετος πέθανε και δεύτερον,εγώ δε σκότωσα κανέναν".
                                      Ο Σπύρος ζαλίστηκε απ'το θυμό,το κεφάλι του βούιζε απ'την ένταση."Είσαι με τα καλά σου ρε μαλάκα,τι θα γίνει αν έρθει η αστυνομία,αν σε συλλάβουν;""Λες να συλλάβουν 600.000 άτομα;Και που θα μας βάλουν;""Το πίστεψες πως ψήφισαν 600.000 άτομα..""Γιατί όχι;Εδώ τόσα χρόνια ο κόσμος πίστευε πως τα κανάλια του έλεγαν την αλήθεια,γιατί αυτό να είναι ψέματα;""Παναγιώτη σοβαρέψου,θέλεις να πάθει τίποτα η μάνα σου;Λίγο να στεναχωρηθεί,η πίεση της φτάνει στο θεό""Τι θέλεις ρε Σπύρο;"
                                     Η έκρηξη τον αιφνιδίασε.
                     (Στο βάθος ακούγεται αυτό)
 "Να μου πεις αν σκέφτεσαι πριν κάνεις την οπιαδήποτε μαλακία σου κατέβει""Απάντησε μου ειλικρινά,με το χέρι στη καρδιά,δεν ευχαριστήθηκες με αυτό που έγινε,δεν ένιωσες ικανοποιηση;'Ενα κομμάτι σου δεν ένιωσε δικαιωμένο,δεν ένιωσε λύτρωση;".Ο Σπύρος ξεφύσηξε απογοητευμένος.Σήκωσε το βλέμμα,τα μάτια του αδερφού του περίμεναν το "ναι" με παιδική λαχτάρα.
                                                "Όχι.Όχι έτσι,όχι μ'αυτόν το τρόπο.""Και τότε πως ρε Σπύρο,ποιος είναι ο σωστός τρόπος;""Δε ξέρω αλλά όχι έτσι.Τον σιχαινόμουν τον Πανάρετο,αλλά με το να τον σκοτώσεις και μάλιστα έτσι,τον κάνεις μάρτυρα.Ο θάνατος τον ξέπλυνε από κάθε αμαρτία.Ο πιο διεφθαρμένος και μισητός πολιτικός της τελευταίας 25ας,θα γίνει άγιος,ένας νεκρός ήρωας της δημοκρατίας.Ακόμη και με τον θάνατο του,εξυπηρετεί τ'αφεντικά του"
                                               "Μαλακίες,όλη η Ελλάδα το ευχαριστήθηκε,θα κλάψουν πέντε δέκα δημοσιογράφοι και πολιτικοί και στ'αρχίδια μας""Δεν είναι έτσι.Τι θα γίνει αν αύριο σκοτωθεί με τον ίδιο τρόπο,κάποιος που συμπαθείς,κάποιος που συμφωνείς μαζί του,που έχετε κοινές απόψεις και ιδέες;Αν ήταν κάποιος δικός σου,κάποιος φίλος ή κάποιος απ'την οικογένεια;"
"Αν ήσουν εσύ,δε θα με πείραζε ρε Σπύρο""Δε μου απάντησες""Ωραία λοιπόν,τι θα γίνει αν δε συμβεί τίποτα απ'όλα αυτά;Ή αν σκοτωθούν κι άλλα μουνόπανα σαν τον Πανάρετο;Θα στεναχωρηθείς και γι'αυτούς;""Δε καταλαβαίνεις,δε στεναχωριέμαι για τον Πανάρετο και τον κάθε Πανάρετο,αλλά για τη  βία,που θα γίνει φαύλος κύκλος"
                                              "Ρε μαλάκα,από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,μου ζάλιζες τ'αρχίδια με την δικαιοσύνη.Ότι η δικαιοσύνη είναι πάνω από όλα,ότι είναι ο θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας και της κοινωνίας,η δικαιοσύνη το'να και η δικαιοσύνη τ'άλλο.Και μια φορά στα χίλια χρόνια που αποδόθηκε,γκρινιάζεις;""Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη!""Και'γω σου λέω πως είναι η μόνη δικαιοσύνη που μπορούμε να έχουμε!".
                                                Δε τον είχε ξαναδεί έτσι,να διαφωνεί με τόσο πάθος."Αναρωτιέμαι μερικές φορές αν έχεις επαφή με το περιβάλλον.Είσαι 36 χρονών και ζεις ακόμα σαν έφηβος,στο σπίτι των γονιών σου.Θα φτάσεις 50 και θα είσαι ακόμα εδώ.Είσαι όλη μέρα κλεισμένος στο δωματίο σου,έχεις διαβάσει τα άπαντα του σύμπαντος,αλλά δεν έχεις ιδέα τι είναι ο κόσμος.
                                                Έχεις καταντήσει σαν τους κομμουνιστές και τους χριστιανούς που κοροιδεύεις,περιμένεις να ωριμάσουν οι συνθήκες και να έρθει ο μεσσίας .Η δικαιοσύνη που έχεις στο μυαλό σου είναι για έναν ιδανικό,τέλειο κόσμο.Έναν κόσμο που θα κάνουμε τσουλήθρα σε ουράνια τόξα και θα τρέχουμε στα σύννεφα πάνω σε μονόκερους.Μέχρι να φτιάξουμε αυτό τον κόσμο όμως,χρειαζόμαστε κάτι άλλο.
                                                  Αυτή είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν και να'σαι σίγουρος πως απόψε κατάλαβαν πολλά,για πρώτη φορά μετά από καιρό".Ο Σπύρος τον άκουγε αποσβολωμένος.Οι λέξεις ήταν σαν φτύσιμο στο πρόσωπο του,σαν να ξέρναγε πάνω του,όλα όσα προσπάθησε να του μάθει.
                                                   "Γιατί δεν καταλαβαίνεις;Ποιος ελέγχει αυτόν το τύπο και ποιος θ'αποφασίσει ποιος θα πεθάνει μετά;Που σταματάει το αίμα;Τι θα γίνει αν τον πιάσουν;Ξέρεις πόσο χειρότερη θα γίνει η κατάσταση;Στο όνομα της ασφάλειας,τα αντίποινα θα είναι δεκαπλάσια.Σκέφτηκες καθόλου τις συνέπειες,όταν έστελνες το μήνυμα;" "Όχι δε το σκέφτηκα.Βαρέθηκα να σκέφτομαι και να ζυγίζω τη κάθε λέξη,εκατό φορές.Δε θέλω να γίνω σαν εσένα.Δεν μπορώ να υποφέρω τις συνέπειες της αδράνειας.Δεν αντέχω άλλο αυτή την αναμονή.Μου στερεί το χρόνο και ο χρόνος είναι το μόνο που έχω.Αν το μόνο που μας έχει μείνει είναι η καταστροφή,θέλω να διαλέξω εγώ τον τρόπο"
                                                     "Και τι γίνεται μετά,το έχεις σκεφτεί;""Δε ξέρω.Αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος.Αυτά τα τέρατα δεν εξημερώνονται.Πρέπει να τα σκοτώσεις,πριν καταπιούν τα πάντα""Και αν γίνεις χειρότερο τέρας στη πορεία;""Τουλάχιστον θα είναι επιλογή μου".Ανέβηκε στο ποδήλατο.Στα τρία μέτρα σταμάτησε."Ή ελεύθερος ή ήσυχος μπορείς να είσαι,όχι και τα δύο.Εσύ μου το'μάθες,το θυμάσαι;"Ο Σπύρος έμεινε να τον κοιτάζει.

                                                  Σύρθηκε μέχρι το δωμάτιο του.Η απογοήτευση είχε αυξήσει την βαρύτητα,κάθε κίνηση όλο και πιο δύσκολη,όλο και πιο ανυπόφορη.Έκλεισε τον υπολογιστή και πέταξε το πακέτο στο συρτάρι.Στάθηκε μπροστά στη βιβλιοθήκη.Άνοιγε βιβλία τυχαία,έψαχνε μια λέξη,μια πρόταση, έναν οιωνό που θα τον έκανε να ξεχαστεί.
                                                   Διάλεξε το τελευταίο βιβλίο,σελίδα 67.Χαμογέλασε λυπημένα.Έβαλε το βιβλίο στη θέση του,έσβησε το φως και έκλεισε τη πόρτα.Θα πήγαινε για περπάτημα.Μέχρι το πρωί,θα έψαχνε βολική ερμηνεία για τον οιωνό του."Αν δεν ελπίσει κανείς το ανέλπιστο,δε πρόκειται να το ανακαλύψει,γιατί είναι ανεξερεύνητο και απρόσιτο".