Δεν ξυπνάει ποτέ πριν από μένα. Τυλιγμένη με το σεντόνι σαν γάτα. Κι όμως η μέρα ξεκινάει πραγματικά μόλις ανοίξει τα μάτια της και ψιθυρίσει. Το φως και τα χρώματα κυλάνε από την σκιά της και πλημμυριζούν τη μέρα. Οι ήχοι γεννιούνται στην πρώτη ανάσα, οι λέξεις αποκτούν νόημα στην πρώτη της συλλαβή. Της πάω πρωινό στο κρεβάτι, βάζω το πιάτο κοντά στη μύτη της. Το μυρίζει πιο γατίσια κι από γάτα. Σηκώνεται, την φιλάω. Θα με ρωτήσει αν μυρίζει η αναπνοή της, θα παραπονεθεί ναζιάρικα πως είναι πολύ νωρίς.
Όλα είναι πρελούδια του έρωτα μαζί της. Δεν έχει σημασία που είμαστε. Όλος ο κόσμος υπάρχει απλά για κάνουμε έρωτα. Αυτό το συναίσθημα, πως είμαστε έφηβοι που έκαναν κοπάνα, είναι ό,τι πιο απελευθερωτικό έχω νιώσει. Αυτός είναι ο ορισμός μου της ελευθερίας, κοπάνα μαζί της από το σχολείο της πραγματικότητας. Ανεβαίνει πάνω μου, βγάζει την μπλούζα της νωχελικά. Έτσι αρχίζει το ξόρκι της ευτυχίας, μόλις η μπλούζα πέσει στο πάτωμα. Τι γεύση έχει η ευτυχία; Ιδρωμένων φιλιών. Λαχανιασμένοι ψίθυροι, δάχτυλα που γίνονται κόμποι μέσα στα δικά της, σώματα που δεν ξεχωρίζουν πια, κύμα μέσα στο κύμα.
Κάθεται στην αυλή, μετά τον έρωτα είναι ακόμα πιο όμορφη. Λατρεύω τα γυαλιά της, δε της τα βγάζω ποτέ. Τρώει λαίμαργα, αφήνει τον καφέ πάντα μισό.
Θα την πιάσει φλυαρία, θέλει να μου τα πει όλα σαν ενθουσιασμένο παιδί. Μετά θα γύρει πάνω μου. Θα μου γκρινιάξει πως -ως συνήθως- δε μιλάω ποτέ. Απολαμβάνω να την ακούω, ο ενθουσιασμός της γεμίζει όλες τις ρωγμές μου, τις μετατρέπει σε χαμόγελα. Της χαιδεύω τα μαλλιά, η μυρωδιά της με γαληνεύει, με κάνει και νιώθω ασφαλής, πως έφτασα, πως είμαι εκεί που πάντα ήθελα να είμαι.
Θα πάμε για μπάνιο, Θα γυρίσουμε πεινασμένοι. Αφού ξαπλώσουμε θα κάνουμε έρωτα. Θα την βγάλω δεκάδες φωτογραφίες. Στο ίδιο απόγευμα, θα έχουμε σχεδιάσει τρεις μικρού μήκους, μια μεγάλου, δέκα concept φωτογράφησης και πέντε comic. Δε θα σταματήσω να την κάνω να γελάει. Θα φάμε ακόμα πιο λαίμαργα γλυκά. Θα κάνουμε ξανά έρωτα, μέχρι το πρωί. Θα ξυπνήσω πάλι πριν από εκείνη. Θέλω ένα πρωί να δούμε μαζί την ανατολή. Μέρος μιας λίστας με μικρά πράγματα που θέλω να κάνουμε.
Μερικές φορές τα κλισέ λένε την αλήθεια, και είναι τόσο απλή που μοιάζει με ψέμα. Δεν υπάρχουν μεγάλα πράγματα, μόνο μικρά με πολλή αγάπη. Και όλα αυτά τα μικρά που θέλω να κάνουμε, τα κάνει σπουδαία η παρουσία της. Θα φτιάξω καφέ και θα κάτσω στο μπαλκόνι. Ελπίζω να της αρέσει αυτό το σημείωμα όταν το διαβάσει. Θα το αφήσω δίπλα στο μαξιλάρι. Θα πάω να βουτήξω λίγο πριν ξυπνήσει. Θα την περιμένω στο νερό. Θα μπει τρέχοντας και θα με αγκαλιάσει. Θα φιλιόμαστε για ώρες. Θα μου ψιθυρίζει τι της άρεσε στο σημείωμα. Θα της λέω πως δεν θέλω να φύγουμε ποτέ. Να μείνουμε για πάντα εδώ. Για πάντα νέοι.
ΥΓ: Ό,τι κι αν έκανα μέχρι τώρα, ό,τι κι αν δημιούργησα, έγραψα, φωτογράφησα, σκέφτηκα, αν τα ενώσεις, θα σχηματίσουν το πρόσωπο σου.
ΥΓ2 : Μην ψάχνεις άδικα τη μερέντα, την έφαγα όλη.
