Υπάρχει ένας χάρτης πέρα από όλα αυτά που γνωρίζεις,φτιαγμένος από όλους τους χάρτες που έχεις δει,από όσους δεν ταξίδεψες ποτέ,από όσους δεν άγγιξαν τα δάχτυλα και τα μάτια.Τα μέρη δεν έχουν ονόματα,μόνο ημερομηνίες.Είναι όλες οι μέρες και οι νύχτες που άφησες μισές. Αξόδευτες,σπαταλημένες σαν πλαστό χρήμα,σαν φτηνό άρωμα.Οι γραμμές αυτού του χάρτη δεν είναι δρόμοι,ποτάμια ή οροσειρές.Είναι όλες οι ρυτίδες κάτω απ'το δέρμα,ρωγμές της αντανάκλασης που έπρεπε να είσαι,ιστός αράχνης από πάγο,που παγιδεύει τα χρόνια που έμειναν γυμνά. Αυτός ο χάρτης δεν έχει γη ή θάλασσα,νησιά και ηπείρους.Μόνο τροχιές που έμειναν στη σκέψη.Περιγράμματα των ζωών που δεν ακολούθησες ποτέ.Μη ψάξεις να τον βρεις,δεν έχει υλική μορφή.Είναι μέσα σου,σε αυτές τις εικόνες και τους ψιθύρους που ξαγρυπνούν,διψασμένα για καινούργιο φως,για αλλιώτικο σκοτάδι,αδοκίμαστους ουρανούς και αχαρτογράφητα ξενύχτια. Κρύβεται σε εκείνο το κομμάτι του καθρέφτη που δεν βλέπεις ποτέ,στο πιο μαύρο της σκιά σου,πίσω από τα μάτια,στην άκρη της ζωής σου.Στα γράμματα που δεν έγραψες,στα τραγούδια που δεν αφιέρωσες,στις τρέλες που δίστασες,στο παρά ένα.Και στις σκανδάλες του κορμιού σου που σκούριασαν να περιμένουν την έκρηξη. Το μπουκάλι είναι μισογεμάτο.Το τασάκι σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο.Περιμένω.Ένα ζευγάρι χέρια να γυρίσει τις σελίδες μου,να τις χωρίσει.Να ημερώσει τα σημεία στίξης,να νανουρίσει τις τελείες και να ξεμπερδέψει τα κουβάρια ανάμεσα στα κόμματα. Υπάρχει ένας χάρτης,πλασμένος από πυρετό και αίμα.Το μελάνι του στάχτες και σκουριά.Αυτός ο χάρτης δεν σου ανήκει,δε τον κέρδισες ακόμα.Όπου η κάθε λέξη του θα'ναι γιορτή,κάθε συλλαβή θα διαρκεί όσο ένα καλοκαίρι,και όλο το αίμα της ζωής θα βαφτίζει τις πόλεις με το όνομα σου.
01 BellRays - Soul Girl 02 Black Hat Bones - ...Bites Back 03 Turbowolf - Domino 04 Ministry - Wargasm 05 Mr. Vicodin - Vicodin 06 Black Wizard - Eliminator 07 Oceans Of Slumber - Suffer The Last Bridge 08 Judas Priest - Spectre 09 Saxon - Sons Of Odin 10 Secrets of Lost Empires - Painting a House on Fire 11 Hazemaze - Sisters 12 Crippled Black Phoenix - Will-O-The-Wisp 13 Fu Manchu - Free And Easy 14 Sons of Zöku - Monk And The Serpent 15 Suicidal Tendencies - Get Your Right On! 16 Sundrifter - Lightworker 17 The Skagboys - Ticket to Ride 18 Thundermother - Whatever 19 Swamp Moth - Nazarene 20 Rosewood Brothers - Rusty Nail Blues 21 Mad John the Wise - Call of the Wild 22 The Temperance Movement -There's Still Time 23 Devils Witches ft. Gabriel Ravera - Magic Wand 24 The Bonnevilles - Dirty Photographs 25 Stonefield - Midnight
01 The Herbaliser feat. Stac - Over & Over 02 Carpenter Brut (feat Kristoffer Rygg) - Cheerleader Effect 03 Garden City Movement - Slightly All The Time 04 Tracey Thorn ft. Corinne Bailey Rae - Sister 05 David Byrne - Here 06 Mt. Joy - Dirty Love 07 The Fratellis - I've Been Blind 08 Imarhan - Tumast 09 Soccer Mommy - Cool 10 Whyte Horses - The Best Of It 11 Tango With Lions - Proof Of Desire 12 Jeremy Messersmith - Monday You're Not So Bad 13 Albert Hammond Jr - Tea For Two 14 Dungen & Woods - Loop 15 Kacey Musgraves - Space Cowboy 16 Nathaniel Rateliff & The Night Sweats - You Worry Me 17 Haley Heynderickx - The Bug Collector 18 In Tall Buildings - Beginning to Fade 19 Caroline Says - I Tried 20 Charlotte Day Wilson - Nothing New 21 Jackson MacIntosh - Can It Be Love 22 Mélissa Laveaux - Nan Fon Bwa 23 Johanna Warren - Here To Tell 24 Jonathan Wilson - Me 25 Meshell Ndegeocello - Smooth Operator 26 Moby - The Waste Of Suns 27 Sufjan Stevens - Visions of Gideon (Call Me By Your Name OST) 28 Laura Marling - What He Wrote (On Body And Soul OST) 29 Prism Tats - Doomed
"Δεν είμαι καλά" "Τι έχεις;" "Περνάω περίεργη φάση" "Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία και πρωτιά" "Σοβαρά μιλάω" "Και'γω σοβαρά γελάω" "Περνάω πάρα πολύ περίεργη φάση" "Σιγά το νέο,εγώ περνάω περίεργη φάση από τότε που γεννήθηκα" "Δε ξέρω τι θέλω" "Μ'αρέσει που κατηγορείς τις γυναίκες,αλλά εσύ είσαι χειρότερος" "Αφού καμία δε ξέρει τι θέλει" "Υπάρχει κάτι που σίγουρα δε το θέλουν.Εσένα" "Δε με βοηθάς" "Δε με βοηθάς να σε βοηθήσω" "Δε μπορώ.Λίγο η εργασιακή ανασφάλεια,τα οικονομικά,η παγκόσμια πολιτική αστάθεια,ο Ολυμπιακός που χάνει το πρωτάθλημα,ο κινηματογράφος που από τέχνη έχει εκφυλιστεί σε αναλώσιμο προϊόν και φτηνό εργαλείο προπαγάνδας" "Δε σε πήρε ε;" "Όχι,έχει μια βδομάδα" "Τι της έκανες;" "Εγώ;Τίποτα" "Ε τότε γι'αυτό έφυγε" "Μη μου σπας τα νεύρα.Πάνω που αρχίσαμε να ερχόμαστε πιο κοντά,το έβαλε στα πόδια.Πάλι" "Και'συ το ίδιο δεν έκανες;" "Πότε;" "Πριν από δύο μήνες" "Κρατάμε σκορ;" "Δε ξέρω,ποιος κερδίζει;" "Η κάβα απέναντι" "Λέγε ρε τι της έκανες της κοπέλας" "Τίποτα σου λέω,έχει προβλήματα.Δε μπορεί τη δέσμευση" "Ταιριάζετε" "Έχει άσχημα βιώματα" "Και'συ από το άσυλο που σε μαζέψαμε,αλλά κοίτα τι πρόοδο έχεις κάνει" "Ίσως φταίει η διαφορά ηλικίας.Συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδάκι" "Σιγά το πρόβλημα.Εσύ στις πιο ώριμες στιγμές σου,είσαι στη καλύτερη 15 χρονών πνευματικά.Οπότε με λίγη υπομονή,θα τα βρείτε" "Δε με βοηθάς" "Αν είναι να αυτοκτονήσεις,θα κάνω ό,τι περνάει απ'το χέρι μου" "Δεν είμαι καλά σου λέω.Μαζί της ένιωσα 25 ξανά,ένιωσα πιο νέος κι από την εφηβεία μου.Για πρώτη φορά μετά από καιρό,ονειρεύομαι το μέλλον αντί να το φοβάμαι.Όταν είμαι μαζί της,νιώθω πως η ζωή είναι video game και εκείνη το cheat που μου δίνει άπειρες ζωές και όλα τα όπλα.Δίπλα της αισθάνομαι πως μπορώ να κάνω τα πάντα" "Σε αυτή τα είπες;" "Τα είπα" "Και;" "Εξαφανίστηκε" "Δε τη ξέρω,όμως όσο περισσότερα μου λες,τόσο περισσότερο την εκτιμώ" "Λέγε ρε τι να κάνω" "Γιατί ρωτάς εμένα;Τόσες ταινίες έχεις δει,σε κάποια θα υπάρχει η λύση στο πρόβλημα σου.Βρες τη σκηνή,προσάρμοσε την στις ειδικές ανάγκες σου και θα δεις.Άλλωστε αυτό δε κάνεις κάθε φορά;" "Ναι.Όμως δε πιάνει πάντα.Θυμάσαι με τη Μαίρη,που της τραγούδησα σαν τον Heath Ledger στο 10 Things I Hate About You;" "Λογικό δεν είναι;Δεν είσαι όμορφος ή ταλαντούχος σα τον Ledger και αντί για το I Can't Take My Eyes Off You,εσύ τραγούδησες Ozzy Osbourne!" "Δεν είναι τραγουδάρα το Close My Eyes Forever;" "Όχι αν τραγουδάς σαν φάλαινα με κολικό" "Αηδίες,απλά η Μαιρούλα δεν είχε γούστο,ούτε στους άντρες,ούτε στη μουσική" "Η Μαιρούλα δεν είχε πρόβλημα στην ακοή,για αυτό δεν είχες καμιά ελπίδα!" "Τέλος πάντων,τώρα τι κάνουμε;" "Άκουσε με μικρέ μου μυαλοσεισμόπληκτε.Ο Κάρλος Φουέντες είχε γράψει σε ένα βιβλίο του,πως η γυναίκα πάνω από όλα,θέλει το χρόνο σου.Περισσότερο από τα χρήματα ή τον πόθο.Θέλει να νιώθει πως ο χρόνος που της αφιερώνεις,είναι αποκλειστικά δικός της.Κάπου εκεί βρίσκεται το λάθος σου" "Ίσως να έχεις δίκιο.Φοβήθηκα..Ότι είναι πολύ όμορφο για να κρατήσει.Και αν περάσει καιρός,θα είναι πολύ επώδυνο.Όμως όταν είμαστε μαζί..Είναι σαν αναβολικό για τις αισθήσεις,τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου.Σαν να αισθάνομαι και να σκέφτομαι για πρώτη φορά.Το γέλιο της έχει γίνει η μονάδα μέτρησης της ευτυχίας,και το μέτρο σύγκρισης για όλα.Όταν είμαι δίπλα της,νιώθω πως για πρώτη φορά,ο χρόνος μου ανήκει." "Πιο πολύ κι από το Rocky 4;" "Πιο πολύ" "Η κατάσταση είναι πιο σοβαρή από όσο νόμιζα" "Γιατρέ μου θα ζήσω;" "Δυστυχώς για όλους μας ναι" "Και τι θεραπεία προτείνετε;" "Πάμε για 4-5 μπουκάλια σίγουρα.Πολύ ξενύχτι.Θα ξεκινήσουμε με τη γνωστή playlist,που έχει τα πιο καψούρικα και κοψοφλέβικα από Zeppelin,Whitesnake,Stones,Free,Fleetwood Mac -μόνο με Peter Green- και John Mayall,και ως συνήθως,θα καταλήξουμε στη δισκογραφία του Πάριου.Να την ακούμε από την αρχή μέχρι το τέλος,από το τέλος στην αρχή,εντός,εκτός και επί τα αυτά" "Μεγάλη η χάρη του,πόσα μπουκάλια έχουμε κάνει τάμα στην αγιότητα του.." "Βοήθεια μας.." "Δεν είμαι καλά,τι θα κάνω;" "Πήγαινε να την βρεις.Εξάντλησε τις πιθανότητες και τις επιλογές σου.Ακόμη και αν δε τα καταφέρεις,τουλάχιστον δεν θα μετανιώσεις γιατί δεν προσπάθησες.Πες της όλα αυτά που μου είπες.Κακώς δεν της τα έχεις πει τόσο καιρό.Αιφνιδίασε την,άρπαξε την και φίλα την.Μόνο έτσι θα μάθεις πραγματικά" "Και 'συ που το ξέρεις;" "Σε τόσες ταινίες το έχουν κάνει,λες να μη ξέρουν;"
"Θυμάσαι ποια ήταν ο πρώτος σου έρωτας;" "Αυτή με θυμάται;" "Λέγε ρε μυαλοπυρόπληκτε" "Δε θυμάμαι" "Καλά δε θυμάσαι το πρώτο σου έρωτα;Δεν ήσουν ερωτευμένος στο δημοτικό;" "Ήμουν" "Με ποια;" "Με το Ντέταρι" "Είχα ξεχάσει πως πήγαινες σε σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες.Καλά,άστο το δημοτικό,στο γυμνάσιο,δεν σου άρεσε καμία;" "Η Βάσια,τρία χρόνια ήμουν ερωτευμένος μαζί της" "Και;" "Κεμπάπ" "Έγινε τίποτα;" "Περισσότερη προσοχή έδινε στις τσίχλες κάτω απ'το θρανίο της,παρά σε μένα" "Έξυπνη κοπέλα.Την έψαξες στο facebook;" "Ναι,παντρεμένη με δύο παιδιά.Έχει γίνει σαν κομοδίνο που κατάπιε σύνθετο.Δε ξέρεις πόσο το χάρηκα" "Φαντάσου να είχε γίνει και τίποτα μεταξύ σας..Ο Χάνιμπαλ της Δυτικής Αττικής θα είχες γίνει" "Άσε ρε πονηρέ.Για πες μας,ποιανής την απόρριψη πληρώνουμε 30 χρόνια μετά;" "Ειρήνη την έλεγαν,ήταν η πιο ψηλή στη τάξη.Και δεν με απέρριψε,δημοτικό ήταν" "Α δηλαδή δεν σε απέρριψε;Παίζατε το γιατρό στα διαλείμματα;" "Όχι.Για να σε απορρίψει κάποια,πρέπει να γνωρίζει την ύπαρξη σου.Άρα τεχνικά δεν είναι απόρριψη" "Η λογική μόλις βγήκε νοκ άουτ,και δεν ήταν τεχνικό" "Καλά να είναι η κοπέλα.Θυμάσαι καμία από το λύκειο;" "Που να τις θυμάμαι;Αφού κάθε εβδομάδα ήμουν ερωτευμένος με άλλη" "Και'γω το ίδιο.Ήταν ωραία..Τουλάχιστον με έπιανε κατάθλιψη για διαφορετική ,κάθε Σαββατοκύριακο.Θυμάσαι τη πρώτη σου κοπέλα" "Η Δήμητρα,στο Τ.Ε.Ι..Μαλάκα,αν δεν είχα περάσει στα Τ.Ε.Ι. ,ακόμα παρθένος θα ήμουν.Για πες εσύ" "Εγώ δεν πέρασα στα Τ.Ε.Ι." "Γι'αυτό είσαι ακόμα παρθένος.Τη πρώτη σου κοπέλα ρε ημίβλακα!" "Τη θυμάμαι,πριν από 16 χρόνια" "Καλά μεταξύ μας,στα 16 χρόνια που πέρασαν,δεν είχες και πολλές σχέσεις,δύο ήταν" "Μαλακίες λες,τρεις ήταν.Αφού ξέρεις πως είμαι αισθηματίας" "Μαλάκας είσαι.Τι θυμάσαι πιο πολύ από τη κάθε μια;" "Εξαρτάται.Από κάποιες το σεξ,από κάποια άλλη τη τρυφερότητα και από μερικές το ότι ευτυχώς γλίτωσα" "Πιστεύεις πως κάποια από αυτές ήταν η γυναίκα της ζωής σου ή δεν την έχεις βρει ακόμα;" "Δε πιστεύω σε αυτές τις αηδίες" "Καλά,ο άντρας της ζωής σου;" "Δεν υπάρχουν αυτά ρε πεταμένε.Μας έχουν καταστρέψει οι ταινίες που βλέπουμε,έχουν βάλει τόσο βαθιά στο μυαλό μας τα στερεότυπα,που δεν βγαίνουν ούτε με εξορκισμό" "Δηλαδή;" "Τι δηλαδή;Όλοι ψάχνουμε τη ρομαντική κομεντί και το happy end που θα στριμώξουμε μέσα τους τη ζωή και τις προσδοκίες μας" "Κακό είναι αυτό;" "Δεν είναι κακό,απλά δε κρατάει,αυτό είναι το πρόβλημα.H πραγματικότητα δε σταματάει,δεν έχει τίτλους τέλους.Που αυτοί πέφτουν και εσύ ζεις για πάντα στον ιδιωτικό σου παράδεισο" "Δυστυχώς όχι.." "Δε ξέρω αν είναι δυστυχώς ή ευτυχώς.Αλλά σκέψου το.Ακόμη κι αν γνωρίσεις τη τέλεια,και ζείτε το πιο παραμυθένιο σενάριο,κάποια στιγμή θ'αρχίσετε να βαριέστε" "Όχι αν γνωρίσω την Aubrey Plaza" "Ποια είναι αυτή;" "Μια,δε σε ξέρει" "Τεσπα,καταλαβαίνεις.Ξεκινάει σαν κομεντί,2-3 χρόνια.Μετά,αν κρατήσει,γίνεται εβδομαδιαία σειρά.Ύστερα καθημερινή,και στο τέλος καταντάει δελτίο ειδήσεων,που δε το βλέπει κανένας" "Γιατί όμως;" ¨Γιατί στο λίγο χρόνο που έχουμε,τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα.Ναι μεν πενθήμερο κομεντί,αλλά θέλεις και ένα Σ\Κ σεξοκωμωδία,ερασιτεχνική τσόντα,ομαδικό σεξ με φλεγόμενα αρμαντίλλο,όπως τη βρίσκει ο καθένας" "Κι αν θέλεις κι άλλη κομεντί;" "Εδώ έχουμε πρόβλημα,γιατί στη κομεντί,τρίτος δε χωρεί.Θέλεις τα γονίδια,θέλεις ο καπιταλισμός,ό,τι και να φταίει,το λογισμικό θέλει αναβάθμιση.Γιατί το σώμα θα βρίσκεται πάντα σε εμφύλιο με το μυαλό και τη καρδιά" "Και ποιος κερδίζει;" "Το internet" "Σ'έχει απατήσει καμία;" "Από όσο ξέρω όχι" "Εσύ;Έχεις απατήσει;" "Από όσο ξέρουν όχι" "Και τι κάνουμε τελικά,Δαλάϊ Λάμα των προαστίων;" "Ό,τι μπορούμε,για όσο αντέχουμε" " Δε με βοηθάς γέροντα" "Όχι εγώ τέκνον μου,η ζωή.Που όπως όλες οι γυναίκες,είναι υπέροχη,πανέμορφη,καριόλα,σκύλα,δεν ξέρει τι θέλει,και όταν έχει περίοδο,θα σε γαμήσει μέχρι να νιώσεις τον ίδιο πόνο" "Πως και είσαι τόσο σοφός απόψε;" "Είναι που έχω να σε δω 15 μέρες,μου έκανε καλό" "Άσε τις γλύκες και πιάσε το ουίσκι.Τι θα δούμε απόψε;" "Ποιότητα.Δεν ήξερα τι να κατεβάσω και είπα να δούμε κάτι κλασικό.Κουροσάβα,οπότε είναι και επίσημα Κουροσάβατο" "Πες τη μαγική λέξη" "Yojimbo.Δε πιστεύω να το έχεις βαρεθεί;" "Σε καμία από τις 22 φορές που το έχω δει" "Τελικά έχεις αποφασίσει;Yojimbo ή For A Few Dollars More;" "Φέρε τα πατατάκια και θα σου πω"
Ποια είναι πραγματικά η τελευταία μέρα του χειμώνα;Σίγουρα όχι η 28 Φεβρουαρίου.Κοιτάζω έξω και ο καιρός είναι σκανδιναβικός.Οπότε;Το κρύο σε αναγκάζει να κλείνεις και να κλείνεσαι.Η ενδοσκόπηση -ειδικά αν είναι αναγκαστική λόγω κλίματος- δεν είναι ευχάριστη βόλτα. Αναγκάζεσαι να περάσεις από τις κακόφημες γειτονιές των σκέψεων σου,εκεί που οι συμμορίες των φόβων σε περιμένουν όλο και πιο αγριεμένες.Και τα παίρνουν όλα,κάθε σεντ αισιοδοξίας.Ψάχνεις ζεστασιά παντού,μια δόση καλοκαιριού αντίδοτο για την υπερβολική δόση γκρι.Γιατί δεν υπάρχει ένα κέντρο συναισθηματικών δηλητηριάσεων... Ανοίγω βιβλία στη τύχη,για να διασκεδάσω την αμηχανία μου.Ο Τσιφόρος δεν βοηθάει,ο Μπόρχες δεν θέλει να βοηθήσει,ενώ ο Παζ αποφεύγει τις ερωτήσεις μου.Παλιότερα μου άρεσε ο χειμώνας.Ίσως γιατί κατέβαζε ταχύτητα στις ορμόνες και στην αχόρταγη πείνα να χωρέσεις όσο περισσότερες εμπειρίες μπορείς,στο μικρότερο χρονικό διάστημα. Τώρα που τα σαράντα ετοιμάζονται να χτυπήσουν το κουδούνι -αλλά εγώ δεν θα τους ανοίξω,κι ας έχουν κλειδιά.Δεν θα με βρουν ποτέ- ο χειμώνας λειτουργεί σαν αναβολικό για τη μελαγχολία μου.Μόλις σκοτεινιάσει,γίνεται Hulk και ποδοπατάει κάθε παρηγοριά.
Ξαπλώνω στο κρεβάτι και νιώθω πως το ταβάνι γελάει μαζί μου.Υπάρχουν μέρες που τίποτα δεν είναι αρκετό.Φαγητό,ταινίες,τραγούδια,βιβλία,φίλοι,τίποτα δεν σ'αγγίζει,όλα γλιστράνε πάνω σου,είσαι αδιάβροχος σε κάθε συγκίνηση.Ετοιμάζεσαι να βγεις.Κοιτάζεσαι στο καθρέφτη.Νομίζεις πως μοιάζεις με καλοκαίρι στην Ίμπιζα -έστω στη Σαλαμίνα-όμως μέσα σου είσαι σκοπιά 2-4 στον Έβρο,τη πιο κρύα νύχτα του χειμώνα,ενώ μόλις γύρισες από άδεια. Υπάρχουν νύχτες που ακόμα και οι λέξεις συνωμοτούν εναντίον σου.Δεν σημαίνουν τίποτα.Όπως και να τις βάλεις,ό,τι πρόταση και να φτιάξεις είναι νεκρές.Η σιωπή παράσιτα ραδιοφώνου,και κάπου εκεί στις τέσσερις το πρωί,όλες οι αμφιβολίες ξεσπάνε,σαν παρεμβολές από σταθμούς που παίζουν σκυλάδικα.Κι όσο χαμηλώνεις την ένταση,φωνάζουν πιο πολύ.Και όταν βγάζεις τη πρίζα,σε χαστουκίζουν και την ξαναβάζουν.Και όχι απαραίτητα στο τοίχο.. Ξημερώνει,και ψάχνεις ακόμα.Σκέψεις που αναπνέουν και λέξεις που καίνε,όπως είχε γράψει ο Πόε.Τελικά ποια είναι η τελευταία μέρα του χειμώνα;"Αυτή που σταματάς να λες μαλακίες και πας στη θάλασσα για μπάνιο,και όλοι ευχόμαστε μήπως πνιγείς"μουρμουρίζει η ειρωνεία σε κάποιο ημιφωτισμένο μπαρ,στα -ποια;-άγρια προάστια του -ποιου;-μυαλού σου. Είναι αυτή που ανακαλύπτεις πως έχεις κάτι καινούργιο να περιμένεις.Κάτι που σου προκαλεί γλυκό άγχος,σαν πρώτο ραντεβού,αναμονή σαν να περιμένεις να κερδίσεις κάποιο βραβείο.Δε ξέρεις τι είναι,και μερικές φορές αυτό είναι που το κάνει τόσο ωραίο. Να θυμάσαι πως είναι να ταξιδεύει τόσος ηλεκτρισμός μέσα στις φλέβες σου,που να είναι αρκετός για να κρατήσει τα φώτα της πόλης αναμμένα για όλη την εβδομάδα.Οι αναμνήσεις είναι ανεξάντλητο χρυσωρυχείο.Δεν έχει σημασία αν αυτό που θυμάσαι συνέβη ακριβώς έτσι ή αν συνέβη πραγματικά. Οι αναμνήσεις είναι σαν τραγούδια.Με τα χρόνια,το μυαλό τις διασκευάζει,ίσως για να τις κρατήσει ζωντανές.Και συμβαίνει συχνά,οι διασκευές να είναι καλύτερες από τη πρώτη εκτέλεση.Ίσως να μεταμορφώνονται σε αναμνήσεις από το μέλλον,trailer της ευτυχίας,που spoilerιαζει αρκετά,ώστε να περιμένεις το αύριο με τις αισθήσεις σου να καίγονται. Τέτοιες μαλακίες γράφουν κάποιοι και κολυμπάνε στα εκατομμύρια και 'γω ψάχνω τα ρούχα στη ντουλάπα,μπας και βρω κανένα ξεχασμένο πεντάευρω.. Ο Keith γελάει στο οπισθόφυλλο ενώ ο Mick χαμογελάει συγκαταβατικά.Ναι κύριοι,και'γω μπορώ να γράψω τόσο καλά όσο εσείς. Δεν έχει σημασία που μου λείπει το ταλέντο,η εμφάνιση,τα λεφτά,οι εμπειρίες και αρκετά ναρκωτικά που φτάνουν να σκοτώσουν το πληθυσμό της Αθήνας σε μια βραδιά.Ασήμαντες λεπτομέρειες.Φτάνει που θυμάμαι ένα απόγευμα στη παραλία.Να στέκεσαι από πάνω μου και το νερό να στάζει από το σώμα σου στο δικό μου.Ο ήλιος μπλέχτηκε στα μαλλιά σου,ενώ μόλις νύχτωσε,τ'αστέρια έμοιαζαν με σταγόνες που ξέφυγαν από το δέρμα σου. Και μέχρι το πρωί,να συζητάμε για το ταξίδι που θα κάνουμε.Εντάξει,ο Mick τα λέει λίγο καλύτερα.Λίγο..
