Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Οι ταινίες του 2013 Part 2 :Best Animated,The Best of The Rest And The Borefest

                   The Dark Knight Returns Part 2
Χωρίς πολλά λόγια μιλάμε για τον καλύτερο Batman που είδαμε σε οθόνη.Το κλασικό comic του Miller έγινε μια πάρα πολύ καλή ταινία κινουμένων σχεδίων.Λεπτομέρειες του στερούν το αριστούργημα.
                                         Οι συντελεστές θα μπορούσαν να του δώσουν περισσότερες αποχρώσεις σκοτεινής ατμόσφαιρας,όπως έκαναν εξαιρετικά στο Gotham Knight.Παρά τις μικροενστάσεις μου,το φιλμ είναι αντάξιο της πρώτης του ύλης.
                                          Πιστό στην ιστορία,ο Weller είναι ο καλύτερος Batman μόνο με τη φωνή του,το υπόλοιπο καστ εξίσου καλό,γαμηστερό soundtrack,ο Superman τις τρώει,τι άλλο να ζητήσει κανείς;
                                           Περιμένω να δω και το sequel.Μόνο που το χαοτικό The Dark Knight Strikes Again θέλει παράνοια και φαντασία για να γίνει κινούμενο σχέδιο.Η συνηθισμένη αισθητική προσέγγιση της DC δε φτάνει,μια ψυχεδελική μεταφορά θα το απογείωνε,οψόμεθα.

            Justice League The Flashpoint Paradox
 Οι animated ταινιες της DC γίνονται όλο και καλύτερες.Μακάρι να συνεχίσουν στο ίδιο πνεύμα,με κάποια φιλμς αποκλειστικά για ενήλικες.Το Flashpoint είναι ό,τι πιο σκοτεινό και βίαιο έχει κυκλοφορήσει η εν λόγω εταιρεία μέχρι τώρα.Πρωτόγνωρη βία για όποιον έχει συνηθίσει τη κλασική τεχνοτροπία και το τσουλούφι του Ζούπερμαν.
                                            Δεν είναι μόνο η βια όμως που ξεχωρίζει το Flashpoint.Το σενάριο έχει ενδιαφέρον,οι εναλλακτικές παραγματικότητες πάντα έχουν,ειδικά όταν χρησιμοπιούνται σωστά.Οι μαύροι τόνοι και οι εναλλακτικές εκδοχές δίνουν γεύση στους άνοστους political correct ήρωες.
                                             Συνδυάζοντας καλές ιστορίες,διαφορετικό σκίτσο και τα καλύτερα στοιχεία από anime,η DC  μπορεί να πάει πολύ μακρυά.Αν σας αρέσουν τα superheroes comics αλλά βαριέστε τη χάρτινη σαπουνόπερα (δε περισσεύουν και λεφτά..) οι συγκεκριμένες ταινίες είναι ό,τι πρέπει.Και το Flashpoint είναι μέσα στις 5 καλύτερες της DC.
                        
                                        Despicable Me 2
   Από τις ελάχιστες φορές που η συνέχεια είναι καλύτερη.Το πρώτο ήταν πολύ παιδικό και βαρετό.Στο 2 υπάρχει πολύ περισσότερο χιούμορ,οι ταχύτητες ανεβασμένες και οι πραγματικοί πρωταγωνιστές,τα minions που ξεσαλώνουν.Thumbs up.

            Cloudy With A Chance Of Meatballs 2
 Θα'θελα να'ξερα τι ναρκωτικά παίρνουν οι δημιουργοί των 2 ταινιών.Πραγματικά στο sequel το LSD πρέπει να τους πήγε σε αχαρτογράφητες περιοχές.Απίστευτη η σύλληψη και η εκτέλεση των ζώων που είναι φτιαγμένα από τρόφιμα.Ο βομβαρδισμός των χρωμάτων όχι μόνο δε προκαλεί οπτική δυσπεψία,αλλά ανοίγει όλο και πιο πολύ την όρεξη.
                                             Ισάξιο,ίσως και καλύτερο του πρώτου.Το τσουνάμι φαντασίας και χρωμάτων συμπληρώνουν τα πανέξυπνα λογοπαίγνια,από τα πιο έξυπνα και αστεία που έχω δει,ένας λόγος παραπάνω να μη το δείτε μεταγλωττισμένο.
                                             Η πιο feel good ταινία της χρονιάς.Μερικές φορές τα ναρκωτικά κάνουν καλό..

                                      Turbo
 Κλασική ιστορία αουτσάιντερ που πραγματοποιεί το όνειρο του.
Όταν όμως είναι καλοφτιαγμένη,με σωστές δόσεις χιούμορ,συγκίνησης και με τόσο καλό cast  πάντα αξίζει το κόπο.
                                      Η φωνή του Samuel L. Jackson κάνει ακόμη και σαλιγκάρια να μοιάζουν με μαμούθ.Αν και ο Gary (Μπομπ Σφουγγαράκης) παραμένει το πιο cool σαλιγκάρι,ο Turbo και η παρέα του πατάνε γκάζι με στυλ.

                                    B-sides 
                            Now You See Me 
Η ιστορία τεσσάρων ταχυδαχτυλουργών,από το δρόμο στο Las Vegas,από την φτώχεια και την αφάνεια,στη δόξα και στις περίτεχνες ληστείες.
                                 Το Now You See Me έχασε στα πέναλτι από το Iceman,την είσοδο στη δεκάδα.Ίσως  η ερμηνεία του Shannon να έκανε τη διαφορά.Το φιλμ πάει με σπασμένα κοντερ.Δράση,δράση και δράση διανθισμένη με ωραίες ατάκες,πολύ θέαμα και πολύ έξυπνα ανατρεπτικό φινάλε.
                                              Με τη δράση να πρωταγωνιστεί,δε μένει και πολύς χώρος για ερμηνείες.Το cast ανταποκρίνεται στους ρυθμούς,έστω κι αν παίζουν στο ρελαντί.Ακόμα και ο αχώνευτος Eisenberg είναι συμπαθής.Η φάτσα Harrelson ξεχωρίζει.
                                                Αφήστε τους δυσκοίλιους γκρινιάρηδες που ψάχνουν το νόημα της ζωής σε ό,τι βλέπουν,να σκούζουν,το Now You See Me είναι η πιο διασκεδαστική ταινία της χρονιάς.

                     The Wolf Of Wall Street  

O Λύκος Της Wall Street έχει πλάκα,αυτή είναι η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό.Εναλλακτικός τίτλος "Όσα υποπτευόσασταν για τους χρηματιστές αλλά σιχαινόσασταν να ρωτήσετε".
                                        Και αυτό νομίζω πως είναι το μεγάλο προσόν της ταινίας.Παρουσιάζει το lifestyle που είναι το ιερό δισκοπότηρο της δύσης και του καπιταλισμού,εδώ και πολλές δεκαετίες,με τέτοιο τρόπο που μοιάζει αηδιαστικό.
                                         Το ίδιο lifestyle που έχει γραφτεί κάτω από το πετσί ως ορισμός της επιτυχίας,που πολλοί το ζηλεύουν,το ονειρεύονται ακόμα,το ίδιο που σε άλλες ταινίες μοιάζει γοητευτικό,εδώ προκαλεί δυσφορία αλλά και γέλιο.
                                           Χρησιμοποιώντας την υπερβολή,ο σκηνοθέτης ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες του από την αίγλη.Ναι η ταινία έχει πολύ γυμνό,sex και πρέζα (ίσως σε αχρείαστο βαθμό),τόσο που μοιάζει γελοιογραφία.Γιατί μέσα στη χλιδή τους,οι "ήρωες" είναι αξιολύπητα ανθρωπάκια που προσπαθούν να αναπληρώσουν τα πάντα με χρήμα και αντικείμενα.
                                             Η παρακμή και το μεγαλείο του καπιταλισμού σε 179 λεπτά.Ο Scorseze είναι μεγάλος μάστορας και ξέρει πως να γυρίσει μια τρίωρη ταινία δίχως να σε σκοτώσει απ'τη πλήξη ή τη μετριότητα.Μπορεί κάποιες σκηνές να ήταν αδικαιολόγητα μεγάλες (ειδικά αυτή που ο Di Caprio προσπαθεί να μπει στο αυτοκίνητο μαστουρωμένος) όμως η διάρκεια δε κουράζει.
                                             Γιατί όμως αυτοί οι τύποι είναι τόσο αντιπαθείς;Γιατί  κάποιος με παρόμοια ζωή ίσως να μη προκαλεί τόση απέχθεια;Μάλλον γιατί ένας μουσικός,ηθοποιός έχει ταλέντο,που χρυσώνει το χάπι της οικονομικής ανισότητας και σε παραμυθιάζει,τον θαυμάζεις,τον ζηλεύεις.Έχει αυτόφωτη λάμψη και δε χρειάζεται να την αγοράσει κι αυτή.
                                              Η παρέα του W.O.W.S. είναι άχρωμη,άγευστη και άοσμη.Είναι απλά απατεώνες.Κάποιος θα πει πως και γι'αυτό θέλει ταλέντο.Ναι,αλλά δεν το έχουν,απλά ακολουθούν τον αρχηγό που αυτός τουλάχιστον έχει μια στάλα λάμψη και είναι καλός πωλητής.
                                               Είναι σαν εμένα,εσένα κτλ. και έγιναν πλούσιοι με τα λεφτά των άλλων,πάνω στα σύνορα του νόμου.Κοινώς λαμόγια.Και κάπου εκεί βρίσκεται το ψεγάδι του φιλμ.Όσο πολύπλευρος κι αν είναι ο Scorseze,το φυσικό του περιβάλλον και το καλύτερο του είναι τα crime films.Mάλλον του έχει λείψει και γύρισε ένα γκανγκστερικό μεταμφιεσμένο σε φλώρο χρηματιστή.
                                               Έξυπνος ο συμβολισμός απο τη μια,δεν υπάρχει μεγαλύτερη,επικίνδυνη και κυρίως νόμιμη μαφία από αυτή τη φάρα.Με εξαίρεση τον πρωταγωνιστή όμως,οι χαρακτήρες του είναι αχώνευτοι.Και όσο κι αν αυτό ήταν στις προθέσεις του σκηνοθέτη,για τα δικά μου γούστα,του στερεί πόντους.
                                                 Οι πραγματικοί γκάνγκστερς (ειδικά των ταινιών του Scorseze) μπορεί να είναι απειλητικοί,τρομακτικοί,γοητευτικοί.Δημιουργούν αντιφατικά συναισθήματα,γιατί αναγνωρίζεις πως κάνουν κάτι που εσύ δεν μπορείς.Και εδώ δε υπάρχει η γοητεία του παράνομου,κάτι από την εποποιία της μαφίας.
                                                  
                                           Η σύγκριση (τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό) με το Wall Street του Stone είναι αναπόφευκτη.O Gordon Gekko είναι ο νονός και το τσούρμο της Stratton Oakmont είναι στη καλύτερη ο Benny Blanco από το Bronx (Carlito's Way).
 Μπάντα διασκευών που ζει για λίγο τη ζωή των μεγάλων.Ο Gekko είναι μια διαχρονική φιγούρα κακού.Δεν έχει χρόνο για παρτούζες και ναρκωτικά.Εθισμένος στην μεγαλύτερη πρέζα,την απόκτηση εξουσίας,θέλει να καταπιεί όλο το κόσμο.Δεν είναι θέμα ηθικής,απλά θέμα χρόνου,στόχου και προσήλωσης.
                                            Ο Gekko έχει μια αύρα μεγαλείου και έστω για λίγο θα σε γοητεύσει.Οι groupies του όχι.
                                             Για να μη το ξεχειλώσω κι άλλο,ο Λύκος είναι η καλύτερη ταινία ανάμεσα στις οσκαρικές.Ο Di Caprio ίσως δίνει την καλύτερη του ερμηνεία.Χλωμους τους βλέπω για βραβεία πάντως..Από το υπόλοιπο cast,τα λίγα λεπτά του McConaughey από τα πιο απολαυστικά των 3 ωρών.Γράφει με λίγες προτάσεις το εγχειρίδιο του νεοπλουτισμού.
                                              Ο Dujardin είναι φινετσάτα καυστικός.Οι σκατόφατσες που λέγαμε πιο πάνω,κάνουν τη δουλειά τους με εξαίρεση τον Hill.Ένας από τους πιο εκνευριστικούς ηθοποιούς,ατάλαντος και η μόνη παραφωνία της ταινίας.
                                               Το Wolf Of Wall Street έχει πλάκα,είναι ένα διασκεδαστικό roller coaster πάνω στις ράγες της σάτιρας και της υπερβολής,με το πρωταγωνιστή στη καλύτερη του στιγμή.Αγνοείστε τους υπερσυντηρητικούς,τους αεριτζήδες σκηνοθέτες και τις ταινίες φούσκες.Ο Martin είναι σταθερή αξία.

                             Saving Mr.Banks
Τα παρασκήνια πριν το γύρισμα της Mary Poppins,η εκκεντρική συγγραφέας Pamela Travers,η παιδική της ηλικία και οι σκληρές διαπραγματέυσεις με τον Walt Disney.
                                               To Saving Mr.Banks έχει τη καλύτερη γυναικεία ερμηνεία για το 2013.Η Emma Thompson είναι στριφνή,ξινή,ανυπόφορη όσο και συμπαθέτατη ως Travers.Μια γυναίκα που προσπαθεί να κρύψει τη μοναξιά της πίσω από την αγένεια και να προστατεύσει τους ήρωες των βιβλίων της,που είναι η μόνη της οικογένεια.
                                               Η ζεστή και συγκινητική ερμηνεία της Thompson,μαζί με τις αναδρομές στο παρελθόν της ηρωίδας (πολύ καλός ο Farrel,σχεδόν κλέβει τη παράσταση) δίνουν συναισθηματικό χρώμα και ανεβάζουν πάνω από τον μέσο όρο τη ταινία.Giamatti και Hanks συμπληρώνουν ιδανικά το σύνολο.Μελώνει  λίγο στο τέλος,αλλά δε λιγώνει.

                            Bounty Killer  

Το B movie  της χρονιάς.Δυστοπικό μέλλον με τις εταιρείες να ελέγχουν το κόσμο μετά από πόλεμο.Οι ήρωες τις εποχής,οι κυνηγοί κεφαλών,τα στελέχη των εταιρειών τα τρόπαια.
Αν δε το έχετε καταλάβει,κάποια στιγμή αυτό θα γίνει.Μακάρι να βρεθεί κάποιος να γράψει ένα δυνατό σενάριο μπας και δούμε το επόμενο sci fi επος.Να δω τους εθνικιστές του αύριο να παίζουν ξύλο για τη σημαία της Vodafone και δε θέλω τίποτα άλλο.

                                        Βασισμένο σε graphic novel,το Bounty Killer είναι τίμιο,όμορφο και μερακλίδικο.Mad Max αλα Rodriguez.Και η τελευταία δεκάρα έχει χρησιμοποιηθεί σωστά. 
Έχει πλάκα,αίμα,σφαίρες και εκρήξεις.Έχει ρυθμό και ατμόσφαιρα.Αν είχε και πιο ξυραφένιες ατάκες και καλύτερο soundtrack θα έστελνε τον Mεξικανό και το χοντρό κολλητό του για ευθανασία.
                                         Ο σκηνοθέτης έχει μέλλον αν συνεχίσει έτσι.Για να δούμε.
                              Europa Report                                                                              
Βγήκαν πολλές sci fi ταινιες το '13,καλύτερη ένα όμορφο αουτσάιντερ από το πουθενά.Η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι του Δια,Ευρώπη και η κατάληξη της.Όπως τα περισσότερα φιλμ σε μορφή found footage,το Europa Report είναι βραδυφλεγές αλλά αποζημειώνει τον θεατή.
                                               Σωστά γράφτηκε πως η ταινία βάζει πίσω το επιστημονική στο επιστημονική φαντασία.Όσο πιο πειστικό γίνεται.Το σασπένς σφίγγει σιγά σιγά τα χέρια του γύρω από το πλήρωμα,το διάστημα είχε καιρό να φανεί τόσο επικίνδυνο.Το φινάλε έρχεται εντυπωσιακά και έχει κάτι από την ανατριχίλα που μόνο μια sci fi ταινία μπορεί να σου προκαλέσει.
Highly recommended.

                                    Insidious 2
Σπάνια το sequel είναι ισάξιο του πρώτου,σπανιότερα καλύτερο.Στο Ιnsidous 2 έχουμε τη πρώτη περίπτωση.Το περίμενα πολλή μάπα,διαψεύστηκα όμως.Έχει την ατμόσφαιρα του πρώτου,θα σε τρομάξει δυο τρεις φορές,έχει και έξυπνη πλοκή όπως συνήθως οι ταινίες των Whannel & Wan.Μη το γαμήσουμε όπως το Saw όμως,εντάξει;

                                     Elysium
Όταν έχεις γυρίσει το District 9,είναι λογικό οι προσδοκίες να είναι μεγάλες.Το Elysium δεν είναι κακό,απλά η δυστοπική του εκδοχή δεν έχει τίποτα να προσφέρει.Είναι καλογυρισμένο,έχει καλές ερμηνείες,δράση,αλλά δεν έχει την ευφυία του District 9.

                              Man Of Tai Chi
Όλο και κάτι έμαθε ο Reeves (ειδικά από τα Matrix) από τους σκηνοθέτες που συνεργάστηκε και αυτό φαίνεται στη πρώτη του
ταινία.Συμπαθές σενάριο,καθόλου κακές χορογραφίες - σκηνές μάχης.Ο Keanu φαίνεται πως το έχει (οι επιρροές από Wachowskis κάνουν κρα) και μπορεί να βάλει και αυτός ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα των ταινιών δράσης.
                                                  Keanu μπορεί να είσαι ξύλινος,σ'αγαπάμε όμως.

                           The Grand Master 
Η νιοστή ταινία για τον δάσκαλο του Bruce Lee,Ip Man είναι τρομερά άνιση.Ξεκινάει υποσχόμενα,με ωραίες χορογραφίες και φωτογραφία.Από τη μέση και μετά χάνεται η μπάλα.Ο Ip Man εξαφανίζεται,η πλοκή γίνεται ακατανόητη και αναρωτιέσαι τι έγινε.
                                          Κάποιες πολύ όμορφες σκηνές (αυτές στο σιδηροδρομικό σταθμό) που συνδυάζουν  ποιητική αφήγηση και  σκηνές μάχης το κάνουν υποφερτό,αλλά το ναυάγιο δε σώζεται.Το κουβάρι δε ξεπλέκεται ποτέ και'γω ψάχνω λιγότερο κουλτουριάρικες ταινίες με τον Ip Man.

                              Broken City
Τίποτα το τρομερό αλλά βλέπεται.Το σενάριο θα μπορούσε να είναι καλύτερο,ωραία η φωτογραφία,καλούλι το soundtrack,ο Wahlberg μια από τα ίδια.Ξεχωρίζει ο Crowe,τώρα που έχει μεγαλώσει,είναι ό,τι πρέπει για κακός.

                          Numbers Station
Ξέρετε τι είναι Numbers Station ;Εγώ όχι μέχρι να δω τη ταινία.Έξυπνη ιδέα το μεγαλύτερο μέρος του φιλμ να διαδραματίζεται σε έναν τέτοιο σταθμό.Το εύρημα δυστυχώς δεν αξιοποιείται στο 100% και η φτωχή πλοκή δε βοηθάει πολύ.Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και κυρίως ο Cusack σώζουν τη ταινία.
                                    Ό,τι έγραψα για τον Crowe,ισχύει και για τον Cusack.Με τις τελευταίες του επιλογές,δείχνει να ξεφεύγει από τη τυποποίηση (εξυπνάκιας αλα High Fidelity).Του λείπει ένα δυνατό σενάριο και ένας πραγματικά καλός ρόλος σκοτεινού χαρακτήρα.

                       John Dies At The End
H WTF ταινία της χρονιά που πέρασε.Χονδρικά (όποιος το είδε,καταλαβαίνει πως δύσκολα βγαίνει περίληψη) δύο φίλοι μετά τη χρήση ενός ζωντανού (;) ναρκωτικού,ανακαλύπτουν πως έπεται εισβολή τεράτων από άλλη διάσταση.
                                             Έχει πλάκα,μερικές πολύ έξυπνες στροφές στη πλοκή αλλά μερικές φορές είναι πιο μπερδεμένο κι από παπουτσοθήκη σαρανταποδαρούσας μετά από σεισμό.Λίγο πιο στρωτό και αστείο να ήταν,θα μιλάγαμε για minor classic.Είναι διαφορετικό πάντως και προτείνεται.

                     Welcome To The Punch
Τα βρετανικά crime films διαφέρουν από τα αμερικανικά.Έχουν αυτή την οσμή αστικής παρακμής,μια κλειστοφοβική αίσθηση κατάθλιψης που δεν υπάρχει στα αντίστοιχα του Hollywood.
Δε ξέρω γιατί,ίσως είναι ο καιρός και το κλίμα του νησιού,αλλά πολλές βρετανικές ταινίες μου βγάζουν ασφυκτική μιζέρια και δε τις παλέυω.
                                       Το Welcome To The Punch ισορροπεί επιτυχημένα αυτή τη μαυρίλα με δράση,καλή ηθοποία και στυλ.
Ο MacAvoy είναι πολύ καλός,ο Strong είναι από τους πιο πειστικούς σκληρούς της πιάτσας και αξίζει επιτέλους να πρωταγωνιστήσει κάπου,έχουμε και ανατροπή προς το τέλος.
                                        Not bad.
                                    2 Guns
Διασκεδαστικό πιστολίδι,καλή η χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών,χαβαλές,γαμάτη μουσική και ο Bill Paxton τα είπε όλα "It's a free market,not a free world".

                           Μουσικό Διάλειμμα
                                    Parker 
Προβλεπέ Jason,ληστεία,μπουνίδι,πιστολίδι.Highlight η διπλή χυλόπιτα στην Lopez." How do you sleep at night?" "
I don't drink coffee after 7."

                                  Oblivion
To Oblivion ξεκινάει εξαιρετικά.Ανεβάζει σιγά σιγά ταχύτητες,κεντρίζει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον και ο κόσμος του είναι καλοφταιγμένος.Παραπατάει γκάζι προς το τέλος και σε αφήνει ανικανοποίητο.Υπήρχε χώρος για μεγαλύτερο βάθος στους χαρακτήρες,την ιστορία και σίγουρα για περισσότερη φαντασία.

                                 Iron Man 3 
Το καλύτερο της σειράς μακράν.Το χιούμορ και ο ubercool Downey Jr. κάνουν τη ταινία τρομερά διασκεδαστική,η ανατροπή με τον Kingsley όλα τα λεφτά,ανατρέποντας το στερεότυπο "κακοί τρομοκράτες-καλοί Αμερικλάνοι"  (σημαντική λεπτομέρεια για τέτοιο φιλμ που συνήθως είναι πανυγήρι προπαγάνδας),Pearce γαμάτος κακός,πνευματώδης η σκηνή μετά τους τίτλους τέλους,πολύ ευχάριστη έκπληξη το τρίτο Iron Man σε σχέση με τον αδιάφορο χαρακτήρα και τις κακές ταινίες που προηγήθηκαν.

                                   Suicides 
                            12 Years A Slave 
Είδα το Shame.Eίδα με χίλια ζόρια και αυτό.Είμαι σίγουρος πλέον,ο McQueen είναι άμπαλος.Δε ξέρω για 12 χρόνια αλλά 134 λεπτά ο μόνος σκλάβος είναι ο θεατής.Χίλιες φορές στις βαμβακοφυτείες παρά αυτό το πράμα.
                                                  Θανατερά αργή σαν να πεθαίνεις στην έρημο από δίψα,τραβηγμένη τόσο πολύ για να γίνει δύο ώρες που ακόμα και ο Προκρούστης θα ένιωθε ντροπή,ανυπόφορα επιτηδευμένο και στεντόρειος στόμφος.Οι ηθοποιοί προσπαθούν τόσο πολύ να είναι λυπημένοι,συγκινητικοί,κτλ. που νομίζεις πως σφίγγονται επειδή δε μπορούν να κλάσουν .
                                                   Πραγματικά με πήραν τα γέλια σε κάποιες σκηνές.Μήπως ο ρατσισμός ήταν μια αλληγορία για το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας;Διάλογοι της πλάκας,μηδέν ροή,καλοί ηθοποιοί που χαραμίστηκαν εγκληματικά.Στεναχωριέμαι που έθαψα το Django,ήταν αριστούργημα σε σχέση με αυτό το κουραδούργημα.
                                                     Οι μόνοι που αξίζουν Οσκαρ είναι οι θεατές που το είδαν.

                             American Hustle
 Βλέποντας το,κατάλαβα γιατί γκρινιάζουν τα μεγάλα studio για τα φράγκα.Όχι λόγω της πειρατείας,αλλά γιατί ξοδεύουν τεράστια ποσά στο να μπουκώνουν κριτικούς,δημοσιογράφους,επιτροπές κτλ. για να γράφουν καλές κριτίκες και να δίνουν βραβεία.Δεν εξηγείται αλλιώς
                                        Καλά μιλάμε σοβαρά τώρα;Αυτό το τυραριστούργημα είναι από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς;Διάλογοι αδιάφοροι ως εκνευριστικοί,ρυθμός σαν Zastava που κόλλησε στη λάσπη,χαρακτήρες που δε θα έμπαιναν ούτε σε άρλεκιν,χιούμορ πιο εξαφανισμένο κι από δεινόσαυρους.
                                         Κρίμα,πολύ κρίμα για τους Bale,Lawrence,Adams.Ειδικά ο πρώτος ταλαιπωρείται απίστευτα,παλεύοντας με ένα τόσο κακό σενάριο.Ο Cooper νομίζω πως εδώ έφτασε στο ερμηνευτικό του ζενίθ,η σκηνή με τα ρόλευ είναι για ανθολογία βιντεοταινιών του 80,ο Τσάκωνας θα δάκρυζε από συγκίνηση.Πέρα από τη πλάκα,ο τύπος μόνο για σαπουνόπερες κάνει.
                                          Η μόνη σκηνή που αξίζει είναι τα 5 λεπτά του De Niro.Που μετά από αιώνες θυμίζει το παλιό,καλό εαυτό του ως μαφιόζος,απειλητικός και επικίνδυνος χωρίς να κάνει σχεδόν τίποτα.Μακάρι ο Scorseze να βγάλει μια τελευταία καλή ερμηνεία από τον θείο.
                                            Και μιας και έγραψα Scorseze,η οποιαδήποτε σύγκριση αυτής της αηδίας με τη φιλμογραφία του είναι για αυτόφωρο.Θα'θελα να'ξερα ο Russell τι βύσμα έχει και οι δύο τελευταίες ταινίες του έχουν φάει τέτοιο σπρώξιμο.Προτιμήστε το Wolf Of Wall Street ή ακόμα καλύτερα ξαναδείτε Good Fellas,Casino,Departed.Προτείνεται και ως θεραπεία αν είδατε αυτό το αριστυρούργημα.

                                        Ηer  
Το Ηer έχει μια ενδιαφέρουσα ιδέα,κάποιες έξυπνες σκέψεις και κάποιες ωραίες σκηνές,μέχρι εκεί όμως.Γιατί στη πραγματικότητα είναι μια κομεντί της σειράς.Με προκάτ μελαγχολία,ονειροπαρμένο με τη κακή έννοια.Αφόρητα κλισέ όσο πλησιάζει στο τέλος,κολλάει στα δόντια.Χιπστεριές..

                              Gangster Squad 
 Είχε τα φόντα για κάτι καλό.Αν δεν είχε συντηρητική ρητορική επιπέδου δημοτικού.Αν δεν είχε χαρακτήρες πιο χάρτινους κι από σειρά του Φώσκωλου.Αν δεν έπαιζε ο Sean Penn.O οποίος παίζει υπερβολικά και είναι υπερβολικά κακός.Μαφιόζος που καταντάει κακό καρτούν.Θα έπρεπε να δει την ερμηνεία του Pacino στο Dick Tracy,το πως παίζεις ένα καρτούν και το κάνεις μαφιόζο, είσαι ταυτόχρονα αστείος,σκοτεινός και πειστικός.
                                                  Κρίμα το καστ και η ωραία αναπαράσταση της εποχής.Το μόνο θετικό πως τη ταινία δε τη κατέστρεψε ο Gosling.Άλλα ήταν το σάπιο κερασάκι πάνω στη τούρτα από μπαγιάτικο ροκφόρ.Ο Gosling γυναικοκατακτητής;
Με τη φωνή μεθυσμένου σκίουρου;Αλλάξτε ναρκωτικά εκεί στο Hollywood.

                                The Last Stand 
Χειρότερη ταινία δε θα μπορούσε να κάνει στο αγγλόφωνο ντεμπούτο του ο σκηνοθέτης του I Saw The Devil.Δε μπορώ να πιστέψω πως μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο.Θα μου πεις τι να κάνει με τέτοιο σενάριο.
                                            Arlond τράβα να κάνεις τον Ψωμιάδη της California και άσε μας με τις αναμνήσεις.

                             Bullet To The Head 
Ο έτερος αγαπημένος action hero σε εξίσου χαμηλές πτήσεις.Λίγο πιο υποφερτό από το Last Stand,κακή ταινία σε σχέση με το δοξασμένο παρελθόν.

                                  Escape Plan 
 Μεγάλωσα με τις ταινίες των Sly & Arlond.Ένα από τα εφηβικά\κινηματογραφικά απωθημένα (φαντάζομαι όχι μόνο δικό μου) είναι να έπαιζαν μαζί σε μια ταινία στα ντουζένια τους,1993,1994 άντε 1995 το πολύ.Θα έπεφταν τα τσιμέντα.Το 2013 δεν έχει πλάκα.Το Escape Plan είναι καλύτερο από τα δύο solo τους,είναι όμως μάπα.Ο ένας δε μπορεί να μιλήσει από τις πλαστικές και για τον άλλο χρειάζεσαι υπότιτλους στα αγγλικά του,που είναι πλέον χειρότερα κι απο τις πρώτες του ταινίες.
                                                  Δε παίζουν με τα εφηβικά απωθημένα.

                                                Stoker
Ο υπερεκτιμημένος Park Chan-wook τα πήγε ακόμα χειρότερα από τον συμπατριώτη του Kim Ji -woon.Το Stoker μάλλον είναι η μαλακία της χρονιάς.Ευτυχώς αυτή η κριτική στο Αθηνόραμα με απαλλάσει από το κόπο του θαψίματος,είναι ό,τι καλύτερο είχε να προσφέρει το Stoker.

                       A Good Die To Hard 
Θα είναι μια καλή μέρα όταν θα σταματήσουν να βγαίνουν τέτοια sequels.

                            World War Z 
Θα'θελε πολύ να είναι το 28 Days Later,έστω το 28 Weeks Later.Δεν είναι όμως.Με εξαίρεση τη σκηνή του τείχους (που ήταν ανατριχιαστική) το υπόλοιπο δεν προσφέρει κάτι διαφορετικό.Brad κόψε τις μαλακίες.

                     Olympus Has Fallen  
Το πρώτο Die Hard κυκλοφόρησε το 1988.Eπαναπροσδιόρισε τις ταινίες δράσης,έγινε το αρχέτυπο για αυτές τα τελευταία 25 χρόνια,είναι κλασική.Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δείτε μια γελοία απομίμηση του 2013.
                                              Ο Butler είναι καλός ηθοποιός και θα μπορούσε μετά τον Statham να είναι ο πιο πειστικός action hero.Οι επιλογές του σε ταινίες όμως είναι άθλιες.Gerard άλλαξε manager.

                                  Prisoners
 Άλλη μια ταινία τραβηγμένη σε διάρκεια σαν κακό λιφτινγκ σε μουστόγρια.Το Prisoners θα μπορούσε να γίνει κάτι καλό αν είχε λίγο νεύρο και καλύτερους χαρακτήρες.Προσπαθεί πολύ να είναι νοσηρό χωρίς να του βγαίνει.Ο Jackman το παράκανε,o Gyllenhaal το πάλεψε,το πάλεψα και'γω αλλά η πλήξη με νίκησε.

                                Blue Jasmine 
Ο Allen είναι ντερφορμέ εδώ και χρόνια.Η τελευταία του δουλειά είναι από τις χειρότερες του.Χαρακτήρες επιπέδου Ρετιρέ.Η ξεπεσμένη μεγαλοαστή που συνεχώς γκρινιάζει,οι άξεστοι μικροαστοί που δε τη καταλαβαίνουν,μόνο η Κατερίνα Γιουλάκη λείπει.
                                          Ειλικρινά δεν είδα κάτι ιδιαίτερο στην ερμηνεία της Blanchett.Ήταν απλά εκνευριστική,ένα στερεότυπο κακομαθημένης που το έχουμε ξαναδεί δεκάδες φορές.Ούτε χιούμορ,ούτε έξυπνοι διάλογοι,ούτε ένας ρόλος να ξεχωρίζει.Κάνε ένα διάλειμμα Woody..

                                               Gravity
Ίσως σε 3D να έλεγε.Αλλά και πάλι θα λειτουργούσε σαν αντιπερισπασμός.Μπορεί οπτικά να είναι εντυπωσιακό,όμως το Gravity είναι πολύ περιτύλιγμα χωρίς δώρο.Ένας Ναυαγός στο διάστημα.Αν σας άρεσε εκείνη η ταινία πάσο,εμένα δε μου άρεσε.
                                          Η Bullock προσπαθεί,αλλά τι να κάνει χωρίς σενάριο.Η πιο υπερεκτιμημένη ταινία της χρονιάς.

                                   Trance  
Ήταν κι αυτό μέσα στις πολυαναμενόμενες ταινίες.Boyle εγγύηση,η περιγραφή είχε ενδιαφέρον,το cast δυνατό.Δυστυχώς το Trance ήταν μέτριο,πολύ μέτριο.Και το κακό με τη μετριότητα είναι πως σε αφήνει ν'αναρωτιέσαι.Αν θα μπορούσε να γίνει καλύτερο ή όχι.
                                                 Το Trance είναι ένα Inception των φτωχών.Μπερδεύεται πολύ με τα χρονικά μπρος πίσω.Στο τέλος σε αφήνει ανικανοποίητο.Η εντυπωσιακή φωτογραφία και κάποιες σκηνές (όπως αυτή με το αυτοκίνητο προς το τέλος,σε μια άλλη ταινία θα ήταν μια εκπληκτική πορεία κορύφωσης) γλυκαίνουν τα μάτια,το μυαλό όμως μένει νηστικό.
                                                   Ο McAvoy  εκτός κλίματος,δε του πήγαινε ο ρόλος.Η Dawson αντίθετα στη πιο δυνατή ερμηνεία της.Περισσότερο μου άρεσε ο Cassel,ένας πολύ καλός ηθοποιός που δυστυχώς οι αγγλοφώνοι σκηνοθέτες συνεχίζουν να τον χαραμίζουν σε δεύτερους ρόλους εξωτικού κακού.
                                                    Το Trance ήθελα πολύ να μου αρέσει.Ήταν όμως η απογοήτευση του φιλμικού '13 για τα γούστα μου.

                          Μουσικό Διάλειμμα 
                             The Conjuring 
 Οι κριτικοί αυτού του κόσμου θέλουν κλύσμα με φλεγόμενο κάκτο.Το Conjuring ήταν μια μαλακία και μισή σε σχέση με το δεύτερο Insidious.Η χειρότερη ταινία του Wan.

                                  Evil Dead  
 Έβλεπα μια συνέντευξη του Campbell στο youtube.Όταν τον ρώτησαν τι είχε το τελευταίο Evil Dead σε σχέση με τα παλιά,απάντησε προυπολογισμό.Τον καταλαβαίνω εν μέρει.
                                             Όμως αγαπητέ Bruce,ακομή και χωρίς budget η cult τριλογία παραμένει καλύτερη από το remake.Το πρώτο της σειράς,που έχουμε την ίδια ηλικία,γυρισμένο με 500 ευρώ,με τα δεύτερης διαλογής αποκριάτικα,είναι χίλιες φορές πιο τρομακτικό από τη καινούργια παπαριά.
                                               Το μόνο που αξίζει είναι να σε βλέπουμε μετά τους τίτλους τέλους να λες τη μεγάλη σου ατάκα.Τεσπα,αν η επιτυχία του remake,σας δώσει τη δυνατότητα να ξαναδούμε τον Ash να κραδαίνει καραμπίνες,κάνω τα στραβά μάτια και περιμένω.Αλλά να το ξέρεις,this wasn't groovy..

                               Man Of Steel   
Αν οι μέτριες ταινίες της Marvel σώζονται από το χιούμορ,οι ταινίες της DC συνεχίζουν να παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά.Ο Snyder μεγαλουργεί όταν έχει καλή πρώτη ύλη.Εδώ δε τα κατάφερε με το αδιάφορο σενάριο.
                                               Τα εφε είναι πολύ καλύτερα από τα φιλμ των Disney/Marvel,οι μάχη μεταξύ Superman- Zod η καλύτερη που έχω δει τελευταία,Shannon Crowe & Costner καλοί,η υπόλοιπη ταινία για πέταμα.
                                                 Η υπερβολικά δραματική προσέγγιση  είναι για γέλια,η υποβόσκουσα μεσσιανική οπτική για κλάματα.Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο ίδιος ο Ζούπερμαν.Ένας χαρακτήρας ξεπερασμένος,που όσο κι αν προσπαθούν να τον εκσυγχρονίσουν,παραμένει παιδικός.

                 Τhe Place Beyond The Pines 
Και ο Cooper;Και ο Gosling;Kαι η Mendez;Πόσους πολυατάλαντους μπορείτε ν'αντέξετε σε μια ταινία;Εγώ κανέναν και δε την είδα,απλά τρολλάρω.Δε ξαναβλέπω ταινία με τον Gosling,εκτός αν πεθαίνει στα πρώτα λεπτά με τον χειρότερο θάνατο στην ιστορία του κινηματογράφου.

                         The Bling Ring 
Αν είστε 15 χρονών και το είδωλο σας είναι η Paris Hilton,μπορεί και να σας αρέσει.Δύσκολα η Coppola να γυρίσει χειρότερη ταινία από αυτή.

                            The Butler 
Το Butler δεν είναι τόσο κακό όσο το 12 Years Slave.Είναι όμως ένα κουραστικό φιλμ με ελάχιστες αναλαμπές.Η καλή ερμηνεία του Whitaker,οι επίσης καλοί Oyelowo και Gooding jr,το χρώμα που δίνει ο κάθε ηθοποιός ως πρόεδρος,οι όμορφα γυρισμένες σκηνές των αναταραχών.
                                         Δεν φτάνουν όμως να δώσουν γεύση και στα 132 λεπτά.Όχι άλλα μαθήματα αμερικανικής ιστορίας.

                       Machette Kills 
Ο  τίμιος εργάτης της έβδομης τέχνης Danny Trejo άξιζε να πρωταγωνιστήσει σε μια μεγάλη παραγωγή.Το πρώτο ήταν απολαυστικό.Το δεύτερο είναι αρπαχτή.
                                          Από ένα σημείο και μετά,ο Trejo περιφέρεται άσκοπα και καταλήγει κομπάρσος στη δική του ταινία.Όχι πως η πλοκή είναι το ζητούμενο,αλλά εδώ απλά έχουμε ένα κολάζ σκηνών.Δεν υπάρχει η πλάκα και ο ενθουσιασμός του πρώτου,όλα μοιάζουν να έγιναν στο πόδι.Ακόμα και οι ατάκες του Machette είναι ξεψυχισμένες.
                                            Οι διάφοροι guests δεν αρκούν για να μας σώσουν από τη βαρεμάρα,η δε Gaga ό,τι και να κάνει,παραμένει έκτρωμα.Ας ελπίσουμε πως το τρίτο θα ρεφάρει,η ματσέτα φωτόσπαθο πάντως γάμησε.

                         The Lone Ranger 
Η συνταγή Πειρατές δε πετυχαίνει πάντα.Τρομερά κουραστική η νεκρανάσταση ενός προιστορικού ήρωα.Ο Depp χρειάζεται μια ανανέωση στους ρόλους του.

                            Side Effects 
 Δολοφονικά πληκτικό θρίλερ,με παρενέργειες  ροχαλητό, υπνηλία και οίδημα όρχεων.Ο λεσβιακός έρωτας παραφορέθηκε πέρσι.

                      Τhe Great Gatsby 
Ο Luhrmann είναι ζαχαροπλάστης των εικόνων.Στη τελευταία του ταινία όμως του έπεσε πολύ ζάχαρη.Η χρήση μοντέρνων τραγουδιών ήταν πολύ κακή ιδέα,σε συνδυασμό με τόσο χρώμα έκανε το αποτέλεσμα ανυπόφορο.
                                              Ήθελα να χτυπήσω τον Di Caprio κάθε φορά που έλεγε old sport,59 φορές το είπε,δε μπορούσαν να το περιορίσουν;
                                                Για να μη το κουράζω,δεν έχω διαβάσει το βιβλίο.Αυτό που είδα ήταν χιπστεράδικη ταινία του Ξανθόπουλου,με το ζευγάρι να μη μπορεί να ξεπεράσει τις ταξικές διαφορές.Όχι άλλο κάρβουνο με glitter..

                       Silent Hill Revelation
To πρώτο είναι η καλύτερη ταινία βασισμένη σε παιχνίδι.Ένα θρίλερ υποβλητικής ατμόσφαιρας,σκοτεινής φαντασίας και πολλών ανατριχίλων.Ο ήχος της σειρήνας δε ξεχνιέται.
                                         Όπως και στο sequel του Machette,έτσι κι εδώ έχουμε να κάνουμε με αρπαχτή.Η παραγωγή κάτω σε όλα τα επίπεδα,ούτε ίχνος ατμόσφαιρας,πλοκή και χαρακτήρες πέρασαν και δεν ακούμπησαν.Τουλάχιστον ο Sean Bean ζει μέχρι το τέλος της ταινίας,είναι και αυτό μια ανατροπή..

                              The Wolverine 
 Kαλύτερο από το προηγούμενο,αδιάφορο γενικά.Το επομένο X-men φαίνεται καλό πάντως.
                                             End Credits

  


Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Οι ταινίες του 2013 Part 1:The Best

Ήταν καλύτερο το '13 σε σχέση με το '12;Ποιοτικά δε νομίζω πως  υπήρξαν μεγάλες διαφορές.Η εμφανής διαφορά είναι ότι οι πολυδιαφημισμένες,οι ταινίες βραβείων(όσες έχω δει) ήταν ακόμη χειρότερες από τις προπέρσινες.
                                                                              Τα blockbusters γίνονται όλο και πιο άνοστα,τα sequels και τα franchise ανίατη επιδημία ενώ η επιθυμία των μεγάλων studio να τσουβαλιάσουν όλες τις ηλικίες και να πιάσουν τους πάντες με τις υπερπαραγωγές τους καταντά αηδία.Δεν είναι περίεργο που η τηλεόραση πλέον έχει πάρει τα σκήπτρα της δημιουργικότητας στην Αμερική.Συνδρομητικά και διαδικτυακά κανάλια,απαλλαγμένα από τη τυραννία των διαφημίσεων,δίνουν βήμα και ελευθερία σε δημιουργούς με αποτέλεσμα εξαιρετικές σειρές,ανώτερες από το σύνολο της κινηματογραφικής παραγωγής.
                                                     Soderbergh,Fincher,Spacey και αρκετοί άλλοι στράφηκαν στη μικρή οθόνη.Δεν είμαι φίλος των σειρών,από τη δεκαετία του '90 και μετά καμία δε μου προκάλεσε το ενδιαφέρον ν'ασχοληθώ.Από τη μια όμως το Game Of Thrones (που μπορεί να μη τρελαίνομαι αλλά δε γίνεται να μη παραδεχθώ το επίπεδο της παραγωγής σε όλους τους τομείς) κι από την άλλη τα Hannibal,House Of Cards που ήταν από τα καλύτερα που είδα πέρσι.Ειδικά το πρώτο είναι η καλύτερη σειρά που έχω δει από την εποχή των X-Files.
                                                                             Αρκετά με τη φλυαρία,είτε έτσι είτε αλλιώς,πάντα θα βγαίνουν καλές ταινίες,απλά χρειάζεται ψάξιμο.Ας δούμε λοιπόν τα κομμάτια χρυσού που έμειναν στο κόσκινο αφού έφυγε η λάσπη και οι πέτρες,στο κινηματογραφικό ποτάμι του 2013.
                              10 The Iceman
Η ζωή και η δράση του Richard Kuklinski,εκτελεστή της νεουορκέζικης μαφίας.Βλέποντας μετά τη ταινία το ντοκυμαντέρ (Τhe Iceman Interviews ,συμπληρώνει εξαιρετικά την εμπειρία,πρέπει να ομολογήσω πως για κάποιο ανεξήγητο λόγο τον συμπάθησα το τύπο) διαπίστωσα πως το σενάριο καλύπτει σε μεγάλο βαθμό τα πραγματικά γεγονότα.
                                                  Όλο το φιλμ είναι η ερμηνεία του Shannon.Αρκτικός,ρομποτικός,τόσο απειλητικά ανέκφραστος.Ελάχιστες ηλιαχτίδες ανθρώπινης ζεστασιάς στις σκηνές με την οικογένεια του.Κρίμα που η ερμηνεία του πέρασε στα ψιλά.
                                                  Εκτός από τον καταπληκτικό Shannon,οι λεπτομέρειες και κάποιες δυνατές σκηνές ανεβάζουν το φιλμ πάνω από τον μέσο όρο.Η σκηνή με τον Franco,ο αγνώριστος Evans,το πως βγήκε το παρατσούκλι Iceman.Πάνω από όλα όμως η σκέψη ότι η πραγματικότητα στέλνει τη μυθοπλασία αδιάβαστη τις περισσότερες φορές.
                                                   Από'κει και πέρα ο σκηνοθέτης προσπάθησε να δώσει μια παγωμένη αίσθηση στην ατμόσφαιρα,χωρίς να τα καταφέρει απόλυτα ενώ έπρεπε ν'ανεβάσει το ρυθμό μερικά κλικ (αυτό το στερεότυπο,αργές ταινίες = ποιοτικές ταινίες πότε θα μας αφήσει χρόνους; ),η Ryder ήταν αδιάφορη και ο συμπαθής Liotta έχει παίξει τόσες φορές το μαφιόζο που είναι αδύνατο να σ'εντυπωσιάσει πλέον.
                                                                            Εν κατακλείδι το Iceman είναι από τα καλύτερα crime film του 2013.

               9 The Reluctant Fundamentalist
Λαχώρη,Πακιστάν 2011.Μετά την απαγωγή του καθηγητή Rainier ο δημοσιογράφος και ρουφιάνος της CIA Bobby Lincoln παίρνει συνέντευξη από τον συνάδελφο του Rainier Changez Khan.Η συνέντευξη είναι πρόσχημα,ο Khan θεωρείται ύποπτος για την απαγωγή.
                                                                    Μέσω της συζήτησης και των αναδρομών του Khan,ξετυλίγεται η ζωή του και η πλοκή της ταινίας.Γόνος μεσοαστικής οικογένειας που μετακομίζει στις ΗΠΑ,σπουδάζει οικονομικά στο Princeton και προσλαμβάνεται σε
εταιρεία της Wall Street.Παράλληλα ξεκινάει η σχέση του με την Erica,φωτογράφο που γνώρισε τυχαία στο Central Park.Όλα πηγαίνουν ιδανικά μέχρι που οι Δίδυμοι Πύργοι καταρρέουν.
                                               Τα τελευταία 13 χρόνια έχουμε φάει πολλές ταινίες προπαγανδιστικής και συναισθηματικής κοπριάς  από τις USA λόγω της 9/11.Τα πολιτικά θρίλερ έχουν κακοποιηθεί βάναυσα.Ένα τέτοιο φιλμ είναι επιτυχημένο όταν παρουσιάζει όλες τις πλευρές και τις γκρίζες αποχρώσεις που κρύβει η λογική άσπρο μαύρο (όσες και όσο γίνεται μέσα σε δύο ώρες).
                                               Ο Απρόθυμος Φονταμενταλιστής (βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Moshin Hamid) είναι μια εξαίρεση.Παρουσιάζει την οπτική ενός ανθρωπου της άλλης πλευράς.Ενός ανθρώπου με δύο πατρίδες,το Πακιστάν που γενήθηκε αλλά και την Αμερική που αφομοίωσε,αφομοιώθηκε και αγάπησε.Η δεύτερη πατρίδα του τον έδιωξε με την αντιτρομοκρατική υστερία της.
                                                 Επιστρέφει στο Πακιστάν,διδάσκει ,προσπαθεί να διαλύσει τα στερεότυπα,να εμπνεύσει τη κριτική σκέψη και την μετριοπάθεια στους φοιτητές του.Και αυτή είναι η μεγάλη αρετή του φιλμ.Μέσα από την αφήγηση του Khan που βρέθηκε ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή,προσπαθεί να ρίξει φως σε αθέατες πλευρές και να ξεγυμνώσει τα κλισέ.Δε τα καταφέρνει πάντα -κατί πάρα πολύ δύσκολο για ένα τόσο πολύπλοκο θέμα- αλλά σε μεγάλο βαθμό πετυχαίνει το σκοπό του.
                                                  "Στ'αρχίδια μας ρε μεγάλε,η ταινία βλέπεται;" θα μπορούσε κάποιος ν'αναρωτηθεί.Ναι βλέπεται.Είναι καλογυρισμένη,ρέει ευχάριστα,έχει καλές ερμηνείες,διαπραγματεύεται σοβαρά θέματα δίχως να κουράζει,τα 130 λεπτά της αξίζουν τη προσοχή και το χρόνο σας.Αν και πήγε άκλαυτη εισπρακτικά,είναι πολύ καλύτερη από πολυδιαφημισμένες αμερικλανιές.

                                    8 Mama
Χωρίς να είναι επιπέδου Sinister (το καλύτερο θρίλερ των τελευταίων ετών) το Mama είναι το καλύτερο του '13.Δεν ανακαλυπτει ούτε το τροχό,ούτε τη φωτιά,αλλά τα κάνει όλα σωστά.Καλοί ηθοποιοί σε αξιοπρεπείς ερμηνείες,ατμόσφαιρα,2-3 σκηνές που τα παγάκια θα κάνουν σκι στη ραχοκοκαλιά σας και ένα δυνατό φινάλε.
                                          Η πραγματική πρωταγωνίστρια  της ταινίας είναι το φάντασμα της Mama.Μια ευφυής σύλληψη και ουσιαστική χρήση CGI.Ειδικά οι κινήσεις της που μοιάζουν σαν να είναι μέσα σε νερό,τη κάνουν ακόμα πιο απόκοσμη.Οκ,ίσως θυμίζει λίγο Sadako ή The Grudge,αλλά δε βλέπω κάτι κακό σε αυτό.
                                           Μην ακούσω τίποτα για Conjuring και μαλακίες,γιατί θα το πω στη Mama και θα σας μαλώσει.

                               7 Redemption

 Αφού επέστρεψε από το Αφγανιστάν,ο Joseph Smith (ειδικές δυνάμεις,πρωτότυπο..) έχει καταλήξει άστεγος και αλκοολικός.
 Προσπαθώντας να ξεφύγει από δύο κακοποιούς,κρύβεται σ'ένα διαμέρισμα.Ανακαλύπτει πως ο ιδιοκτήτης θα λείψει για καιρό,οπότε αποφασίζει να παρατείνει τη διαμονή του.
                                             Παίρνει τα πάνω του και αρχίζει να ψάχνει την Isabel,τη κοπέλα που ήταν μαζί το βράδυ της επίθεσης.
 Πιάνει δουλειά σε κινέζικο εσταιτόριο,παίρνει προαγωγή και γίνεται οδηγός - εισπράκτορας για τη κινέζικη μαφία,έρχεται κοντά με την Christina,καλόγρια που εργάζεται στα συσσίτια για τους άστεγους,βρίσκει τη πρώην γυναίκα και τη κόρη του.Βήματα μέχρι την λύτρωση.
                                              Ο Statham δεν είναι μεγάλος ηθοποιός και το ξέρει.Η αυτογνωσία του τον έχει κρατήσει συνεπή στις επιλογές του.Παρεκκλίνει ελάχιστα από αυτό που γνωρίζει να κάνει καλά.Το Redemption (ή Hummingbird όπως είναι ο ευρωπαικός τίτλος) είναι μια από τις σπάνιες παρεκκλίσεις και από τις καλύτερες ταινίες του.
                                                Ο πυρήνας του φιλμ είναι η σχέση μεταξύ Joseph και Christina.Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι που έρχονται κοντά,έστω και για λίγο.Βρίσκουν τρυφερότητα,συντροφιά και temporary piece όπως θα έλεγαν και οι Anathema.Χωρίς μελώματα και φανφάρες.Και αυτό το μικρό διάστημα που πέρασαν μαζί αλλάζει τις ζωές τους.Χαμηλόφωνα,διακριτικά και ουσιαστικά,όπως λείπει από τις ζωές πολλών.
                                                Φυσικά ο Jason ρίχνει  τις ψιλές του (ξεροσφύρι το δράμα δε λέει) και οδηγεί.Λακωνικά και με οικονομία εκφραστικών μέσων (ή λόγω της έλλειψης αυτών για κάποιους ξινομούνηδες,ακόμη και έτσι όμως ο Statham το μετατρέπει σε πλεονέκτημα σε αυτή τη ταινία) πλάθει έναν πολύ συμπαθητικό χαρακτήρα.Μπορεί κάποια από τα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά του action hero να περιορίζουν την ερμηνεία του και ίσως να ήταν περιττά,αλλά και πάλι για τον Statham μιλάμε,αυτά τον κάνουν και ξεχωρίζει.
                                                 Η Λύτρωση έρχεται στο τέλος,με τη σκηνή του γράμματος και τη φωνή του Statham να δίνουν ίσως το πιο ποιητικό φινάλε του 2013,ναι κυρίες και κύριοι λυρικό φινάλε σε ταινία του Statham,τι άλλο θέλετε πια από τον Jason αχάριστοι;

                                 6 The Hunt
 Σε μια μικρή πόλη της Δανίας,δάσκαλος κατηγορείται άδικα για σεξουαλική παρενόχληση.Αν πρέπει να ξεχωρίσω ένα πρόσωπο για το 2013,αυτό θα ήταν ο Mikkelsen.Μόνο στο Casino Royale τον είχα δει (BTW η καλύτερη ταινία Bond ever).Παρακολουθώντας τον στο The Hunt αλλά κυρίως στο Hannibal,ανακάλυψα έναν εξαιρετικό ηθοποιό.
                                               Στο Hunt είναι σπουδαίος.Μπορεί με τη πρώτη ματιά να φαίνεται ανέκφραστος,ίσως και άμπαλος.Η ερμηνεία του όμως είναι λιτή και άμεση.Χωρίς υπερβολές και φιοριτούρες,ο ρόλος του Lucas είναι από τους δυνατούς που έχω δει τα τελευταία χρόνια.
                                                Ένας άνθρωπος αποκλεισμένος,κοινωνικά εξορισμένος που ραγίζει σιγά σιγά από μέσα προς τα έξω.Πως θ'αντιδρούσες στη θέση του;Τι θα έκανες;
Ο Vinterberg χειρίζεται  επιδέξια ένα βαρύ θέμα.Κρατάει τις ισορροπίες με μαεστρία και σκηνοθετεί αποφεύγοντας το μελόδραμα.Ο Mikkelsen είναι καταπληκτικός,καταπληκτικό όμως είναι και το υπόλοιπο καστ.
                                                  Οι σκηνές έντασης είναι χαμηλόφωνες χωρίς να υπολοίπονται συναισθηματικής φόρτισης.Η αμηχανία,η αποστροφή,όλο το φάσμα των αρνητικών συναισθημάτων απέναντι στον Lucas αποτυπώνονται με ακρίβεια και σφίγγουν όλο και πιο πολύ το κόμπο στο λαιμό.
                                                   Το γλυκόπικρο φινάλε αφήνει χώρο για πολλές σκέψεις και συμπεράσματα.Ένα από τα καλύτερα δράματα των τελευταίων ετών. 

                           Μουσικό Διάλειμμα 
                              5 The Berlin File
Μετά από μια παράνομη αγοραπωλησία όπλων που πήγε στραβά,ο Βορειοκορεάτης πράκτορας Jong-seong βρίσκεται στριμωγμένος από παντού.Νοτιοκορεάτες πράκτορες,CIA,Mossad,προιστάμενοι και ανταγωνιστές πράκτορες από τη Βόρειο Κορέα,όλοι απέναντι του.Έχει ελάχιστο χρόνο ν'ανακαλύψει την αλήθεια και να ξεφύγει.Πόσο εύκολο είναι αυτό όμως,όταν δε μπορεί να εμπιστευτεί ούτε τη γυναίκα του;Και τι κρύβει ο φάκελος που όλοι θέλουν;
                                                Ο Φάκελος του Βερολίνου είναι ίσως η πιο χορταστική ταινία του 2013.Κατασκοπευτικό θρίλερ με άρωμα Ψυχρού Πολέμου (η επιλογή του Βερολίνου ως τόπυ δράσης κλείνει πονηρά το μάτι).Ολίγη από δράμα με καλές ερμηνείες.Και κυρίως δράση.
                                                 Καταπληκτικές σκηνές δράσης,στυλάτες χορογραφίες και πάνω από όλα,εξαιρετικός ρυθμός.Ο Seung-wan χειρίζεται ιδανικά τον κινηματογραφικό χρόνο,ανεβάζει και κατεβάζει ταχύτητα όταν και όπως πρέπει.
Σε μια εποχή με σκηνοθέτες βασανιστές,που τραβάνε από τα μαλλιά τις ανούσιες ταινίες τους για γίνουν δύο ώρες συν και με ταινίες δράσεις που προσπαθούν να κρύψουν τη γύμνια τους με εκρήξεις,ο Νοτιοκορεάτης δίνει μαθήματα σκηνοθεσίας.Μακάρι να τα καταφέρει στη Premier League του Hollywood,γιατί ένας Bekmambetov δε φτάνει.Πάντως οι πρώτες αγγλόφωνες παραγωγές των συμπατριωτών του Seung-wan ήταν άθλιες.
                                                   Το μικρό ψεγάδι της ταινίας είναι η πλοκή της.Έχει αρκετό βάθος αλλά κάπου σε παρασύρει η ταχύτητα και δε προλαβαίνεις να βάλεις όλα τα κομμάτια στη θέση τους.Τη δεύτερη φορά που τη βλέπεις (και έχεις ολοκληρώσει το παζλ στο μυαλό σου)είναι πιο απολαυστική.
Οι Κορεάτες ξέρουν πολλή μπάλα τελικά.

                                    4 Rush
 Οι ζωές και πορείες των Ηunt και Lauda,από τη Formula 3 στη Formula 1,μέχρι το ατύχημα του Αυστριακού και το φοβερό φινάλε στο πρωτάθλημα του 1976.
                                   Φίλος της Formula δεν είμαι,για τον Howard δε κόβω φλέβα.Το Rush όμως πραγματικά το ευχαριστήθηκα.Ανάμεσα στα γυαλιστερά,hypeρεκτιμημένα (δεν είναι τυπογραφικό) προιόντα της κινηματογραφικής βιομηχανίας,ξεχωρίζει σα το γάλα μες τη μύγα.
                                     Γιατί είναι πραγματική ταινία,με αρχή,μέση και τέλος.Όχι test drive στα νεύρα του θεατή,όχι avant gardισμοι του παχέως εντέρου από αποψauters που δε πρέπει να γυρίζουν videos ούτε για το youtube.Ταινία.
                                     Με αιχμή του δόρατος τη καταπληκτική φωτογραφία και πολιορκητικό κριό την αναπαράσταση της εποχής,ο φόντος στήνεται αριστοτεχνικά για ξεκινήσει η πλοκή.
 Ο Hemworth δε μου γέμιζε το μάτι μέχρι τώρα,στο Rush είναι υπέροχος.Με φωτόστεφανο γοητείας και αύρα rock star,ατακαδόρος,παρορμητικός,αποφασιμένος,ο James Hunt του 31χρονου Αυστραλού είναι  η καλύτερη μέχρι τώρα ερμηνεία του.
                                       Καταπληκτικός και ο Bruhl,ίσως καλύτερος έστω και για χιλιοστά στο photo finish.Στον αντίποδα του Hunt,ένας κλειστός,αντικοινωνικός,αντιπαθής αλλά τελειομανής Niki Lauda.Οι σκηνές μεταξύ τους απόλαυση,με αποκορύφωμα το διάλογο τους στο τέλος.Που βλέπουμε τη διαφορά φιλοσοφίας αλλά και τον σεβασμό με μια διστακτική συμπάθεια που είχε ο ένας για τον άλλο.
                                        Η ταινία ρέει αρμονικά,έχει ένταση και συναίσθημα σε σωστές δόσεις,οι δεύτεροι ρόλοι δίνουν χρώμα,οι δύο ώρες του Rush δεν έχουν ούτε δευτερόλεπτο περιττό.
                                         Σύμφωνα με αυτά που διάβασα,η ταινία είναι ιστορικά ακριβής.Ο σεναριογράφος (που η γυναίκα του είναι από την Αυστρία) συναντήθηκε 30 φορές με τον Lauda στη Βίεννη πριν γυριστεί η ταινία.Ο Αυστριακός οδηγός δήλωσε πολύ ευχαριστημένος με το απότελεσμα Τέλος σε μια ειδική προβολή (πριν το φιλμ βγεί στις αίθουσες) στο Γερμανικό Gran Prix,αποκλειστικά για ανθρώπους της Formula 1,το Rush αποθεώθηκε.
                                         Δε χρειάζεται να είσαι ο Ecclestone για ν'απολαύσεις τη ταινία,το Rush θα σε κερδίσει από τα δοκιμαστικά.

           3 The Hobbit :The Desolation Of Smaug 
 Το πρώτο μέρος δε μπήκε στη περσινή λίστα,μάλλον επειδή βγήκε τέλος του χρόνου.Φέτος δε γινόταν να μη μπει το δεύτερο μέρος.
Έχω διαβάσει και ακούσει διάφορες ενστάσεις.Η πιο λογική είναι πως κάνεις τριλογία με ένα τόσο μικρό βιβλίο.
                                                 Να μιλήσω ειλικρινά;Στα κρεμαντέλια μου οι σχολαστικοί και οι ταλιμπάν του Tolkien.O Jackson  έκανε αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο 2 φορές.Ζωντάνεψε με εικόνες το κόσμο της Μέσης Γης,δημιουργώντας μια από τις καλύτερες τριλογίες όλων των εποχών.
                                                   Όσες φορές και να πετύχω στη τηλεόραση τις ταινίες του L.O.T.R. κολλάω.Κι ας τις έχω δει διψήφιο αριθμό.Μιλάμε για μαγεία,το ξέρω πως είναι  μουχλιασμένο σαγανάκι το κλισέ που χρησιμοποιώ,δε μπορώ να το συνοψίσω αλλιώς.
                                                    Επί του θέματος τώρα,το δεύτερο μέρος του Hobbit είναι καλύτερο από το πρώτο.Ο Jackson έχει βρει τη φόρμουλα.Ισορροπεί αρμονικά  σκηνικά,CGI,ερμηνείες,δράση,πλοκή,θέαμα και ουσία.Γυρίζει τρίωρες ταινίες με τόσα πολλά (που άλλοι σκηνοθέτες θα χρειάζονταν 5 και 6 ώρες) που όχι μόνο δε σε κουράζουν,αλλά θέλεις κι άλλο.
                                                    Καλό θα ήταν όλοι οι μαθητευόμενοι μάγοι που μας τα'χουν πρήξει με τους δίωρους αυνανισμούς τους,να κάτσουν,να δουν και να ξαναδούν τη δουλειά του Jackson μπας και μάθουν πως γίνονται τα ξόρκια.
                                                     Για να μη το κουράζω:Όταν έμαθα για τη νέα τριλογία,στραβομουτσούνιασα.Πάμε να βγάλουμε από τη μύγα λουκάνικα σκέφτηκα.Βλέποντας τα δύο φιλμ,τουμπεκιάστηκα.Αν είναι να βλέπουμε τέτοιες ταινίες,ας γυρίσει ο Peter και τις λίστες για τα ψώνια  του Άγγλου συγγραφέα.
                                                      Αφοσιώθηκα,ταξίδεψα,γέλασα,συγκινήθηκα,ανατρίχιασα,
εντυπωσιάστηκα και θέλω κι άλλο,τόσο απλά.Αν σας άρεσε το L.O.T.R. και το πρώτο μέρος,δε χρειάζεστε προτροπή,το έχετε ήδη δει.Οι υπόλοιποι σπεύσατε.

                                 2 New World 

 Ο Ja-sung είναι μυστικός αστυνομικός,έχει διεισδύδει εδώ και 8 χρόνια στο μεγαλύτερο συνδικάτο εγκλήματος της Κορέας.Είναι το δεξί χέρι του δευτερου στην ιεραρχία.Όταν ο αρχηγός του συνδικάτου σκοτώνεται σε τροχαίο,ξεσπάει πόλεμος ανάμεσα στους δύο διαδόχους.
                                            Ο Ja-sung (που η γυναίκα του περιμένει το πρώτο τους παιδί) θέλει ν'αποσυρθεί.Ο προιστάμενος του τον πιέζει να συνεχίσει.Βρίσκεται παγιδευμένος και δεν έχει πολύ χρόνο.
                                              Πόσο καλό είναι το New World;Tόσο καλό που αν το δει ο Scorsese θα βάλει τα κλάματα,θα γυρίσει το remake και θα ξαναπάρει Όσκαρ.Έτσι απλά.
                                               Χωρίς υπερβολές μιλάμε για το καλύτερο γκανγκστερικό (crime film,crime drama,whatever..) εδώ και χρόνιααα.Για να μη πω ότι είναι το καλύτερο της 15ιας.Ναι καλύτερο κι από το Departed,καλύτερο κι από αυτό που σκέφτηκες.
                                                Έχει αυτό το επικό στοιχείο που έχουν τα μεγάλα φιλμ του είδους.Έχει καταπληκτικές ερμηνείες.Ο Choi  Min-sic δεν είναι ο De Niro της Κορέας,ο De Niro των τελευταίων 20 ετών θα'θελε πολύ να ήταν ο Min-Sik της Αμερικής.Φανταστικός ως προιστάμενος του πρωταγωνιστή,κυνικός και αδιάφορος,φαίνεται να μη δίνει δεκάρα για τη μοίρα του Ja-sung,αφήνει όμως να φανούν (με σχεδόν διάφανες αποχρώσεις) οι ρωγμές που βγαίνουν στην επιφάνεια του χαρακτήρα.
                                                  Ο Lee Jung-jae μοιάζει χαζόφατσα,στο τέλος της ταινίας όμως σ'έχει κερδίσει.Ερμηνεύοντας κάποιον που ακροβατεί  στα όρια του,που προσπαθεί να είναι ψύχραιμος ενώ πλησιάζει το σημείο τήξης της ζωής του,είναι απόλυτα πειστικός.Σε κάποιες σκηνές νομίζεις πως το πρόσωπο του θα σπάσει από την ένταση.
                                                   Άψογοι και οι δεύτεροι ρόλοι,ειδικά οι διάδοχοι,ο αλαζόνας  Lee Joong-gu και ο χαζοχαρούμενος Jung Chung.Η πλοκή ίσως είναι προβλέψιμη,χτίζει όμως σταδιακά το σασπένς και σε οδηγεί στο φινάλε μέσα από την καλύτερη διαδρομή.Δίχως να γίνομαι ιερόσυλος,η τελική σκηνή αφήνει μια αίσθηση μεγαλείου,που θυμίζει Godfather.
                                                   Το New World μπαίνει άξια στο Hall of Fame των ταινιών του είδους.

                           1 The World's End

 Ο Gary King μαζεύει τους παιδικούς του φίλους για κάνουν αυτό που απέτυχαν στην εφηβεία,ένα επικό μεθύσι περνώντας κι από τις 12 pubs της γενέτειρας τους.Φτάνοντας εκεί,τίποτα και ποτέ ξανά δε θα είναι το ίδιο.
                                            Η ταινία που περίμενα περισσότερο από όλες μέσα στο '13 (μαζί με το Sin City που τελικά θα βγει φέτος).Τη περίμενα ανυπόμονα αλλά ήμουν και πολύ επιφυλακτικός.Πως να ξεπεράσεις το Hot Fuzz;Πως η τρίτη ταινία της τριλογίας Cornetto (αυτοί είναι τίτλοι!) θ'ανταποκριθεί στις δυσθεόρατες προσδοκίες;
                                             Με αυτές τις σκέψεις να μ'ενοχλούν σα κουνούπια,έκατσα να το δω.Ήταν καλύτερο από το Hot Fuzz;Όχι.Ήταν χειρότερο;Όχι.Δηλαδή;
                                               Κατά τη ταπεινή μου γνώμη,μπαίνει δεύτερο στη σειρά προτίμησης,είναι καλύτερο από το Shaun Of The Dead.Χάνει οριακά από το Hot Fuzz,ίσως γιατί η έλλειψη του αιφνιδιασμού (είδα πρώτα Hot Fuzz και μετά Shaun) αφαιρεί πάντα βαθμούς απόλαυσης.
                                                Οριακά όμως γιατί κάνουν κάτι απίστευτα δύσκολο.Φτιάχνουν μια διαφορετική ταινία κρατώντας τη ποιότητα στο ίδιο επίπεδο σε όλους τους τομείς.Απλά δε  σε ξαφνιάζει όπως τη πρώτη φορά.Βγάζοντας αυτό το στοιχείο,δε γίνεται να μην απολαύσεις το Τέλος του Κόσμου.
                                                 Η χημεία Pegg-Frost και του σκηνοθέτη Wright εξωπραγματική.Αλλά και το υπόλοιπο καστ ακολουθεί με επιτυχία το ξέφρενο χορό.Οι διάλογοι σαν τελικός Wimbleton μεταξύ Φέντερερ Ναδάλ,τις ατάκες σχεδόν δε τις προλαβαίνεις.Ξεκαρδιστικές,σαρκαστικές,αξιαγάπητα χαζές μερικές φορές,ποτέ αδιάφορες. 
                                                  Κι αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με τις αμερικανικές κωμωδίες,ακόμα κι όταν το χιούμορ γίνεται χοντροκομμένο,εξακολουθεί να έχει πλάκα και μια στάλα φινέτσα 

                What the fuck does WTF mean?
Το μεγαλύτερο από τα ατου του The World's End είναι οι χαρακτήρες του.Δε γίνεται να μην τους συμπαθήσεις,να ταυτιστείς έστω για λίγο.Γιατί θ'αναγνωρίσεις σ'αυτούς κομμάτια του εαυτού σου και περιόδους της ζωής σου.
                                                  Δε γίνεται να μη συμπαθήσεις τον Gary King.Να μη νοσταλγήσεις τη ξεγνοιασιά της εφηβίας και τη διάψευση των ονείρων της.Οι μικρές δραματικές στιγμές του φιλμ (όπως η σκηνή που ο Peter αναγνωρίζει τον νταή που τον έδερνε μικρό) είναι πινελιές που δίνουν ξεχωριστό βάθος στους χαρακτήρες.
                                                  Προς το τέλος,εν μέσω χαλασμού ο Gary προσπαθεί να τελειώσει τo Χρυσό Μίλι,παλεύοντας να πίει τη τελευταία μπύρα.Ο διάλογος που έχει με τον Andy ηταν η πιο ωραία σκηνή του 2013. Αστεία και απίστευτα μελαγχολική ταυτόχρονα.Είναι εκπληκτικό το πως οι συντελεστές συμπυκνώνουν σε λίγες προτάσεις δράμα και χιούμορ μαζί με τόσο πειστικό τρόπο,σε μια ταινία που δεν αφήνει ποτέ το γκάζι.

Get back in your rocket, and fuck off back to Legoland you cunts!                                    
 Πέρα από το χιούμορ και τις ερμηνείες,η ταινία είναι πραγματικά multi hit combo.Έχει δράση,είναι tribute σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας  (Invasion of the Body Snatchers,The Stepford Wives),έχει καταπληκτική αίσθηση του ρυθμού,σωστή χρήση των εφέ,ψυχή,γαμηστερό φινάλε και οργασμικό στυλ.Σχολιάζει ένα πλήθος θεμάτων,από την ανωριμότητα,τη σοβαροφάνεια της ενήλικης ζωής,τη τεχνολογία μέχρι την ελευθερία και το ρατσισμό.
                                       Αυτή είναι η συνταγή και των τριών ταινιών.Το βασικό υλικό είναι οι άνθρωποι,οι αρετές,τα ελαττώματα και οι σχέσεις μεταξύ τους.Μαγειρευμένο και σερβιρισμένο με φαντασμαγορικό τρόπο.Είτε zombies,είτε ταινίες δράσης και sci fi, η τριλογία του Wright  ήταν πάνω απ'όλα οι ανθρώπινοι χαρακτήρες.
                                         Έπεσε πολύ ξύλο μέσα μου,μεταξύ New World και The World's End για τη κορυφή (μήπως είναι άσχημος οιωνός το ότι επικράτησε ο δεύτερος τίτλος;  : - D ).Γιατί λοιπόν το δεύτερο είναι η καλύτερη ταινία του 2013;
                                          Γιατί την είδα δύο φορές και τη δεύτερη το ευχαριστήθηκα πιο πολύ.Θυμάμαι ακόμα σκηνές,ατάκες και γελάω.Θα μπορούσα να είμαι ένας από αυτούς,θα μπορούσαν να ήταν φίλοι μου.Γιατί η ταινία συνδύαζε πολλά από αυτά που μου αρέσουν,με τρόπο που μου αρέσει.
                                           Γιατί ο έφηβος μέσα μου δε θα πεθάνει ποτέ και βλέποντας τέτοια φιλμ,καταλαβαίνω πως είναι σαν τον Gary King,έχει πάντα δίκιο.
                                            Γιατί To err is human, so errr...Γιατί 
                                            We want to be free! 
                                                  We want to be free to do want we want to do! 
                                            And we want to get loaded! 
 And we want to have a good time and that's what we are gonna do!

 ΥΓ :Για να μην είναι κουραστικό στην ανάγνωση,φέτος το κείμενο για τις ταινίες του 2013 θα είναι σε δύο μέρη.Στο επόμενο θα έχει τις καλύτερες animated,τις καλές που δε μπήκαν στη δεκάδα,τις μέτριες και φυσικά ατελείωτο θάψιμο,stay tuned..