Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Flavor of the month

                             Blow Out (1981)

Ο Jack Terry είναι τεχνικός ήχου,εργάζεται σε εταιρεία παραγωγής θρίλερ.Ο παραγωγός δεν είναι ευχαριστημένος από τη δουλειά του και του ζητάει να βρει καλύτερα ηχητικά εφέ για την τελευταία ταινία.Ο Jack πηγαίνει μια νυχτερινή βόλτα στο πάρκο έχοντας μαζί τον εξοπλισμό του.Ψάχνοντας για ήχους βλέπει ένα αυτοκίνητο να φεύγει από τη πορεία του και να πέφτει στη λίμνη.
                                         Βουτάει στο νερό και σώζει τη Sally.Ο δεύτερος επιβάτης (γερουσιαστής και υποψήφιος πρόεδρος) είναι νεκρός.Sally και Jack φυγαδεύονται από το νοσοκομείο,οι συνεργάτες του γερουσιαστή προσπαθούν να κουκουλώσουν την υπόθεση.Κανείς δε πρέπει να μάθει πως υπήρχε κι άλλος επιβάτης στο αυτοκίνητο και μάλιστα πόρνη.
                                         Ο Jack ακούει τη κασέτα από το βράδυ του ατυχήματος.Ανάμεσα στους ήχους εντοπίζει πυροβολισμό.Αποφασίζει να το ψάξει περισσότερο.Ο ιστός αρχίζει να υφαίνεται γύρω του..
                                             Αν και πήρε θερμές κριτικές,το Blow Out δε πήγε καλά εισπρακτικά.Παρότι ψιλοξεχασμένη σήμερα και στη B side λίστα της φιλμογραφίας του De Palma,η ταινία είναι από της καλύτερες του Αμερικανού.
                                              Με τη αύρα και το πνεύμα των 70's και ανάλογων ταινιών (Three Days Of The Condor,All The President's Men,The Conversation) να τραβάει τις γραμμές σ'ενα καμβά που όλο και σκοτεινιάζει.Travolta και Allen απόλυτα πειστεικοί ενώ ο Lithgow είναι ανατριχιαστικός χωρίς καν να προσπαθεί.
                                              Η πραγματική ομορφιά του Blow Out όμως είναι η ατμόσφαιρα του.Όσο κυλάνε τα λεπτά,νιώθεις τους τοίχους να πλησιάζουν,ένα αόριστο συναίσθημα ασφυξίας να γίνεται όλο και πιο έντονο.Οι κωμικές σκηνές (με τη παραγωγή του σαπιοθρίλερ) δίνουν ανάσες πριν η πλοκή σε βουτήξει πιο βαθιά στο αναπόφευκτο.
                                                Στη σκιά του φιλμ,παράλληλα με την πλοκή βλέπουμε και πως γυρίζεται μια ταινία,μια ιδέα (a film within a film) που ο De Palma προσπάθει ν'αναπτύξει στο Body Double ανεπιτυχώς.
                                                 Ο Τarantino το έχει στη λίστα με τις αγαπημένες του ταινίες.Kαι μπορεί ως σκηνοθέτης εδώ και χρόνια να μη μου λέει και πολλά,αλλά σίγουρα έχει γούστο στις ταινίες και τις μουσικές.




                        Brooklyn's Finest (2009)
Brownsville,μια από τις πιο σκληρές γειτονιές του Brooklyn.65 τμήμα.Οι ζωές τεσσάρων ανθρώπων,οι δυσκολίες,το κόστος των επιλογών και τέσσερις πορείες που καταλήγουν σε μετωπική.
                                     Brooklyn's Finest ή και Training Day 2.Άνετα καταλήγεις στον συνειρμό,με τον χαρακτήρα του Hawke να μοιάζει με τον  διεφθαρμένο Jake Hoyt,μερικά χρόνια μετά από τα γεγονότα του Training Day.
                                                Πέρα όμως από τους συνειρμούς και τις ομοιότητες,το φιλμ είναι αυτόφωτο.Ο Fuqua επιστρέφει στο κινηματογραφικό του φυσικό περιβάλλον.Κινείται με άνεση και οικειότητα στα παραμορφωμένα σημεία της πόλης,συλλαμβάνει εικόνες του αστικού τοπίου με Scorseseικο πνεύμα.Καλό θα ήταν να επικεντρωθεί σε αυτό το είδος ταινιών,το έχει και ν'αφήσει τις Die Hard τσιχλόφουσκες τύπου Shooter και Olympus Has Fallen.
                                                 Το σενάριο σε άλλα χέρια πιθανόν να κατέληγε σε κάτι μέτριο.Έτσι κι αλλιώς δε μιλάμε για το σενάριο του αιώνα.Ο Fuqua από τη μια και οι ερμηνείες από την άλλη ανεβάζουν το φιλμ μισό σκαλοπάτι πριν από το Training Day.
                                                  Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον (ο Hawke μάλλον είναι καλύτερος ηθοποιός από τους υπόλοιπους) και αυτό είναι στα συν της ταινίας.Τέσσερις χαρακτήρες που μοιράζονται τη σκυτάλη,ξεδιπλώνουν συναισθήματα και υπόθεση και μας οδηγούν σ'ένα δυνατό φινάλε.
                                                   Αδυνατώ να καταλάβω γιατί δεν έκανε μεγάλη επιτυχία.Αγνοείστε για άλλη μια φορά τους κριτικούς και δείτε ένα από τα καλύτερα crime films της τελευταίας πενταετίας.


                        Columbus Circle (2012)

 Η Abigail Clayton ζει μόνη της,εντελώς απομονωμένη από τον κόσμο.Κανείς δεν την έχει  δει στο κτήριο που μένει.Όταν η ηλικιωμένη γειτόνισσα βρίσκεται νεκρή,η ιδιωτικότητα της ταράζεται.Πρώτα ένας αστυνομικός που μπαίνει σχεδόν με το ζόρι στο διαμέρισμα της για να τις κάνει ερωτήσεις.Ακολουθούν οι νέοι ένοικοι δίπλα,που με τους καυγάδες τους δεν την αφήνουν να μείνει αμέτοχη.Η Αbigail Clayton έχει πολλούς λόγους για την απομόνωση της,εκτός από την αγοραφοβία της.
                                           Ανεξάρτητη παραγωγή από εταιρεία που δεν υπάρχει πια,βγήκε κατευθείαν σε DVD.Ανάμεσα στα δεκάδες σάπια προιόντα που πηγαίνουν στα ράφια των DVDάδικων,βρίσκει κανείς που και που,μικρούς σβώλους χρυσού.
                                            To Columbus Line δεν θα σας αφήσει άγρυπνους για νύχτες,ούτε θα σας αλλάξει τη ζωή. Για το budget του όμως είναι ένα καλοστημένο θρίλερ.Έχει την φωτογραφία του,ικανοποιητικές ερμηνείες (η Blair πολύ καλή ως αγοραφοβική),έχει τις ανατροπές του.Επειδή είμαι λάτρης των ανατρεπτικών φινάλε,η ταινία τραβάει royal flush στο τέλος,κλέβει τις εντυπώσεις και την ανεβάζει πάνω απ'τον μέσο όρο.
                                             Τα 90  λεπτά είναι γεμάτα,αν όμως είχε ένα ημίωρο ακόμα,ν'αναπτυχθούν κι άλλο οι χαρακτήρες,ίσως και η πλοκή να κάνει μερικές στροφές παραπάνω,θα μιλάγαμε για ένα μικρό αρίστουργημα.Ένα πιο λουσάτο remake με καλύτερους συντελεστές είναι ευπρόσδεκτο.Nonetheless well played


                                            The Cult Files
                         Black Dynamite (2009) 

 Βετεράνος του Βιετνάμ και πρώην C.I.A.,ο Black Dynamite αναγκάζεται να επιστρέψει στη δράση για να καθαρίσει τους δρόμους από τα ναρκωτικά και να βρει τον δολοφόνο του αδερφού του.                                     
 Κανονικά δε χρειάζεται να γράψω τίποτα.  Τώρα που ξέρετε,αγοράστε,νοικιάστε,κατεβάστε,σκοτώστε,κλέψτε.Η καλύτερη,γαμηστερότερη  blaxploitation παρωδία που βγήκε ποτέ.
Όλα τα B-,Z- movies των 70's μαζί δεν είναι τόσο αστεία,μαγκιόρικα και στυλάτα όσο ο B.D.Τι να πρωτοπεριγράψω..;Τις απίστευτες σκηνές δράσεις;Το μπρόστυχο soundtrack;Τις ατάκες που θα σας στείλουν για μεταμόσχευση νεφρών;Ό,τι ο Black Dynamite δέρνει όλους τους action heroes μόνο με την αφάνα του;
                                                Ο Michael Jai White στέλνει τα cultoμετρα για ευθανασία  και αφήνει το θεό να κλαίει στη γωνία σαν βιασμένο κοριτσάκι.
 Όσοι γουστάρετε,ρίξτε βλέφαρο και στην animated σειρά και προσευχηθείτε σε όλους τους θεούς που ξέρετε να βγει το sequel.Dynamite,dynamite!

                                        Song of the day
 

 

 

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Gordon Gekko

Αφού ασχολήθηκε με τις πληγές και τις μαύρες σελίδες των Η.Π.Α. εκτός των συνόρων,το 1986 ο Oliver Stone έστρεψε τη κάμερα μέσα στη χώρα.
                                      Η αρχική ιδέα πέρασε από διάφορες μεταμορφώσεις μέχρι να  γίνει Wall Street.Στη πρώτη του μορφή το σενάριο είχε να κάνει με σκάνδαλα σε quiz shows στα 50s.O Stone προτίμησε το χρηματιστήριο.Μετά από αρκετές διαδρομές (και αφού σκηνοθέτης και σεναριογράφος επισκέφθηκαν αρκετά επενδυτικά γραφεία) το φιλμ άρχισε να σχηματίζεται.
                                         Building an icon


                                    Ο Gekko είναι ένα κολάζ από διάφορα πρόσωπα και γεγονότα.Αφετηρία ένα σκάνδαλο του 1985 και πρώτο καλούπι ο Ivan Boesky .Η έμπνευση για την διαβόητη ατάκα - σλόγκαν της ταινίας "Greed,for a lack of a better word ,is good" βρίσκεται σε ομιλία που έδωσε ο Boesky το 1986 στο Berkeley School Of Business.
"I think greed is healthy. You can be greedy and still feel good about yourself" κατά λέξη.Ωραία ιδρύματα και ωραίοι τύποι..
                                     Η διανομή πέρασε και αυτή από σαράντα κύματα,οι Beatty & Gere αρνήθηκαν τον ρόλο του Gekko.Ο Stone κατέληξε στον Douglas για τον οποίο υπήρχαν πολλές αμφιβολίες.
Σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής δικαιώθηκαν με τον Douglas να κερδίζει και Όσκαρ.
                                        Το Wall Street δεν κριτικάρει τον καπιταλισμό,είναι μια κριτική ματιά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και ένας φόρος τιμής στο χρηματιστή πατέρα του Stone.
                                   Η ταινία πιάνει τον παλμό της εποχής και παρουσιάζει αρκετά πειστικά το τέρας που γιγαντώνεται και καταλήξαμε εδώ που είμαστε.Μέσα της δεκαετίας του 80,το πρότυπο του γιάπη στο ζενίθ του,οι χρηματιστές είναι οι σύγχρονοι χρυσοθήρες και ο πυρετός μεταδοτικός και αδηφάγος.
                                    Ο νεαρός φιλόδοξος Bud Fox που βιάζεται ν'ανέβει προσπαθεί να πλησιάσει τον Gekko.Το παιχνίδι λέγεται απληστία και δεν έχει παρά έναν μόνο κανόνα.Get rich or die tryin'
 οπως είπε και κάποιος άλλος φιλόδοξος 18 χρόνια αργοτερα.
                                     Υποκριτικά το φιλμ είναι άψογο.Ο Sheen στη καλύτερη στιγμή του,ενώ οι σκηνές με τον πατέρα του,λόγω της πραγματικής τους σχέσης,έχουν ξεχωριστή συναισθηματική ένταση.Ακόμη και η Hannah που κακοπέρασε στα γυρίσματα (και δεν έχει δει ποτέ τη ταινία όπως δήλωσε) είναι ένα πολύ πειστικό material girl.
                                      Το Wall Street είναι όμως ο Gekko (οι ιδιότητες της σαύρας Gecko  δημιουργούν χαμογελαστούς συνειρμούς για τα κριτήρια επιλογής του ονόματος).
Οι επιτυχημένοι ηθοποιοί έχουν ένα ρόλο έμβλημα,ένα ρόλο που ο περισσότερος κόσμος θα τους ταυτίσει με αυτόν.Οι μεγάλοι ίσως έχουν παραπάνω.
                                      Για τον Douglas ο ρόλος ζωής ήταν ο Gekko.Έδωσε σάρκα και φωνή σε μια διαχρονική φιγούρα,στο κινηματογραφικό αρχέτυπο της απληστίας.Δε γίνεται να μην θαυμάσεις την ερμηνεία του Douglas.Δε γίνεται να μην αντιπαθήσεις τον Gekko.Με το φιλμ να είναι τραγικά επίκαιρο,τα αρνητικά συναισθήματα που γεννά ο Mr.Greed ανεβαίνουν στο κύβο.
                                       Όσες φορές εμφανίζεται στα 126 λεπτά του φιλμ,γράφει το εγχειρίδιο της βδέλλας.Δεν είναι τυχαίο πως ακόμη και σήμερα,υπάρχει κόσμος που  πλησιάζει τους Douglas,Sheen και τον σεναριογράφο για τους πουν πόσο τους επηρέασε η ταινία και πως ήταν η έμπνευση για γίνουν χρηματιστές.
                                        Για να κλείσουμε με το φιλμ,το Wall Street παρουσιάζει αρκετά πειστικά την εξάπλωση μια ιδεολογίας που δύσκολα θα ξεμπερδέψουμε μαζί της.Ο εύκολος πλουτισμός,ο ατομικισμός,η αποθέωση της ύλης και στο βάθος ο νεοφιλελευθερισμός με τα χιλιάδες πλοκάμια παρουσιάζονται με όλη τους τη λάμψη αλλά με τη μισή ασχήμια.
                                        Αν θέλουμε να γίνουμε πιο αυστηροί,ο αριστερός (μη με ρωτήσετε τι σημαίνει αυτό στην άλλη άκρη του Ατλαντικού,ακόμα δεν έχω καταλάβει) Stone γίνεται αφελής προς το τέλος.Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί επενδυτές,όπως δεν υπάρχουν και πονόψυχοι χρηματιστές.
What's worth doing is worth doing for money όπως θα έλεγε και ο Gordon.
                     Και λίγα λόγια για το sequel

Η οικονομική κρίση είναι εξαιρετική πρώτη ύλη για ταινία.Ένας ικανός σκηνοθέτης και με επιτυχημένη προυπηρεσία σε ανάλογα θέματα όπως ο Stone θα μπορούσε να γυρίσει κάτι με κριτικό πνεύμα αλλά και καλλιτεχνική αξία.
                                       Αντί αυτού διάλεξε την εύκολη λύση.Πάτησε στην επιτυχία του 1987,ελπίζοντας πως η πρώτη ταινία θα λειτουργήσει ως κράχτης και θα δώσει λίγη από τη λάμψη της και ώθηση.Το μόνο που κατάφερε ήταν να προσθέσει άλλο ένα φιλμ στη λίστα με τα αχρείαστα sequel.
                                        Η προσέγγιση επιπέδου δημοτικού.Η αφέλεια συνεχίζεται με τους καλούς και τους κακούς επενδυτές.Το Money Never Sleeps είναι δυστυχώς ένα χλιαρό δράμα με ολίγη από χρηματοπιστωτικά.Η επανασύνδεση του Gekko με τη κόρη του αδιάφορη και εκνευριστική.Η ηθοποιός που υποδύεται τη κόρη του ακόμη πιο εκνευριστική και άταλαντη.
                                        Τη χρυσή κουράδα όμως τη παίρνει η Σια η Λεμπέφ.Ο πολυατάλαντος αυτός νέος μπορεί να ήταν καλός για τους Transformers (όπου κανείς δεν έδωσε σημασία στην ερμηνευτική του ανεπάρκεια λόγω των εφέ) αλλά σε σοβαρές ταινίες θα πρέπει να πηγαίνει μόνο ως θεατής.
                                         Ο Brolin αν και είχε ρόλο καρικατούρα,έχει προοπτικές ως κακός σε μελλοντικές ταινίες,θα μπορούσε να παίξει τον Gekko νέο σε prequel.Ο Langella δυστυχώς είχε λίγο χρόνο στην οθόνη ενώ ο παππούς που σφύριζε ήθελε κλωτσά στα μάτια.
                                          Ο Douglas το πάλεψε με μέτριο σενάριο,αλλά κάποια πράγματα γίνονται μια φορά (εκτός αν σε λένε Depp και παίζεις τον Jack Sparrow ;-D).Η ανατροπή λίγο πριν το τέλος έδωσε λίγη ζωή στην ημιθανή πλοκη,η ανατροπή της ανατροπής έθαψε κάθε ελπίδα κάτω από πολλά στρώματα φέτας και κοπριάς.Η cameo εμφάνιση του Sheen ήταν η καλύτερη φάση του αγώνα.Greed Never Sleeps,ε Όλιβερ;

                 Τι έμαθα από τον Gordon Gekko

1.Ο Gekko δεν είναι φίλος σου.Δε ξέρω αν τύποι σαν αυτόν έχουν φίλους.Μάλλον σχηματίζουν αγέλες όταν το θήραμα είναι πολύ μεγάλο για έναν και αφού το σκοτώσουν,μετά τρώγονται μεταξύ τους.Ο κόσμος χωρίζεται σε αποκτήματα,αυτά που έχουν,αυτά που δεν χρειάζονται και αυτά που θέλουν.Το λέει καθάρα άλλοστε,If you need a friend, get a dog.





2.Ο Gekko δεν είναι φίλος σου.Αν αρχίσει να μιλάει για σένα ν'ανησυχείς.Αν σε επαινεί ν'ανησυχείς.Αν μιλάει αρνητικά ν'ανησυχείς περισσότερο.Να θυμάσαι,είσαι απλά ένα τρόπαιο στο παιχνίδι,bulls make money. bears make money. P.I.G.S.? They get slaughtered.

3.O Gekko λέει ψέματα ακόμη κι όταν λέει αλήθεια.Όταν μιλάει για ελευθερίες,δικαιώματα,ιδανικά,μιλάει για τη δική του ελευθερία,τα δικά του δικαιώματα,τα δικά του ιδανικά.Όταν σου λέει πως η οικονομία δεν είναι θέμα πολιτικής,σου λέει ψέματα.Η οικονομία είναι θέμα πολιτικής ,ο καθένας τη βλέπει από το δικό του ιδεολογικό πρίσμα.
                                     Όπως λένε γνώστες του αθλήματος,τα οικονομικά δεν είναι επιστήμη,έχουν  καταντήσει κάτι άλλο.Όταν κακέκτυπα του Gekko σου λένε για το υπερτροφικό κράτος και τις πελατειακές σχέσεις του,σε δουλεύουν.Γιατί μιλάνε για τα αφεντικά τους και κανείς από αυτούς δε πριονίζει το κλαδί που κάθεται.Απλά σε βρήκαν μαλάκα και σε δουλεύουν.

4.Ο Gekko λέει ψέματα.Έχει όλη τη χλωρίδα και τη πανίδα των Μ.Μ.Ε. για να σου περάσει στο μυαλό αυτό που θέλει,με χίλιες διαφορετικές φωνές που λένε με διαφορετικό τρόπο το ίδιο πράγμα.Η ελευθερία του λόγου υπάρχει μόνο γι'αυτούς που τη φιμώνουν.Σε βομβαρδίζουν με τόνους μαλακίας και μετά δε μπορείς να ξεχωρίσεις το Α από το Β. The most valuable commodity I know of is information.Ψάξε να τη βρεις άρχισε να ξεχωρίζεις την ήρα από το στάρι.

5.Ο Gekko έχει τους περισσότερους από αυτούς που ψηφίζεις στο συρτάρι του γραφείου του.Αν σου πέφτει βαριά η αντίδραση στους δρόμους,τουλάχιστον δυσκόλεψε τον.Σταμάτα να παίρνεις στα σοβαρά τα χάμστερ που σου σερβίρουν στη τηλεόραση,όλους αυτούς τους βλαχογιάπηδες και τους ταγαροσαμουράι που εκπροσωπούνε τον ιδιωτικό τομέα.Στο λένε καθαρά,πόσο πιο λιανά να στο κάνουν;
                                   Να θυμάσαι " Stop telling lies about me and I'll stop telling the truth about you".Έτσι παίζεται το παιχνίδι.

6.Ο Gekko είναι ανίκητος,ξέρει γιατί;Γιατί το τέλειο έγκλημα είναι νόμιμο.Το τελειότερο δε είναι ο ίδιος ο νόμος.Οι νομοθέτες σου γράφουν νόμους κατά παραγγελία σαν γκαρσόνια,
καθ' υπαγόρευση σαν γραμματείς καθισμένες στα πόδια του αφεντικού,λίγο πριν τη πίπα.Greed is good and now is legal.

7.O Gekko είναι ανίκητος ζει κάτω απ'το δέρμα σου.Η φωνή σου είναι δική του,οι ιδέες σου είναι ιδέες σου,τα όνειρα σου είναι όνειρα του.Use your illusion,abuse their illusion.Η μεγαλύτερη νίκη όλων των Gekko αυτού του κόσμου είναι πως σε έπεισαν ότι μπορείς και εσύ να γίνεις σαν αυτούς.
                                          Η νίκη αυτού του καπιταλισμού είναι πως έφαγες το λαμπερό δόλωμα αμάσητο.Μην πειράζεις τίποτα,γιατί θα στερήσεις από τον εαυτό σου και τους άλλους την ευκαιρία.Ναι η απληστία είναι καλή.Μέχρι να πετύχεις μπορείς να βλέπεις τις ζωές των άλλων σαν λιγούρης ματάκιας.
                                           Μέχρι να πετύχεις μπορείς να αυνανίζεσαι σωματικά και πνευματικά με αυτούς που δε θα φτάσεις ποτέ.Μέχρι να πετύχεις θα διαιωνίζεις την απάθεια,την άγνοια και την μιζέρια.Μέχρι να πετύχεις η αδιαφόρια σου θα έχει καταστρέψει το παρόν και το μέλλον,το περιβάλλον,τις συνθήκες για μια καλύτερη ζωή.
                                            Μέχρι να πετύχεις,θα είναι πολύ αργά για να καταλάβεις πως το κουκούλι που συντηρείς δε θα σε κάνει πεταλούδα.Η ψευδαίσθηση της επιτυχίας είναι η πραγματικότητα της αποτυχίας σου,ατομικοί παράδεισοι,συλλογικές δυστοπίες.Στο είχε πει ο Gekko αλλά δε το έπιασες
                                             
"The richest one percent of this country owns half our country's wealth, five trillion dollars. One third of that comes from hard work, two thirds comes from inheritance, interest on interest accumulating to widows and idiot sons and what I do, stock and real estate speculation. It's bullshit. You got ninety percent of the American public out there with little or no net worth. I create nothing. I own. We make the rules, pal. The news, war, peace, famine, upheaval, the price per paper clip. We pick that rabbit out of the hat while everybody sits out there wondering how the hell we did it. Now you're not naive enough to think we're living in a democracy, are you buddy? It's the free market. And you're a part of it."

8. It's all about bucks, kid. The rest is conversation.

9. I'm talking about liquid. Rich enough to have your own jet. Rich enough not to waste time. Fifty, a hundred million dollars, buddy. A player. Or nothing.Έχεις σκεφτεί γιατί και πως υπάρχουν δεκάδες τέτοιοι τύποι;Γιατί υπάρχουν εκατομμύρια μαλάκες σαν εσένα και ζουν εις βάρος σου,ροκανίζοντας τους τόκους απ'την παθητικότητα σου.

10.Ο Gekko είναι ανίκητος γιατί πιστεύεις πως είναι έτσι.Όταν σταματήσεις να φαντασιώνεσαι πως τον βλέπεις στον καθρέφτη,τότε θα καταλάβεις πως  η ήττα είναι το πρώτο βήμα για τη νίκη.Ως τότε κάνε τον NINJA..

                            Tune of the day