01 Ulver - In The Past (The Chocolate Watch Band Cover) 02 Mystic Braves - Desert Island 03 The Dolly Rocker Movement - Coffin Love 04 Magic Mixture - Urge To Leave 05 Lumerians - Chevaux Fous 06 Telstar Sound Drone - Mad Seeds 07 Spids Nøgenhat - Jorden Kalder 08 The Assemble Head In Sunburst Sound - Mosquito Lantern 09 The Asteroid No4 - Mount Meru 10 The Myrrors - Plateau Skull 11 United States Of America - Do You Follow Me 12 The Chocolate Watch Band - Gone And Passes By 13 Sam Gopal - Grass 14 Jefferson Airplane - Triad 15 Tommy James & The Shondells - I'm a Tangerine 16 Föllakzoid - Trees 17 Porcupine Tree - The Nostalgia Factory 18 The Doors - End Of The Night
01 Chris Cornell - Flutter Girl 02 Debbie Harry & Los Fabulosos Cadillacs - Strawberry Fields Forever 03 Tom Waits - Sea of Love 04 Tuyo - Rodrigo Amarante 05 Lera Lynn - Cut + Burn 06 Eric Burdon & The Greenhornes - Out Of My Mind 07 The Rolling Stones - Through The Lonely Nights 08 Van Morrison - If I Ever Needed Someone 09 Fantastic Negrito - About a Bird 10 Chichen Shack - I' d Rather Go Blind 11 Paul Weller - Dont Let Me Down 12 Bernie Marsden - After All The Madness 13 Calexico - Para 14 Holly Golightly - Slowtown 15 Screaming Trees - Dollar Bill 16 Robert Plant - Embrace Another Fal 17 Pearl Jam - Pendulum 18 Muddy Waters - Cold Weather Blues
"Κύριε υπουργέ,τι σκοπεύετε να κάνετε μετά τα χθεσινά;Για άλλη μια φορά,οι εικόνες με τον τρομοκράτη είναι σε κάθε δελτίο ειδήσεων του πλανήτη,ο κόσμος φοβάται,τι θα γίνει επιτέλους;""Σας διαβεβαιώ πως όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις εργάζονται ασταμάτητα πάνω στην υπόθεση,πολύ γρήγορα θα έχουμε αποτελέσματα.." "Κύριε Παπαιωάννου και την προηγούμενη φόρα τα ίδια μας λέγατε και δεν έγινε απολύτως τίποτα.Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος απ'την πρώτη εμφάνιση του τρομοκράτη και δεν έχετε κάνει ούτε μια σύλληψη.Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να γελοιοποιεί ένα ολόκληρο κράτος;" "Κύριε Μιχελή,μην υποτιμάτε την νοημοσύνη των τηλεθεατών και την δική μου,προσπαθώντας να δημιουργήσετε εντυπώσεις.Είναι αδύνατον ένας άνθρωπος μόνος του,να τα έχει οργανώσει όλα αυτά.Στα γραφεία της Αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας,έχει δημιουργηθεί μια ειδική ομάδα που επεξεργάζεται όλα τα στοιχεία.Δεν θέλω να κάνω προβλέψεις,αλλά πιστεύω πως μέσα στις επόμενες ώρες,θα έχουμε συλλήψεις" "Τι στοιχεία έχει η Αντιτρομοκρατική;Έχετε καταλήξει σε κάποιον ύποπτο;""Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σας αποκαλύψω πολλά.Κατά πάσα πιθανότητα,έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα 10-15 ατόμων.Επαγγελματίες τρομοκράτες,με δράση στη Μέση Ανατολή και διασυνδέσεις με το οργανωμένο έγκλημα. "Αποκλείεται τον ξένο δάχτυλο;Να βρίσκεται η Τουρκία ή κάποια άλλη γειτονική χώρα πίσω από όλα αυτά,σε συνεργασία με εξτρεμιστές;""Δεν υπάρχει καμία τέτοια πληροφορία""Οι Αμερικανοί τι λένε για όλα αυτά;Έχετε μιλήσει μαζί τους;""Βρισκόμαστε σε συνεχή επικοινωνία με τις αμερικανικές αρχές.Η συνεργασία μαζί τους είναι άριστη" "Ναι,αλλά τα ξένα δημοσιεύματα άλλα γράφουν.Ανώνυμες πηγές λένε ότι οι Αμερικανοί,αλλά και οι Βρετανοί,αρνήθηκαν να δώσουν την οποιαδήποτε πληροφορία""Το διαψευδω κατηγορηματικά.Από τη πρώτη στιγμή,οι διάυλοι επικοινωνίας είναι ανοιχτοί σε κάθε επίπεδο" "Κύριε Παπαιωάννου,οι πολίτες περιμένουν ν'ακούσουν συγκεκριμένα πράγματα από σας και όχι αοριστολογίες και γενικότητες.Έχετε κάποιο πραγματικό στοιχείο;Θα υπάρξουν συλλήψεις ή θα περάσουν άλλοι 6 μήνες χωρίς να γίνει τίποτα;Θα καθησυχάζετε το κόσμο,με την ελπίδα οι τρομάκρατες να βαρεθούν και να φύγουν ενώ εσείς θα επανεκλεγείτε;" "Το τελευταίο που μ'ενδιαφέρει είναι η επανοκλογή μου.Η επιστολή παραίτησης μου είναι στο γραφείο του πρωθυπουργού από τον Νοέμβριο.Δεν την έκανε δεκτή.Οποιαδήποτε στιγμή αλλάξει γνώμη,θ'αποχωρήσω.Ο μόνος μου στόχος είναι η σύλληψη και η τιμωρία του τρομοκράτη.Από τη πρώτη μέρα,από τη δολοφονία του Πανάρετου,έχω αφιερώσει όλες μου τις δυνάμεις και τον χρόνο σ'αυτόν τον σκοπό. Κοιμάμαι ελάχιστες ώρες και τις περισσότερες νύχτες,δεν γυρίζω στο σπίτι.Γι'αυτό κύριε Μιχελή,μη μου μιλάτε για εκλογές.Έχω διαγράψει την λέξη επανεκλογή απ'το μυαλό μου,το μόνο που μ..".Η εικόνα και ο ήχος χάθηκαν."Κύριε υπουργέ;Μας ακούει ο κύριος Παπαιωάννου;Έχουμε κάποιο τεχνικό πρόβλημα.Κύριε Παπαιωάννου μας ακούτε;". Η λήψη αποκαταστάθηκε,η ποιότητα της εικόνας ήταν κακή."Κύριε Παπαιωάννου μας ακούτε;Φαίνεται πως το πρόβλημα δεν λύθηκε".Η μια φωνή ήταν του υπουργού,η άλλη άγνωστη."Λέγε Τάσο,τι έγινε,που τον βρήκαν;Σε ποιον ανήκει το σπίτι;Έχει σχέση με τον φόνο;""Το σπίτι είναι του γιου σου;""Τι;"Το σπίτι ανήκει στο γιο σου,ο Πανάρετος βρέθηκε στο εξοχικό του". Ο Παπαιωάννου χλώμιασε,ένιωσε δυσφορία.Οι λέξεις του προκαλούσαν ίλιγγο,κάθε μια και μεγαλύτερη έκρηξη.Έλυσε τη γραβάτα και άνοιξε το πουκάμισο.Έβρεξε το πρόσωπο του αλλά δεν έβγαλε το ακουστικό από το αυτί του."Τι θα έκανες;Θα κυνηγούσες 400.000 άτομα;""Κάποιος πρέπει να την πληρώσει Τάσο""Και θα τη πληρώσουν 400.000 κόσμος;" "Ο γιος μου δεν θα πάει φυλακή!".Έκλεισε τα μάτια.Ήθελε να τα ακούσει όλα,να τιμωρήσει τον εαυτό του για την ανικανότητα του,να προστατέψει την οικογένεια του."Πες μου τι θέλεις να κάνουμε;".Κάποιος απ'τους τεχνικούς άνοιξε την τηλεόραση στο γραφείο του.Το πρόσωπο του φαινόταν καθαρά στην οθόνη."Πες μου τι θέλεις να κάνουμε;""Θάψτο".
Η υπόλοιπη συνομιλία έβαλε τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο.Άφησε το ακουστικό στο γραφείο και βγήκε απ'το δωμάτιο,οι τεχνικοί τον κοιτούσαν έκληκτοι."Κύριε Παπαιωάννου,είναι αλήθεια αυτά που ακούσαμε;Το πτώμα του Πανάρετου βρέθηκε στο σπίτι του γιου σας;Μόλις με ειδοποίησαν από το control,πως ο υπουργός αποχώρησε από το γραφείο του.Θα παρακαλούσα το συνεργείο να τον ακολουθήσει και να του πάρει μια δήλωση γι'αυτό που μόλις είδαμε". Δεν το σκέφτηκε καν.Πήρε ένα υπηρεσιακό αυτοκίνητο.Κανείς δεν τον κατάλαβε.Τη στιγμή που χανόταν στην λεωφόρο,το συνεργείο περικύκλωνε το αυτοκίνητο του και τον περίμενε.
Η κάμερα εστίασε στον τελευταίο όμηρο.Ήταν διαφορετικός από τους προηγούμενους.Πιο νέος,με ξυρισμένο καφάλι,φαινόταν πιο ψύχραιμος.Τα σημάδια στο πρόσωπο του είχαν σχεδόν φύγει. "Ο τελευταίος μου καλεσμένος είναι απ'τον στρατό.Εκπαιδευτής των ειδικών δυνάμεων.Ξέρετε απ'αυτούς που η μόνη τους χρησιμότητα είναι να φωνάζουν ρατσιστικά συνθήματα στις παρελάσεις.Και πάντα θα βρεθεί κάποιος να τους υπερασπιστεί."Και τι θέλετε να κάνουν,να τραγουδάνε;Ειδικές δυνάμεις είναι,όχι παιδική χορωδία". Πάντα υπάρχει μια δικαιολογία,για όλα."Έτσι πρέπει να είναι η αστυνομία,να χτυπάει στο ψαχνό όταν χρειάζεται,όχι να κάθεται με σταυρωμένα χέρια.Κτλ,κτλ.."Όποιος είναι καλός στις δικαιολογίες,δεν είναι καλός σε τίποτα άλλο. Αλλά αυτή δεν είναι η ομορφιά αυτής της δημοκρατίας;Βάζουμε κάποιους άλλους να μισούν για μας,κάποιους άλλους να χτυπάνε για μας,να κάνουν τη βρώμικη δουλειά.Βάζουμε πάντα κάποιον άλλο για να τα κάνει όλα,ώστε να ζήσουμε ήσυχα τις ζωούλες μας.Η ησυχία όμως κοστίζει ακριβά,πολύ αίμα και θάνατο.Και όταν μοιράζεις όλες τις ευθύνες και τις λήψεις αποφάσεων σε άλλους,η ζωή δεν σου ανήκει. Τίποτα δεν είναι πια δικό σου,όλα είναι καθορισμένα από κάποιον άλλο.Μπορεί κάθε τέσσερα χρόνια -ή και λιγότερο,δεν έχει σημασία-να έχεις τη δυνατότητα να αλλάζεις βασανιστή,αλλά στο ενδιάμεσο δεν μπορείς να κάνεις τίποτα,έχεις συναίνεσει στα βασανιστήρια.Για την ακρίβεια,δεν χρειάζεται ούτε η συναίνεση.Τα εκλογικά συστήματα να είναι καλά. Κάποιοι άλλοι εγκληματούν και τα θύματα τιμωρούνται.Και η μεγαλύτερη τιμωρία είναι η ελπίδα.Πως τα πράγματα θ'αλλάξουν χωρίς ν'αλλάξουμε εμείς,χωρίς να προσπαθήσουμε.Αυτό δεν γίνεται.Τίποτα δεν αλλάζει όταν δεν αλλάζεις ούτε κανάλι.Μερικές φορές,ακόμη κι ένα δυσάρεστο γεγονός μπορεί να γίνει η αρχή.Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να δουν τη αλήθεια μόνο τη στιγμή της καταστροφής. Όπως ο τρίτος μου καλεσμένος. Η ιστορία του είναι η καλύτερη από τις τρεις,γιατί έχει πολλές ανατροπές.Περισσότερες από όσες μπορούσε ν'αντέξει..." Μπλε Οθόνη Από την εφηβεία σου είχες ήδη αποφασίσει τι θέλεις να κάνεις.Ήθελες να υπερασπιστείς την πατρίδα σου,να παλέψεις γι'αυτήν,να χτυπήσεις,να πολεμήσεις γι'αυτήν, να νικήσεις.Τίποτα άλλο δεν ήταν αρκετό,υπήρχε μόνο ένας τρόπος για να την υπηρετήσεις.Οι πρώτοι μήνες ήταν πολύ δύσκολοι.Σκέφτηκες να τα παρατήσεις.Δεν καταλάβαινες γιατί χρειάζονται τόσα καψώνια,τόσες φωνές. Ήσουν εκεί,έτοιμος να θυσιαστείς,γιατί έπρεπε να υποστείς τόση ψυχολογική πίεση;Άρχισες να συνηθίζεις,να καταλαβαίνεις.Έπρεπε να σφυρηλατηθείς στις χειρότερες συνθήκες,να γίνεις πιο σκληρός από οποιονδήποτε αντίπαλο,να μην μπορεί τίποτα και κανένας να σ'αγγίξει,να εισβάλλει στο μυαλό σου. Η πειθαρχεία πρέπει να είναι απόλυτη.Τα πρώτα χρόνια πέρασαν,πλησιάζεις την ακμή σου.Ήσουν ένα ηφαίστειο που έψαχνε κρατήρα,αλλά δεν συνέβαινε τίποτα.Αισθανόσουν άχρηστος,τα'βάζες με τον εαυτό σου.Έβλεπες τους παλιότερους και ήθελες να ξεράσεις πάνω τους,δημόσιοι υπάλληλοι με στολή. Δεν ήθελες να καταντήσεις έτσι.Άκουγες ιστορίες από φίλους και γνωστούς,ζήλευες.Ιστορίες από τη Γιουγκοσλαβία,το Κόσοβο,το Αφγανιστάν.Δεν άντεχες άλλο την απραξία.Ήθελες να ζήσεις τον πόλεμο,να γευτείς την φωτιά και τις εκρήξεις του,το άρωμα απ'τον καπνό και τις στάχτες.Κάποιος αναγνώρισε το πάθος σου,διάβασε τη λαχτάρα στα μάτια σου. Την πρώτη φορά δεν κατάφερες να κοιμηθείς από την αγωνία.Νυχτερινές επιδρομές,ξυλοδαρμοί,εμπρησμοί.Οι ξένοι πρέπει να απομονωθούν,να καταλάβουν ότι δεν ανήκουν εδώ.Περίμενες κάτι διαφορετικό,δεν ήσουν σίγουρος.Οι μεγαλύτεροι σε επαινούν,τα πήγες καλά.Σου λένε να μην τους λυπάσαι,να μην αμφιβάλλεις.Πως ο εχθρός αλώνει τις πόλεις μας,το αίμα μας,τον πολιτισμό μας. Είμαστε υπό κατοχή και δεν το καταλαβαίνουμε.Είχαν δίκιο,τα λόγια τους αντηχούσαν σαν τον λόγο του θεού στο μυαλό σου.Ήσουν έξω,κάθε βράδυ,σε κάθε επίθεση,παντού στη πόλη.Δεν ένιωθες οίκτο,δεν σε ένοιαζε,κανείς δεν λυπάται τα τρωκτικά και τα παράσιτα. Επιτέλους αισθανόσουν χρήσιμος,υπηρετούσες την πατρίδα.Όχι με τους τύπους,επίσημα ή νόμιμα,αλλά ουσιαστικά.Άρχισες να στρατολογείς νέο αίμα.Οι επιθέσεις και οι επιδρομές πολλαπλασιάστηκαν,σε ξένους και Έλληνες. Οι Έλληνες είναι οι χειρότεροι εχθροί,είναι προδότες και πρέπει να τιμωρηθούν πιο σκληρά.Οι επιχειρήσεις επεκτάθηκαν σε όλη τη χώρα,πλέον χτυπούσατε μέρα μεσημέρι.Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα,πολλές φορές βοηθούσε κιόλας. Ήταν κι αυτοί με το μέρος σας.Όλοι περιμέναν την κατάλληλη στιγμή,ώστε να αιφνιδιάσουν τον εχθρό και να εξαγνίσουν τη χώρα.Λάτρευες να βλέπεις τα μιάσματα να τρέχουν,να παρακαλάνε,να λιποθυμούν απ'το ξύλο,να πεθαίνουν.Να ξυπνάς το φόβο μέσα τους σαν τον καρκίνο.Να τους τρώει ολόκληρους ζωντανούς,ώσπου στο τέλος να μην μείνει τίποτα,να μην τους ανήκει ούτε ένα χιλιοστό του εαυτού τους. Να μαζεύεστε μετά τις επιχειρήσεις εκκαθάρισης και να γιορτάζετε.Να μεθάτε και να ουρλιάζετε μέχρι να κλείσουν οι λαιμοί σας.Με όλη την δύναμη της φωνή σας.Με αυτό το μίσος που αγαπούσες,αυτό που σε έκανε να νιώθεις πραγματικά ζωντανός,αθάνατος,αυτό που έδινε νόημα σε κάθε στιγμή της ζωής σου,από την γέννηση μέχρι τώρα. Να λιώνεις σε μια κραυγή ολόκληρος,να γίνεστε ένα με τον ουρανό,χλευάζοντας τον αγαπημένος σας εχθρό.Και τα χαμόγελα των συμπολεμιστών σου να είναι η μόνη ανταμοιβή.Αυτό ήταν η κορύφωση της ύπαρξης σου.Ακόμα και το σεξ ωχριούσε μπροστά σ'αυτό το συναίσθημα.Οι γυναίκες σ'εκνεύριζαν,τόσο αδύναμα και ατελή πλάσματα. Σου έπαιρναν την δύναμη και την ζωτικότητα σου,ήθελαν να σε φυλακίσουν στο έδαφος,να σου κλέψουν τα φτερά σου.Τις χρησιμοποιούσες σαν ηρεμιστικό,να χαλαρώνει ο οργανισμός όταν το είχε ανάγκη.Τις γαμούσες σαν να τις έδερνες,σαν να τις τιμωρούσες για την αδυναμία τους.Οι γυναίκες λατρεύουν τη βία στο σεξ.Αυτό θέλουν,να τις εξημερώσεις και να τις πατάς συνέχεια.Τι αξιολύπητα πλάσματα. Τις βαριόσουν,τις απέφευγες,η επαφή γινόταν αγγαρεία.Σκεφτόσουν επιδρομές,επιθέσεις,φαντασιωνόσουν πολέμους για να κρατήσεις τη στύση σου.Κάποιες φορές φανταζόσουν ότι έκανες έρωτα με τον εαυτό σου για ν'αντέξεις. Μόνο η μάχη σε έτρεφε πλέον,μόνο η μάχη σε χόρταινε και σε μεθούσε.Πρώτα η φωτιά,το αίμα και τα μάτια που εκλιπαρούσαν.Και μετά τα συνθήματα,τα τραγούδια,τα μπουκάλια που τσουγκρίζατε και μετά γινόντουσαν κομμάτια,τα χαμόγελα. Και τότε κατάλαβες,τι σου έλειπε πιο πολύ.Γιατί οι γυναίκες δεν ήταν αρκετές.Η βία ήταν όμορφη όταν υπήρχε εκείνο το χαμόγελο στο τέλος.Όταν μοιραζόσασταν την ίδια μάχη,όταν πολεμούσατε δίπλα.Και η φωνή σου αγκάλιαζε τη δική του.Σ'εκείνο το χαμόγελο κατέληγαν όλα,το φως όλων των πραγμάτων ξεκινούσε απο'κει.
Δεν ήθελες να το πιστέψεις,προσπάθησες να κρυφτείς.Έφτασες στα άκρα,σχεδόν σκότωσες δύο ανθρώπους με τα χέρια σου.Πήγες με όσες γυναίκες μπορούσες,βίασες τρεις.Δεν σε έκαναν να τελειώσεις και ήθελες να τις σπάσεις,να τις σκίσεις στα δύο σαν χαρτόνι. Αλλά αυτόν τον εχθρό δεν μπορούσες να τον νικήσεις,ούτε να του κρυφτείς.Κι όταν ξαναβρέθηκες με την ομάδα και τον συνάντησες,όλα τα φράγματα και τα τείχη μέσα σου,έγιναν σκόνη.Το μόνο που σε ένοιαζε ήταν να είσαι εκεί,δίπλα του.Εσείς οι δύο ενάντιον του κόσμου.Το μόνο που φοβόσουν ήταν μήπως πληγωθεί,μήπως πάθει κακό. Ήσουν πάντα δύο βήματα μπροστά,να τον προστατεύεις χωρίς να το ξέρει,να δέχεσαι τα χτυπήματα που προορίζοταν γι'αυτόν.Γιατί ήξερες πως οι πληγές στέγνωναν και έσβηναν όταν χαμογελούσε.Έφτασες στο παρά πέντε να του πεις την αλήθεια.Έφυγες ντροπιασμένος,δείλιασες.Έπρεπε να αποδράσεις.Θα έκανες αίτηση για μετάθεση,θα άλλαζες πόλη. Θα έπαιρνες την άδεια σου και θα ταξίδευες στην άλλη άκρη του κόσμου.Ίσως να παντρευόσουν.Ποιος ξέρει,μπορεί όλα αυτά να ήταν απλά ιδέα σου.Μέχρι που ήρθε εκείνη η Παρασκευή.Γυρίζατε από τις ντουζιέρες,γελάγατε.Οι συνάδελφοι σου σε παρακάλαγαν να τους ακολουθήσεις στην βραδινή τους έξοδο.Αρνήθηκες ευγενικά. Σε πείραζαν,σε ρωτούσαν ποια είναι η τυχερή.Χαμογελούσες αμήχανα και προσπαθούσες ν'αλλάξεις θέμα.Βιαζόσουν να φύγεις.Μόλις άνοιξες το ντουλαπάκι,το πάτωμα γέμισε φωτογραφίες.Γυμνοί άντρες σε διάφορες πόζες,σε κάποιες ήταν εκείνος.Κάποιος σήκωσε ένα φάκελο.Ήταν το γράμμα που είχες γράψει ένα πρωί μεθυσμένος.Ήσουν σίγουρος πως το είχες πετάξει. Κοίταζαν τις φωτογραφίες έκπληκτοι.Διάβασε το γράμμα,το τσαλάκωσε και το πέταξε πάνω σου.Ο ένας απ'αυτούς σε έφτυσε καθώς έφευγε.Δεν είπες τίποτα,απόρησες που ήσουν τόσο ψύχραιμος.Μάζεψες γρήγορα τις φωτογραφίες και τις έβαλες στη τσάντα σου. Το ίδιο βράδυ σου επιτέθηκαν.Πριν ανοίξεις την εξωπορτα,δέχθηκες το πρώτο χρύπημα.Δεν ανταπέδωσες,δεν φώναξες και αυτό τους εξόργισε ακόμα πιο πολύ.Είχες κουραστεί να κρύβεσαι από το αναποφευκτο,να πολεμάς με τον εαυτό σου. Κάθε γροθιά σε λύτρωνε,κάθε βρισιά σε απελευθέρωνε.Έτσι έπρεπε να γίνει,ο παλιός σου εαυτός να πεθάνει για να ζήσει ο αληθινός.Το μόνο που ένιωθες ήταν έκπληξη,όταν τον είδες μπροστά σου.Σε χτύπαγε με όλη του την δύναμη,η φωνή του είχε παραμορφωθεί από την οργή,ακουγόταν σαν δαιμονισμένο ζώο. Ήσουν έτοιμος να καταρρεύσεις,αλλά ήθελες ο πόνος να σε κρατήσει ξύπνιο.Δεν πειράζει,ψιθύριζες μέσα σου,δεν πειράζει.Ας είναι,έστω και έτσι,ας είναι αυτά τα χτυπήματα,η μόνη αγάπη που θα σου έδινε,τα μόνα συναισθήματα που θα χάριζε αποκλειστικά σε σένα. Έκλεισες σφιχτά τα μάτια και αφέθηκες.Θυμάσαι ακόμα να σε κλωτσάνε και να σε φτύνουν πριν φύγουν.Δεν πειράζει,είχες νικήσει τον αντίπαλο με την ήττα σου.Είχες πάρει το μάθημα σου.Πως πρέπει να σκοτώσεις ένα κομμάτι σου για να ζήσεις και τις περισσότερες φορές,αυτό το κομμάτι είναι το καλύτερο του εαυτού σου. Ήσουν ελεύθερος πλέον.Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης,άρχισες να ψάχνεις,ν'ακολουθείς τις αμφιβολίες σου.Οι αλλοδαποί που χτυπούσατε,σχεδόν πάντα ζητούσαν δεδουλευμένα.Οι εργοδότες έστελναν εσάς για να τους κλείσετε το στόμα.Κανείς δεν ήθελε να τους διώξει.Αρκεί να είναι φοβισμένοι,υπάκουοι και να αμοίβονται ελάχιστα,αν γίνεται και τσάμπα. Να είναι το σκιάχτρο και ο αποδιοπομπαίος τράγος για τους ντόπιους σκλάβους,να στρέφουν τον θυμό πάνω τους και να δέχονται τις ίδιες εργασιακές συνθήκες αδιαμαρτύρητα.Οι επιθέσεις σε συνδικαλιστές είχαν στόχο να μειωθούν τα ημερομίσθια και οι ασφαλιστικές εισφορές.Ο φόβος ν'ανοίγει τον δρόμο για να ιδρυθούν συνδικάτα απόλυτα ελεγχόμενα από τη εργοδοσία. Nα κλειδώσει τους ανθρώπους στα σπίτια τους,ν'αγκαλιάσουν πιο σφιχτά τον καθρέφτη και την τηλεόραση τους και να μην τους νοιάζει τίποτα άλλο.Να ξεριζώσει κάθε μορφή αλληλεγγύης,να σε κάνει να μισήσεις το κάθετι διαφορετικό,ο,τιδήποτε δεν ταιριάζει στο καλούπι της εικόνας σου,πρέπει να προσαρμοστεί ή να εξαφανιστεί. Δεν έχουν θέση ανάμεσα μας οι ξένοι,οι αλλόθρησκοι,οι αδελφές,οι λεσβίες,οι αριστεροί,οι κομμουνιστές,οι άθεοι,οι απεργοί,οι μαύροι,οι κίτρινοι,οι κόκκινοι,οι αδύναμοι,οι ανάπηροι,οι τρελοί,τα πρεζάκια,αυτοί που διαφωνούν,αυτοί που φοράνε διαφορετικά ρούχα,αυτοί που τους αρέσουν διαφορετικά χρώματα,οι χοντροί,οι καραφλοί,οι μουσουλμάνοι,οι ινδουιστές,οι βουδιστές,οι καθολικοί, Οι αμφιβολίες δεν φωνάζουν σαν τους μέντορες σου,ψιθυρίζουν και σου δείχνουν το δρόμο,να ψάξεις πίσω απ'το σκοτάδι.Οι μεγαλύτεροι που σ'επαινούσαν,που σου έλεγαν φοβερές ιστορίες,που είχαν πάντα δίκιο,δεν σου τα έλεγαν όλα. Είχαν αλλοδαπούς στις επιχειρήσεις τους,έκαναν εισαγωγή φτηνά προιόντα και τα μεταπωλούσαν ως ελληνικά.Δεν είχαν πρόβλημα με τους ξένους,με μετανάστες και πρόσφυγες.Αρκεί να υπήρχε κέρδος.Ο ρατσισμος δεν κάνει διακρίσεις στο χρήμα,δεν τον νοιάζει η καταγωγή και η προέλευση του.Και το χρώμα του είναι πάντα το σωστό.Σε μισεί πραγματικά,μόνο όταν δεν μπορεί να σε εκμεταλλευτεί. Το παζλ των ψιθύρων δεν τελειώνει ποτέ,πάντα υπάρχει ένα ακόμη κομμάτι.Οι αρχηγοί,οι ιδεολόγοι είναι χωμένοι παντού.Σχέσεις με εφοπλιστές,με την εκκλησία,με τον υπόκοσμο.Προστασία,ξεκαθάρισμα λογαριασμών,μαστροπεία.Όσο πιο πολλά μαθαίνεις,τόσα περισσότερα θέλεις να ξεχάσεις,όσο περισσότερο τα σκέφτεσαι,τόσο λιγότερο θέλεις να νιώθεις. Κλείνεις τον υπολογιστή και κοιτάζεσαι στον καθρέφτη.Νόμιζες πως ήξερες τον εαυτό σου.Τώρα πρέπει να μάθεις να ζεις σαν κάποιος άλλος.Και δεν ξέρεις αν μπορείς,αν θα τα καταφέρεις.To video τελειώνει,η κάμερα εστιάζει στον πρωταγωνιστή.Είναι ακίνητος,το βλέμμα του στο πάτωμα.Ο απρόσωπος χειροκροτεί ειρωνικά. "Τι ωραία ιστορία..Απ'αυτές που με το κατάλληλο promotion,σαρώνουν τα κινηματογραφικά βραβεία.Και ποιο είναι το ηθικό συμπέρασμα;".Σκύβει πάνω πάνω απ'τον δεμένο,αυτός εξακολουθεί να είναι ακίνητος."Είναι ακόμα συγκινημένος.Καταλαβαίνω,μετά από τέτοια ερμηνεία,ο ηθοποιός χρειάζεται χρόνο για να επανέλθει,να συντονιστεί με την πραγματικότητα.Καλά λοιπόν,θα μιλήσω εγώ για σένα. Οι καλεσμένοι μου είναι τυπικά δείγματα των θεσμών που υπηρετούν.Τυπικά δείγματα υποκρισίας,αδιαφορίας και τυχοδιωκτισμού.Αγαπούν τη πατρίδα,αρκεί να έχουν το μονοπώλιο στην πώληση και την ενοικίαση της.Αγαπούν την οικογένεια,γιατί είναι ένα ακόμα όνομα για τον έλεγχο.Κάθε μέλος στο κατάλληλο αξιώμα,στη σωστή θέση,οικογένειες που έχουν απλωθεί σαν ιστός αράχνης γύρω απ'την εξουσία.Τίποτα δεν ξεφεύγει,κανείς δεν μπαίνει ανάμεσα τους.Είμαστε όλοι μια οικογένεια,αρκεί να είστε κατώτεροι και να αναγνωρίζεται την εξουσία του πατριάρχη.Σας μαρκάρουν με πυρωμένο σίδερο σαν ζώα,για να μην ξεχάσετε ποτέ σε ποιον ανήκετε,για να εμπεδώσετε την οικονομική,ψυχολογική και ταξική διαφορά. Αγαπούν τη θρησκεία που είναι ραμμένη στα μέτρα τους.Αγαπούν το θεό,αρκεί ο θεός να είναι ο ίδιος με αυτόν στον καθρέφτη και τις φωτογραφίες τους.Οι καλύτεροι θεοί είναι αυτοί που πραγματοποιούν τις επιθυμίες σου,πριν καν τις ζητήσεις,οι καλύτεροι θεοί είναι οι συνεργάσιμοι θεοί.Αυτά τα τέρατα σας αποκαλούν τέρατα και σας προστατεύουν απ'τον εαυτό σας.Αυτοί οι εγκληματίες σας αποκαλούν εγκληματίες και σας τιμωρούν,όχι γι'αυτά που κάνατε,αλλά γι'αυτά που δεν κάνατε. Αυτά τα θηρία δεν θα πεθάνουν αν τους κόψετε το κεφάλι,γιατί φυτρώνουν κι άλλα.Πρέπει να τα κάψετε μέχρι το μεδούλι,μέχρι και η τελευταία ανάμνηση της σκιά τους να γίνει στάχτη.Μόνο τότε θα σταματήσουν να σας βασανίζουν στο προκρούστειο κρεβάτι της ιδεολογίας τους και η γραμμή παραγωγής θα σταματήσει να παράγει ηλίθιους. Προς το παρόν,τα κουνούπια,οι κατσαρίδες και οι βδέλλες τρέφονται απ'τις σάρκες σας και λένε πως φτιάχνουν μέλι.Όσο θα τους ανέχεστε,δεν θα έχετε κανένα δικαίωμα,τίποτα δεν θα σας ανήκει.Γιατί όσο η αλήθεια δεν είναι ελεύθερη,η ελευθερία δεν θα είναι ποτέ αληθινή.Κυρίες και κύριοι καληνύχτα σας".
Η κάμερα γύρισε προς τα αριστερά."Ο επόμενος καλεσμένος μου είναι μέλος της πιο αξιαγάπητης ομάδας,εργάζεται στις δημοφιλέστατες Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης.Αν απορείτε για την εμφάνιση του,είχε ένα μικρό ατύχημα πριν από μερικές μέρες,έτσι δεν είναι;Ένα μικρό ανώδυνο ατύχημα". Η κάμερα κάνει ζουμ πάνω του,το πρόσωπο του είναι παραμορφωμένο από μώλωπες και πληγές.Το αριστερό του μάτι ήταν κλειστό.Οι ήχοι γινόντουσαν ανεμοστρόβιλοι και σάρωναν τα πάντα μες το μυαλό του."Ας δούμε λοιπόν το μικρό ατύχημα του καλασμένου μας ".
Κόκκινη Οθόνη Διάφορες σκηνές στην οθόνη,οι ίδιοι πρωταγωνιστές.Τα ΜΑΤ σε αναμονή,σε άμυνα,να επιτίθενται,να τρέχουν ανάμεσα στις φλόγες.Το ξέρεις πως σε μισούν,πως σε σιχαίνονται.Σε τρόμαζε στην αρχή,σ'ενοχλούσε.Δεν σε πειράζει πλέον.Δεν μισείς κανέναν,δεν έχεις έχεις προσωπικά με κανέναν.Απλά τη δουλειά σου κάνεις. Είσαι αναγκαίο κακό,αν δεν ήσουν εσύ,θα ήταν κάποιος άλλος στη θέση σου.Όλοι αυτοί απέναντι σου,που σε βρίζουν,δεν καταλαβαίνουν,ότι αυτούς υπηρετείς,ότι θυσιάζεσαι για χάρη τους.Είσαι ο στυλοβάτης της χώρας και της δημοκρατίας.Είσαι τα αμορτισέρ της κοινωνίας,απορροφάς τους κραδασμούς,κρατάς το όχημα ολόκληρο,μέχρι να ξαναγίνει ομαλός ο δρόμος. Δεν καταλαβαίνουν το δικό σου ρόλο.Είσαι η τελευταία άμυνα πριν καταρρεύσουν όλα,το τείχος πάνω στα σύνορα,μεταξύ τάξης και χάους.Αν πέσεις,θα σε αντικαταστάσει ο στρατός,οι πραγματικές σφαίρες και ποιος ξέρει τι άλλο.Δε πειράζει όμως,άστους να πιστευούν ό,τι θέλουν,ό,τι και να λένε εσύ είσαι πάντα εκεί. Το εξιλαστήριο θύμα,ο σάκος του μποξ.Καλύτερα να χτυπάνε εσένα,να εκτονώνονται πάνω σου,παρά μεταξύ τους.Όταν τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα,ίσως να καταλάβουν και να σε εκτιμήσουν.Κοιτάζεις γύρω σου,τους συνάδελφους σου.Μακάρι να μπορούσαν να τους δουν με τα δικά σου μάτια.Να δουν πως είναι άνθρωποι,που χαμογελούν και πονάνε,πως φίλους,γυναίκες και παιδιά. Αν όλοι αυτοί ήταν στη θέση σας τι θα κάνανε;Είναι απλά μια δουλειά.Παρατηρείς προσεκτικά τα πρόσωπα τους.Είστε μια οικογένεια.Όλες οι οικογένειες δεν έχουν καλούς και κακούς;Όλες οι οικογένειες δεν έχουν άσχημες στιγμές;(Η οθόνη δείχνει τα ΜΑΤ να χτυπάνε,η ίδια σκηνή σε δεκάδες παραλλαγές.Να έχουν περικυκλώσει κάποιον,να τον έχουν ρίξει κάτω και να τον κλωτσάνε.Να σέρνουν κάποιον γυμνό από τη μέση και πάνω,μια κοπέλα από τα μαλλιά). Τι κάνεις σ'αυτές τις περιπτώσεις;Δεν μπορείς να τους σκοτώσεις,να τους διαγράψεις.Κάνεις τα στραβά μάτια,το ξεχνάς.Όλοι κάνουμε λάθη,όλοι ξεσπάμε μερικές φορές.(Η οθόνη βομβαρδίζεται από φωτογραφίες θυμάτων αστυνομικής βίας.Ακολουθεί ένα video με τα ΜΑΤ ξανά σε δράση).Δεν πειράζει,ας κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.Θυμάσαι εκείνη τη μέρα; Δεν θα τη ξεχάσεις ποτέ.Ακόμα δεν ξέρεις ποιος πυροβόλησε.Όσο κι αν προσπάθησες,δεν μπορείς να ξεχάσεις,να ζήσεις με αυτή την ανάμνηση.Τα πλήθη να πλησιάζουν διστακτικά.Να κλωτσάνε τους νεκρούς συναδέλφους σου.Να πετάνε τα πτώματα τους στη φωτιά.(Ερασιτεχνικά video,τραβηγμένα από κινητά,παρουσιάζουν τι έγινε εκείνη τη μέρα).Ο κόσμος είχε τρελαθεί. Τα ΜΑΤ δεχόντουσαν συνεχώς επιθέσεις.Ευτυχώς δεν ήσουν σε υπηρεσία εκείνο το απόγευμα,μπορεί να βρισκόσουν ανάμεσα στους νεκρούς.Τα έβλεπες ξανά και ξανά στο internet.Μια μοτοσυκλέτα εμφανίστηκε από το πουθενά.Έριξαν τις μολότοφ στο ίδιο άτομο.Δεν φόραγε κράνος. Είχες εφιάλτες εκείνο το βράδυ,έβλεπες τον εαυτό σου να καίγεται.Ο οδηγός της μηχανής φαινόταν καθαρά.Φορούσε ένα κόκκινο κράνος και μια μαύρη μπλούζα.Το σχέδιο πάνω στη μπλούζα ήταν ένα απαγορευτικό με μια γουρουνοκεφαλή με αστυνομικό πηλίκιο.Περπατούσες στο δρόμο και κάθε στενό φαινόταν σαν το τελευταίο.Άκουγες μηχανή πίσω σου και ο φόβος σε μαχαίρωνε στο στομάχι με μια λάμα από πάγο. Μέχρι που άνοιξες τα μάτια,μέσα σ'ένα άγνωστο διαμέρισμα.Σε ξύπνησαν οι κλωτσιές στη πόρτα και οι φωνές.Δεν ξέρεις που είσαι,ούτε πως βρέθηκες εκεί.Το πρώτο πράγμα που αντίκρυσες,ήταν το κράνος πάνω στο τραπέζι.Ο οδηγός της μοτοσυκλέτας φορούσε το ίδιο.Και την ίδια μπλούζα με σένα.Δεκάδες μπουκάλια μπύρας δίπλα σου,ρίχνεις μερικά καθώς σηκώνεσαι. Οι αστυνομικοί σου φωνάζουν να κάτσεις ακίνητος.Τους λες ποιος είσαι,να κοιτάξουν την ταυτότητα σου.Το μόνο που κοιτάζουν είναι η μπλούζα σου.Ψάχνες στις τσέπες σου.Τους εξηγείς ότι είσαι αστυνομικός,ότι δεν ξέρεις πως βρέθηκες εκεί,πως κάποιος σε παγίδευσε.Δεν είδες την πρώτη γροθιά,ούτε την δεύτερη. Κάποιος ουρλιάζει στο αυτί σου.Σε σέρνουν μέχρι το ασανσέρ,σε πετάνε στο πορτ μπαγκάζ.Σε δένουν σε μια καρέκλα με χειροπέδες.Τους λες συνέχεια το όνομα και τον βαθμό σου.Τα χτυπήματα είναι όλο και πιο δυνατά.Σε ρωτάνε για τον συνεργό σου,αν ανήκεις σε κάποια οργάνωση.Σε βρίζουν ασταμάτητα,σε φτύνουν στο πρόσωπο. Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα σε πρόδωσε.Βρήκαν τη μηχανή στην είσοδο της πολυκατοικίας.Σε ρωτάνε ξανά και ξανά το όνομα σου.Όσο τους λες την αλήθεια,τόσο σε χτυπάνε.Τους ικετεύεις να το διασταυρώσουν,τους εκλιπαρείς με όση ανάσα σου έχει μείνει. Τα μάτια σου πονάνε απ'το κλάμα,η μύτη σου έχει βουλώσει απ'το αίμα.Μαζεύονται κι άλλοι στο δωμάτιο,όλοι θέλουν να δουν τον περιβόητο άντρα απ'το video.Να δουν πως ματώνει,πως πονάει.Δεν καταλαβαίνεις τι συμβαίνει γύρω σου,οι αισθήσεις σου έχουν παραμορφωθεί.Είσαι σίγουρος πως η γεύση του αίματος δεν θα φύγει ποτέ απ'το στόμα σου.
Άργησες,αλλά το κατάλαβες.Πως η αλήθεια δεν έχει καμία σημασία.Είσαι το εξιλαστήριο θύμα,ο σάκος του μποξ για τους χαμάληδες της εξουσίας.Τα μάτια σου έχουν πρηστεί,καταπίνεις σπασμένα δόντια και πηχτό αίμα.Πνίγεσαι,λιποθυμάς.Κανείς δεν βλέπει τα δάκρυα σου,κανείς δεν ακούει την απελπισία σου. Τι θα έκανες αν ήσουν στη θέση τους;Θα σταματούσες;Θα άκουγες;Συμβαίνουν αυτά.Όλες οι οικογένειες έχουν καλούς και κακούς.Όλες οι οικογένειες έχουν άσχημες στιγμές.Όλοι κάνουν λάθη,όλοι ξεσπάνε.Έτσι δεν είναι; Παρατηρείς τον εαυτό σου στο video.Μοιάζεις με κακοβαμμένο κλόουν.Η εικόνα σβήνει πριν δεχτείς ένα ακόμη χτύπημα.Ο απρόσωπος πλησιάζει τον άντρα στην καρέκλα.Του χαιδεύει το κεφάλι σαν να ήταν κατοικίδιο,ενώ εκείνος δακρύζει."Το κατάλαβες τώρα;Πως η αλήθεια δεν έχει καμιά σημασία.Πως η μόνη αλήθεια είναι η εξουσία. Η αλήθεια σου δεν έχει καμιά αξία και η εξουσία σου είναι ελάχιστη.Είσαι απλώς ένα σκυλί,ένας αναλώσιμος φύλακας.Σ'έχουν εκπαιδεύσει να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα.Να κρατάς μακρυά τους ανεπιθύμητους,να τους κάνεις κομμάτια όταν ξεπερνάνε τα όρια. Είδες τι σημαίνει νόμος και τάξη;Άνθρωποι σαν εσένα δεν θα αποκτήσουν ποτέ πραγματική δύναμη,πραγματική εξουσία.Γιατί δεν έχεις λεφτά,ούτε πολιτική επιρροή.Είσαι όμως ένας χρήσιμος ηλίθιος,ένα αναγκαίο κακό για τους κυβερνώντες.Ένα ανθρώπινο τείχος ανάμεσα στην πλέμπα και σ'αυτούς.Κανείς δεν συμπαθεί τους νταήδες,ειδικά όταν ξέρει ότι πληρώνονται απ'τους φόρους του.Ίσως να προλαβαίνεις ν'αλλάξεις επάγγελμα. Ή μπορείς να πας την υπόθεση στα δικαστήρια και να πάρεις μια καλή αποζημίωση.Θ'αργήσεις λίγο,αλλά να έχεις καλό δικηγόρο θα τα καταφέρεις.Βέβαια όταν είσαι θύμα αστυνομικής βίας,τα χρήματα είναι το τελευταίο,έτσι δεν είναι;". Έκλεισε σφιχτά τα βλέφαρα του,αλλά δεν μπόρεσε να κρύψει τα δάκρυα."Καληνύχτα".Κλώτσησε τη καρέκλα μακρυά.
Ένας εκκωφαντικός θόρυβος μάτωσε τη νύχτα,σαν γυμνά καλώδια στα τύμπανα των αυτιών.Οι οθόνες τρεμόπαιζαν για αρκετά λεπτά,πριν εμφανιστεί ο απρόσωπος.Ο φόντος πάντα μαύρος,το πλάνο άνοιξε,αποκαλύπτοντας τρεις άντρες,δεμένους και φιμωμένους. "Κυρίες και κύριοι καλησπέρα.Στην αποψινή εκπομπή θα μιλήσουμε για διάφορα θέματα,κυρίως όμως θα μιλήσουμε για την εξουσία.Αλλά ας ξεκινήσουμε απ'την εμπιστοσύνη.Μέχρι πρόσφατα,σε διάφορες δημοσκοπήσεις,στην ερώτηση ποιον θεσμό εμπιστεύεστε περισσότερο,οι απαντήσεις ήταν πάντα οι ίδιες. Το μεγαλύτερο ποσοστό απαντούσε τον στρατό και την εκκλησία.Δύο από τους πιο δημοκρατικούς θεσμούς και από τα πιο ανοιχτομυάλα κομμάτια της κοινωνίας.Ψηλά βρισκόταν πάντα και η αστυνομία.Μαζί μου απόψε έχω τρεις επιφανείς εκπροσώπους των θεσμών αυτών,που θα με βοηθήσουν να βρω την αλήθεια πίσω από τα στερεότυπα. Αν αναρωτιέστε γιατί είναι δεμένοι και φιμωμένοι,η απάντηση είναι απλή.Για να μην νιώθουν άβολα και έξω απ'τα νερά τους,η εκπομπή θα είναι στο ίδιο πνεύμα δημοκρατικότητας,πολυφωνίας και ελευθερίας που διέπει τους θεσμούς της εκκλησίας,του στρατού και της αστυνομίας. Όταν αισθάνεσαι σαν το σπίτι σου,είναι καλύτερα,έτσι δεν είναι Σεβασμιώτατε;Δεν χρειάζεται ν'απαντήσετε,το ξέρω πως συμφωνείτε".Ο άντρας στα δεξιά της οθόνης δεν έμοιαζε με ιερέα,τα γένια του ήταν κοντά και το πρόσωπο του γεμάτο πληγές."Ας ξεκινήσουμε με την εκκλησία.Ααα,η εκκλησία,η αριστοκρατία των παράσιτων,βδέλλες που ξεζουμίζουν βδέλλες. Δεν παράγει τίποτα,δεν προσφέρει τίποτα,δεν φορολογείται,συντηρείται από το κράτος.Εκπληκτικό.Κάποιοι λένε πως δεν έχει περιουσία.Χωρίς περιούσια λοιπόν,έχει τεράστιο αριθμό ακινήτων που όλο αυξάνεται,offshore και μετοχές σε τράπεζες.Ποιος είπε ότι δεν γίνονται θαύματα στην εποχή μας.Ειδικά σε οικονομικά θέματα,η εκκλησία αδικείται,αξίζει πολλά Νόμπελ Οικονομίας. Ήδη ακούω τις ενστάσεις να φωνάζουν."Ναι,αλλά το φιλανθρωπικό της έργο;Φροντίζει τόσο κόσμο,συσσίτια,ρούχα,ιδρύματα,κτλ.".Η φιλανθρωπία είναι το όπιο των πλουσίων.Προσφέρουν τα σκουπίδια και τ'αποφάγια τους και αισθάνονται μεγάλοι.Προφανώς είναι θεική απόλαυση να σου λένε ευχαριστώ οι σκλάβοι,όταν τους επιστρέφεις ένα απειροελάχιστο κομμάτι από αυτά που τους έχει κλέψει. Και ξέρετε ποιο είναι το πιο ωραίο με την φιλανθρωπία;Όταν γίνεται με τα λεφτά των άλλων,είναι ακόμη πιο γλυκιά.Η εκκλησία..Βρίσκεται ακόμα στο Μεσαίωνα και κάνει ό,τι μπορεί για να τον διατηρήσει στα μυαλά των ανθρώπων,έχοντας τα πλοκάμια της παντού,από τα σχολικά βιβλία μέχρι την εξωτερική πολιτική. Έχει άποψη για όλα που προσπαθεί να την επιβάλλει,αλλά δεν δέχεται καμία κριτική.Είμαι σίγουρος πως ο πρώτος μου καλεσμένος θα έχει πολλά να μας πει,επί του θέματος.Είναι άλλωστε γνωστός για τις ευαισθησίες του".Προβάλονται αποσπάσματα από ομιλίες και συνεντεύξεις.Ο Μητροπολίτης μιλούσε για λαθρομετανάστες,για επικίνδυνους ομοφυλόφιλους,για τον κίνδυνο εξισλαμισμου της χώρας.Για την φτωχή εκκλησία,για το μάθημα των θρησκευτικών,για επιστήμονες που δεν έχουν ιδέα και είναι βλάσφημοι. Πάντα φωνάζοντας και διακόπτωντας.Ο τσαλακωμένος ανθρωπάκος στην καρέκλα δεν είχε καμία σχέση με αυτόν στο video.Παρακολουθούσε αγχωμένος τον εαυτό του."Βλέπω Σεβασμιώτατε είστε ενημερωμένος για όλα τα θέματα.Πάντα συμπαθούσα τους πολυμαθείς ανθρώπους.Αλήθεια,ποια είναι η διαφωνία σας με τον αστροφυσικό;Έχετε κάποια θεωρία που ανατρέπει την δικιά του; Δεν θέλετε να επεκταθείτε,καταλαβαίνω.Είναι κρίμα να χάσει ο άνθρωπος τη δουλειά του.Ας αλλάξουμε θέμα,ας μιλήσουμε για την Αγία Γραφή.Την έχετε διαβάσει Σεβασμιώτατε;Την διάβασα πάλι πρόσφατα.Για να είμαι ειλικρινής,δεν μου άρεσε.Είναι ένα κακογραμμένο βιβλίο,χωρίς φαντασία,αδιάφορους χαρακτήρες,βαρετή πλοκή και υπερβολικά μεγάλο. Ειδικά αυτός ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης..Τι εγωκεντρικό πλάσμα,διεστραμμένος και κομπλεξικός,γεμάτος θυμό.Αλλά όταν είσαι ορφανός και μόνος για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα,είναι λογικό να σου σαλέψει.Παρόλα αυτά,αν είσαι προσεκτικός,μπορεί να βρεις 2-3 ωραίες ατάκες.Κάποια εδάφια είναι πολύ πιασάρικα,ιδανικά για ταινίες,σειρές και τραγούδια.Θέλετε να σας πω το αγαπημένο μου για αυτή την εβδομάδα;Θα φέρω τους τυφλούς σε δρόμο που δεν γνώριζαν,σε άγνωστα θα τους οδηγήσω μονοπάτια.Θα κάνω το σκοτάδι φως μπροστά τους και τους δρόμους τους δύσβατους,καλοστρωμένους (Ησαίας 42,16). Τον τελευταίο καιρό ο αγαπητός μητροπολίτης έχει δείξει ανοιχτά την συμπάθεια του σε ακροδεξιές οργανώσεις και κόμματα,όπως και την απέχθεια του σε μετανάστατες και πρόσφυγες".Άλλο ένα video με αποσπάσματα."Ξέρετε τι μου αρέσει περισσότερο;Που είστε ήρεμος όταν λέτε τα χειρότερα πράγματα.Στάζετε το δηλητήριο με τις πιο γλυκές λέξεις και την πιο βελούδινη χροιά. Ξέρω τι φοβάστε πραγματικά.Τον ανταγωνισμό,μήπως κάποια στιγμή χαθεί το αγοραστικό κοινό.Τα χρήματα,τα ακίνητα,η πολιτική επιρροή,το φαν κλαμπ.Γι'αυτό δεν θέλεις ξένους στη χώρα.Γιατί ακόμα και αυτή η μικρή πιθανότητα,δεν σ'αφήνει να κοιμηθείς τα βράδια.Τρέμεις,αλλά ταυτόχρονα ζηλεύεις τον θρησκευτικό εξτρεμισμό.Πόσο θα'θέλες να κάνεις και'συ τα ίδια,έστω για μέρα,μια φορά.Όχι εσύ ο ίδιος προσωπικά,αλλά να βάλεις κάποιον άλλο να τον κάνει για σένα. 'Οπως τον παλιό καλό καιρό,να χυθεί αίμα για χάρη σου,για την δόξα του θεού.Πρέπει να έχεις ρεύσεις,ακόμη και σ'αυτήν την ηλικία,όταν το σκέφτεσαι.Τι κρίμα που δεν γίνεται,που ζεις σε μια μισοπολιτισμένη χώρα.Θα συμφωνήσω μαζί σου,ούτε και μένα μ'αρέσουν τα ημίμετρα.Θα γνωρίσεις την αλήθεια και η αλήθεια θα σε απελευθερώσει. Αυτό έκανα και'γω,σε απελευθέρωσα και κυρίως,απελευθέρωσα την αλήθεια από σένα.Το όνομα του θεού είναι έλεγχος και τώρα ξέρεις πως είναι,όταν δεν έχεις τον έλεγχο,όταν είσαι στο έλεος κάποιου άλλου.Ήρθε η ώρα να δει ο κόσμος την σταύρωση σου".
Κίτρινη Οθόνη Ανοίγεις τα μάτια,ξυπνάς σ'ένα άγνωστο μέρος.Κοιτάζεις γύρω σου,δεκάδες άνθρωποι κοιμούνται στο πάτωμα,σε σκηνές.Προσπαθείς να καταλάβεις τι συμβαίνει,αν ονειρεύεσαι.Το κεφάλι σου πάει να σπάσει,το στόμα σου στεγνό.Κοιτάζεις τα χέρια σου,τα ρούχα σου βρώμικα και σκισμένα. Νομίζεις ότι έχεις ξυπνήσει μέσα στο σώμα κάποιου άλλου.Ακούς λέξεις που δεν τις καταλαβαίνεις.Πανικοβάλλεσαι,δεν μπορείς ν'αναπνεύσεις,σηκώνεσαι,αρχίζεις να φωνάζεις.Οι άνθρωποι γύρω σου ξυπνάνε,σε κοιτάζουν καχύποπτα.Κάποιοι σου φωνάζουν,άλλοι σου κάνουν νόημα να σταματήσεις.Κάποιος σε σπρώχνει,σε πιάνει από το λαιμό.Δεν είναι σαν τους υπόλοιπους. Τα ρούχα του είναι καθαρά και καινούργια,τον συνοδεύουν δύο οπλισμένοι.Ουρλιάζει,τα δάχτυλα του σφίγγουν.Σε διαφορετική γλώσσα απ'αυτήν που άκουγες πριν.Σε περικυκλώνουν,σου κλείνουν το στόμα,σε κρύβουν πίσω τους.Κάποιος μιλάει με αυτόν που σε απείλησε.Η γκριμάτσα θυμού και αηδίας δεν φεύγει από το πρόσωπο του. Φτύνει δύο τελευταίες προτάσεις και φεύγει.Σε απομακρύνουν,το μόνο που καταλαβαίνεις είναι ο ικετευτικός τόνος στις φωνές τους.Βάζεις τα κλάματα,εκλιπαρείς,κάνεις δεν σε καταλαβαίνει.Κάποιος σου δίνει λίγο νερό.Αγγίζεις το πρόσωπο σου,τα γένια σου έχουν εξαφανιστεί.Παραμιλάς,τρέμεις.Πρέπει να ηρεμήσεις. Φασαρία,αναστάτωση.Σε πήρε ο ύπνος,μάλλον λιποθύμησες.Όλοι ετοιμάζονται βιαστικά.Σας οδηγούν στην ακτή.Το κρύο σου γδέρνει τα κόκαλα,νομίζεις πως το δέρμα σου θα ξεφλουδίσει.Ασφυξία,οι μυρωδιές σε ζαλίζουν.Σας βάζουν σε πλοίαρια,η στεριά χάνεται πίσω σου.Στη μέση της θάλασσας σας βάζουν σε βάρκες. Η μηχανή τρίζει,όλοι γύρω σου ανασαίνουν τον ίδιο φόβο.Προσεύχεσαι από μέσα σου,δακρύζεις.Στο βάθος εμφανίζονται δύο πλοία,δεν φαίνονται καλά.Τη στιγμή που σκεπάζεις τα μάτια σου για να δεις καλύτερα,η βάρκα λυγίζει απ'το βάρος.Τα νερά είναι τόσο παγωμένα που σου κόβεται η ανάσα.Παλεύεις να επιπλέυσεις,ν'ανασάνεις. Κάποιοι φωνάζουν,μάλλον δεν ξέρουν κολύμπι.Μανάδες προσπαθούν να κρατήσουν τα μωρά τους μακρυά απ'το νερό.Κάποιος σ'αγγίζει,γυρίζεις τρομαγμένος.Είναι ένας απ'αυτούς που σε προστάτευσαν.Σου παίρνει μερικά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσεις πως είναι νεκρός.Φωνάζεις,με όλη την δύναμη της φωνής σου,γατζώνεσαι πάνω του για να μην βουλιάξεις. Δεν ξέρεις πόσοι είναι ακόμα ζωντανοί,εντοπίζεις άλλους δύο νεκρούς.Τα πλοία πλησιάζουν,δεν είσαι σίγουρος αν θ'αντέξεις.Μουδιάζεις,το σώμα σου δεν μπορεί ν'αντέξει το κρύο και την προσπάθεια.Φωνάζεις ξανά,πρέπει να κρατήσεις τις δυνάμεις σου.Δεν αντέχεις,θέλεις ν'αφεθείς,ο οργανισμός παραδίνεται.Το σκοτάδι πλημμυρίζει τα μάτια σου.Λίγο πριν βυθιστείς,ένα χέρι σε τραβάει πάνω.Σε κρατάει σφιχτά.Αυτό το χέρι πρέπει να είναι ο θεός,η ζωή η ίδια. Δακρύζεις,κλαις σαν μικρό παιδί.Παραμιλάς ευχαριστίες,δεν καταλαβαίνει τι του λες.Τα σκάφη του λιμενικού σας μαζεύουν.Σφίγγεις τη κουβέρτα πάνω σου,προσπαθείς να ανασάνεις κανονικά.Οι μισοί σώθηκαν.Ψάχνεις για αυτόν που σε έσωσε,δεν τον βλέπεις.Ίσως να είναι στο άλλο σκάφος.Φωνάζεις στους λιμενικούς,παραξενεύονται που ξέρεις ελληνικά.Τους λες ποιος είσαι. Στην αρχή γελάνε,μετά από λίγο γίνεσαι ενοχλητικός.Σε σπρώχνουν,σε πετάνε κάτω."Δεν με νοιάζει αν ξέρεις ελληνικά ή όχι,βγάλε το σκασμό,αλλιώς θα σε ξαναρίξω στη θάλασσα!".Κουλουριάζεσαι σε μια γωνία,μέχρι το λιμάνι δεν ξαναμιλάς.Μόλις κατεβαίνεις από το σκάφος,ψάχνεις για τον σωτήρα σου.Παρατηρείς προσεκτικά αυτούς που κατεβαίνουν,δεν είναι ανάμεσα τους. Δεν θέλεις να πιστέψεις πως πνίγηκε.Πλησιάζεις,ρωτάς.Σε κοιτάζουν με περιέργεια και μετά σε αποφεύγουν.Δεν λες ποιος είσαι,γιατί καταλαβαίνεις πως κανείς δεν θα σε πιστέψει.Σε βρίζουν,σε χτυπάνε.Το βάζεις στα πόδια,μπαίνεις σε μια καφετέρια.Ζητάς βοήθεια,εκλιπαρείς για ένα τηλέφωνο.Ο άντρας πίσω απ'την μπάρα σε κοιτάζει απο πάνω μέχρι κάτω με αποστροφή.Σε ρωτάει που έμαθες ελληνικά.Του λες πως είσαι Έλληνας.Καγχάζει.Τον παρακαλάς για ένα τηλεφώνημα. Σου ζητάει 10 ευρώ.Του απαντάς πως δεν έχεις.Τον εκλιπαρείς,ένα τηλέφωνο και θα του δώσεις όσα λεφτά θέλει.Σε πετάνε έξω.Σηκώνεσαι και τότε βλέπεις την μορφή σου στο τζάμι.Πραγματικά ξύπνησες στο σώμα κάποιου άλλου.Το δέρμα σου,το πρόσωπο σου,είναι χειρότερα κουρέλια από τα ρούχα σου.Φοβάσαι ν'αγγίξεις το μέτωπο σου. Πριν τα δάκρυα σου κάψουν τα μάτια και σε τυφλώσουν,κάποιος σε ρίχνει κάτω.Η μνήμη σου τελειώνει εκεί.."Λοιπόν,πως σου φάνηκε;.Ξέρω,έχεις πολλές ερωτήσεις.Δεν ήταν εύκολο.Σου έκοψα τα μαλλιά και τα γένια και τα έβαψα μαύρα.Σε άφησα μερικές μέρες χωρίς μπάνιο.Τοποθέτησα μικροσκοπικές κάμερες πάνω σου.Το μοντάζ ήταν δύσκολο,αλλά νομίζω πως το αποτέλεσμα μας δικαιώνει,δεν συμφωνείς; Για πες μου λοιπόν,πως αισθάνεσαι,πως ήταν η εμπειρία;Να βρίσκεσαι στην άλλη πλευρά της απελπισίας και του φόβου;Πως είναι να βρίσκεσαι με τους αδύναμους του κόσμου;Να μην ξέρεις αν θα είσαι ζωντανός την επόμενη ώρα;".Κόλλησε τη μάσκα πάνω στο πρόσωπο του,ο φιμωμένος δάκρυζε βουβά."Πες μου ξανά για την φιλανθρωπία και τις δωρεές σου,πες μου πάλι για όλους αυτούς που θα καταλάβουν τη χώρα. Αυτούς που πεθαίνουν προσπαθώντας να ξεφύγουν από τον πόλεμο.Πες μου,τι σου είπε ο θεός λίγο πριν ξεψυχήσεις στην θάλασσα.Αν αναρωτιέσαι ακόμα,θα σου πω.Αυτός που σε έσωσε είναι νεκρός,όπως και τρία από τα μωρά που ήταν μαζί σου στη βάρκα.Αν μπορούσα,θα σε έστελνα στη Συρία ή το Ιράκ,για να δεις τον πόλεμο με τα μάτια σου,αλλά στην ηλικία που είσαι δεν θ'αντεχες. Ήμουν σίγουρος πως θα πέθαινες όταν αναποδογύρισε η βάρκα.Αλλά ευτυχώς είσαι ζωντανός και ελπίζω να ζήσεις αρκετά χρόνια ακόμα για να σε στοιχειώνει η εμπειρία.Το μεγαλείο σου κατέβηκε στον Άδη,μαζί με τον θόρυβο των μουσικών σου οργάνων.Είναι η σήψη στρώμα σου και τα σκουλήκια σκέπασμα σου(Ησαίας 14,11).Αντίο Σεβασμιότατε". Έσπρωξε τη κρέκλα με το πόδι του,βγήκε εκτός πλάνου.
Ο χρόνος είναι οδοστρωτήρας,ισοπεδώνει τα πάντα,ενώ ένα άγευστο παρόν πνίγει το παρελθόν και το μέλλον στην ίδια μετριότητα,τίποτα δεν ξεχωρίζει,τίποτα δεν μένει στην μνήμη.Ο Λάγιος παρατήρησε το είδωλο του στον καθρέφτη.Μάτια φυλακισμένα,κουρασμένα από το φόβο και τη πλήξη. Ευτυχώς οι δρόμοι ήταν άδειοι.Δεν περίμενε το ασανσέρ.Έκλεισε τη πόρτα με δύναμη,πέταξε το σακάκι στο πάτωμα.Έβγαλε το πουκάμισο και τη γραβάτα σαν να ήταν ζουρλομανδύας.Τρόμαξε όταν την είδε στο κρεβάτι."Ποια είσαι εσύ;Πως μπήκες στο σπίτι;""Καλησπέρα και σε σένα.Κανονικά στέλνω κάποιον από τη φρουρά για τέτοιες δουλειές,αλλά αυτή τη φορά είπα να έρθω η ίδια" "Τι θέλεις;""Να σε καλέσω σε ένα πάρτυ""Διάλεξες το λάθος σπίτι για να κάνεις πλάκα,είμαι αστυνομικός""Το ξέρω"Τότε είσαι ακόμη πιο ηλίθια απ'ό,τι νόμιζα,σήκω και φύγε""Δε νομίζω".Το χαμόγελο της εκτροχίασε το θυμό του.Την έπιασε απ'το μπράτσο και την τράβηξε."Σήκω και φύγε πριν σε πετάξω απ'τις σκάλες και σε σύρω απ'το μαλλί στο τμήμα""Δεν έχεις καταλάβει ποια είμαι,έτσι;Μάλλον δεν με αναγνώρισες ντυμένη".Ξεκούμπωσε τη μπλούζα της,δεν φόραγε σουτιέν. "Θυμήθηκες τώρα;".Ήταν μια από τις κοπέλες στη πισίνα,αυτή που τον κοίταζε όλο το βράδυ.Αιφνιδιάστηκε,έπρεπε να κερδίσει χρόνο για να σκεφτεί πως θ'αντιδράσει.Την έριξε στο κρεβάτι."Τι θέλεις,γιατί ήρθες;""Σου είπα,είσαι καλεσμένος στο επόμενο πάρτυ""Θα είναι όπως το προηγούμενο;""Όχι,πολύ πιο συναρπαστικό.Πίστεψε με,ελάχιστοι ξέρουν γι'αυτά τα πάρτυ και ακόμη λιγότεροι είχαν τη τύχη να παρεβρεθούν σε κάποιο από αυτά" "Και γιατί διάλεξες εμένα;""Γιατί έχω πάει με όλους τους υπόλοιπους φρουρούς και εσύ είσαι ο πιο όμορφος από τους καινούργιους".Σήκωσε τη φούστα της και έγειρε πίσω."Και αν αρνηθώ;""Το ξέρεις πως δεν μπορείς μωρό μου.Αν δεν μ'αφήσεις να σε γαμήσω,θα σε γαμήσουν άλλοι και δεν θα σ'αρέσει".Πλησίασε στο κρεβάτι.Τα δάχτυλα του ποδιού της έτριβαν το παντελόνι του. "Η απάντηση είναι όχι".Χαμογέλασε ακόμη πιο προκλητικά.Της κατέβασε το πόδι,εκείνη επέμεινε.Σηκώθηκε και κόλλησε πάνω του."Αφού το ξέρεις ότι δεν μπορείς να το αποφύγεις.Εξάλλου το θέλεις,το είδα στα μάτια σου εκείνο το βράδυ.Ακόμη και όταν φιλιόμουν με την Λίνα,εσύ κοιτούσες μόνο εμένα.Δεν ήθελες και τις δύο,δεν ήθελες να μπεις ανάμεσα μας,ήθελες μόνο εμένα,έτσι δεν είναι;" Οι ψίθυροι και η ανάσα της χάιδευαν το πρόσωπο και τον λαιμό του,το στόμα της απείχε χιλιοστά από το δέρμα του.Την άρπαξε από τους ώμους,αλλά δεν ήθελε να την απωθήσει."Ντύσου και φύγε""Έλα μωρό μου,σταμάτα τα νάζια και κοίτα να το ευχαριστηθείς.Γιατί τον τελευταίο καιρό,βαριέμαι πολύ γρήγορα και σπάω τα παιχνίδια μου πριν παλιώσουν". Πλησιάσε να τον φιλήσει,την έσπρωξε και την χαστούκισε.Η έκπληξη έσβησε γρήγορα απ'το πρόσωπο της,δάγκωσε τα χείλη της.Ο ηλεκτρισμός ανάμεσα τους θα μπορούσε να βάλει φωτιά σε όλο το τετράγωνο.Περισσότερο από όλα,τον ερέθισε το βλέμμα της. Δεν πρόλαβε να τον πλησιάσει,την χαστούκισε ξανά.Έπιασε το χέρι της στον αέρα και τη φίλησε,την κόλλησε στο τοίχο.Η γεύση απ'το κραγιόν της ήταν γλυκιά,δεν ήθελε να σβήσει.Ένιωθε τους χτύπους της καρδιάς της σε κάθε σημείο του κορμιού της.Της έσκισε το εσώρουχο και της έβγαλε την μπλούζα.Γονάτισε και του άνοιξε το παντελόνι.Τον έγλειψε απαλά με την άκρη της γλώσσας της για μερικά δευτερόλεπτα και με μια απότομη κίνηση,τον πήρε όλο στο στόμα της. Του κόπηκε η ανάσα.Σηκώθηκε και τον πέταξε στο κρεβάτι.Τον καβάλησε,έβαλε τα χέρια του πάνω στο στήθος της.Δεν είχε κουράγιο να της επιβληθεί,ούτε το ήθελε κιόλας.Το είχε ανάγκη,να αδειάσει,να σβήσει σ'έναν οργασμό που θα ήταν σαν πυροβολισμός,να σκοτώσει όλες τις μέρες και τις νύχτες,όλες τις ώρες που έφυγαν κενές. Την έβαλε στα τέσσερα,της τράβαγε τα μαλλιά με δύναμη.Ήθελε να την γαμήσει σαν να την βασάνιζε,σαν να προσπαθούσε να τις αποσπάσει κάποιο μυστικό.Δεν κάτεληξε τελικά,αν η βία είναι υποκατάστατο του σεξ ή το αντίθετο.Αλλά μερικές φορές,όταν γίνεται καλά,είναι το ίδιο πράγμα.
01 Zeal and Ardor - Come On Down 02 Castle - Hammer and the Cross 03 Lord Vicar - The Green Man 04 Blizaro - Voyage To Hell (Paul Chain cover) 05 Mos Generator - Strangest Times 06 Sober On Tuxedos - Lucy 07 Wytchord - The Queen They Left To Die 08 Violence Of The Sun - Feeding The Dolls 09 Pablo Lavoe - Wizard Van 10 Cattarse - Meet me in the Darkness 11 Supercorrupter - Fast Times 12 Throttlerod - I Know a Ship 13 CooBee Coo - Liven Up 14 Hard Action - No Lesson Learned 15 Blues Pills - Little Boy Preacher 16 Zodiac - Rebirth By Fire 17 Golden Void - Paranoid(Black Sabbath Cover) 18 Lola Colt - Heartbreaker 19 Levitation Room - Reasons Why 20 Naxatras - The Great Attractor
01 BADBADNOTGOOD feat. Charlotte Day Wilson-In Your Eyes 02 Dave Gahan & Soulsavers -The Last Time 03 Bat For Lashes - Sunday Love 04 Heather Nova - Sea Glass 05 Kacey Musgraves - Somebody To Love 06 Empty Houses - Rope 07 Holly Golightly - Catch Your Fall 08 Case-Lang-Veirs - Georgia Stars 09 William Bell - All the Things You Can't Remember 10 Prefab Sprout - Devil Came A-Calling 11 Vashti Bunyan - Coldest Night Of The Year 12 Midlake - Acts Of Man 13 Espers - Caroline 14 Emily Jane White - Pallid Eyes 15 Whitney - No Woman 16 The Danberrys - Get Back Home 17 Hexvessel - Hunter's Prayer 18 Surya Kris Peters - Ragamati
01 Ulver - In The Past (The Chocolate Watch Band Cover)
01 Chris Cornell - Flutter Girl
