"Εγώ φτιάχνω τα καλύτερα φαγητά,τα παραδοσιακά που όλοι λατρεύουν"φώναξε η κατσαρόλα και κορδώθηκε."Άσε ρε πονηρέ,τι να μας πει και ο κύριος αυγολέμονος!"Της απάντησε με τσιγαριστή ειρωνεία το τηγάνι και την ανάγκασε να αποχωρήσει μουρμουρίζοντας βρισιές.
"Εγώ φτιάχνω τα καλύτερα,τα τηγανητά είναι τα πιο νόστιμα,όλοι το ξέρουν αυτό.Οι τηγανητές μου πατάτες είναι αρκετές για να μου δώσουν τον τίτλο,κανείς δεν μπορεί να τους αντισταθεί".Ακολούθησαν ψίθυροι,το κοινό διχάστηκε,αν και το μεγαλύτερο κομμάτι συμφώνησε με το τηγάνι,ειδικά τα πιρούνια.
"Βλακείες!Μπορεί τα φαγητά σου να είναι νόστιμα,αλλά είναι τα πιο βαριά και ανθυγιεινά.Εγώ είμαι ο βασιλιάς της κουζίνας".Το ταψί εμφανίστηκε όπως ο σερίφης στα γουέστερν."Τα δικά μου είναι πιο νόστιμα,πιο ελαφριά και πολύ πιο υγιεινά.Επίσης,υπάρχει πιο παραδοσιακό φαγητό,από το κυριακάτικο κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο;"
Το λαμπερό του χαμόγελο έκανε τα βούτυρα να λιώσουν.Δεν πρόλαβε όμως να πει άλλη κουβέντα,γιατί τον διέκοψε το πυρέξ.Δεν άργησαν να πιαστούν στα χερούλια.Η φασαρία ήταν αφόρητη,κόντευαν να βγουν σπινθήρες από τη τριβή των μετάλλων.Μέχρι που ακούστηκε η φωνή του.Όλα τα σκεύη σταμάτησαν και γύρισαν προς το μέρος του.
Η μεταξένια του χροιά έκανε τις λέξεις να ακούγονται σαν ξόρκι.Μπήκε ανάμεσα τους και τους χώρισε."Δεν υπάρχει λόγος να τσακώνεστε,εγώ θα σας πω ποιος φτιάχνει το καλύτερο φαγητό""Ποιος;"Ρώτησαν με μια φωνή."Εγώ".Δύο μικρές κατσαρόλες έπεσαν κάτω από το τραπέζι,ενώ το πυρέξ κόντεψε να ραγίσει από το γέλιο.
Το τηλέφωνο τους κοιτούσε συνοφρυωμένο."Δε κατάλαβα,που είναι το αστείο;".Αφού πέρασε ένα πεντάλεπτο δαιμονισμένου χαχανητού,το τηγάνι του απάντησε,σκουπίζοντας τα δάκρυα του."Τι σχέση έχεις εσύ με τη κουζίνα;Εσύ είσαι ένα ασύρματο τηλέφωνο.Δεν ξέρεις να μαγειρεύεις""Μα ποιος είπε πως χρειάζεται να μαγειρεύεις για να φτιάχνεις το καλύτερο φαγητό;""Τότε πως;"
"Σε ποιον έρχονται όταν θέλουν να φάνε σουβλάκια ή πίτσα;Σε μένα φυσικά.Ναι,δύο τρεις φορές και σεις φτιάξατε πίτσα,αλλά δεν συγκρίνεται με αυτήν που φέρνω εγώ""Τι αηδίες είναι αυτές;Δε μπορείς να βράσεις ούτε νερό,πως τολμάς να συγκρίνεσαι μαζί μας;""Ούτε και συ μπορείς να βράσεις νερό,ούτε και να φτιάξεις καλύτερη πίτσα ή σουβλάκια από μένα.Γιατί βρίσκεσαι ακόμα εδώ;".Το μίξερ μάσαγε τις σκέψεις του,σαν γριά που περιμένει σε ουρά ταμείου σούπερ μαρκετ.
"Κανένας από σας δεν φτιάχνει καλύτερο φαγητό από μένα.Όταν θέλουν καφέ,καλό καφέ,σε μένα έρχονται.Ή όταν θέλουν γλυκό,ποιος φέρνει τις καλύτερες βάφλες και κρέπες;Διαλέξτε οποιοδήποτε φαγητό θέλετε,εγώ μπορώ να το φτιάξω καλύτερα.Ξέρω τις καλύτερες συνταγές.Ακόμη και αυτά που εσείς μαγειρεύετε ,ποιος νομίζετε σας έχει φέρει τη συνταγή;Το φοβερό ψητό της θείας;Ή εκείνη την πίτα της γιαγιάς,που αρέσει σε όλους;Ποιος νομίζετε πως έδωσε τη συνταγή για εκείνο το τρομερό γλυκό,αυτό που το ζητάνε συνέχεια;"
Τον παρακολουθούσαν προβληματισμένα.Δεν ήξεραν τι να του πουν,τι επιχείρημα να αντιτάξουν.Το τηλέφωνο τίναξε τη σκόνη από τα πλήκτρα του και χαμογέλασε."Γι'αυτό σας λέω,δεν υπάρχει λόγος να καυγαδίζετε.Είστε όλοι εξαιρετικοί σε αυτό που κάνετε,ας επιστρέψουμε στις δουλειές μας".Το μπρίκι δεν άντεξε,του όρμησε.Το πρόλαβαν στο τσακ.Έβραζε από θυμό."Μη ξαναπατήσεις εδώ μέσα,τ'ακούς;".Το τηλέφωνο χαμογέλασε και πλησίασε προς το μέρος του.
"Μη τα βάζεις με καλύτερους από σένα,πήγαινε να κολλήσεις σε κανέναν όμοιο σου""Από που κι ως που είσαι καλύτερος από μένα,μπορείς να βράσεις καφέ ή ένα αυγό;""Όχι.Και ξέρεις γιατί;Δεν χρειάζεται.Μπορώ να βρω κάποιον που θα το κάνει για μένα.Είναι σημαντικό να έχεις ταλέντο σε κάτι,αλλά ξέρεις τι είναι καλύτερο;Να έχεις γνωριμίες.Να ξέρεις ποιος είναι ο κατάλληλος για την κατάλληλη δουλειά και τη κατάλληλη στιγμή.Γι'αυτό σου λέω,πήγαινε να κρυφτείς στο ντουλάπι σου.Γιατί αλλιώς ξέρω έναν καλό παλιατζή που θα χαρεί να σε πάρει.Και ποιος ξέρει,όταν σε λιώσει,μπορεί να μετατραπείς σε κάτι πιο χρήσιμο.Σίγουρα πάντως θα είσαι σιωπηλός.Καλό βράδυ και μη κάνετε άλλη φασαρία"
Τα σκεύη χωρίστηκαν σε πηγαδάκια και συζητούσαν για ώρες."Καλύτερα να προσέχουμε τι λέμε μπροστά του,ποιος ξέρει τι μπορεί να μας κάνει""Υπερβολές,ένα απλό τηλέφωνο είναι,άμα του δώσεις μια θα σπάσει""Ναι,αλλά βλέπεις τι διασυνδέσεις έχει,είναι δικτυωμένος παντού""Μη τον φοβάστε,ένας νταής είναι που χάνει σιγά σιγά το έδαφος κάτω από τα πόδια του""Δηλαδή;""Προχθές ήμουν στο σαλόνι και τους άκουγα που συζητούσαν να κόψουν το σταθερό.Τους συμφέρει καλύτερα με τα κινητά και το ίντερνετ"
"Τι θα γίνει όμως,αν έρθουν κι αυτά με τον ίδιο τσαμπουκά;Και είναι πολλά,ενώ αυτός μόνος ένας""Έχει δίκιο η τοστιέρα,τι θα κάνουμε τότε;""Θα δούμε.Θα μιλήσω με τη κούπα του καφέ.Ξέρει έναν τύπο με ακόμη περισσότερες διασυνδέσεις.Είναι δύσκολο να τον συναντήσεις,αλλά αν μας δεχτεί,ίσως μπορέσουμε να ξεφορτωθούμε τον φαφλατά""Ποιος είναι αυτός;"Δε ξέρω πως τον λένε,αλλά λένε πως είναι παντοδύναμος""Αυτόν στον πάνω όροφο λες;Τον έχω δει μια φορά,ήταν τρομακτικός".Η κούπα του καφέ χαμογέλασε μόλις άκουσε τι προηγήθηκε."Μην αγχώνεστε,θα μιλήσω στον μεγάλο και θα το τακτοποιήσει.Θα του κάνει μια προσφορά που δεν θα μπορέσει να την αρνηθεί".
* * *
"Ήθελα καιρό να στο πω.Λυπάμαι,αλλά πρέπει να χωρίσουμε.Δε με καλύπτεις πλέον".Το λάπτοπ ήταν έτοιμο να φύγει,αλλά δε το άφηνε."Πες μου την αλήθεια,υπάρχει άλλος έτσι;Τι περισσότερο έχει αυτός από μένα;Την έχει πιο μεγάλη;""Ε ναι λοιπόν,2 ΤΒ". Ο 500ρης σκληρός λύγισε.όσο κι αν προσπαθούσε να πνίξει το λυγμό στο λαιμό του,τα δάκρυα χάραζαν τα μάγουλα του.
"Και με αφήνεις μόνο για αυτό;Αφού το μέγεθος δεν έχει σημασία.Πως μπορείς και τα πετάς όλα στα σκουπίδια;Εμείς που μοιραστήκαμε τόσα πολλά,τόσες ταινίες,τόσες σειρές και τραγούδια,τόσες φωτογραφίες;Δε σημαίνουν τίποτα για σένα;".Το λάπτοπ πήρε τη τσάντα του και έβαλε μέσα τα καλώδια και το ποντίκι."Λυπάμαι,αλλά δε γίνεται αλλιώς.Εδώ και καιρό τα πράγματα έχουν αλλάξει,εγώ έχω αλλάξει.Θέλω διαφορετικά πράγματα,έχω διαφορετικές ανάγκες και εσύ δεν μπορείς να τις καλύψεις.
"Και μπορεί αυτός,τι παραπάνω μπορεί να σου προφέρει,εκτός από μερικά GB,νόμιζα πως δεν σε ενδιέφεραν αυτά""Δε μπορείς να καταλάβεις.Είναι usb 3.0.Tόσο γρήγορος..Επιπλέον είναι πιο αδύνατος από σένα,και πολύ πιο κομψός.Εσύ έχεις μείνει σε μια άλλη εποχή.Τόσες φορές σου είπα να κάνεις δίαιτα και δεν με άκουγες.Διέγραψε τις αναμνήσεις σου και προχώρα,σίγουρα θα υπάρχει μια συσκευή εκεί έξω που θα ταιριάζετε καλύτερα "Δεν ήσουν έτσι,κάποιος σου έβαλε λόγια,σου έκαναν πλύση εγκεφάλου.Από τότε που πήγες για αναβάθμιση άλλαξες.Μη φεύγεις σε παρακαλώ,μείνε!"
Το λάπτοπ έκλεισε τη τσάντα του και του γύρισε τη πλάτη.Μετά τα δακρυσμένα παρακάλια ακολούθησαν οι απειλές."Αν δε γυρίσεις πίσω θα κάνω format!Γύρνα πίσω!"Οι υπόλοιπες συσκευές παρακολουθούσαν αμήχανες."Έτσι είναι οι δίσκοι,στο παίζουν σκληροί,αλλά κατά βάθος είναι παιδιά"μουρμούρισε η τηλεόραση."Όλοι έτσι κάνουν όταν γεράσουν,παραξενεύουν και δεν το αποδέχονται.Άμα είσαι κομπλεξικός.."Συμπλήρωσε το i pod.
“Tι να κάνουμε κορίτσια,αφού οι νεότεροι είναι πιο όμορφοι,εμείς φταίμε;Πλέον υπάρχουν στικάκια που έχουν μεγαλύτερη χωρητικότητα από τους παλιούς σκληρούς""Και είναι τόσο όμορφα,τόσο κομψά..Μπαίνουν παντού και έχουν τόσα πολλά να σου..δώσουν.Δε σταματάνε ποτέ.Το είδατε το καινούργιο;""Ποιο αυτό το μπλε;""Ναι,δεν είναι κουκλί;""Και 256 GB””Σταμάτα,νιώθω την οθόνη μου να μουσκεύει".
