Ο Γύρος Της Νύχτας Στους 90 Παλμούς Σου

 

Δεν πίστευα ότι θα υπήρχε τέτοια αγάπη. Ένα κορίτσι που μοιάζει με ένα μικρό βιβλιοπωλείο στο τέλος του δρόμου, το μόνο φως μέσα στη βροχερή μέρα που με περιμένει. 

Στη βιτρίνα της θα δω πάντα κάτι καινούργιο που να μου αρέσει. Θα με καλωσορίσει με τη ζεστασιά της μυρωδιάς της, με αγκαλιάζει σαν ρούχο γεμάτο λιακάδα.

Στις σελίδες της θα βρω όλες τις σωστές ερωτήσεις στις απαντήσεις που  νόμιζα πως είχα.

Κάθε της κίνηση μια πόζα, μια παράγραφος πυροτεχνημάτων

Οι λέξεις τυφλές, αγέννητες μέχρι να τις προφέρουν  τα χείλη σου, νιώθω τον παλμό τους, η αφή της πνοής σου κυλάει στα μαλλιά μου, όπως έχω ξαπλώσει στα πόδια σου και μου περιγράφεις τη μέρα σου

Μπορώ να είμαι τόσο παιδί, έφηβος και ανώριμος μαζί σου, χωρίς να  αισθάνομαι πως εξαπατώ τον εαυτό μου, να πω ότι είμαι ενήλικας τώρα.

Η χαρά έρχεται όταν βρίσκω μια μικρή πιθανότητα μέσα στο σκοτάδι, το τρυπας σαν χαρτόνι, το σκίζεις σαν περιτύλιγμα δώρου και στο φως υπάρχει άλλη μια μέρα μαζί σου, άλλο ένα δώρο.

Είμαστε ζευγάρι μεγάλων αποστάσεων. Ακόμη και χωρισμένοι, προστατεύουμε ο ένας τον χρόνο και το χώρο του άλλου

Λατρεύω την  πίστη στα μάτια σου, εκείνη που σου επιτρέπει να δεις μια δυνατότητες σε μένα που δεν είναι άμεσα αντιληπτές, δεν έχουν ανθίσει ακόμα.

Νιώθω τη ζωή σαν μέθη μόνο όταν είσαι εδώ

Οι κραδασμοί στο σκοτάδι ξεκλειδώνουν σιγά σιγά το μυαλό και το σώμα.

Άσε με βυθιστώ  στα μυστικά σου

Να βουτήξω  ως τα μάτια στην κόλαση σου όταν πνίγεσαι απο τις μάσκες 

Τα δάχτυλα δακρύζουν, σπίθες απ’ τα δάκρυα

Ανέβαινουν αργά στ'αστέρια του λαιμού σου

Τα δωμάτια αλλάζουν διαστάσεις και χρώματα

Η κρεβατοκάμαρα μουσείο της θάλασσας, να μετράω τις παλίρροιες στους αναστεναγμούς σου.

Καυτός πάγος, όσο λιώνεις πάνω μου κι εγώ μέσα σου , τόσο πιο σφιχτά γίνονται κόμπος τα όνειρα

Λιώνει ο χρόνος 

Μέσα στο σώμα μου καίει η μορφή σου 

Τραγούδια  που ψιθύρισε το ένα το άλλο με τις μελωδίες του αίματος

Σε μια γυναίκα υπάρχει όλο το μέλλον 

Στην ανηφόρα της φωτιάς σου ξετυλίγω τον λαβύρινθο τ'ουρανού

Sea Of Love (1989)

 

I live alone within myself

like a hut within the woods.

I keep my heart high upon the shelf

barren of any goods.

I need another's arms

to reach for it and place it

where it belongs.

I need another's touch

and smile to fill my hut with songs.

                                   Grocery Store Scene

Tom Waits – Please Call Me, Baby

 

The evening fell just like a star

Left a trail behind

You spit as you slammed out the door

If this is love we're crazy

As we fight like cats and dogs

But I just know there's got to be more

So please call me, baby

Wherever you are

It's too cold to be out walking in the streets

We do crazy things when we're wounded

Everyone's a bit insane

I don't want you catching your death of cold

Out walking in the rain

I admit that I ain't no angel

I admit that I ain't no saint

I'm selfish and I'm cruel and I'm blind

If I exorcise my devils

Well my angels may leave too

When they leave they're so hard to find

So please call me, baby

Wherever you are

It's too cold to be out walking in the streets

We do crazy things when we're wounded

Everyone's a bit insane

I don't want you catching your death of cold

Out walking in the rain

We're always at each other's throats

It drives me up the wall

Most of the time I'm just blowing off steam

And I wish to God you'd leave me

And I wish to God you'd stay

Life's so different than it is in your dreams

So please call me, baby

Wherever you are

It's too cold to be out walking in the streets

We do crazy things when we're wounded

Everyone's a bit insane

I don't want you catching your death of cold

Out walking in the rain

One Missed Call II

 

"Ο έρωτας γεννιέται μαζί με την αντίληψη της καμπύλης μιας πλάτης, του μήκους ενός φρυδιού, με το σκάσιμο ενός χαμό­γελου. "Συμβαίνει!" Η παρουσία ενός άλλου πλάσματος κινητοποιεί την προσοχή, τις αισθήσεις. [...] Η φαντασία αναλαμβάνει αυτή την πραγματικότητα κι αρχίζει να χτίζει φαντασιώσεις, όνειρα, σχέδια... Δημιουργεί τη δική της ανάγκη, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις περικλείει ολόκληρη τη ζωή. Γίνεται η φωνή εκείνη μέσα στη νύχτα που σου λέει "σ αγαπώ", αποσταθεροποιώντας συθέμελα την ύπαρξή σου. Τέλος, εκτείνεται μέχρι τις σφαίρες εκείνες όπου αρχίζεις να διερωτάσαι για ολόκληρο το Σύμπαν εξημερώνει τη σκέψη και τελικά γίνεται εθισμός. Τότε, στις τραγικότερες περιπτώσεις, βυθίζεται στην άβυσσο, εκεί όπου αντηχούν κραυγές οδύνης, εκεί όπου οι εραστές χάνουν κάθε αίσθηση του χώρου και της πραγματικότητας. Σε τέτοιες στιγμές ένας ποιητής θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο έρωτας αλλάζει τη ροή του χρόνου.

Αυτή η κατάσταση του ερωτευμένου είναι μια άβολη κατάσταση: είναι ασταθής, ανοιχτή σε όλους τους ανέμους, σχεδόν παράλογη. Εύκολα προκαλεί μια αίσθηση τρόμου, γίνεται εμμονή.

Αυτό συμβαίνει όταν αυξάνουν οι χτύποι της καρδιάς, και κάποιος σβήνει τα φώτα, ξαπλώνει πλάι σε ένα άλλο σώμα και βυθίζεται σε ένα είδος απελπισμένης ευδαιμονίας.

Όταν κανείς ερωτεύεται γίνεται παιδί: τεντώνει το λαιμό του κι ακούει ένα τραγούδι που δεν προορίζεται να τραγουδηθεί. Μένει άναυδος. Ωστόσο ολοένα και πληθαίνουν όλοι εκείνοι που δεν θα ρισκάρουν τη ζωή τους για τη στιγμή αυτή. Δεν θα ρισκάρουν ούτε και πολύ λιγότερα, δεν θα κάνουν το παραμικρό. Φοβούνται, αισθάνονται καλύτερα μέσα στη μετριότητά τους. Τους καταλαβαίνουμε: ο έρωτας σε όλες του τις μορφές είναι το σημαν­τικότερο πράγμα με το οποίο ερχόμαστε ποτέ αντιμέτωποι, αλλά επίσης και το πιο επικίνδυνο, το πιο απρόβλεπτο, το πιο ενοχλητικό. Όμως είναι και ο μοναδικός τρόπος σωτηρίας που γνωρίζουμε".

Ετέλ Αντνάν

One Missed Call

 

Kiss by kiss I move across your small infinity,

your borders, your rivers,

loving is a clash of lightning-bolts

and two bodies defeated by a single drop of honey.

And that time was as never and always:

we go there where nothing does not await us,

and find all that is waiting there.

Pablo Neruda

Sleeping

 

Under the dark warm waters of sleep

your hands part me.

I am dreaming you anyway.

Your mouth is hot fruit, wet, strange,

night-fruit I taste with my opening mouth;

my eyes closed.

You, you. Your breath flares into fervent words

which explode in my head. Then you ask, push,

for an answer.

And this is how we sleep. You're in now, hard,

demanding; so I dream more fiercely, dream

till it hurts

that this is for real, yes, I feel it.

When you hear me, you hold on tight, frantic,

as if we were drowning.

Carol Ann Duffy