Eπιτέλους κάτι πρέπει να γίνει,υπάρχουν άνθρωποι γύρω από τον Άδωνι και τη Βούλτεψη
Αν κυβερνούσαν σε κάποια άλλη χώρα,ο μπουμπούκος,η Σοφία,οι Ταμήλοι και άλλοι που δε κάνουν ούτε για κομπάρσοι στο Σεφερλή,θα γελάγαμε πολύ.Θα φουσκώναμε σα παγώνια,ενθυμούμενοι το ένδοξο παρελθόν και θα μηρυκάζαμε τα γνωστά κλισέ,πως ο τράχηλος του Έλληνα δε υπομένει ζυγούς και αιγόκαιρους,πως εμείς θα κάναμε επανάσταση κτλ. Αν βλέπαμε σε σε κάποια άλλη χώρα ν'αλωνίζουν Μπαλτάκοι,Φαήλοι,Μιχελάκηδες και Βενιζέλοι,θα λέγαμε δε γίνονται τέτοια πράγματα.Μόνο σε ντοκυμαντέρ τα έχουμε δει,να γίνονται σε μπανανίες της Λατινικής Αμερικής και στην Αφρική. Δυστυχώς όμως συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα,τη μόνη αφρικανική με λευκούς κατοίκους όπως είχε πει και ο Χάρυ Κλυνν.Μια χώρα που δε θεραπεύτηκε ποτέ.Που έμαθε να λατρεύει την αρρώστια της,την ασχήμια της,να αποθεώνει την άγνοια και να καμαρώνει για τη βλακεία της. Τα καρκινώματα του Β' Παγκοσμίου δεν αφαιρέθηκαν ποτέ από το σώμα της,τα παράσιτα δεν σταμάτησαν να πολλαπλασιάζονται τόσα χρόνια.Και μας έμαθαν να αγαπάμε το μίσος,τα ψέματα ως αλήθεια.Να κρύβουμε τα πάντα πίσω από σημαίες και μάρμαρα. Τόση πολλή σήψη και γάγγραινα δε κρύβεται όμως.Οι σημαίες έχουν γίνει απόστηματα και τα μάρμαρα ταφόπλακες για χιλιάδες ζωντανούς.Και αυτό δε θ'αλλάξει ποτέ,γιατί η ψευτιά είναι η θρησκεία των σκλάβων και των αφεντικών όπως είχε πει ο Γκόρκι.Γιατί η αλήθεια,ο θεός των ελεύθερων ανθρώπων δεν βρήκε πολλούς πιστούς.Ούτε ελέυθερους,ούτε ανθρώπους.
.Δε ξέρω τι να πω,τι να γράψω για τον Ρωμανό,δε θέλω να προσθέσω κούφιες κουβέντες.Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά αυτές τις μέρες,υπερβολικά και από τις δύο μεριές.Πως αυτό το παιδί με τον αγώνα του,έσωσε την αξιοπρέπεια της κοινωνίας και άλλα τέτοια. Μια κοινωνία που χρειάζεται να φτάσει ένα παιδί στα πρόθυρα του θανάτου,για να "σωθεί" η αξιοπρέπεια της,είναι καταδικασμένη.Αν μας έδειξε κάτι ο Ρωμανός,είναι πως αντέδρασε.Έπραξε.,σωστά ή λάθος δε με ενδιαφέρει,έπραξε όμως.Δεν αποποιήθηκε τις ευθύνες των πράξεων του,δεν αποκήρυξε τις ιδέες του,δε ζήτησε ειδική μεταχείρηση,απλά να μη του στερήσουν τη δυνατότητα να σπουδάσει. Να τα πούμε απλά,για να τελειώνουμε;Μπας και το καταλάβουν και τα ανθρωπομόρφα περιττώματα που έχουν πνιγεί στη χολή και τους αφρούς τους;Ας υποθέσουμε πως ο Ρωμανός είναι ο πιο επικίνδυνος και πιο μισητός άνθρωπος στη χώρα.Αν τα δικαιώματα του είναι προστατευμένα,το ίδιο θα είναι και τα δικά σας. Έτσι απλά.Συνεχίστε να μιλάτε για σπασμένα αυτοκίνητα και τζάμια,να δίνετε τους δικούς σας ορισμούς για το σωστο savoir vivre της επανάστασης (θέλετε δύο κύβους ζάχαρη στη μολότοφ σας ή εναν ; ) και του ευπρεπή αναρχικού.Πείτε μας για αδικημένους και κατατρεγμένους χρυσαυγίτες.Αλήθεια όλοι αυτοί,αφού είναι τόσο αθώοι γιατί δε κάνουν μια απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθούν;Μάλλον η φυλακή θα είναι το εξοχικό τους... Συνεχίστε να να μας λέτε για νόμους,πήξαμε στους Σόλωνες και τους Λυκούργους εσχάτως.Αν και μεταξύ μας,μόνο Δράκοντες βλέπω.. YΓ:Ωραίο κείμενο και συζήτηση στη σελίδα του Νίκου Σαραντάκου
Αφορμή γι'αυτό το μικρό κείμενο-tribute στον cultοκράτορα Carpenter,είναι η συλλογή Lost Themes,που περιέχει ακυκλόφορητες μουσικές από τις ταινίες του.O πρώτος μεγάλος δίσκος του 2015 έρχεται..
Αν δίδασκα σε σχολή κινηματογράφου,ένα από τα μαθήματα μου θα ήταν αφιερωμένο στον Carpenter,με τίτλο "Πως να γυρίσετε μερικές από τις καλύτερες και πιο επιδραστικές ταινίες,με προυπολογισμό και εξοπλισμό,αποκριάτικου πάρτυ των 80s" (ο δεύτερος κύκλος των μαθημάτων θα ήταν "Sam Raimi ή πως να γυρίσετε μια από τις καλύτερες και πιο διασκεδαστικές τριλογίες,με ό,τι έμεινε από το αποκριάτικο πάρτυ των 80s"). O 66χρόνος σκηνοθέτης,μπορεί να μοιάζει με ισοβίτη παιδεραστή σε φυλακή του νότου,αλλά είναι ένας από μας.Μπορεί οι ταινίες του να υστερούσαν πάντα σε κάτι (budget,ηθοποιοί,κτλ),αλλά όλες τις ελλείψεις τις αναπλήρωνε η ατμόσφαιρα. Κανείς δεν δημιουργεί τέτοια ατμόσφαιρα όπως ο Ξυλουργός.Μέχρι το 1993,o Carpenter είναι Μίδας,ό,τι αγγίζει γίνεται χρυσάφι.Να μιλήσουμε για Halloween;Για Christine και Fog μήπως;Από τις πιο κλασικές,επιδραστικές και σκοτωμένες από τα remake,ταινίες του είδους.Να μιλήσουμε για Escape From New York (εμένα μου άρεσε και το sequel),το απόλυτο δυστοπικό φιλμ,μαζί με το Mad Max 2;Να μιλήσουμε για The Thing;32 χρόνια μετά,εξακολουθεί να είναι από τα πιο ανατριχιαστικά και απόκοσμα φιλμ που έχω δει,τα δε εφέ του στέλνουν με brutality ό,τι CGI υπάρχει στους υπονόμους της κόλασης.
Να μιλήσουμε για Starman;Με τη φανταστική ερμηνεία του Bridges ως εξωγήινου με ανθρώπινη μορφή;Που θα έπρεπε να δει ο άμπαλος σκηνοθέτης του Under The Skin μπας και μάθει πως γίνεται σωστά;Να πούμε για το πόσο γαμάει το Big Trouble In Little China;Να μιλήσουμε για το πόσο έξυπνο ήταν το They Live;Να μιλήσουμε μήπως για Prince Of Darkness και In The Mouth Of Madness;Ο Carpenter είναι ο μόνος σκηνοθέτης που θα μπορούσε να δώσει ζωή στις σελίδες του Lovecraft -αυτός και ο Cronenberg- και αν αυτό δεν είναι το απόλυτο παράσημο,τότε δεν ξέρω τι είναι.
Δυστυχώς από το 1993 και μετά,ο θείος δεν ξανασυνάντησε την έμπνευση.Τα φιλμ του γινόντουσαν όλο και χειρότερα.Όσο κακές κι αν ήταν εκείνες οι ταινίες όμως,είχαν ωραίες μουσικές. Ο πολυτάλαντος Carpenter έντυνε και με μουσική ομίχλη τις εικόνες του.Ειδικά οι synth based μελωδίες του,έκαναν σχολή χωρίς να το καταλάβει. Σκαλίζοντας πρόσφατα τα soundtracks των μετά το '93 ταινιών του,ανακάλυψα κρυμμένους θησαυρούς.Το Vampires μπορεί να ήταν μάπα,αλλά το soundtrack είναι αλανιάρικο,τόσο καλό που επιβάλεται να γυρίσει μια ταινία ο Rodriguez για ν'αξιοποιηθεί όπως του αξίζει.Ακόμα και το αίσχος Ghosts Of Mars είχε γαμάτες κιθαριές.
Τα 80s synth επανέρχονται στη μόδα.Ας ελπίσουμε πως δε θα δούμε hipsterαδες να παραληρούν για τις μουσικές του Carpenter,σαν νοικορυρές που ανακάλυψαν μετά τα 45 τον αυνανισμό. Θείε John σ'ευχαριστούμε για όλα,τις ανατριχίλες,το φόβο,το γέλιο,τις μουσικάρες..
Check also:Carpenterian Metal από το PrecessionOf The Equinox blog,που ο τεμπέλης δημιουργός του έχει παρατήσει :-P
Fading Gigolo Η καλύτερη ερμηνεία του Allen εδώ και χρόνια,σε μια καλή Allen κομεντί που δεν έχει σκηνοθετήσει & γράψει ο Woody Allen.Όταν κάποιος άλλος γυρίζει καλύτερα τις ταινίες που θα μπορούσαν να είναι δικές σου,ήρθε η ώρα για απόσυρση.Στο τέλος όμως λιγώσαμε. Life Of Crime One of these days Hollywood is going to break down and make an original
movie from an original, clever idea. Unfortunately, none of us are
going to get to see it, because we'll all be dead from the unsustainable
shock it will cause each of us.Until then,watch Ruthless People again,instead of this.
Rover Όταν έχεις δώσει στην δυστοπία τον ορισμό της με τo Mad Max 2,αγαπητό σινεμά της Αυστραλίας,δεν σερβίρεις αφόρητη πλήξη,χαραμίζοντας τον συμπαθή Guy Pearce.Αα επίσης,όταν βάζεις και τον ανεπίδεκτο Pattison να κάνει κάτι περισσότερο απ'το ν'αναπνέει (που ούτε κι'αυτό το κάνει πειστικά)ο καθυστερημένος είσαι εσύ.
Εdge Of Tomorrow
How To Train Your Dragon 2 Η πρώτη είναι η καλύτερη animated ταινία που έχω δει ποτέ (Disney who?).Η δεύτερη κόντεψε να είναι το ίδιο καλή.Δε το λες και λίγο.
X men Days Of Future Past Ίσως η μόνη σειρά ταινιών που τα sequels είναι όλο και καλύτερα-ο κύριος που είπε Batman να ετοιμαστεί για κολονοσκόπηση με την ομπρέλα του Πιγκουίνου-.Η καλύτερη φετινή ταινία μέχρι στιγμής.Η δε σκηνή με το Time in a bottle...
Palo Alto Αν είστε χιπστεροκόριτσο μέχρι 20,μπορεί και να σας αρέσει.Αλλιώς θα χρειαστεί να δείτε φιλμογραφία Arlond για να ξεπλύνετε την αναγούλα από τον εγκέφαλο σας.
Μaleficent Με αιφνιδίασε ευχάριστα.Καλογυρισμένο,εντυπωσιακό,με ανατροπή και χωρίς τραγούδια.Αν η Disney κάνει τόσο καλές ταινίες και τις υπόλοιπες παλιατζούρες της και χωρίς τραγούδια,θα έχει κερδίσει την εκτίμηση μου.Αλλά χωρίς τραγούδια
Chef Μια τόσο συνηθισμένη συνταγή (συμπαθές αουτσάιντερ ξεπερνάει την αποτυχία και επιστρέφει θριαμβευτικά) πρέπει να είσαι μεγάλος μάγειρας για να τη κάνεις να ξεχωρίσει.Ο Favreau είναι καλός,μέχρι εκεί όμως.Το Chef είναι σαν σουβλάκι,τη κόβει τη λιγούρα,περνάει η ώρα,αλλά δε θα σου μείνει η γεύση.
Maps To The Stars Νόμιζα πως το Cosmopolis ήταν η χειρότερη ταινία του Cronenberg.Έκανα λάθος...
Zero Theorem Ποτέ δε με τρέλαναν οι ταινίες του Gilliam.Αυτή είναι από τις χειρότερες του.Ένα ακατανόητο sci fi χάλι με άθλια "τα 80's ξέρασαν πάνω μου" αισθητική.Next!
Transformers Age Of Extinction Michael Bay, The only way to fix it is to flush it all away.
Any fucking time. Any fucking day.
Learn to swim, I'll see you down in Arizona Bay.
Coherence Incoherent pretentious bullshit.Next!! Frank More incoherent pretentious bullshit.NEXT!!!
Automata Το Blade Runner συναντά το I,Robot.Το ραντεβού όμως ήταν απαίσιο.
Τhe Scribbler To Suckerpunch του άστεγου.Αν ήταν του φτωχού θα βλεπόταν.
Τhe Raid 2 Καλύτερο από το πρώτο.Και δαιμονισμένες χορογραφίες,αλλά και πλοκή αυτή τη φορά.Έχει και ερμηνείες.Αλήθεια.
Βag Man Ο Cusack συνεχίζει τις αρπαχτές επιπέδου Ριβάλντο,πάιζοντας σε ό,τι μαλακία του προτείνουν.Ο De Niro τα έχει ξεπεράσει αυτά εδώ και χρόνια,παίζει παντού,θα έπαιζε και στο Μπρούσκο.Διατίθεται επίσης για παιδικά πάρτυ,γενέθλια,γάμους,βαφτίσια,εγκαίνια και παντός τύπου κοσμικές εκδηλώσεις.Όσο για τη ταινία..Η φωτογραφία και η απόπειρα ατμόσφαιρας δε φτάνουν αυτό το δίωρο ταινία.Τσάμπα σε κράζουν Nicholas Cage,υπάρχουν και χειρότερα..
Good People Good people,good actors,average movie,better soundtrack.
Honeymoon The thril(ler) is gone...
Dom Hemingway Μέχρι τα μισά πηγαίναμε καλά.O Jude Law στην ίσως καλύτερη ερμηνεία του,υποδύεται έναν σκατόψυχο διαρρήκτη, ένα απολαυστικά κυνικό καρτούν.Ατάκες μαυρίλα,παρακμή με στυλ,κάτι σαν το Filth αλλά σε ντεκαφεινέ.Από τη μέση και μετά,κάηκε το μοτέρ και σπρώχναμε στην ανηφόρα ένα μελόδραμα της σειράς.Κρίμα..
Blood Ties Ωραία αναπαράσταση της εποχής (70's),ληθαργικό αποτέλεσμα.Τσάμπα το καστ,τσάμπα τα 45 λεπτά που άντεξα,τσάμπα το ρεύμα..
Godzilla Αν και guest star στην ίδια του τη ταινία,ο Godzilla δείχνει τ'αυγά του (pun intended),δέρνει αλύπητα,επιτέλους ρίχνει φωτιές,στέλνει τη φόλα του 1998 στις εσχατιές της λήθης και όποιος μεγάλωσε με τις original γιαπωνέζικές καλτιές,θα γουστάρει.Λίγο πιο μεγάλο από όσο θα έπρεπε.
Sin City 2 Η ταινία που περίμενα σχεδόν 10 χρόνια,sequel σε μια από τις all time favourite,βασισμένη σε all time favourite comic.Δικαιώθηκαν οι προσδοκίες και η αναμονή;Όχι.Γιατί;Οι δύο νέες ιστορίες ήταν κακές,ρίχνωντας τη ποιότητα κατακόρυφα.Ο κλινικά νεκρός δημιουργικά Miller ας αποσυρθεί,ο ντεφορμέ Rodriquez ας κάνει ένα διάλειμμα.Ίσως το τρίτο να σώσει τη παρτίδα (δηλαδή μια γαμάτη μεταφορά του A Sin City Love Story).
Signal Μου άρεσε,αλλά για να είμαι ειλικρινής ήταν περισσότερο στυλ παρά ουσία.Ο σκηνοθέτης αφήνει υποσχέσεις για μεγάλα πράγματα,ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και σωστή χρήση των εφέ.Στο τέλος θα χαμογελάσετε και θα πείτε "κλοπή!".Ναι,αλλά ωραία κλοπή.
Purge 2 Η Κάθαρση είναι μια ενδιαφέρουσα σύλληψη.Αν γινόταν βάση για ένα σενάριο με μεγαλύτερο βάθος και έκταση,ίσως βλέπαμε κάτι πολύ καλό.Αnyway,το Purge 2 είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις ώπου το sequel είναι ανώτερο από τη πρώτη ταινία.Χωρίς φίρμες,με πολύ καλύτερες ιδέες όμως.Πειστική ατμόσφαιρα,σασπένς,οι αλλαγές του χώρου δράσης και οπτικής (από το εσωτερικό σπιτιού μεσοαστικής οικογένειας στο δρόμο με τη πλέμπα) έδωσαν τις σωστές αποχρώσεις και διαστάσεις σε μια διαφορετική,διασκεδαστική και επιτελούς όχι εφηβική δυστοπία.
Stretch Και action και comedy και crime,my cup of tea.Η ευχάριστη έκπληξη,στυλάτο με ρυθμό,ενίοτε ξεκαρδιστικό και με τον εντελώς φεύγα Chris Pine να δίνει την ερμηνεία της χρονιάς.Groovy.
Video Games The Movie Θα ήταν το ντοκυμαντέρ της χρονιάς,αν επικεντρωνόταν στην ιστορία και στα γεγονότα και όχι στην αυτοικανοποίηση,βλέποντας τα πάντα στην ιστορία των βιντεοπαιχνιδιών ρόδινα και υπέροχα,σαν μαστουρωμένος χίπης.
ΥΓ:Αν δεν έχετε δει ακόμα τη σειρά Fargo,δείτε τη και μετά απαλλάξτε μας από τη κακόγουστη παρουσία σας..
Πάμε πάλι απ'την αρχή κορίτσια "Γιώργο γερά να φύγει η Δεξιά" Θα ήταν το τρολάρισμα της χρονιάς,αυτό που έγινε στα σαράντα του ΠΑΣΟΚ (pun intended) αν δεν είχαμε ανθρωπόμορφα σκουπίδια να προσπαθούν να πικάρουν δίποδους βόθρους περί καθαριότητας. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να πέθανε,όσο όμως δε καίμε το πτώμα και αφήνουμε τους νεκρόφιλους να μεταδίδουν τη πανούκλα,δε πρόκειται να σωθούμε.
Η κρίση,τα μνημόνια και η μαλακία μας έχουν στερήσει πολλά.Ευτυχώς μέχρι στιγμής δε μας έχουν στερήσει την απόλαυση της ανάγνωσης.Διακοπές δε πήγα (ούτε και ) φέτος,οι λέξεις όμως με πήγαν πολλά ταξίδια. Διάβασα αρκετά βιβλία τους θερινούς μήνες,τρία ξεχώρισαν.Το πρώτο είναι η Σκοτεινή Ήπειρος του Μαρκ Μαζάουερ.Σκοτεινή Ήπειρος είναι η Ευρώπη και το βιβλίο είναι μια διεισδυτική ματιά σε όσα συνέβησαν σε αυτή κατά τον εικοστό αιώνα. Η ανάγνωση προσφέρει πολλή τροφή για σκέψη και αρκετές αφορμές για συζήτηση.Διαβάζοντας τα πρώτα κεφάλαια,δε γίνεται να μη σε πιάσει νευρικό γέλιο και σφίξιμο στο στομάχι,πολλές φορές ταυτόχρονα. Οι ομοιότητες της σημερινής εποχής με τις δεκαετίες του 20 & 30 είναι ανησυχητικά πολλές.Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου ,ο κοινοβουλευτισμός εξαφανίστηκε από τις περισσότερες ευρωπαικές χώρες (σαν εκείνο το άνθος της ερήμου,άνθισε και μαράθηκε σε ελάχιστο χρόνο). Για πολλούς και διάφορους λόγους,έμοιαζε ανεπαρκής ν'αντιμετωπίσει τα προβλήματα της εποχής.Απολυταρχικά καθεστώτα φύτρωσαν το ένα μετά το άλλο.Ο φασισμός ήταν κάτι καινούργιο,που έμοιαζε πιο ελκυστικό από τη δημοκρατία. Σήμερα υπάρχει μια παρόμοια κατάσταση.Οι περισσότερες δημοκρατίες στην Ευρώπη είναι σαν ξεπερασμένα reality,όποιον και να ψηφίσεις,πάντα κάποιος άλλος κερδίζει πραγματικά.Ο κόσμος το έχει βαρεθεί και αυτό φαίνεται. Ένας από τους βασικούς λόγους της παρακμής του κοινοβουλευτισμού είναι ο εκφυλισμός των κομμάτων.Το παραδοσιακό δίπολο συντηρητικοί-σοσιαλιστές δεν υπάρχει εδώ και χρόνια.Δεξιοί και σοσιαλιστές δεν έχουν καμία διαφορά. Ο νεοφιλελεύθερος πράκτορας Smith έχει γεμίσει το κόσμο με τους κλώνους του.Τι ακριβώς συμβαίνει στην Γηραιά Ήπειρο με απλά λόγια; Οι σοσιαλιστές έχουν γίνει δεξιοί,οι ακροδεξιοί (που η εκλογική άνοδος τους άνοιξε την όρεξη) πέρασαν ένα λούστρο μετριοπάθειας και αυτοαποκαλούνται δεξιοί,λέγε με Λεπέν,Βορίδη κτλ..Οι δεξιοί -που περνάνε μια κρίση ιδεαλογικής ταυτότητας με αυτά που βλέπουν-διαπιστώνοντας πως πλάκωσε ανταγωνισμός,υιοθετούν ακροδεξιές απόψεις για να παραμείνουν στο παιχνίδι,ελπίζοντας πως στο τέλος οι ψηφοφόροι θα εκλέξουν το original προιόν και όχι τις απομιμήσεις. Σε μια Ευρωπαική Ένωση που όλοι είναι ή θέλουν να γίνουν δεξιοί,υπάρχει περίπτωση αλλαγής και μάλιστα με ομαλό τρόπο; (το πολύ καλό άρθρο τα λέει καλύτερα από μένα)
Τα κοινοβούλια λειτουργούν σαν υποκαταστήματα πολυεθνικής που η κεντρική διοίκηση αλλάζει στελέχη όποτε θέλει.Τα μπακαλογατιά των τραπεζών δε πείθουν κανέναν πια.Και επειδή η ιστορία διδάσκει μόνο όσους τη διαβάζουν,ο φασισμός είναι ξανά το - όχι και τόσο- καινούργιο -αλλά πολύ- αστραφτερό μοντέλο στη βιτρίνα. Και η Αριστερά; Η Αριστερά στην Ευρώπη πληρώνει τις αμαρτίες της σοσιαλδημοκρατίας .Την ιδεολογική της μετάλλαξη και τη δεξιά -όλο πιο δεξιά- μεταμόρφωση.Όσο δε μπορεί να εμπνεύσει το κόσμο ,να παρουσιάσει μια πειστική εναλλακτική πρόταση,με ειλικρινή διάθεση για ρήξη με το κατεστημένο και τα ΠΑΣΟΚ αυτού του κόσμου και συνεχίζει να προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα (Ζαπατίστας και Άγιο Όρος,ΕΕ,ΝΑΤΟ κοινωνικό κράτος στο ίδιο καλάθι,δεν είναι Αριστερά Αλέξη) τόσο θα παραμένει κομπάρσος του βωβού και θα πνίγεται στη σκιά της χρεοκοπημένης σοσιαλδημοκρατίας. Φλυάρησα αλλά είπαμε,το βιβλίο δίνει αφορμές για πολύ κουβέντα.Αν αγαπάτε την ιστορία,αξίζει να διαβάσετε τη Σκοτεινή Ήπειρο.
Διαβάζοντας το Η Ομορφιά και Η Κόλαση μετάνιωσα που δεν ασχολήθηκα πιο νωρίς με τον Ρομπέρτο Σαβιάνο.Είναι το δεύτερο βιβλίο του που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα,με αρκετά από τα κείμενα γραμμένα πριν τα Γόμορρα. Η Ομορφιά και η Κόλαση μιλάνε ξανά για τη διαφθορά και τη Μαφία.Σε αυτό το βιβλίο όμως ο Ιταλός γράφει κι άλλα,για συγγραφείς και βιβλία που αγαπάει,για το ταξίδι στις Κάννες και τα κινηματογραφικά Γόμορρα (σε αυτές τις σελίδες ο Σαβιάνο δίνει τη καλύτερη περιγραφή της πόλης και του φεστιβάλ που έχω διαβάσει ποτέ),μέχρι τον Μέσι και τους 300. Το ύφος του Σαβιάνο ανεπιτήδευτο και άμεσο,απλό και καθαρό σα ρυάκι όπως θα έλεγε και ο Καπότε.Επιστρατεύει το συναίσθημα για να ξυπνήσει,να κεντρίσει τη λογική του αναγνώστη.Η μεγαλύτερη αρετή της γραφής του είναι η οικειότητα που νιώθεις,διαβάζοντας προτάσεις που είναι αντίλαλοι δικών σου σκέψεων και προβληματισμών. Σε κάποιο σημείο ο συγγραφέας αναρωτιέται γιατί δεν υπάρχουν κι άλλοι σαν αυτόν,άνθρωποι που θ'αντισταθούν,που θα μιλήσουν.Σ'εκείνες τις λέξεις νιώθεις την απόγνωση,τη μοναξιά ενός ανθρώπου που θα ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια του μια θωρακισμένη ζωή.
Αυτό είναι το τίμημα της αλήθειας.Σ'ένα κόσμο που το αυτονόητο έχει γίνει το απίθανο. Ένα άλλο προτέρημα του Ιταλού είναι η εξαιρετική χρήση αποσπασμάτων,αποφθεγμάτων στα δικά του κείμενα.Με φειδώ και στα κατάλληλα σημεία ώστε ν'αποκτά περισσότερο χρώμα η αφήγηση. Έχει πολλά ρινίσματα τέτοιου χρυσού το βιβλίο στις σελίδες του.Θα σταθώ σε ένα.Ένα απόσπασμα από το Μπέογουλφ,που συνοψίζει τα δεινά της εποχής "Ικανότερος δεν είναι ο εχθρός που σου παίρνει τα πάντα,αλλά εκείνος που σε κάνει να συνηθίζεις να μην έχεις τίποτα".
Το τρίτο βιβλίο που έκανε το καλοκαίρι υποφερτό είναι το Ταξιδεύοντας Αγγλία του Καζαντζάκη.Δε χρειάζεται να προσθέσω κι άλλο μελάνι στους ωκεανούς ύμνων για τον Κρητικό. Θα πω μόνο πως ο Καζαντζάκης είναι ο μόνος συγγραφέας που προσπάθησε να χαρτογραφήσει την ανθρώπινη ψυχή με επιτυχία. Αυτό προσπάθησε να κάνει και στα ταξιδιωτικά του.Ν'ανιχνεύσει και να καταλάβει τη ψυχή της εκάστοτε χώρας και του λαού της.Να βρει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.Η Αγγλία που περιγράφει δεν υπάρχει πια.Αυτό όμως κάνει το ταξίδι δύο φορές πιο μαγικό. Και πάντα στη γραφή του θα βρεις κάτι διαχρονικό και επίκαιρο.Τα ορυχεία εκείνης της εποχής δεν είναι τα ίδια πλέον,οι συνθήκες τους όμως είναι εδώ και μας σπρώχνουν ακόμα πιο κοντά στον 19 αιώνα. Μια από τις αρετές των μεγάλων συγγραφέων είναι να μεταφράζουν τα συναισθήματα σου και με λίγες λέξεις ή προτάσεις,να συνοψίζουν όλα όσα σκεφτόσουν και όλα όσα θα ήθελες να πεις. Θα βρεις πολλά τέτοια σημεία στις σελίδες του βιβλίου.Δύο απ'αυτά τα θυμάμαι πιο έντονα.
Όταν διάβαζα το βιβλίο είχε γίνει γνωστή αυτή η είδηση.Ο Καζαντζάκης γράφει για τα συγχωροχάρτια "Όλες οι αμαρτίες συχωρούνται,φτάνει να πλερώσεις κι όσο πιο καλά πλερώσεις,τόσο και πιο καλά συχωρούνται",διαχρονικές αλήθειες,τίποτα δεν αλλάζει πραγματικά,μόνο οι χρονολογίες,τα ονόματα και τα ρούχα.
"Κάθε καινούργιο χώμα που πατούμε μπορεί και πρέπει,να γίνει αφορμή να πλατύνει η ψυχή μας".Το ταξίδι,η γνώση,η επαφή με το άγνωστο είναι τα καλύτερα εμβόλια για τη πρόληψη του ρατσισμού. Μπορεί να μη μετακινήθηκε εκατοστό το κορμί από το κρεβάτι,το μυαλό όμως έκανε χιλιάδες μίλια με το Ταξιδεύοντας Αγγλία.
"Δε πρόκειται να ξεχάσω και δε πρόκειται να συνηθίσω".Απόσπασμα από ομιλία του Γκύντερ Γκρας στο θέατρο Άλφα το 1972.
Θα ήθελα αυτές οι λέξεις να είναι το σύνθημα της εποχής,το πραγματικό της όνομα,η αόρατη σημαία που θα έμπαινε μπροστά.Δυστυχώς δεν είναι.
Σε ακραίες εποχές η μετριοπάθεια είναι η πιο ακραία συμπεριφορά.Όσο δεν αποφασίζουμε και αμφιταλαντευόμαστε,θα φυτοζωούμε,ανάμεσα σ'ενα κόσμο που πεθαίνει και σ'έναν ανήμπορο να γεννηθεί..
Είναι ωραία τον Αύγουστο στην Αθήνα.Δύσκολο να γράψεις γι'αυτό χωρίς να μυρηκάσεις κοινοτυπίες,αλλά θα προσπαθήσω. Δε κρατάει πολύ το θαύμα,περιπού 10 μέρες.10 μέρες που η πρωτεύουσα μοιάζει με πόλη,τις υπόλοιπες είναι κάτι άλλο,νομίζει πως είναι κάτι άλλο.Τρελάδικο,φυλακή,στρατόπεδο,all of the above? Περισσότερο από όλα,η Αθήνα θυμίζει χαζεμένη γεροντοκόρη,που περνάει όλη τη μέρα της μπροστά στο καθρέφτη.Βλέπει τα σημάδια,τις ρυτίδες,τις πληγές της και νομίζει πως είναι ακμή.Νομίζει πως είναι έφηβη,η ασχήμια είναι παροδική,σε λίγο θα μεγαλώσει και θα είναι όμορφη. Ευτυχώς αυτές τις μέρες πέφτει σε κώμα και ησυχάζουμε λίγο.Δε χρειάζεται να πας μακρυά για να δεις τη διαφορά.Περπατώντας σε δρόμους και στενά στις γύρω περιοχές,ανακαλύπτεις μια άλλη πόλη.Μια από τις παράλληλες διαστάσεις της. Η καρδιά της έχει κατεβάσει ταχύτητα,δεν είναι χρονόμετρο,ούτε μετρονόμος.Αυτές τις μέρες καταλαβαίνεις πως η χειρότερη ρύπανση δεν είναι το τσιμέντο,τα καυσαέρια,ο θόρυβος,αλλά η βλακεία και η αδιαφορία.Η απουσία τους είναι ευλογία.
Γνώριμοι δρόμοι,στενά και λεωφόροι μοιάζουν καινούργιοι,διαφορετικοί,με τη κατάλληλη μουσική στ'ακουστικά ξεκινάς ν'ανακαλύψεις ξανά τη γειτονιά σου,τα προάστια γύρω σου.Είναι υπέροχη η αίσθηση,όταν βρίσκεις ένα σημείο που αγνοούσες ή που δε το είχες προσέξει μέχρι τώρα.Υπάρχει ακόμα κρυμμένη ομορφιά στο γκρίζο βάλτο γύρω μας. Μερικές φορές μπορεί η μουσική στα αυτιά να δίνει όλη την ομορφιά στη στιγμή,ίσως η παρέα,κάτι άλλο να δίνει λάμψη στο μέρος.Ακόμα κι έτσι όμως,η βόλτα έγινε αφορμή για μια ανάμνηση.Αυτό δεν είναι το ζητούμενο; August In Athens OST Track 1
H Αθήνα τα χρόνια του μνημονίου θυμίζει διάφορα.Πόλη σε πολιορκία.Από τους πολιορκημένους.Όμηροι του εαυτού τους,δε καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δε καταλαβαίνουν και ψάχνουν τον εχθρό παντού.Παντού εκτός από το σπίτι τους. Άλλες φορές η πρωτεύουσα μοιάζει σα να πέρασε επιδημία.Επιδημία με ζόμπι.Οι άδειοι δρόμοι της είναι ανακούφιση.Ή μήπως όχι;Η Αθήνα δεν είναι Resident Evil φάση.Toν Αύγουστο έχει μια επικίνδυνη ηρεμία και ερημιά,αλα 28 Days Later. Μια αγχωτική γαλήνη,περπατάς με ένα δηλητηριώδες συναίσθημα πως κάποιος σε παρακολουθεί,δε ξέρεις που αρχίζουν και που τελειώνουν τα σαγόνια της κολασης. Εντάξει κανείς δε θα σου φάει τη σάρκα,η σκέψη όμως πως οι δρόμοι θα γεμίσουν και πάλι,δεν είναι ευχάριστη. Μερικές φορές εύχομαι να υπήρχαν πραγματικά ζόμπι,μόνο έτσι θα αναγκαζόμασταν να κάνουμε κάτι,ν'αντιδράσουμε.Τα ζόμπι της πραγματικότητας θα επιστρέψουν σε λίγες μέρες.Μολυσμένα από οθόνες,πρωτοσέλιδα, χρόνια αδιαφορία και άγνοια.Τρώνε τα δικά τους μυαλά σιγά σιγά. Αν είμαστε λοιπόν τόσο γκαντέμηδες και η ζωή μας αναγκαστικά θα είναι μια ταινία με ζόμπι,αν υπάρχει η κατάλληλη παρέα,σύντροφος,φίλοι όλα υποφέρονται και τουλάχιστον θα παίζουμε\ζούμε σε κάτι σαν αυτό
Να'μενε και ο Bill Murray κάπου εδώ κοντά και τι στο κόσμο..
Διακοπές δε πήγα.Το καλοκαίρι το σιχαίνομαι.Οι ταινίες πλέον δε βλέπονται.Το καλύτερο που μου συνέβη τους 3 τελευταίους καταραμένους μήνες,είναι το Killing.Βασισμένο σε δανέζικη σειρά,το αμερικάνικο remake ήταν το καλύτερο φάρμακο. Χόρτασε το μάτι και το μυαλό βροχή,άλλος για μετανάστευση στο Seattle (αν και η σειρά γυρίστηκε στο Vancouver); Τόσος ήλιος δεν αντέχεται,νομίζεις πως είναι φως σε ανάκριση,δε σε αφήνει να ησυχάσεις λίγο. Δεν είπαμε να γίνουμε και Αγγλία,αλλά λίγη βροχή και συννεφιά χρειάζεται.Να δροσίζονται και να ηρεμούν οι σκέψεις.Και η λιακάδα μετά έχει άλλη γλύκα,είναι πιο τρυφερή.
It´s the loneliest thing in the world waiting to be found.
Το Killing μου έκανε καλή παρέα για 2 εβδομάδες.Μπορεί οι τρίτος και τέταρτος κύκλος να μην ήταν τόσο δυνατοί όσο οι δύο πρώτοι,αλλά οι Holder & Linden θα μου λείψουν.Το πιο ωραίο δίδυμο που έχω δει μετά τους Mulder & Scully.Πολύ ωραίες ερμηνείες,ολοκληρωμένοι χαρακτήρες με χημεία μεταξύ τους.Ειδικά οι ατάκες του Holder και το υφάκι του θα μου λείψουν πολύ. Oh, snap! Linden rocked a booty call. Αν δε το έχετε δει,σπεύσατε. August In Athens OST Track 2
Το φθινόπωρο έρχεται,η μυρμηγκοφωλιά θα γεμίσει πάλι,η ρουτίνα θα πιάσει και πάλι βάρδια.Καλά να είμαστε,να εκτιμάμε αυτούς που έχουμε δίπλα μας,να συνεχίσουμε να βρίσκουμε μεγάλη χαρά στα μικρα πράγματα και ίσως κάποια στιγμή καταλάβουμε το ζεν απόφθεγμα:το εμπόδιο είναι ο δρόμος..
Transcedence O Johnny Depp είναι κορυφαίος επιστήμονας στο χώρο της τεχνητής νοημοσύνης.Πεθαίνει και οι δικοί του μεταφέρουν το μυαλό του σε πρόγραμμα.Γρήγορα γίνεται ψηφιακός θεός,μεσσίας και καταστροφέας ταυτόχρονα.Αν και 22 χρόνια παλιότερο,το Lawnmower Man είναι καλύτερο από αυτή την αρπαχτή. Captain America:The Winter Soldier Καλύτερο από τις μετριότητες και τις φόλες που μας σερβίρει η Marvel τα τελευταία χρόνια. Πολύ μέτριο σε σχέση με τις καλές της ταινίες. Sabotage Ίσως η χειρότερη ταινία του Άρλοντ.Χειρότερη κι από το Sixth Day.Πλοκή πιο ανύπαρκτη κι από τσόντα,χαρακτήρες χαρτί τουαλέτας.Αλλά το σάπιο κερασάκι σε αυτή τη τούρτα κοπριάς είναι οι "αστείοι" διάλογοι.Ούτε σε γυμνάσιο τη δεκαετία του 80,δε θα γελάγανε με αυτές τις "ατάκες".Ο Τσάκωνας μοιάζει Monty Pythons μετά από αυτό το χάλι.Σύνταξη τώρα θείο. The Expendables 3 Tο πρώτο ήταν καλό,με τη σωστή δόση νοσταλγίας και με ολίγη από αυτοσαρκασμό,να δίνουν γεύση σε ένα τυποποιημένο προιόν.Το δεύτερο παρά τη πληθώρα action heroes και κάποιες λίγες καλές ατάκες,ήταν παρωδία με κάθε αρνητική έννοια της λέξης. Το τρίτο,αν και έχει all star cast ήταν απλά βαρετό.Το έχω πει,γράψει και θα το ξαναπώ.Sly και Arlond έπρεπε να συνεργαστούν στα ντουζένια τους,δηλαδή μέχρι το '94,να έπεφταν τα τσιμέντα.Τώρα είναι αδιάφορο το θέαμα.Ο Ford μάλλον έχει πεθάνει εδώ και χρόνια.Τον έκαναν muppet και έπαιξε; Νeed For Speed Aaron σ'αγαπάμε αλλά ήταν πολύ μάπα η ταινία.Τα Fast &Furious είναι Godfather σε σχέση με το Νeed For Speed.Ούτε για τελειωμένους κάγκουρες του Μπουρναζίου. Enemy Aργό και βασανιστικό σαν μποτιλιάρισμα στη ζέστη,ακατανόητο σαν γυναίκα με περίοδο.Πιο ανούσιο κι από ομιλία του Κουβέλη. Under The Skin Πιο αργό κι από επιτάφιο σε ταινία του Αγγελόπουλου στο slow motion,πιο βασανιστικό κι από μποτιλιάρισμα στη κόλαση μέσα σε λεωφορείο γεμάτο ιδρωμένους αθλητές σούμο.Πιο ακατανόητο απ΄'το Enemy,γυναίκα με περίοδο και το Κουβέλη μαζί.Ο παλιός,καλός Cronenberg ίσως το έκανε αριστούργημα.Ο Glazer είναι πιο υπερεκτιμημένος από τον Ryan Gosling.Μόνο για "σινεφίλ" μυαλοπυρόπληκτους. Locke O Tom Hardy 1,5 ώρα να μιλάει στο κινητό ενώ οδηγεί.Το θετικό της ταινίας:Έριξα έναν ωραιότατο ύπνο.Τα αρνητικά;85,όσα και τα λεπτά της.85 λεπτά από το πουθενά στο τίποτα.Δείτε καλύτερα το Buried,πραγματικά έξυπνη ιδέα με φοβερή εκτέλεση. Grand Piano O Φρόντο δίνει ρεσιτάλ πιάνου,ενώ κάποιος τον απειλεί πως αν κάνει ένα λάθος θα τον σκοτώσει.Έξυπνο με αρκετό σασπένς,αλά Speed και Phone Booth.Το γαμήσαμε λίγο προς το τέλος,αλλά σε κανένα από τα 90 λεπτά του δε βαριέσαι.Μεγάλο προσόν το ότι βγαίνει ολοκληρώμενο αποτέλεσμα σε 1,5 ώρα,την εποχή που και η τελευταία αρχιδιά θέλει τουλάχιστον 2 ώρες για να ξεδιπλώσει την "ευφυία" της.Τίμιο και διασκεδαστικό.
O Neal έχει γενέθλια,γίνεται 22.Γιορτάζει το γεγονός μαζί με τους γονείς και τη κοπέλα του σ'ένα εστιατόριο.Ο πατέρας του,που επιθυμεί ο γιος του να γίνει δικηγόρος όπως εκείνος,του ανακοινώνει πως έγινε δεκτός στο πανεπιστήμιο και του κάνει δώρο ένα αυτοκίνητο. Οι γονείς του είναι χαρούμενοι,η κοπέλα του είναι χαρούμενη,όλοι εκτός από τον ίδιο.Δε θέλει να γίνει δικηγόρος,δε του αρέσει το δώρο,δε τρελαίνεται για τη κοπέλα του.Θέλει να γίνει ζωγράφος,αλλά κανείς δε τον ενθαρρύνει,εκτός από τη μικρή του αδερφή. Δε θέλει τη προγραμματισμένη πορεία που έχουν επιλέξει άλλοι γι'αυτόν.Πάνω απ'όλα θέλει μια απάντηση,τι να κάνει στη ζωή του.Ααα και να γνωρίσει τη κοπέλα των ονείρων του,αυτή που βλέπει στον ύπνο του και ζωγραφίζει συνέχεια. Μετά από ένα περίεργο ατύχημα,γνωρίζει το πιο εκκεντρικό τζίνι της ιστορίας.Τον O.W. Grant.Όπως λέει και το όνομα του,ο One Wish Grant,πραγματοποιεί μια ευχή,όποια θέλει αυτός,σε όποιον θέλει. Ο Neal θέλει απαντήσεις και να γνωρίσει τη μούσα του.Ο O.W.Grant του αναθέτει μια αποστολή,να παραδώσει ένα πακετό,διασχίζοντας τον Διαπολιτειακό 60.Ταξιδεύοντας σ'έναν δρόμο που δεν υπάρχει,θ'ανακαλύψει πολλά περισσότερα από όσα ευχήθηκε. Το Interstate 60 είναι η πιο feel good ταινία που είδα το τελευταίο καιρό (κι από τις πιο feel good ever) και πραγματικά μου έφτιαξε τη διάθεση.Σαν ταχυδακτυλουργός,μετατρέπει άσχετα φύλλα σε καρέ του άσου. Αν και γυρισμένο το 2001,μοιάζει με τηλεταινία του 1997.Δεν έχει ίχνος εφέ.Και όμως με το τίποτα δημιουργεί μια ονειρική-αλλόκοτη ατμόσφαιρα.Όσο προχωράει η πλοκή,θυμίζει Stephen King(στο πιο φωτείνο) και αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Τα μέρη και οι άνθρωποι που γνωρίζει ο Neal στο ταξίδι του είναι κομμάτια ένος παζλ που σχηματίζεται χωρίς να το καταλάβεις,κάθε εμπειρία κρύβει μια ερώτηση και μια απάντηση.Και αυτή είναι η ομορφιά της ταινίας,πως φιλοσοφεί.Όχι σαν ξινομύτης διανοούμενος,όχι σαν δασκαλάκος που σου κουνάει το δάχτυλο αφ'υψηλού. Φιλοσοφεί χαλαρά,παιχνιδιάρικα,με χιούμορ,σαν μια ωραία συζήτηση με ένα φίλο σου,που τη θυμάσαι και μετά από καιρό.Σου παρουσιάζει διαφορετικές οπτικές και σε βάζει σε σκέψεις. Πολύ ωραίο καστ,ο κάθε χαρακτήρας αφήνει χρώμα,άπειρα respect στους συντελεστές που γύρισαν μια τέτοια ταινία χωρίς σταγόνα CGI,αλλά η φαντασία και η πρωτοτυπία λάμπουν.Τα 116 λεπτα θα σας φανούν λίγα.Ακόμη δε φτιάξατε βαλίτσες για Interstate 60; Malice In Wonderland (2009)
Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων the London Underworld edition.Η Alice φτάνει στο Λονδίνο μαζί με το πατέρα της.Μετά από ένα ατυχημα,ξυπνάει με αμνησία.Μίλια μακρυά από το σπίτι της,θα πρέπει ν'ανακαλύψει ποια είναι και να επιβιώσει στον υπόκοσμο του Λονδίνου. Πολύ έξυπνη διασκευή και πολύ όμορφα εκτελεσμένη.Οι περισσότεροι χαρακτήρες αυτού του κλασικού έργου είναι εδώ,μεταμορφωμένοι σε μικροεγκληματίες,μεγαλόγκανγκστερς,νταβατζήδες και πρεζάκια,αγνώριστοι αλλά οικείοι ταυτόχρονα. Οι σκοτεινοί δρόμοι της αγγλικής πρωτεύουσας είναι επικίνδυνοι,απειλητικοί αλλά η παραμυθένια αύρα της ιστορίας είναι παντού.Η εξαιρετική φωτογραφία δένει αρμονικά και απολύτως πειστικά τον φανταστικό κόσμο του βιβλίου με το σύγχρονο περιβάλλον. Ερμηνευτικά,τη παράσταση κλέβει ο άμπαλος (από όλες τις απόψεις,τον θυμάστε στο Mean Machine; ) Danny Dyer που είναι ξεκαρδιστικός ως White Rabbit. Ο σκηνοθέτης μ'εντυπωσίασε και έψαξα τη φιλμογραφία του.Οι υπόλοιπες ταινίες του είναι τριτοκλασάτες περιπέτειες (με Van Damme,Snipes) ,που βγαίνουν απευθείας σε DVD.Πόσο ταλέντο χαραμίζεται στο μεροκάματο.. Το Malice In Wonderland μπορεί να μην είναι η Αλίκη του Burton, έχει όμως τη δική της γοητεία και στυλ που τη κάνει να ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες κινηματογραφικές μεταφορές.
Detention (2011)
Στην αρχή της ταινίας η Taylor (η πιο δημοφιλής μαθήτρια στη μικρή πόλη Grizzly Lake) μας περιγράφει πόσο βαρετή είναι η ζωή στη γενετείρα της. Το πιο συναρπαστικό γεγονός είναι η προβολή της νέας ταινίας τρόμου Cinderhella (καραlol) .Όλα αυτά λίγο πριν τη σκοτώσει κάποιος ντυμένος Cinderhella (καραlol και πάλι). Στη συνέχεια την αφήγηση αναλαμβάνει η λιγότερο δημοφιλής μαθήτρια (και uberloser) Riley.Μετά από πολλά περιέργα,αυτή και άλλοι 5 μαθητές βρίσκονται τιμωρία και θα χάσουν το σχολικό χορό. Θ'ανακαλύψουν πως έχουν πολύ λίγο χρόνο για να σώσουν τους εαυτούς τους αλλά και το κόσμο. Το Detention πιο εύκολα βλέπεται παρά συνοψίζεται.Τι ακριβώς είναι το Detention;Είναι θρίλερ;Παρωδία;Sci-fi;Όλα και τιποτα μαζί; Αν το Scott Pilgrim έμπαινε στο σώμα του Donnie Darko και αποφάσιζε να τρολάρει το Scream,κάπως έτσι θα ήταν.Περίμενα κάτι πολύ φτηνιάρικο πριν το δω,με αιφνιδίασε τρομερά. Μια χαρά παραγωγή,ρυθμός "το γκάζι στην άσφαλτο",πλήθος αναφορών σε άλλες ταινίες,ενίοτε ξεκαρδιστικό,πλοκή απολαυστικό τουρλουμπούκι,multi hit combo σάτιρα εως και τρολάρισμα σε ταινίες τρόμου και όχι μόνο. Το μόνο ψεγάδι είναι πως θα χρειαστείτε υπότιτλους.Όχι γιατί το φιλμ έχει σεξπηρικό λεξιλόγιο.Απλά προσπαθεί να χωρέσει τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο που κάποιες φορές χάνεις τη μπάλα. Πολλές ατάκες στριμωγμένες στους διαλόγους,απόρησα και θαύμασα τους ηθοποιούς,πως τα θυμόντουσαν όλα αυτά και πως τα έλεγαν με μια ανάσα. Στη μεγαλύτερη διάρκεια του φιλμ,ο ρυθμός του θα σας κάνει να αισθανθείτε σαν ερασιτεχνική ομάδα απέναντι στη Μπαρτσελόνα του 2009.Αν και λάτρης του γρήγορου κινηματογραφικού τέμπο,ήθελα φρένο σε αρκετές σκηνές. Παρόλα αυτά,καλύτερα πολύ γρήγορα παρά πολύ αργά.Το Detention είναι pure fun,αν σας άρεσαν το Scott Pilgrim και η Cornetto Trilogy,αποκλείεται να μη σας αρέσει.
