Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Οι ταινίες του 2013 Part 2 :Best Animated,The Best of The Rest And The Borefest

                   The Dark Knight Returns Part 2
Χωρίς πολλά λόγια μιλάμε για τον καλύτερο Batman που είδαμε σε οθόνη.Το κλασικό comic του Miller έγινε μια πάρα πολύ καλή ταινία κινουμένων σχεδίων.Λεπτομέρειες του στερούν το αριστούργημα.
                                         Οι συντελεστές θα μπορούσαν να του δώσουν περισσότερες αποχρώσεις σκοτεινής ατμόσφαιρας,όπως έκαναν εξαιρετικά στο Gotham Knight.Παρά τις μικροενστάσεις μου,το φιλμ είναι αντάξιο της πρώτης του ύλης.
                                          Πιστό στην ιστορία,ο Weller είναι ο καλύτερος Batman μόνο με τη φωνή του,το υπόλοιπο καστ εξίσου καλό,γαμηστερό soundtrack,ο Superman τις τρώει,τι άλλο να ζητήσει κανείς;
                                           Περιμένω να δω και το sequel.Μόνο που το χαοτικό The Dark Knight Strikes Again θέλει παράνοια και φαντασία για να γίνει κινούμενο σχέδιο.Η συνηθισμένη αισθητική προσέγγιση της DC δε φτάνει,μια ψυχεδελική μεταφορά θα το απογείωνε,οψόμεθα.

            Justice League The Flashpoint Paradox
 Οι animated ταινιες της DC γίνονται όλο και καλύτερες.Μακάρι να συνεχίσουν στο ίδιο πνεύμα,με κάποια φιλμς αποκλειστικά για ενήλικες.Το Flashpoint είναι ό,τι πιο σκοτεινό και βίαιο έχει κυκλοφορήσει η εν λόγω εταιρεία μέχρι τώρα.Πρωτόγνωρη βία για όποιον έχει συνηθίσει τη κλασική τεχνοτροπία και το τσουλούφι του Ζούπερμαν.
                                            Δεν είναι μόνο η βια όμως που ξεχωρίζει το Flashpoint.Το σενάριο έχει ενδιαφέρον,οι εναλλακτικές παραγματικότητες πάντα έχουν,ειδικά όταν χρησιμοπιούνται σωστά.Οι μαύροι τόνοι και οι εναλλακτικές εκδοχές δίνουν γεύση στους άνοστους political correct ήρωες.
                                             Συνδυάζοντας καλές ιστορίες,διαφορετικό σκίτσο και τα καλύτερα στοιχεία από anime,η DC  μπορεί να πάει πολύ μακρυά.Αν σας αρέσουν τα superheroes comics αλλά βαριέστε τη χάρτινη σαπουνόπερα (δε περισσεύουν και λεφτά..) οι συγκεκριμένες ταινίες είναι ό,τι πρέπει.Και το Flashpoint είναι μέσα στις 5 καλύτερες της DC.
                        
                                        Despicable Me 2
   Από τις ελάχιστες φορές που η συνέχεια είναι καλύτερη.Το πρώτο ήταν πολύ παιδικό και βαρετό.Στο 2 υπάρχει πολύ περισσότερο χιούμορ,οι ταχύτητες ανεβασμένες και οι πραγματικοί πρωταγωνιστές,τα minions που ξεσαλώνουν.Thumbs up.

            Cloudy With A Chance Of Meatballs 2
 Θα'θελα να'ξερα τι ναρκωτικά παίρνουν οι δημιουργοί των 2 ταινιών.Πραγματικά στο sequel το LSD πρέπει να τους πήγε σε αχαρτογράφητες περιοχές.Απίστευτη η σύλληψη και η εκτέλεση των ζώων που είναι φτιαγμένα από τρόφιμα.Ο βομβαρδισμός των χρωμάτων όχι μόνο δε προκαλεί οπτική δυσπεψία,αλλά ανοίγει όλο και πιο πολύ την όρεξη.
                                             Ισάξιο,ίσως και καλύτερο του πρώτου.Το τσουνάμι φαντασίας και χρωμάτων συμπληρώνουν τα πανέξυπνα λογοπαίγνια,από τα πιο έξυπνα και αστεία που έχω δει,ένας λόγος παραπάνω να μη το δείτε μεταγλωττισμένο.
                                             Η πιο feel good ταινία της χρονιάς.Μερικές φορές τα ναρκωτικά κάνουν καλό..

                                      Turbo
 Κλασική ιστορία αουτσάιντερ που πραγματοποιεί το όνειρο του.
Όταν όμως είναι καλοφτιαγμένη,με σωστές δόσεις χιούμορ,συγκίνησης και με τόσο καλό cast  πάντα αξίζει το κόπο.
                                      Η φωνή του Samuel L. Jackson κάνει ακόμη και σαλιγκάρια να μοιάζουν με μαμούθ.Αν και ο Gary (Μπομπ Σφουγγαράκης) παραμένει το πιο cool σαλιγκάρι,ο Turbo και η παρέα του πατάνε γκάζι με στυλ.

                                    B-sides 
                            Now You See Me 
Η ιστορία τεσσάρων ταχυδαχτυλουργών,από το δρόμο στο Las Vegas,από την φτώχεια και την αφάνεια,στη δόξα και στις περίτεχνες ληστείες.
                                 Το Now You See Me έχασε στα πέναλτι από το Iceman,την είσοδο στη δεκάδα.Ίσως  η ερμηνεία του Shannon να έκανε τη διαφορά.Το φιλμ πάει με σπασμένα κοντερ.Δράση,δράση και δράση διανθισμένη με ωραίες ατάκες,πολύ θέαμα και πολύ έξυπνα ανατρεπτικό φινάλε.
                                              Με τη δράση να πρωταγωνιστεί,δε μένει και πολύς χώρος για ερμηνείες.Το cast ανταποκρίνεται στους ρυθμούς,έστω κι αν παίζουν στο ρελαντί.Ακόμα και ο αχώνευτος Eisenberg είναι συμπαθής.Η φάτσα Harrelson ξεχωρίζει.
                                                Αφήστε τους δυσκοίλιους γκρινιάρηδες που ψάχνουν το νόημα της ζωής σε ό,τι βλέπουν,να σκούζουν,το Now You See Me είναι η πιο διασκεδαστική ταινία της χρονιάς.

                     The Wolf Of Wall Street  

O Λύκος Της Wall Street έχει πλάκα,αυτή είναι η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό.Εναλλακτικός τίτλος "Όσα υποπτευόσασταν για τους χρηματιστές αλλά σιχαινόσασταν να ρωτήσετε".
                                        Και αυτό νομίζω πως είναι το μεγάλο προσόν της ταινίας.Παρουσιάζει το lifestyle που είναι το ιερό δισκοπότηρο της δύσης και του καπιταλισμού,εδώ και πολλές δεκαετίες,με τέτοιο τρόπο που μοιάζει αηδιαστικό.
                                         Το ίδιο lifestyle που έχει γραφτεί κάτω από το πετσί ως ορισμός της επιτυχίας,που πολλοί το ζηλεύουν,το ονειρεύονται ακόμα,το ίδιο που σε άλλες ταινίες μοιάζει γοητευτικό,εδώ προκαλεί δυσφορία αλλά και γέλιο.
                                           Χρησιμοποιώντας την υπερβολή,ο σκηνοθέτης ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες του από την αίγλη.Ναι η ταινία έχει πολύ γυμνό,sex και πρέζα (ίσως σε αχρείαστο βαθμό),τόσο που μοιάζει γελοιογραφία.Γιατί μέσα στη χλιδή τους,οι "ήρωες" είναι αξιολύπητα ανθρωπάκια που προσπαθούν να αναπληρώσουν τα πάντα με χρήμα και αντικείμενα.
                                             Η παρακμή και το μεγαλείο του καπιταλισμού σε 179 λεπτά.Ο Scorseze είναι μεγάλος μάστορας και ξέρει πως να γυρίσει μια τρίωρη ταινία δίχως να σε σκοτώσει απ'τη πλήξη ή τη μετριότητα.Μπορεί κάποιες σκηνές να ήταν αδικαιολόγητα μεγάλες (ειδικά αυτή που ο Di Caprio προσπαθεί να μπει στο αυτοκίνητο μαστουρωμένος) όμως η διάρκεια δε κουράζει.
                                             Γιατί όμως αυτοί οι τύποι είναι τόσο αντιπαθείς;Γιατί  κάποιος με παρόμοια ζωή ίσως να μη προκαλεί τόση απέχθεια;Μάλλον γιατί ένας μουσικός,ηθοποιός έχει ταλέντο,που χρυσώνει το χάπι της οικονομικής ανισότητας και σε παραμυθιάζει,τον θαυμάζεις,τον ζηλεύεις.Έχει αυτόφωτη λάμψη και δε χρειάζεται να την αγοράσει κι αυτή.
                                              Η παρέα του W.O.W.S. είναι άχρωμη,άγευστη και άοσμη.Είναι απλά απατεώνες.Κάποιος θα πει πως και γι'αυτό θέλει ταλέντο.Ναι,αλλά δεν το έχουν,απλά ακολουθούν τον αρχηγό που αυτός τουλάχιστον έχει μια στάλα λάμψη και είναι καλός πωλητής.
                                               Είναι σαν εμένα,εσένα κτλ. και έγιναν πλούσιοι με τα λεφτά των άλλων,πάνω στα σύνορα του νόμου.Κοινώς λαμόγια.Και κάπου εκεί βρίσκεται το ψεγάδι του φιλμ.Όσο πολύπλευρος κι αν είναι ο Scorseze,το φυσικό του περιβάλλον και το καλύτερο του είναι τα crime films.Mάλλον του έχει λείψει και γύρισε ένα γκανγκστερικό μεταμφιεσμένο σε φλώρο χρηματιστή.
                                               Έξυπνος ο συμβολισμός απο τη μια,δεν υπάρχει μεγαλύτερη,επικίνδυνη και κυρίως νόμιμη μαφία από αυτή τη φάρα.Με εξαίρεση τον πρωταγωνιστή όμως,οι χαρακτήρες του είναι αχώνευτοι.Και όσο κι αν αυτό ήταν στις προθέσεις του σκηνοθέτη,για τα δικά μου γούστα,του στερεί πόντους.
                                                 Οι πραγματικοί γκάνγκστερς (ειδικά των ταινιών του Scorseze) μπορεί να είναι απειλητικοί,τρομακτικοί,γοητευτικοί.Δημιουργούν αντιφατικά συναισθήματα,γιατί αναγνωρίζεις πως κάνουν κάτι που εσύ δεν μπορείς.Και εδώ δε υπάρχει η γοητεία του παράνομου,κάτι από την εποποιία της μαφίας.
                                                  
                                           Η σύγκριση (τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό) με το Wall Street του Stone είναι αναπόφευκτη.O Gordon Gekko είναι ο νονός και το τσούρμο της Stratton Oakmont είναι στη καλύτερη ο Benny Blanco από το Bronx (Carlito's Way).
 Μπάντα διασκευών που ζει για λίγο τη ζωή των μεγάλων.Ο Gekko είναι μια διαχρονική φιγούρα κακού.Δεν έχει χρόνο για παρτούζες και ναρκωτικά.Εθισμένος στην μεγαλύτερη πρέζα,την απόκτηση εξουσίας,θέλει να καταπιεί όλο το κόσμο.Δεν είναι θέμα ηθικής,απλά θέμα χρόνου,στόχου και προσήλωσης.
                                            Ο Gekko έχει μια αύρα μεγαλείου και έστω για λίγο θα σε γοητεύσει.Οι groupies του όχι.
                                             Για να μη το ξεχειλώσω κι άλλο,ο Λύκος είναι η καλύτερη ταινία ανάμεσα στις οσκαρικές.Ο Di Caprio ίσως δίνει την καλύτερη του ερμηνεία.Χλωμους τους βλέπω για βραβεία πάντως..Από το υπόλοιπο cast,τα λίγα λεπτά του McConaughey από τα πιο απολαυστικά των 3 ωρών.Γράφει με λίγες προτάσεις το εγχειρίδιο του νεοπλουτισμού.
                                              Ο Dujardin είναι φινετσάτα καυστικός.Οι σκατόφατσες που λέγαμε πιο πάνω,κάνουν τη δουλειά τους με εξαίρεση τον Hill.Ένας από τους πιο εκνευριστικούς ηθοποιούς,ατάλαντος και η μόνη παραφωνία της ταινίας.
                                               Το Wolf Of Wall Street έχει πλάκα,είναι ένα διασκεδαστικό roller coaster πάνω στις ράγες της σάτιρας και της υπερβολής,με το πρωταγωνιστή στη καλύτερη του στιγμή.Αγνοείστε τους υπερσυντηρητικούς,τους αεριτζήδες σκηνοθέτες και τις ταινίες φούσκες.Ο Martin είναι σταθερή αξία.

                             Saving Mr.Banks
Τα παρασκήνια πριν το γύρισμα της Mary Poppins,η εκκεντρική συγγραφέας Pamela Travers,η παιδική της ηλικία και οι σκληρές διαπραγματέυσεις με τον Walt Disney.
                                               To Saving Mr.Banks έχει τη καλύτερη γυναικεία ερμηνεία για το 2013.Η Emma Thompson είναι στριφνή,ξινή,ανυπόφορη όσο και συμπαθέτατη ως Travers.Μια γυναίκα που προσπαθεί να κρύψει τη μοναξιά της πίσω από την αγένεια και να προστατεύσει τους ήρωες των βιβλίων της,που είναι η μόνη της οικογένεια.
                                               Η ζεστή και συγκινητική ερμηνεία της Thompson,μαζί με τις αναδρομές στο παρελθόν της ηρωίδας (πολύ καλός ο Farrel,σχεδόν κλέβει τη παράσταση) δίνουν συναισθηματικό χρώμα και ανεβάζουν πάνω από τον μέσο όρο τη ταινία.Giamatti και Hanks συμπληρώνουν ιδανικά το σύνολο.Μελώνει  λίγο στο τέλος,αλλά δε λιγώνει.

                            Bounty Killer  

Το B movie  της χρονιάς.Δυστοπικό μέλλον με τις εταιρείες να ελέγχουν το κόσμο μετά από πόλεμο.Οι ήρωες τις εποχής,οι κυνηγοί κεφαλών,τα στελέχη των εταιρειών τα τρόπαια.
Αν δε το έχετε καταλάβει,κάποια στιγμή αυτό θα γίνει.Μακάρι να βρεθεί κάποιος να γράψει ένα δυνατό σενάριο μπας και δούμε το επόμενο sci fi επος.Να δω τους εθνικιστές του αύριο να παίζουν ξύλο για τη σημαία της Vodafone και δε θέλω τίποτα άλλο.

                                        Βασισμένο σε graphic novel,το Bounty Killer είναι τίμιο,όμορφο και μερακλίδικο.Mad Max αλα Rodriguez.Και η τελευταία δεκάρα έχει χρησιμοποιηθεί σωστά. 
Έχει πλάκα,αίμα,σφαίρες και εκρήξεις.Έχει ρυθμό και ατμόσφαιρα.Αν είχε και πιο ξυραφένιες ατάκες και καλύτερο soundtrack θα έστελνε τον Mεξικανό και το χοντρό κολλητό του για ευθανασία.
                                         Ο σκηνοθέτης έχει μέλλον αν συνεχίσει έτσι.Για να δούμε.
                              Europa Report                                                                              
Βγήκαν πολλές sci fi ταινιες το '13,καλύτερη ένα όμορφο αουτσάιντερ από το πουθενά.Η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι του Δια,Ευρώπη και η κατάληξη της.Όπως τα περισσότερα φιλμ σε μορφή found footage,το Europa Report είναι βραδυφλεγές αλλά αποζημειώνει τον θεατή.
                                               Σωστά γράφτηκε πως η ταινία βάζει πίσω το επιστημονική στο επιστημονική φαντασία.Όσο πιο πειστικό γίνεται.Το σασπένς σφίγγει σιγά σιγά τα χέρια του γύρω από το πλήρωμα,το διάστημα είχε καιρό να φανεί τόσο επικίνδυνο.Το φινάλε έρχεται εντυπωσιακά και έχει κάτι από την ανατριχίλα που μόνο μια sci fi ταινία μπορεί να σου προκαλέσει.
Highly recommended.

                                    Insidious 2
Σπάνια το sequel είναι ισάξιο του πρώτου,σπανιότερα καλύτερο.Στο Ιnsidous 2 έχουμε τη πρώτη περίπτωση.Το περίμενα πολλή μάπα,διαψεύστηκα όμως.Έχει την ατμόσφαιρα του πρώτου,θα σε τρομάξει δυο τρεις φορές,έχει και έξυπνη πλοκή όπως συνήθως οι ταινίες των Whannel & Wan.Μη το γαμήσουμε όπως το Saw όμως,εντάξει;

                                     Elysium
Όταν έχεις γυρίσει το District 9,είναι λογικό οι προσδοκίες να είναι μεγάλες.Το Elysium δεν είναι κακό,απλά η δυστοπική του εκδοχή δεν έχει τίποτα να προσφέρει.Είναι καλογυρισμένο,έχει καλές ερμηνείες,δράση,αλλά δεν έχει την ευφυία του District 9.

                              Man Of Tai Chi
Όλο και κάτι έμαθε ο Reeves (ειδικά από τα Matrix) από τους σκηνοθέτες που συνεργάστηκε και αυτό φαίνεται στη πρώτη του
ταινία.Συμπαθές σενάριο,καθόλου κακές χορογραφίες - σκηνές μάχης.Ο Keanu φαίνεται πως το έχει (οι επιρροές από Wachowskis κάνουν κρα) και μπορεί να βάλει και αυτός ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα των ταινιών δράσης.
                                                  Keanu μπορεί να είσαι ξύλινος,σ'αγαπάμε όμως.

                           The Grand Master 
Η νιοστή ταινία για τον δάσκαλο του Bruce Lee,Ip Man είναι τρομερά άνιση.Ξεκινάει υποσχόμενα,με ωραίες χορογραφίες και φωτογραφία.Από τη μέση και μετά χάνεται η μπάλα.Ο Ip Man εξαφανίζεται,η πλοκή γίνεται ακατανόητη και αναρωτιέσαι τι έγινε.
                                          Κάποιες πολύ όμορφες σκηνές (αυτές στο σιδηροδρομικό σταθμό) που συνδυάζουν  ποιητική αφήγηση και  σκηνές μάχης το κάνουν υποφερτό,αλλά το ναυάγιο δε σώζεται.Το κουβάρι δε ξεπλέκεται ποτέ και'γω ψάχνω λιγότερο κουλτουριάρικες ταινίες με τον Ip Man.

                              Broken City
Τίποτα το τρομερό αλλά βλέπεται.Το σενάριο θα μπορούσε να είναι καλύτερο,ωραία η φωτογραφία,καλούλι το soundtrack,ο Wahlberg μια από τα ίδια.Ξεχωρίζει ο Crowe,τώρα που έχει μεγαλώσει,είναι ό,τι πρέπει για κακός.

                          Numbers Station
Ξέρετε τι είναι Numbers Station ;Εγώ όχι μέχρι να δω τη ταινία.Έξυπνη ιδέα το μεγαλύτερο μέρος του φιλμ να διαδραματίζεται σε έναν τέτοιο σταθμό.Το εύρημα δυστυχώς δεν αξιοποιείται στο 100% και η φτωχή πλοκή δε βοηθάει πολύ.Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και κυρίως ο Cusack σώζουν τη ταινία.
                                    Ό,τι έγραψα για τον Crowe,ισχύει και για τον Cusack.Με τις τελευταίες του επιλογές,δείχνει να ξεφεύγει από τη τυποποίηση (εξυπνάκιας αλα High Fidelity).Του λείπει ένα δυνατό σενάριο και ένας πραγματικά καλός ρόλος σκοτεινού χαρακτήρα.

                       John Dies At The End
H WTF ταινία της χρονιά που πέρασε.Χονδρικά (όποιος το είδε,καταλαβαίνει πως δύσκολα βγαίνει περίληψη) δύο φίλοι μετά τη χρήση ενός ζωντανού (;) ναρκωτικού,ανακαλύπτουν πως έπεται εισβολή τεράτων από άλλη διάσταση.
                                             Έχει πλάκα,μερικές πολύ έξυπνες στροφές στη πλοκή αλλά μερικές φορές είναι πιο μπερδεμένο κι από παπουτσοθήκη σαρανταποδαρούσας μετά από σεισμό.Λίγο πιο στρωτό και αστείο να ήταν,θα μιλάγαμε για minor classic.Είναι διαφορετικό πάντως και προτείνεται.

                     Welcome To The Punch
Τα βρετανικά crime films διαφέρουν από τα αμερικανικά.Έχουν αυτή την οσμή αστικής παρακμής,μια κλειστοφοβική αίσθηση κατάθλιψης που δεν υπάρχει στα αντίστοιχα του Hollywood.
Δε ξέρω γιατί,ίσως είναι ο καιρός και το κλίμα του νησιού,αλλά πολλές βρετανικές ταινίες μου βγάζουν ασφυκτική μιζέρια και δε τις παλέυω.
                                       Το Welcome To The Punch ισορροπεί επιτυχημένα αυτή τη μαυρίλα με δράση,καλή ηθοποία και στυλ.
Ο MacAvoy είναι πολύ καλός,ο Strong είναι από τους πιο πειστικούς σκληρούς της πιάτσας και αξίζει επιτέλους να πρωταγωνιστήσει κάπου,έχουμε και ανατροπή προς το τέλος.
                                        Not bad.
                                    2 Guns
Διασκεδαστικό πιστολίδι,καλή η χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών,χαβαλές,γαμάτη μουσική και ο Bill Paxton τα είπε όλα "It's a free market,not a free world".

                           Μουσικό Διάλειμμα
                                    Parker 
Προβλεπέ Jason,ληστεία,μπουνίδι,πιστολίδι.Highlight η διπλή χυλόπιτα στην Lopez." How do you sleep at night?" "
I don't drink coffee after 7."

                                  Oblivion
To Oblivion ξεκινάει εξαιρετικά.Ανεβάζει σιγά σιγά ταχύτητες,κεντρίζει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον και ο κόσμος του είναι καλοφταιγμένος.Παραπατάει γκάζι προς το τέλος και σε αφήνει ανικανοποίητο.Υπήρχε χώρος για μεγαλύτερο βάθος στους χαρακτήρες,την ιστορία και σίγουρα για περισσότερη φαντασία.

                                 Iron Man 3 
Το καλύτερο της σειράς μακράν.Το χιούμορ και ο ubercool Downey Jr. κάνουν τη ταινία τρομερά διασκεδαστική,η ανατροπή με τον Kingsley όλα τα λεφτά,ανατρέποντας το στερεότυπο "κακοί τρομοκράτες-καλοί Αμερικλάνοι"  (σημαντική λεπτομέρεια για τέτοιο φιλμ που συνήθως είναι πανυγήρι προπαγάνδας),Pearce γαμάτος κακός,πνευματώδης η σκηνή μετά τους τίτλους τέλους,πολύ ευχάριστη έκπληξη το τρίτο Iron Man σε σχέση με τον αδιάφορο χαρακτήρα και τις κακές ταινίες που προηγήθηκαν.

                                   Suicides 
                            12 Years A Slave 
Είδα το Shame.Eίδα με χίλια ζόρια και αυτό.Είμαι σίγουρος πλέον,ο McQueen είναι άμπαλος.Δε ξέρω για 12 χρόνια αλλά 134 λεπτά ο μόνος σκλάβος είναι ο θεατής.Χίλιες φορές στις βαμβακοφυτείες παρά αυτό το πράμα.
                                                  Θανατερά αργή σαν να πεθαίνεις στην έρημο από δίψα,τραβηγμένη τόσο πολύ για να γίνει δύο ώρες που ακόμα και ο Προκρούστης θα ένιωθε ντροπή,ανυπόφορα επιτηδευμένο και στεντόρειος στόμφος.Οι ηθοποιοί προσπαθούν τόσο πολύ να είναι λυπημένοι,συγκινητικοί,κτλ. που νομίζεις πως σφίγγονται επειδή δε μπορούν να κλάσουν .
                                                   Πραγματικά με πήραν τα γέλια σε κάποιες σκηνές.Μήπως ο ρατσισμός ήταν μια αλληγορία για το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας;Διάλογοι της πλάκας,μηδέν ροή,καλοί ηθοποιοί που χαραμίστηκαν εγκληματικά.Στεναχωριέμαι που έθαψα το Django,ήταν αριστούργημα σε σχέση με αυτό το κουραδούργημα.
                                                     Οι μόνοι που αξίζουν Οσκαρ είναι οι θεατές που το είδαν.

                             American Hustle
 Βλέποντας το,κατάλαβα γιατί γκρινιάζουν τα μεγάλα studio για τα φράγκα.Όχι λόγω της πειρατείας,αλλά γιατί ξοδεύουν τεράστια ποσά στο να μπουκώνουν κριτικούς,δημοσιογράφους,επιτροπές κτλ. για να γράφουν καλές κριτίκες και να δίνουν βραβεία.Δεν εξηγείται αλλιώς
                                        Καλά μιλάμε σοβαρά τώρα;Αυτό το τυραριστούργημα είναι από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς;Διάλογοι αδιάφοροι ως εκνευριστικοί,ρυθμός σαν Zastava που κόλλησε στη λάσπη,χαρακτήρες που δε θα έμπαιναν ούτε σε άρλεκιν,χιούμορ πιο εξαφανισμένο κι από δεινόσαυρους.
                                         Κρίμα,πολύ κρίμα για τους Bale,Lawrence,Adams.Ειδικά ο πρώτος ταλαιπωρείται απίστευτα,παλεύοντας με ένα τόσο κακό σενάριο.Ο Cooper νομίζω πως εδώ έφτασε στο ερμηνευτικό του ζενίθ,η σκηνή με τα ρόλευ είναι για ανθολογία βιντεοταινιών του 80,ο Τσάκωνας θα δάκρυζε από συγκίνηση.Πέρα από τη πλάκα,ο τύπος μόνο για σαπουνόπερες κάνει.
                                          Η μόνη σκηνή που αξίζει είναι τα 5 λεπτά του De Niro.Που μετά από αιώνες θυμίζει το παλιό,καλό εαυτό του ως μαφιόζος,απειλητικός και επικίνδυνος χωρίς να κάνει σχεδόν τίποτα.Μακάρι ο Scorseze να βγάλει μια τελευταία καλή ερμηνεία από τον θείο.
                                            Και μιας και έγραψα Scorseze,η οποιαδήποτε σύγκριση αυτής της αηδίας με τη φιλμογραφία του είναι για αυτόφωρο.Θα'θελα να'ξερα ο Russell τι βύσμα έχει και οι δύο τελευταίες ταινίες του έχουν φάει τέτοιο σπρώξιμο.Προτιμήστε το Wolf Of Wall Street ή ακόμα καλύτερα ξαναδείτε Good Fellas,Casino,Departed.Προτείνεται και ως θεραπεία αν είδατε αυτό το αριστυρούργημα.

                                        Ηer  
Το Ηer έχει μια ενδιαφέρουσα ιδέα,κάποιες έξυπνες σκέψεις και κάποιες ωραίες σκηνές,μέχρι εκεί όμως.Γιατί στη πραγματικότητα είναι μια κομεντί της σειράς.Με προκάτ μελαγχολία,ονειροπαρμένο με τη κακή έννοια.Αφόρητα κλισέ όσο πλησιάζει στο τέλος,κολλάει στα δόντια.Χιπστεριές..

                              Gangster Squad 
 Είχε τα φόντα για κάτι καλό.Αν δεν είχε συντηρητική ρητορική επιπέδου δημοτικού.Αν δεν είχε χαρακτήρες πιο χάρτινους κι από σειρά του Φώσκωλου.Αν δεν έπαιζε ο Sean Penn.O οποίος παίζει υπερβολικά και είναι υπερβολικά κακός.Μαφιόζος που καταντάει κακό καρτούν.Θα έπρεπε να δει την ερμηνεία του Pacino στο Dick Tracy,το πως παίζεις ένα καρτούν και το κάνεις μαφιόζο, είσαι ταυτόχρονα αστείος,σκοτεινός και πειστικός.
                                                  Κρίμα το καστ και η ωραία αναπαράσταση της εποχής.Το μόνο θετικό πως τη ταινία δε τη κατέστρεψε ο Gosling.Άλλα ήταν το σάπιο κερασάκι πάνω στη τούρτα από μπαγιάτικο ροκφόρ.Ο Gosling γυναικοκατακτητής;
Με τη φωνή μεθυσμένου σκίουρου;Αλλάξτε ναρκωτικά εκεί στο Hollywood.

                                The Last Stand 
Χειρότερη ταινία δε θα μπορούσε να κάνει στο αγγλόφωνο ντεμπούτο του ο σκηνοθέτης του I Saw The Devil.Δε μπορώ να πιστέψω πως μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο.Θα μου πεις τι να κάνει με τέτοιο σενάριο.
                                            Arlond τράβα να κάνεις τον Ψωμιάδη της California και άσε μας με τις αναμνήσεις.

                             Bullet To The Head 
Ο έτερος αγαπημένος action hero σε εξίσου χαμηλές πτήσεις.Λίγο πιο υποφερτό από το Last Stand,κακή ταινία σε σχέση με το δοξασμένο παρελθόν.

                                  Escape Plan 
 Μεγάλωσα με τις ταινίες των Sly & Arlond.Ένα από τα εφηβικά\κινηματογραφικά απωθημένα (φαντάζομαι όχι μόνο δικό μου) είναι να έπαιζαν μαζί σε μια ταινία στα ντουζένια τους,1993,1994 άντε 1995 το πολύ.Θα έπεφταν τα τσιμέντα.Το 2013 δεν έχει πλάκα.Το Escape Plan είναι καλύτερο από τα δύο solo τους,είναι όμως μάπα.Ο ένας δε μπορεί να μιλήσει από τις πλαστικές και για τον άλλο χρειάζεσαι υπότιτλους στα αγγλικά του,που είναι πλέον χειρότερα κι απο τις πρώτες του ταινίες.
                                                  Δε παίζουν με τα εφηβικά απωθημένα.

                                                Stoker
Ο υπερεκτιμημένος Park Chan-wook τα πήγε ακόμα χειρότερα από τον συμπατριώτη του Kim Ji -woon.Το Stoker μάλλον είναι η μαλακία της χρονιάς.Ευτυχώς αυτή η κριτική στο Αθηνόραμα με απαλλάσει από το κόπο του θαψίματος,είναι ό,τι καλύτερο είχε να προσφέρει το Stoker.

                       A Good Die To Hard 
Θα είναι μια καλή μέρα όταν θα σταματήσουν να βγαίνουν τέτοια sequels.

                            World War Z 
Θα'θελε πολύ να είναι το 28 Days Later,έστω το 28 Weeks Later.Δεν είναι όμως.Με εξαίρεση τη σκηνή του τείχους (που ήταν ανατριχιαστική) το υπόλοιπο δεν προσφέρει κάτι διαφορετικό.Brad κόψε τις μαλακίες.

                     Olympus Has Fallen  
Το πρώτο Die Hard κυκλοφόρησε το 1988.Eπαναπροσδιόρισε τις ταινίες δράσης,έγινε το αρχέτυπο για αυτές τα τελευταία 25 χρόνια,είναι κλασική.Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δείτε μια γελοία απομίμηση του 2013.
                                              Ο Butler είναι καλός ηθοποιός και θα μπορούσε μετά τον Statham να είναι ο πιο πειστικός action hero.Οι επιλογές του σε ταινίες όμως είναι άθλιες.Gerard άλλαξε manager.

                                  Prisoners
 Άλλη μια ταινία τραβηγμένη σε διάρκεια σαν κακό λιφτινγκ σε μουστόγρια.Το Prisoners θα μπορούσε να γίνει κάτι καλό αν είχε λίγο νεύρο και καλύτερους χαρακτήρες.Προσπαθεί πολύ να είναι νοσηρό χωρίς να του βγαίνει.Ο Jackman το παράκανε,o Gyllenhaal το πάλεψε,το πάλεψα και'γω αλλά η πλήξη με νίκησε.

                                Blue Jasmine 
Ο Allen είναι ντερφορμέ εδώ και χρόνια.Η τελευταία του δουλειά είναι από τις χειρότερες του.Χαρακτήρες επιπέδου Ρετιρέ.Η ξεπεσμένη μεγαλοαστή που συνεχώς γκρινιάζει,οι άξεστοι μικροαστοί που δε τη καταλαβαίνουν,μόνο η Κατερίνα Γιουλάκη λείπει.
                                          Ειλικρινά δεν είδα κάτι ιδιαίτερο στην ερμηνεία της Blanchett.Ήταν απλά εκνευριστική,ένα στερεότυπο κακομαθημένης που το έχουμε ξαναδεί δεκάδες φορές.Ούτε χιούμορ,ούτε έξυπνοι διάλογοι,ούτε ένας ρόλος να ξεχωρίζει.Κάνε ένα διάλειμμα Woody..

                                               Gravity
Ίσως σε 3D να έλεγε.Αλλά και πάλι θα λειτουργούσε σαν αντιπερισπασμός.Μπορεί οπτικά να είναι εντυπωσιακό,όμως το Gravity είναι πολύ περιτύλιγμα χωρίς δώρο.Ένας Ναυαγός στο διάστημα.Αν σας άρεσε εκείνη η ταινία πάσο,εμένα δε μου άρεσε.
                                          Η Bullock προσπαθεί,αλλά τι να κάνει χωρίς σενάριο.Η πιο υπερεκτιμημένη ταινία της χρονιάς.

                                   Trance  
Ήταν κι αυτό μέσα στις πολυαναμενόμενες ταινίες.Boyle εγγύηση,η περιγραφή είχε ενδιαφέρον,το cast δυνατό.Δυστυχώς το Trance ήταν μέτριο,πολύ μέτριο.Και το κακό με τη μετριότητα είναι πως σε αφήνει ν'αναρωτιέσαι.Αν θα μπορούσε να γίνει καλύτερο ή όχι.
                                                 Το Trance είναι ένα Inception των φτωχών.Μπερδεύεται πολύ με τα χρονικά μπρος πίσω.Στο τέλος σε αφήνει ανικανοποίητο.Η εντυπωσιακή φωτογραφία και κάποιες σκηνές (όπως αυτή με το αυτοκίνητο προς το τέλος,σε μια άλλη ταινία θα ήταν μια εκπληκτική πορεία κορύφωσης) γλυκαίνουν τα μάτια,το μυαλό όμως μένει νηστικό.
                                                   Ο McAvoy  εκτός κλίματος,δε του πήγαινε ο ρόλος.Η Dawson αντίθετα στη πιο δυνατή ερμηνεία της.Περισσότερο μου άρεσε ο Cassel,ένας πολύ καλός ηθοποιός που δυστυχώς οι αγγλοφώνοι σκηνοθέτες συνεχίζουν να τον χαραμίζουν σε δεύτερους ρόλους εξωτικού κακού.
                                                    Το Trance ήθελα πολύ να μου αρέσει.Ήταν όμως η απογοήτευση του φιλμικού '13 για τα γούστα μου.

                          Μουσικό Διάλειμμα 
                             The Conjuring 
 Οι κριτικοί αυτού του κόσμου θέλουν κλύσμα με φλεγόμενο κάκτο.Το Conjuring ήταν μια μαλακία και μισή σε σχέση με το δεύτερο Insidious.Η χειρότερη ταινία του Wan.

                                  Evil Dead  
 Έβλεπα μια συνέντευξη του Campbell στο youtube.Όταν τον ρώτησαν τι είχε το τελευταίο Evil Dead σε σχέση με τα παλιά,απάντησε προυπολογισμό.Τον καταλαβαίνω εν μέρει.
                                             Όμως αγαπητέ Bruce,ακομή και χωρίς budget η cult τριλογία παραμένει καλύτερη από το remake.Το πρώτο της σειράς,που έχουμε την ίδια ηλικία,γυρισμένο με 500 ευρώ,με τα δεύτερης διαλογής αποκριάτικα,είναι χίλιες φορές πιο τρομακτικό από τη καινούργια παπαριά.
                                               Το μόνο που αξίζει είναι να σε βλέπουμε μετά τους τίτλους τέλους να λες τη μεγάλη σου ατάκα.Τεσπα,αν η επιτυχία του remake,σας δώσει τη δυνατότητα να ξαναδούμε τον Ash να κραδαίνει καραμπίνες,κάνω τα στραβά μάτια και περιμένω.Αλλά να το ξέρεις,this wasn't groovy..

                               Man Of Steel   
Αν οι μέτριες ταινίες της Marvel σώζονται από το χιούμορ,οι ταινίες της DC συνεχίζουν να παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά.Ο Snyder μεγαλουργεί όταν έχει καλή πρώτη ύλη.Εδώ δε τα κατάφερε με το αδιάφορο σενάριο.
                                               Τα εφε είναι πολύ καλύτερα από τα φιλμ των Disney/Marvel,οι μάχη μεταξύ Superman- Zod η καλύτερη που έχω δει τελευταία,Shannon Crowe & Costner καλοί,η υπόλοιπη ταινία για πέταμα.
                                                 Η υπερβολικά δραματική προσέγγιση  είναι για γέλια,η υποβόσκουσα μεσσιανική οπτική για κλάματα.Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο ίδιος ο Ζούπερμαν.Ένας χαρακτήρας ξεπερασμένος,που όσο κι αν προσπαθούν να τον εκσυγχρονίσουν,παραμένει παιδικός.

                 Τhe Place Beyond The Pines 
Και ο Cooper;Και ο Gosling;Kαι η Mendez;Πόσους πολυατάλαντους μπορείτε ν'αντέξετε σε μια ταινία;Εγώ κανέναν και δε την είδα,απλά τρολλάρω.Δε ξαναβλέπω ταινία με τον Gosling,εκτός αν πεθαίνει στα πρώτα λεπτά με τον χειρότερο θάνατο στην ιστορία του κινηματογράφου.

                         The Bling Ring 
Αν είστε 15 χρονών και το είδωλο σας είναι η Paris Hilton,μπορεί και να σας αρέσει.Δύσκολα η Coppola να γυρίσει χειρότερη ταινία από αυτή.

                            The Butler 
Το Butler δεν είναι τόσο κακό όσο το 12 Years Slave.Είναι όμως ένα κουραστικό φιλμ με ελάχιστες αναλαμπές.Η καλή ερμηνεία του Whitaker,οι επίσης καλοί Oyelowo και Gooding jr,το χρώμα που δίνει ο κάθε ηθοποιός ως πρόεδρος,οι όμορφα γυρισμένες σκηνές των αναταραχών.
                                         Δεν φτάνουν όμως να δώσουν γεύση και στα 132 λεπτά.Όχι άλλα μαθήματα αμερικανικής ιστορίας.

                       Machette Kills 
Ο  τίμιος εργάτης της έβδομης τέχνης Danny Trejo άξιζε να πρωταγωνιστήσει σε μια μεγάλη παραγωγή.Το πρώτο ήταν απολαυστικό.Το δεύτερο είναι αρπαχτή.
                                          Από ένα σημείο και μετά,ο Trejo περιφέρεται άσκοπα και καταλήγει κομπάρσος στη δική του ταινία.Όχι πως η πλοκή είναι το ζητούμενο,αλλά εδώ απλά έχουμε ένα κολάζ σκηνών.Δεν υπάρχει η πλάκα και ο ενθουσιασμός του πρώτου,όλα μοιάζουν να έγιναν στο πόδι.Ακόμα και οι ατάκες του Machette είναι ξεψυχισμένες.
                                            Οι διάφοροι guests δεν αρκούν για να μας σώσουν από τη βαρεμάρα,η δε Gaga ό,τι και να κάνει,παραμένει έκτρωμα.Ας ελπίσουμε πως το τρίτο θα ρεφάρει,η ματσέτα φωτόσπαθο πάντως γάμησε.

                         The Lone Ranger 
Η συνταγή Πειρατές δε πετυχαίνει πάντα.Τρομερά κουραστική η νεκρανάσταση ενός προιστορικού ήρωα.Ο Depp χρειάζεται μια ανανέωση στους ρόλους του.

                            Side Effects 
 Δολοφονικά πληκτικό θρίλερ,με παρενέργειες  ροχαλητό, υπνηλία και οίδημα όρχεων.Ο λεσβιακός έρωτας παραφορέθηκε πέρσι.

                      Τhe Great Gatsby 
Ο Luhrmann είναι ζαχαροπλάστης των εικόνων.Στη τελευταία του ταινία όμως του έπεσε πολύ ζάχαρη.Η χρήση μοντέρνων τραγουδιών ήταν πολύ κακή ιδέα,σε συνδυασμό με τόσο χρώμα έκανε το αποτέλεσμα ανυπόφορο.
                                              Ήθελα να χτυπήσω τον Di Caprio κάθε φορά που έλεγε old sport,59 φορές το είπε,δε μπορούσαν να το περιορίσουν;
                                                Για να μη το κουράζω,δεν έχω διαβάσει το βιβλίο.Αυτό που είδα ήταν χιπστεράδικη ταινία του Ξανθόπουλου,με το ζευγάρι να μη μπορεί να ξεπεράσει τις ταξικές διαφορές.Όχι άλλο κάρβουνο με glitter..

                       Silent Hill Revelation
To πρώτο είναι η καλύτερη ταινία βασισμένη σε παιχνίδι.Ένα θρίλερ υποβλητικής ατμόσφαιρας,σκοτεινής φαντασίας και πολλών ανατριχίλων.Ο ήχος της σειρήνας δε ξεχνιέται.
                                         Όπως και στο sequel του Machette,έτσι κι εδώ έχουμε να κάνουμε με αρπαχτή.Η παραγωγή κάτω σε όλα τα επίπεδα,ούτε ίχνος ατμόσφαιρας,πλοκή και χαρακτήρες πέρασαν και δεν ακούμπησαν.Τουλάχιστον ο Sean Bean ζει μέχρι το τέλος της ταινίας,είναι και αυτό μια ανατροπή..

                              The Wolverine 
 Kαλύτερο από το προηγούμενο,αδιάφορο γενικά.Το επομένο X-men φαίνεται καλό πάντως.
                                             End Credits

  


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου