Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

True Detective

Άλλες 2-3 να τέτοιες σειρές να βγουν,θα τις κόψω τις ταινίες.
Το True Detective είναι η ιδανική σειρά αν δε σου αρέσουν οι σειρές,οι άπειροι κύκλοι και τα ατελείωτα επεισόδια.
                                                8 επεισόδια και τέρμα.Αν σου φαίνονται λίγα,σταμάτα να διαβάζεις και συνέχισε να βλέπεις Μπρούσκο.
 Το True Detective είναι η πιο κινηματογραφική σειρά που έχω δει.Ό,τι λείπει απο το 90% των κινηματογραφικών παραγωγών,θα το βρείτε εδώ σε αφθονία.
                                          Οι καλύτεροι τίτλοι αρχής ever,δυνατό σενάριο,πραγματικοί χαρακτήρες,ατμόσφαιρα και μια αίσθηση τελειομανίας και στη παραμικρή λεπτομέρεια.
Η σκηνοθεσία είναι κινηματογραφικού επιπέδου,το μονοπλάνο του 4 επεισοδίου είναι για σεμινάριο.Η πεμπτουσία της σειράς είναι οι χαρακτήρες.Η πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή είναι το νήμα για να ξετυλιχθούν δύο εξαιρετικές ερμηνείες.
 Ο McConaughey είναι πολύ καλός ηθοποιός.Αν και έχω βαρεθεί να ακούω τη νότια προφορά του,μου είναι πολύ συμπαθής.Το 2013 ήταν η χρονιά του.Μπορεί το Dallas Buyers Club (δε το πάλεψα,το έκλεισα στο μισάωρο)να του έδωσε Όσκαρ,εδώ όμως έχουμε τη καλύτερη ερμηνεία του.
                                             Ο αινιγματικός,μηδενιστής,πολύ αντισυμβατικών αντιλήψεων για τον αμερικανικό νότο Rust Cohle νομίζω πως έχει μπει στο πάνθεον των διαχρονικών ρόλων.
                                              Ακροβατώντας ανάμεσα στη πραγματικότητα και στα νεφελώματα του μυαλού του,ο Cohle τραβάει τη προσοχή σου αμέσως.Ο McConaughey σε υπνωτίζει με το παίξιμο του,η φωνή του θα αντηχεί για μέρες στο μυαλό σου.
                                               Υποτονικός,χαμένος στο διάστημα αλλά ταυτόχρονα με ρομποτική ακρίβεια και πολική αποφασιστικότητα.Οι διάλογοι με τον Harrelson είναι το highlight της σειράς,ένα ευφυέστατο πινγκ πονγκ ιδεών,χιούμορ και κυνισμού.
 Όσο κι αν ξεχωρίζει (που ξεχωρίζει σίγουρα) ο ιδιαίτερος κύριος Cohle,ο Harrelson είναι ακόμη καλύτερος.Χωρίς να θέλω να μειώσω την εκπληκτική ερμηνεία του McConaughey και να σημείωσω πως δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλο στη θέση του,είναι τόσο αβανταδόρικος ο ρόλος του Rust που θα ξεχώριζε έτσι κι αλλιώς.
                                            Αντιθέτως ο Harrelson παίζοντας έναν κοινότυπο χαρακτήρα,μια στερεοτυπική καρικατούρα του νότου,είναι φανταστικός.Αλκοολικούς συντηρητικούς αστυνομικούς έχουμε δει πολλές φορές.Τόσο πειστικούς και τόσο βαθιά ανθρώπινους δε νομίζω.
                                             Ο Marty  δεν είναι Rusty Cohle.Ο Harrelson όμως τον πλάθει τόσο φυσικά και κεντρίζει τα συναισθήματα σου χωρίς να το καταλάβεις.Χωρίς μελοδραματικές υπερβολές,το χαρακτήρα του Marty μπορείς να τον συμπαθήσεις,να τον αντιπαθήσεις,να τον μισήσεις,να τον λυπηθείς,κυρίως όμως να τον καταλάβεις.
                                              Ν'αναγνωρίσεις τις ανθρώπινες αδυναμίες,τα ελαττώματα,τα δικά σου πάνω του.Να δεις τα χαρακτηριστικά του μέσου ανθρώπου,με καθαρότητα,πως αντιδρά στη ρουτίνα αλλά και κάτω από ακραίες συνθήκες.Ο Marty είναι το τέλειο πορτέτο της κρίσης μέσης ηλικίας και μια τέλεια ερμηνεία από τον Harrelson.
 
Εκτός από του χαρακτήρες,το άλλο μεγάλο ατού της σειράς ήταν η ατμόσφαιρα.Κυρίως οι πιθανότητες που έσπερνε στο μυαλό σου,βάζοντας τη φαντασία σου σε υπερωρίες.Μια αόριστη αίσθηση απειλής σε όλη τη σειρά ν'αφήνει Λαβκραφτικές υπόνοιες,πραγματικά και ο Κθούλου ο ίδιος να εμφανιζόταν στο φινάλε,δε θα μου προκαλούσε εντύπωση.
                                                 Λαβκραφτ δεν είχε,αλλά είχε κάτι κοντινό,είχε αρκετό Robert Chambers και το βιβλίο του The King In Yellow.Eίναι χαρακτηριστικό πως οι πωλήσεις του βιβλίου εκτινάχτηκαν λόγω της σειράς.
                                                  Αν έχετε όρεξη για διάβασμα,ρίξτε μια ματιά στη Wikipedia,υπάρχει αναφορά στα βιβλία που υπήρξαν έμπνευση και επιρροή για τον δημιουργό Nic Pizzolatto.
 Δε μου αρέσει η country.Η μουσική επένδυση της σειράς όμως ηταν υποδειγματική.Οι επιλογές των τραγουδιών απόλυτα εύστοχες,συμπλήρωναν ιδανικά το οπτικό μέρος.Τραγούδια που θα πέρναγαν απαρατήρητα,που δε θα άκουγα/έψαχνα ποτέ,έδεσαν τόσο καλά με την εικόνα που δε γινόταν να μη σου αρέσουν.

Ο δεύτερος κύκλος θα έχει πολλούς αντιπάλους.Τη χημεία των πρωταγωνιστών,το στοιχείο της έκπληξης,τις υψηλές προσδοκίες.Το ότι κάθε επεισόδιο θα έχει διαφορετικό σκηνοθέτη είναι δίκοπο μαχαίρι σε σχέση με τον πρώτο κύκλο.Ο Fukunaga έδωσε ρέστα,ελπίζω να μη χαθεί η κινηματογραφική ποιότητα και υφή στη δεύτερη σεζόν.Ακούγονται διάφορα ονόματα (Brad Pitt πχ) είναι νωρίς βέβαια για ο,τιδήποτε.
                                                  Οι προβλέψεις και οι εκτιμήσεις είναι ριψοκίνδυνες,σίγουρα θα δούμε κάτι πολύ καλό,αλλά δε βλέπω να ξεπερνιούνται τα 8 πρώτα επεισόδια.Ο Rust και o Marty θα μας λείψουν..



Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Flavor of the month

                         Big Bad Wolves (2013)

Ένα κοριτσάκι βρίσκεται νεκρό.Τέσσερις αστυνομικοί στριμώχνουν  τον βασικό ύποπτο σ'ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο,τον ξυλοκοπούν για να τον κάνουν να ομολογήσει.Για κακή τους τύχη,ένα παιδί τραβάει το συμβάν με το κινητό του και το ανεβάζει στο διαδίκτυο.
                                           Το video εξαπλώνεται σαν πυρκαγιά,ο Micki (ένας από τους αστυνομικούς ) διώχνεται από το Σώμα.Χολωμένος από την εξέλιξη,απαγάγει τον ύποπτο,τον μεταφέρει μακρυά από την πόλη για τον ανακρίνει,να του αποσπάσει την ομολογία και να κερδίσει την επιστροφή του στην αστυνομία.
                                            Ο ύποπτος σώζεται τη τελευταία στιγμή από έναν άγνωστο.Ο άγνωστος όμως είναι ο πατέρας του νεκρού κοριτσιού.Μεταφέρει τους δύο άντρες στο υπόγειο του νέου του σπιτιού.Δε θα σταματήσει μέχρι να μάθει την αλήθεια.
                                             Η καλύτερη ταινία του 2013 σύμφωνα με τον Tarantino.Εντάξει ο χοντρός υπερβάλλει,αλλά οι Μεγάλοι Κακοί Λύκοι είναι καλή ταινία.
                                              Διαβάζοντας διάφορες κριτικές,έχοντας και στο νου εκείνο το "Tarantino presents" στο απαράδεκτο Hostel,περίμενα πολύ σπληνάντερο και κράταγα μικρό καλάθι.Το φιλμ έχει λίγη βία.Το μεγάλο προσόν του είναι το χιούμορ.Έχοντας ένα βαρύ θέμα,καταφέρνει να γίνεται ανάλαφρο με τους καλογραμμένους διαλόγους και τις κοφτερές ατάκες του.
                                                Τη μια στιγμή ο πατέρας του κοριτσιού απειλεί τον ύποπτο και είναι ο πιο τρομακτικός άνθρωπος του κόσμου,την επόμενη απολογείται σαν έφηβος στην μάνα του που τον μαλώνει τηλεφωνικά.Οι συντελεστές έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά αναδεικνύοντας  τις αποχρώσεις ανάμεσα στο γκρίζο και το απόλυτο μαύρο των χαρακτήρων,κάνοντας τους πειστικά ανθρώπινους.
                                                 Πως απλοί,καθημερινοί άνθρωποι μπορούν να γίνουν τέρατα.Πόσο εύκολα μπορεί να γίνει κάποιος βασανιστής.Το θύμα να φτάσει και να ξεπεράσει το θύτη σε αγριότητα.Η ταινία παρουσιάζει όλα αυτά χωρίς μελοδραματισμούς και υπερβολές.Ο παππούς του κοριτσιού είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα,μια κωμική φιγούρα που γίνεται βασανιστής,ξεπερνάει το γιό του σε φρίκη ένω δείχνει να το απολαμβάνει κιόλας.
                                                 Αν και  τα δύο τρίτα της ταινίας  διαδραματίζονται σε ένα υπόγειο,η πλοκή ρέει με παλμό χωρίς να κάνει κοιλιά.Έξυπνο όσο και μαύρο το φινάλε.Δεν υπάρχουν Μεγάλοι Κακοί Λύκοι,μόνο μικροί κακοί άνθρωποι..

                        Blue Hill Avenue (2001)
 Tέσσερις παιδικοί φίλοι σε ένα υποβαθμισμένο προάστιο της Βοστόνης,ξεκινάνε πουλώντας μικροποσότητες χασίς στο σχολείο τους,για να γίνουν οι μεγαλέμποροι της περιοχής.Το μέρος όμως δε χωράει πολλά μεγάλα κεφάλια και ο ντόπιος βαρώνος αποφασίζει να ξεφορτωθεί τους συνεργάτες του.
                                               Παρά το χαμηλό του προυπολογισμό,το Blue Hill Avenue είναι καλοφτιαγμένο.Λείπει το φινίρισμα και η απειρία του σκηνοθέτη φαίνεται σε κάποιες σκηνές.Το φιλμ είναι καλό γιατί ο δημιουργός εστιάζει στο απαραίτητο συστατικό των crime films.
                                                Η βια,τα πιστολίδια και η δράση χρειάζονται,είναι όμως η γαρνιτούρα που δίνει ποικιλία στη γεύση.Το βασικό συστατικό είναι οι χαρακτήρες και η ταινία έχει χαρακτήρες και χαρακτήρα.
                                                Ο πρωταγωνιστής είναι ενδιαφέρουσα φιγούρα,η αφήγηση του προσθέτει στην ατμόσφαιρα (θυμηθείτε πόσο ανέβασε η φωνή του Fishburne  το απλά καλό Deep Cover).Eξίσου καλοί,ίσως και καλύτεροι ο τροφαντός Taliferro και ο σωσίας του Don Cheadle,Marlon Young.
                                                 Οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται πειστικά,η ανοδος,η αποσύνθεση της φιλίας και η πτώση των τεσσάρων χτίζεται σιγά σιγά χωρίς να κουράζει.Το φινάλε μαγκιόρικο και η τελευταία σκηνή συνοψίζει ιδανικά ό,τι προηγήθηκε.
                                                  The Good Fellas the gangsta edition;Όχι ακριβώς αλλά σίγουρα ένα παραγνωρισμένο διαμάντι του είδους και καλύτερο από το New Jack City.

                    Cold Comes The Night (2013) 
 Η Chloe εργάζεται σε ένα motel,σε μια μικρή επαρχιακή πόλη.Το μέρος δεν είναι και το καλύτερο για να μεγαλώσει τη κόρη της,η Πρόνοια της δίνει μια εβδομάδα διορία να μετακομίσει,αλλιώς θα χάσει τη κηδεμονία του παιδιού της.
                                                          Ο Topo μεταφέρει χρήματα μαζί με τον συνεργάτη του.Σταματάνε στο motel.Ο συνεργάτης του βρίσκεται νεκρός και τα λεφτά λείπουν.Ο Τopo βρίσκεται σε αδιέξοδο.Το μεγαλύτερο πρόβλημα του,είναι σχεδόν τυφλός.Αναγκάζει τη Chloe να γίνει τα μάτια του και να τον βοηθήσει να βρουν τα χρήματα.
                                                           Μιας και λατρεύω το χειμώνα,μου αρέσουν οι ταινίες με την ανάλογη ατμόσφαιρα.Σε αυτήν βασίζεται το Cold Comes The Night και στη πολύ καλή ερμηνεία της Alice Eve.Δεν είναι A Simple Plan,αλλά για το βεληνεκές του δεν είναι άσχημο φιλμ,έχω περάσει πολύ χειρότερα 90 λεπτά.
                                                           Περίεργη επιλογή για τον Cranston μετά τον θρίαμβο του Breaking Bad (προσεχώς κείμενο-παραλήρημα για τη καλύτερη σειρά όλων των εποχών).Όσοι έχουν δει τη σειρά,ξέρουν πως μπορεί να παίξει το κακό μοναδικά.Εδώ ο ρόλος είχε προοπτικές,αλλά η άθλια (επιτηδευμένα; ) προφορά Ανατολικής Ευρώπης σαμποτάρει τη προσπάθεια.Δε τη καταλαβαίνω τη λογική.Ίσως για να μη θυμίζει τον Walter White ;Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.
                                                          Ακόμη και έτσι,ο Cranston δίνει μια ικανοποιητική ερμηνεία,έστω και με την καρτουνίστικη προφορά.Το σενάριο και ο χαρακτήρας του Topo σε άλλα χέρια θα μπορούσαν να δώσουν κάτι πολύ εντυπωσιακό,Zatoichi anyone ;
                                                           Όσοι πάσχετε από στερητικό σύνδρομο από τότε που τελείωσε το Breaking Bad,θα βρείτε λίγο οπτιακουστικό meth εδώ.Όχι της ποιότητας του Heisenberg,αλλά αυτό το μικρό noir θα σας ξεχαρμανιάσει λίγο.Η θα σας ανοίξει την όρεξη για να ξαναδείτε το Breaking Bad,win win situation.

                               The Cult Files
                               Versus (2000) 
 Υπάρχουν 666 πύλες για την άλλη πλευρά στη Γη.Κάποιοι γνωρίζουν γι'αυτές και θέλουν να τις ανοίξουν,για ν'αποκτήσουν τις σκοτεινές δυνάμεις που κρύβονται πίσω τους.
                                                Η 444η πύλη βρίσκεται στην Ιαπωνία,το δάσος της ανάστασης.10ος αιώνας,ένας σαμουράι σκοτώνει ζόμπι.Τα σκοτώνει όλα πριν τον νικήσει ένας άλλος σαμουράι.Οι δύο τους θα ξανασυναντηθούν στη σημερινή εποχή,στο δάσος της ανάστασης,ανάμεσα σε μέλη της Yakuza,ζόμπι και μια κοπέλα θύμα απαγωγής.
                                                 Μεταξύ μας η ταινία δεν έχει πλοκή.Απλά το ανθυποσενάριο είναι αφορμή για τις πιο εντυπωσιακές χορογραφίες που γυρίστηκαν με μνημονιακό μισθό.
Ο σκηνοθέτης MacGyver γυρίζει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές μάχης που έχω δει μετά το Matrix (το Versus βέβαια προηγήθηκε των δύο sequels) και στέλνει ταινίες με πολλαπλάσιο budget στο φροντιστήριο.
                                                   Από τα λίγα που έψαξα,ο Kitamura ετοιμάζει το αμερικανικό remake.Remake,sequel,prequel,δε ξέρω τι θα κάνει,αλλά τόσο στυλ δε πρέπει να πάει χαμένο.Γιαπωνέζικο Evil Dead με χορογραφίες Matrix δε βλέπεις συχνά.Cult classic,οι μερακλήδες σπεύσατε.

                         Music For The Masses