True Detective

Άλλες 2-3 να τέτοιες σειρές να βγουν,θα τις κόψω τις ταινίες.
Το True Detective είναι η ιδανική σειρά αν δε σου αρέσουν οι σειρές,οι άπειροι κύκλοι και τα ατελείωτα επεισόδια.
                                                8 επεισόδια και τέρμα.Αν σου φαίνονται λίγα,σταμάτα να διαβάζεις και συνέχισε να βλέπεις Μπρούσκο.

 Το True Detective είναι η πιο κινηματογραφική σειρά που έχω δει.Ό,τι λείπει απο το 90% των κινηματογραφικών παραγωγών,θα το βρείτε εδώ σε αφθονία.
                                          Οι καλύτεροι τίτλοι αρχής ever,δυνατό σενάριο,πραγματικοί χαρακτήρες,ατμόσφαιρα και μια αίσθηση τελειομανίας και στη παραμικρή λεπτομέρεια.

Η σκηνοθεσία είναι κινηματογραφικού επιπέδου,το μονοπλάνο του 4 επεισοδίου είναι για σεμινάριο.Η πεμπτουσία της σειράς είναι οι χαρακτήρες.Η πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή είναι το νήμα για να ξετυλιχθούν δύο εξαιρετικές ερμηνείες.

 Ο McConaughey είναι πολύ καλός ηθοποιός.Αν και έχω βαρεθεί να ακούω τη νότια προφορά του,μου είναι πολύ συμπαθής.Το 2013 ήταν η χρονιά του.Μπορεί το Dallas Buyers Club (δε το πάλεψα,το έκλεισα στο μισάωρο)να του έδωσε Όσκαρ,εδώ όμως έχουμε τη καλύτερη ερμηνεία του.
                                             Ο αινιγματικός,μηδενιστής,πολύ αντισυμβατικών αντιλήψεων για τον αμερικανικό νότο Rust Cohle νομίζω πως έχει μπει στο πάνθεον των διαχρονικών ρόλων.
                                              Ακροβατώντας ανάμεσα στη πραγματικότητα και στα νεφελώματα του μυαλού του,ο Cohle τραβάει τη προσοχή σου αμέσως.Ο McConaughey σε υπνωτίζει με το παίξιμο του,η φωνή του θα αντηχεί για μέρες στο μυαλό σου.
                                               Υποτονικός,χαμένος στο διάστημα αλλά ταυτόχρονα με ρομποτική ακρίβεια και πολική αποφασιστικότητα.Οι διάλογοι με τον Harrelson είναι το highlight της σειράς,ένα ευφυέστατο πινγκ πονγκ ιδεών,χιούμορ και κυνισμού.

 Όσο κι αν ξεχωρίζει (που ξεχωρίζει σίγουρα) ο ιδιαίτερος κύριος Cohle,ο Harrelson είναι ακόμη καλύτερος.Χωρίς να θέλω να μειώσω την εκπληκτική ερμηνεία του McConaughey και να σημείωσω πως δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλο στη θέση του,είναι τόσο αβανταδόρικος ο ρόλος του Rust που θα ξεχώριζε έτσι κι αλλιώς.
                                            Αντιθέτως ο Harrelson παίζοντας έναν κοινότυπο χαρακτήρα,μια στερεοτυπική καρικατούρα του νότου,είναι φανταστικός.Αλκοολικούς συντηρητικούς αστυνομικούς έχουμε δει πολλές φορές.Τόσο πειστικούς και τόσο βαθιά ανθρώπινους δε νομίζω.
                                             Ο Marty  δεν είναι Rusty Cohle.Ο Harrelson όμως τον πλάθει τόσο φυσικά και κεντρίζει τα συναισθήματα σου χωρίς να το καταλάβεις.Χωρίς μελοδραματικές υπερβολές,το χαρακτήρα του Marty μπορείς να τον συμπαθήσεις,να τον αντιπαθήσεις,να τον μισήσεις,να τον λυπηθείς,κυρίως όμως να τον καταλάβεις.
                                              Ν'αναγνωρίσεις τις ανθρώπινες αδυναμίες,τα ελαττώματα,τα δικά σου πάνω του.Να δεις τα χαρακτηριστικά του μέσου ανθρώπου,με καθαρότητα,πως αντιδρά στη ρουτίνα αλλά και κάτω από ακραίες συνθήκες.Ο Marty είναι το τέλειο πορτέτο της κρίσης μέσης ηλικίας και μια τέλεια ερμηνεία από τον Harrelson.

 
Εκτός από του χαρακτήρες,το άλλο μεγάλο ατού της σειράς ήταν η ατμόσφαιρα.Κυρίως οι πιθανότητες που έσπερνε στο μυαλό σου,βάζοντας τη φαντασία σου σε υπερωρίες.Μια αόριστη αίσθηση απειλής σε όλη τη σειρά ν'αφήνει Λαβκραφτικές υπόνοιες,πραγματικά και ο Κθούλου ο ίδιος να εμφανιζόταν στο φινάλε,δε θα μου προκαλούσε εντύπωση.
                                                 Λαβκραφτ δεν είχε,αλλά είχε κάτι κοντινό,είχε αρκετό Robert Chambers και το βιβλίο του The King In Yellow.Eίναι χαρακτηριστικό πως οι πωλήσεις του βιβλίου εκτινάχτηκαν λόγω της σειράς.
                                                  Αν έχετε όρεξη για διάβασμα,ρίξτε μια ματιά στη Wikipedia,υπάρχει αναφορά στα βιβλία που υπήρξαν έμπνευση και επιρροή για τον δημιουργό Nic Pizzolatto.

 Δε μου αρέσει η country.Η μουσική επένδυση της σειράς όμως ηταν υποδειγματική.Οι επιλογές των τραγουδιών απόλυτα εύστοχες,συμπλήρωναν ιδανικά το οπτικό μέρος.Τραγούδια που θα πέρναγαν απαρατήρητα,που δε θα άκουγα/έψαχνα ποτέ,έδεσαν τόσο καλά με την εικόνα που δε γινόταν να μη σου αρέσουν.

Ο δεύτερος κύκλος θα έχει πολλούς αντιπάλους.Τη χημεία των πρωταγωνιστών,το στοιχείο της έκπληξης,τις υψηλές προσδοκίες.Το ότι κάθε επεισόδιο θα έχει διαφορετικό σκηνοθέτη είναι δίκοπο μαχαίρι σε σχέση με τον πρώτο κύκλο.Ο Fukunaga έδωσε ρέστα,ελπίζω να μη χαθεί η κινηματογραφική ποιότητα και υφή στη δεύτερη σεζόν.Ακούγονται διάφορα ονόματα (Brad Pitt πχ) είναι νωρίς βέβαια για ο,τιδήποτε.
                                                  Οι προβλέψεις και οι εκτιμήσεις είναι ριψοκίνδυνες,σίγουρα θα δούμε κάτι πολύ καλό,αλλά δε βλέπω να ξεπερνιούνται τα 8 πρώτα επεισόδια.Ο Rust και o Marty θα μας λείψουν..