Οι καλύτερες σειρές του 2014 + Film Reviews January '15

                            Penny Dreadful

Σειρές σαν αυτή,αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πως δεν έχει σημασία τι λες,αλλά πως το λες.Γνώριμοι -και φθαρμένοι από την κακή χρήση-χαρακτήρες και ιστορίες,μπλέκονται μοναδικά και δημιουργούν το καμβά για τους κεντρικούς χαρακτήρες.
                                                 Η αισθητική και η αναπαράσταση της εποχής  μοναδικές.Τα τόσο οικεία τέρατα,στις πιο γοητευτικές τους εκδοχές.Από τη φανταστική ερμηνεία και αφήγηση της συγκινητικής ιστορίας του τέρατος Φρανκεστάιν μέχρι τον rock star Dorian Grey.
                                                  Αλανιάρης ο Hartnett,αριστοκρατικά επιβλητικός  ο Dalton,όμως το πιο λαμπερό πετράδι στο στέμμα είναι η Green,σε μια ερμηνεία πραγματικά στα άκρα,που πολύ εύκολα θα μπορούσε να γίνει γελοία.Δε γίνεται ποτέ όμως και η Vanessa Ives ήταν ο πιο απόκοσμος χαρακτήρας της περσινής χρονιάς.
                                                  Όποιος εξακολουθεί ν'αμφιβάλλει για τις υποκριτικές ικανότητες της Green,ας δει τη σκηνή με τη σεάνς,μια από τις πιο έντονες των τελευταίων ετών και μετά να μαζέψει τα δόντια του.

                                    Hannibal

 Μέχρι πρόσφατα οι σειρές που βασίζονταν σε ταινίες ήταν για τα μπάζα.Από'δω και πέρα μάλλον θα ισχύει το αντίθετο.Πόσο καλό ήταν το Hannibal;Tόσο καλό που οι ταινίες μοιάζουν με τα Twilight και ο Hopkins με τον Captain Iglo.Πόσο καλύτερος ήταν ο δεύτερος κύκλος σε σχέση με το πρώτο;Tόσο καλύτερος που τον έκανε να μοιάζει με το Friends.
                                                  Πέρα από τις ερμηνείες,τη πλοκή κτλ,πολλές φορές οι πραγματικοί πρωταγωνιστές ήταν οι εικόνες,ποτέ άλλοτε οι εφιάλτες δεν ήταν τόσο όμορφοι.Είχε δίκιο ο Νερούδα,τα ποιήματα γράφονται με αίμα και σκοτάδι.Αργεί ο τρίτος κύκλος ρε γαμώτο..

                             True Detective

 Τι να γράψω\προσθέσω για αυτή τη σειρά που να μην έχει ειπωθεί;Το πραγματικό όνομα του 2014 είναι True Detective.Oι καλύτεροι τίτλοι αρχής,ατμόσφαιρα που σε κάθε επεισόδιο γέμιζε το δωμάτιο με την υγρασία του αμερικανικού νότου και το έκανε βάλτο,δύο τρομεροί πρωταγωνιστές με φοβερή χημεία,κείμενο και διάλογοι από φλογισμένο σκοτάδι.
                                                     Ένα κακό είχε ο πρώτος κύκλος,έστειλε τις προσδοκίες στο ταβάνι του θεού και ό,τι κι αν είναι και κάνει ο δεύτερος,δε θα φτάνει.Ειδικά αν έχει Vaughn...

                                      Fargo 

 Οι αδερφοί Κατσιμίχα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού,μοιάζουν  αρκετά με τους ντόπιους.Υπερεκτιμημένοι,μίζεροι και κουραστικοί.Η δε ταινία Fargo είναι ανέκδοτο και από τις πιο υπερυπερεκτιμημένες παπαριές.
                                       Δε πειράζει όμως,θα τους ευγνωμονώ για πάντα,γιατί αποτέλεσαν έμπνευση για το τηλεοπτικό έπος Fargo.Ό,τι δεν είχε η ταινία το έιχε σε αφθονία η σειρά.Χειμώνας ατελείωτος,κυριολεκτικά και συναισθηματικά (το είδα τέλος Αυγούστου και ανακούφισε τις αισθήσεις μου από τη ζέστη),ίσως το καλύτερο κείμενο της περσινής χρονιάς,διάλογοι και μονόλογοι από βελούδινο οξύ.
                                          Χαρακτήρες,περίεργους,φοβισμένους,σκοτεινούς αλλά πέρα για πέρα ανθρώπινους.Όπως του Freeman,που απέδειξε πως τα ανθρωπάκια,οι "απλοι,καθημερινοί άνθρωποι" κρύβουν και μπορούν να γίνουν τα χειρότερα θηρία.
                                           Χαρακτήρες όπως του Lorne Malvo,η τελευταία προσθήκη στην ελίτ των μεγάλων κακών της οθόνης.Γιατί υπάρχουν ακόμα δράκοι,άσχετα τι λένε οι χάρτες..

                          Halt And Catch Fire

 Το είδα τελευταίο,ο συναισθηματικός αντίκτυπος δεν έχει ξεθωριάσει μέσα μου,οπότε δε θα είμαι δίκαιος σε αυτό που θα γράψω.Το H.A.C.F. ήταν η σειρά που μου άρεσε περισσότερο πέρσυ.Ήταν η καλύτερη;Το μυαλό δυσκολεύεται ν'απαντήσει,η καρδιά λέει ναι.
                                            Η πιο κινηματογραφική του 2014,με φανταστική φωτογραφία,η early 80's ατμόσφαιρα της σειράς είναι τόσο γοητευτική,όσο δεν θα μπορούσαν να γίνουν ποτέ τα early 80's.Αλλά όσο όμορφος κι αν είναι ο φόντος,έχει αξία όσο οι χαρακτήρες που περιβάλλει.
                                             Η προσπάθεια μιας μικρής εταιρείας στο Ντάλας να δημιουργήσει έναν καλύτερο PC από αυτό της ΙΒΜ,είναι η -πρωτότυπη είναι η αλήθεια- αφορμή  για δέκα εξαιρετικά επεισόδια.
                                              Τρεις χαρακτήρες στο επίκεντρο,χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι υπόλοιποι υστερούν σε βάθος.Ο φανταστικός κύριος Lee Pace,η αποκάλυψη της περασμένης χρονιάς για μένα.Ως Joe MacMillan είναι τα πάντα.Οραματιστής,προφήτης της νέας εποχής,απαστράπτων θεός,οι άντρες θέλουν να του μοιάσουν,οι γυναίκες  τον θέλουν,οι gay τον θέλουν.Θα τον ζηλέψεις,θα σε γοητεύσει,θα'θελες να ήσουν αυτός,να ήταν φίλος σου,θα τον μισήσεις.
                                              Ο Joe MacMillan είναι τα πάντα και ταυτόχρονα τίποτα,Πίσω απ'τη λαμπερή πανοπλία κρύβεται ένα πληγωμένο παιδί,που η επιτυχία,η αποδοχή και τα χαμόγελα  δεν φτάνουν ποτέ να κλείσουν τις πληγές και να σωπάσουν το παρελθόν.
                                               Ο Pace τα κάνει όλα,το παίξιμο του είναι ολοκληρωτικό,αγγίζει τα συναισθηματικά ζενίθ και ναδίρ με γοητευτική ευκολία.Η σκηνή με τους φακούς στη καταιγίδα ήταν μαγική,ένα όνειρο που ξέφυγε από κάποιο μυαλό και βρέθηκε κατά λάθος στη τηλεόραση.Μια καταπληκτική ερμηνεία,που αδικήθηκε στα βραβεία,ένας ηθοποιός που τα επόμενα χρόνια πρέπει να μας ξεριζώσει τελείως το σαγόνι και μας το δώσει για τασάκι.
                                                 H.A.C.F. δεν είναι μόνο Joe MacMillan.Είναι επίσης ο Gordon Clark,o ευφυής αλλά εσωστρεφής,αυτοκαταστροφικός Wozniac απέναντι στον Jobs\ΜacMillan.Που αγωνίζεται να ξεπεράσει τον αλκοολισμό του και το κόμπλεξ απέναντι στη γυναίκα του.Το τρίο συμπληρώνει η χαρισματική και υπερβολικά ιδιόρρυθμη προγραμματίστρια Cameron Howe.Η χημεία μεταξύ τους αλλά και με τους υπόλοιπους χαρακτήρες,είναι η βάση για το πιο ισορροπημένο δράμα του 2014.
                                                 Καλογραμμένο,με το σασπένς ν'ανεβάζει ταχύτητα σε κάθε επεισόδιο,αισθητική και μουσική να στολίζουν λιτά και ουσιαστικά τη πλοκή, το H.A.C.F. είναι το αουτσάιντερ που κέρδισε όλα τα φαβορί στο νήμα και με στυλ.

                         Film Reviews in 60''
                                                   '71  
Ατμοσφαιρικές οι νυχτερινές σκηνές (είχαν μια sci fi αίσθηση) αλλά όταν η κάμερα κουνιόταν χειρότερα κι από belly dancer σε τσουνάμι,ήθελα να μπω στην τηλεόραση και να μοιράσω κλωτσές στον κάμερα μαν.Κόφτε αυτή τη μαλακία πια,ταινίες γυρίζετε,όχι ντοκυμαντέρ σε εμπόλεμη ζώνη.Η ταινία;Ποια ταιν..αα ναι,καλή ήταν,καμία σχέση με το αρίστουργημα που έγραφαν διάφοροι.

                                 I Origin 
Sci fi έλεγε,εγώ εμετικό χιπστερομάντζο είδα.Για αγάμητες που ακούνε Μόνικα ή ό,τι άλλο σκιουρίζει και θεωρείται τέχνη σήμερα,που διαβάζουν τα γνωστά free press και ανεβάζουν ψαγμένες δηθενιές στο instagram,το tumblr ή όπου αλλού μολύνουν το internet αυτά τα πλάσματα.

                                  Boyhood
 Πρωτότυπη η σύλληψη,δε γίνεται να μη θαυμάσεις τον σκηνοθέτη για την επιμονή του,μπλαμπλα,από ένα σημείο και μετά όμως ήταν σα να βλέπω ένα κολάζ από οικογενειάκα videos.Που όσο συμπαθητικά κι αν ήταν,δεν αφορούν κανέναν άλλο εκτός από την ίδια την οικογένεια.Καλογραμμένοι και άμεσοι οι διάλογοι,πολύ καλή η Arquette,η διάρκεια με τσάκισε και δεν είδα πουθενά τη μαγεία που έλεγαν οι αποθεωτικές κριτικές.Τα βραβεία (και μάλλον τα Όσκαρ) θα τα πάρει για την ιδέα και το κόπο του,αν τα πάρει και όχι για την εκτέλεση.

                           Muppets Most Wanted
 Πολύ καλύτερο από το πρώτο,πιο αστείο με λιγότερα και πιο εμπνευσμένα τραγούδια,απολαυστικά cameos,pure fun.

                                     Birdman
  Ιδιαίτερη ταινία,απολαυστικός ο Keaton στο καλύτερο ρόλο της καριέρας του -με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία-,έντονες σκηνές με δυνατούς διαλόγους εναλλάσονται με  φευγάτες,λυρικές και ποιητικές.Στο Birdman είδα τη καλύτερη χρήση εφέ εδώ και αιώνες,μόνο εκεί που ήταν απολύτως απαραίτητα και δε θα μπορούσε να γυριστεί η σκηνή αλλίως.Η καλύτερη από  ταινίες βραβείων που έχω δει μέχρι στιγμής,μαζί με το Whiplash(ψέματα,το Whiplash είναι καλύτερο).

                                 Whiplash
Δάσκαλος εναντίον μαθητή στη πιο ηλεκτρισμένη ταινία της χρονιάς.Φανταστικός ο Simmons στον πιο τρολιάρη νταή που πέρασε ποτέ από ωδείο,που πίσω από τις κοφτερές προσβολές και την ψυχολογική βία κρύβει έναν πραγματικό λάτρη της μουσικής.
                                             Εξίσου καταπληκτικός -και δυστυχώς αγνοημένος από υποψηφιότητες και βραβεία-o Teller στο ρόλο του ελπιδοφόρου ντράμερ,σε έναν ρόλο χαμηλών τόνων,αλλά με υπόκωφη ένταση,να οδηγείται ψυχολογικά και σωματικά στο σημείο τήξης.Bonus points στο φίλο γιατί έπαιξε και τα τύμπανα.
Το Whiplash ξεκινάει σαν ταινία και τελείωνει σαν συναυλία.Μόνο μείον η μουσική,τόση πολλή τζαζ δεν αντέχεται,κανείς δεν την ακούει τσάμπα,ούτε οι τζαζ μουσικοί,όπως είπε και ο Bart Simpson.Στο τοπ 5 του 2014,μακάρι να πάρει Όσκαρ.

                          Αs Above,As Below
Ωραία ιδέα,θα μπορούσε να ήταν πιο τρομακτικό.
                                            Babadook
Ωραία ιδέα,θα μπορούσε να ήταν πιο τρομακτικό.
                               Νightcrawler  
 Έχω βαρεθεί να το γράφω,έχετε βαρεθεί να το διαβάζετε.Τέτοιες ταινίες είναι για το παλιό,καλό Cronenberg,να τις κάνει μνημεία ανατριχίλας.;Άλλη μια υπερτιμημένη παπαριά με τη πιο εκνευριστική ερμηνεία.O Gyllenhaal είναι ατάλαντος τελικά.

                                 The Drop
 Αργό,άνευρο,άρρυθμο,κρίμα οι ηθοποιοί.

                        A Most Violent Year
 Ατμόσφαιρα  ζητεί ταινία.Ο Σέρπικο επιχειρηματίας μπορεί ν'ακούγεται πρωτότυπο στο χαρτί,στην οθόνη όμως ήταν αστείο.
Εκεί που έλεγες τώρα θα πάρει μπροστά και αποκτήσει ρυθμό,βούλιαζε ξανά στη λάσπη.Βαρετό tribute σε 70s ταινίες.

                           Dracula Untold
It should 've been untold,unseen,unheard..

                               The Judge 
Βαρετό και άχρομο μελόδραμα με τον Downey jr. να παίζει τον ίδιο ρόλο σε διαφορετικές ταινίες.

                       Kill The Messenger
 Ωραία η ιστορία,καλές ερμηνείες,στο τέλος όμως περιμένα κάτι περισσότερο.

                            St.Vincent 
O Murray που μοιάζει σα να βγήκε από διήγημα του Bukowski,υποδύεται τον αγενή σκατόγερο,που κατά βάθος είναι μάλαμα.Feel good μέχρι τη μέση,ωραίο δίδυμο με το πιτσιρίκο ο Bill,στο τέλος δυστυχώς λιγώσαμε.

                      The Book Of Life 
To καλύτερο περσινό animated,μετά τον Toothless φυσικά.Love story με El Tigre-μεξικάνικη αισθητική που δε μελώνει και δε λιγώνει.

                            John Wick
  H πιο εντυπωσιακή περιπέτεια εδώ και καιρό.Εικόνες βγαλμένες από όργιο comic,video games και φωτογραφίας,το soundtrack τεκνοποιεί και ραπίζει,πραγματικά οι σκηνές κόβουν κοκαίνη και τη πετάνε στα μάτια.Καλύτερο από το Equalizer;Μετά από 20 γύρους,οι δύο μονομάχοι θα φύγουν αγκαλιασμένοι και ισόπαλοι.
  
                             Wild Card 
Eντάξει,το ξέρουμε πως ο Statham δεν έχει  φοβερή ποικιλία στη φιλμογραφία του,τα τελευταία χρόνια είναι σαν τους Motorhead και τους AC\DC,ξέρεις τι θα δεις.Κάποιες φορές είναι καλό,κάποιες απλά βλέπεται.Επείδή έχει κάνει μεγάλο σερί με ταινίες που απλά βλέπονται,μήπως ήρθε η ώρα για το Crank 3;Θα έλεγα και Guy Ritchie,αλλά μόνος μου τα λέω..

                                    Vice 
Έχετε δει το Westworld;Αν ναι δε χρειάζεται να δείτε αυτή την αρπαχτή.Αν όχι,δείτε το.Ο Bruce Willis είναι πλέον διαθέσιμος για γάμους,βαφτίσια,εγκαίνια και για κάθε κοινωνική ή επαγγελματική σας εκδήλωση.Στη τιμή των δύο,παίρνετε δώρο και έναν De Niro ή Cage της προτίμησης σας.Με κάτι παραπάνω,είναι για πάντα δικοί σας.

                               Τhe Guest 
Tο You're Next ήταν καλύτερο.Βαρετό 80s tribute (έχουμε πήξει σε tribute ταινίες που ούτε tribute,ούτε ταινίες είναι).

                            Poker Night
Παραλίγο το νέο Saw.Παραλίγο..

  
 
 
 

                              

Οι 10 καλύτερες ταινίες του 2014

To 2014 ήταν χρονιά ορόσημο.Σειρές όπως τα True Detective & Fargo έστεψαν τη μικρή οθόνη νικήτρια.Η τηλεόραση είναι ο νέος κινηματογράφος και -προς το παρόν- η κατάσταση φαίνεται μη αναστρέψιμη.
                                       Τα πράγματα είναι απλά :Όποιος θέλει δημιουργικότητα,ερμηνείες,πλοκή και χαρακτήρες,ας ψάξει να βρει τη σειρά που του αναλογεί,αποκλείεται να μη βρει κάτι.Όποιος θέλει άφθονο CGI,εκρήξεις,εφηβικές δυστοπίες και και υπερηρωικά κολάν,μπορεί να περιμένει το επόμενο blockbuster.Οι όποιες εξαιρέσεις εκατέρωθεν,επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
                                         Για να μη παρεξηγηθώ,δεν έχω κανένα πρόβλημα με πιστολίδια,μπουνίδια,μεταφορές κόμικ.κτλ.Το μεγαλύτερο ποσοστό ταινιών που βλέπω και μου αρέσουν,έχουν τα άνωθεν σε αφθονία.Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια,η ποιότητα ξύνει το βυθό της θάλασσας.Σχεδόν σε όλα τα είδη ταινιών.
                                         Η μονομανία και η φραγκολαγνεία των μεγάλων studio να πιάσουν όλες τις ηλικίες (και να τα πάρουν απ'όλους) με τις φάμπρικες μεταφορών κόμικ να έχουν πάρει φωτιά,κατάντησε αηδία.Ό,τιδηποτε άλλο πνίγεται στη προσπάθεια εύρεσης τους επόμενου franchise.Οποτε είναι λογικό ηθοποιοί,σκηνοθέτες,σεναριογράφοι να βρίσκουν καταφύγιο στη τηλεόραση.
                                          Δυσκολεύτηκα να συμπληρώσω τη δεκάδα.Τη περσινή χρονιά είδα ενδιάφερουσες ιδέες,ελπιδοφόρους σκηνοθέτες,ωραίες φωτογραφίες και soundtrack,αλλά όχι κάτι ολοκληρωμένο.Ένα αρμονικό σύνολο,μια ταινία που θα με καθηλώσει 100% με κάθε κομμάτι της.
                                           Ας ελπίσουμε πως το 2015 θα είναι καλύτερο,έχει και νέο Mann..

              10. A Walk Among The Tombstones

Ο συμπαθής Neeson φλερτάρει επικίνδυνα με τη παρακμή.Δεν έχει γίνει σώγαμπρος στο σπίτι της όπως οι De Niro,Cage,Cusack,γυροφέρνει την εξώπορτα καιρό όμως.Το A.W.A.T.T. είναι η καλύτερη ταινία του εδώ και χρόνια.Ένα βραδυφλεγές αστυνομικό θρίλερ,όπου ξεχωρίζουν η σκηνοθεσία και η ατμόσφαιρα.O Scott Frank,που είχε αφήσε υποσχέσεις σαν σκηνοθέτης στο Lookout,εδώ δείχνει πως κατέχει τη neo noir εικονοποιία.
                                                              Το φιλμ δεν τετραγωνίζει το κύκλο,ούτε επανεφευρίσκει τη φωτιά και τον τροχό.Έχει όμως έναν Νeeson,επιβλητικό χωρίς να ρίχνει 1000 σφαίρες και να ξαπλώνει 100 άτομα,λακωνικό αλλά περισσότερο εκφραστικό από όλα τα Taken μαζί.Έχει μερικά καταπληκτικά πλάνα,μιας Νέας Υόρκης βγαλμένης από το πιο σκοτεινό εφιάλτη του χειμώνα,εχθρικής,απωθητικής,αλλά και με κάποιον ανεξήγητο τρόπο γοητευτικής.Take a walk among the tombstones.

                              9.The Equalizer

Ο Fuqua είναι καλός σκηνοθέτης.Ειδικά όταν κινηματογραφεί τα φτωχά προάστεια και τα γκέτο,είναι ένας μικρός Scorseze.Δε νομίζω πως θα ξεπεράσει ποτέ το Training Day,δυστυχώς όμως πέρα από το -υποτιμημένο- Brooklyn's Finest,η φιλμογραφία του μετά το 2001 είναι σταθερά φθίνουσα.
                                               Τα blockbusters δε του πάνε,χωρίς καλό σενάριο,το ύφος του χάνεται,δε μπορεί ν'αναδειχθεί.Στο Equalizer μάλλον βρήκε το τρόπο να συνδυάσει δράση και προσωπική ματιά.Όπως και στο A.W.A.T.T.,έτσι και'δω τη διαφορά την κάνει η σκηνοθεσία.
                                                Το σενάριο;Το έχουμε ξαναδεί σε άπειρες εκδοχές.Ο πρωταγωνιστής;Στο ρελαντί,λιγομίλητος but deadly.Οπότε;Όλη η ταινία είναι ένα ζαχαροπλαστείο για τ'αυτιά και τα μάτια.Λουσάτη φωτογραφία,γαμηστερή αργή κίνηση στις εκρήξεις που τις κάνει σχεδόν ποιητικές,όραση και ακόη θα πάθουν τερηδόνα,ουλίτιδα και διαβήτη μαζί.
                                                 Το Equalizer θα σας κρατήσει και τα 132 λεπτά του μπροστά στην οθόνη,χωρίς να βαρεθείτε.Κάτι σπάνιο για ταινία δράσης πλέον.

                                   8.Stretch

 Crime;Check.Comedy;Check.Θυμίζει Guy Ritchie;Check.Δε γινόταν να μη μου αρέσει το Stretch.Δε γίνεται να μη σας αρέσει το Stretch.Απελπισμένος σοφέρ πρέπει να βρει 6000$ μέχρι τα  μεσάνυχτα και να πληρώσει χρέη από τζόγο.Η ζωή του βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στο βόθρο της αποτυχίας,ενώ μέχρι το πρωί θα του συμβούν τα πάντα.
                                      Γρήγορο με ρυθμό,δε παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά,ενίοτε ξεκαρδιστικό,χαβαλετζίδικα cameos από Liotta και Hasselhoff και πάνω απ'όλα την πιο φευγάτη ερμηνεία της χρονιάς.
                                       Ο Chris Pine ως αλεξιπτωτιστής\σαμουράι\playboy\cowboy\golden boy\υπερπρέζακας είναι ο πιο cool χαρακτήρας που έχετε δει σε ταινία,μετά το 2009 και τον Gavin του Boat That Rocked.Πρέπει να γυριστεί sequel μόνο γι'αυτόν.Pure fun,my cup of tea,η πιο διασκεδαστική ταινία της χρονιάς.

                                7.The Signal 

 Τα αρνητικά σχόλια για το Signal έχουν εν μέρει δίκιο.Περισσότερο από ταινία είναι μια επίδειξη τεχνικής από το σκηνοθέτη.Εξαιρετικής χρήσης του οπτικοακουστικού οπλοστασίου και του κινηματογραφικού χρόνου.
                                         Υπάρχει ταινία στριμωγμένη στο θέαμα,απλά έχει ραφτεί προκρούστεια για να χωρέσουν όλες οι εντυπωσιακές σκηνές.Είναι τόσο επιβλητικές όμως που συγχωρείς κάθε αδυναμία.
                                          Η ατμόσφαιρα θα σε καθηλώσει,θα σε κάνει ν'αναρωτιέσαι τι γίνεται,θα τρομάξεις μερικές φορές.Δε θα βαρεθείς πάντως,αυτό είναι σίγουρο.Γρήγορες σκηνές δράσης χωρίς ήχο ή με λυρική μουσική έχω ξαναδεί.Του Signal ήταν τόσο καλές,τόσο εντυπωσιακές που θύμισαν anime.Με έπεισαν ότι μόνο αυτός ο  σκηνοθέτης θα μπορούσε να γυρίσει μια μεταφορά του  Akira ή κάποιου άλλου anime και κανένας άλλος.
                                            O Eubank είναι ένα ακόμα στοίχημα για το μέλλον.Στο τέλος θα φωνάξετε "κλέφτης!",αλλά θα χαμογελάσετε και θα τον παραδεχθείτε,γιατί είναι κλέφτης με καλό γούστο.

                                    6.Lucy 

 Αφήστε τις κουλτουρόμπες και τους αρχιδιανοούμενους να σκούζουν.Δεν ήταν καλή λέει,γιατί δεν ήταν επιστημονικά ακριβής.Ενώ το υπόλοιπο 99.9% των ταινίων έχουν τη πραγματικότητα ευαγγέλιο..Ρε δε γαμιόσαστε λέω'γω.
                                               Τι είναι η Lucy;Βάζουμε ένα ποτήρι Limitless,μισό The Lawnmower Man,μισή κουταλιά Matrix για το άρωμα και δύο πρέζες δράση.Shaken not stirred.Έχουμε Johansson πειστικά απόκοσμη σε μια ταινία με αρχή,μέση και τέλος.Έχουμε επιτέλους τον άρχοντα Choi Min-sik σε δυτική ταινία.Έχουμε και τον Νταλάρα Morgan Freeman.Kυρίως όμως έχουμε τον Luc Besson.
                                               To Lucy δεν είναι η καλύτερη ταινία του 2014,δεν είναι καν η καλύτερη του Γάλλου σκηνοθέτη.Eίναι όμως η καλύτερη της χρονιάς σε σχέση με την ποιότητα του σεναρίου.Αν η Lucy ήταν ποδοσφαιρική ομάδα,τότε ο Besson είναι ο παίκτης που έβαλε 4 γκολ,μούρλανε τον αντίπαλο στις ντρίπλες,τις "ποδιές και τα τακουνάκια και έκανε μια μέτρια ομάδα να μοιάζει καλύτερη από ό,τι είναι.Τα χρώματα,η αισθητική,η ροή σε συνδυασμό με το καταπληκτικό soyndtrack ήταν μπουφές ναρκωτικών για τις αισθήσεις.
                                                Για να μη το κουράζω,καμία άλλη σκηνή μέσα στη προηγούμενη χρονιά δε με ανατρίχιασε όσο αυτή στο τέλος,που η ηρωίδα ταξιδεύει πίσω στο χρόνο μέχρι που γίνεται ένα με το σύμπαν.Το μυαλό μου τελείωσε δύο τρεις φορές.Και αν εκείνη η σκηνή ήταν ο κινηματογραφικός οργασμός,τότε το Sister Rust στους τίτλους τέλους ήταν το ιδανικό τσιγάρο.

Aν δεν σας άρεσε,τραβάτε να δείτε το Under The Skin που είναι επιστημονικά ακριβές και δεν υποτιμά τη νοημοσύνη σας..

                 5.What We Do In The Shadows

 Mockumentary από τη Νέα Ζηλανδία με θέμα τη συγκατοίκηση 4 βαμπίρ στο ίδιο σπίτι.Το What We Do In The Shadows κάνει κομμάτια την αίγλη και τη γοητεία των βρικολάκων.Τους απομυθοποιεί,δείχνοντας μας τη δύσκολη καθημερινότητα.Πως να τραφείς χωρίς να δαγκώσεις τη κύρια αρτηρία και να κάνεις χάλια το σαλόνι.Πόσο δύσκολο είναι να ετοιμαστείς για νυχτερινή έξοδο όταν δεν έχεις αντανάκλαση,σε ποιο μαγαζί θα πας αφού αν δε σε καλέσουν δεν μπορείς να μπεις και αλλά  προβλήματα που καμία ταινία ως τώρα δε τόλμησε να θίξει.
                                               Μετά από αιώνες και τόνους σαλαμούρας,έχουμε μια πρωτότυπη ταινία με βρυκόλακες.Λίγο φρέσκο αίμα σε μια ιδέα που είναι νεκρή και κακοποιημένη (πρέπει να θυμάμαι,πως τα λογοπαίγνια δεν είναι το pun).Το φιλμ σατιρίζει  παιχνιδιάρικα  όλα τα κλισέ των βαμπίρ,έχει έξυπνες αναφόρες σε άλλες ταινίες,πολύ αστείους και αξιαγάπητους χαρακτήρες και τα κάνει όλα αυτά σε μόνο 85 λεπτά.Η κωμωδία της χρονιάς και ήδη κλασική.



                   4.How To Train Your Dragon 2

 H πρώτη ταινία ήταν η καλύτερη που έχω δει στο είδος.Η πιο ισορροπημένη,πραγματικά για όλους.Αστεία,συγκινητική,εκθαμβωτική,με το πιο αξιολάτρευτο χαρακτήρα που όλοι θα θέλαμε για κατοικίδιο,μια γάτα παγιδευμένη σε σώμα δράκου.
                                                 Μπορεί η δεύτερη ταινία να είναι καλύτερη;Όχι.Όμως οι συντελεστές πέτυχαν κάτι εξίσου δύσκολο,να είναι το ίδιο καλή.Αν σας άρεσε η πρώτη,δε γίνεται να μη λατρέψετε και αυτή.Ίσως υστερεί λίγο σε χιούμορ,αλλά το συναίσθημα ξεχειλίζει και πάλι.Απλά υπέροχο.

                   3.X-Men Days Of Future Pas

To franchise των X men είναι το μοναδικό που η τέταρτη & πέμπτη ταινία είναι καλύτερες από τις πρώτες.Ο κύριος που είπε "Batman" να περάσει έξω.Το First Class ήταν εξαιρετικό και η συνέχεια του (που ενώνει παρόν και παρελθόν) είναι καταπληκτική.
                                      Γιατί είναι τόσο καλό το  Days Of Future Past;Γιατί έχει σωστές δόσεις από όλα τα συστατικά.Δράση,εφέ,ερμηνείες,διαλόγους.Και μας θυμίζει πόσο καλές ήταν οι πρώτες ταινίες-μεταφορες κομικ της Marvel,πριν η ποσότητα καταπιεί τη ποιότητα.Όταν είχε σοβαρά σενάρια και σκηνοθέτες όπως οι Singer & Raimi και όχι δίωρα CGI με διαλείμματα ταινίας.
                                     Τεσπα,ας αφήσω τη γκρίνια,η ταινία είναι η καλύτερη super hero των τελευταίω ετών με διαφορά,χορταστική απ'ολες τις απόψεις.Η σκηνή με τον Quicksilver και το Time In A Bottle ήταν μαγεία,η πιο στυλάτη του 2014.Πότε βγαίνει το Χ-Men:Apocalypse είπαμε;

                                 2.Gone Girl

 H καλύτερη ταινία του Fincher από το 1999 και μετά.Ναι,τόσα χρόνια είχε να σκηνοθετήσει κάτι αντάξιο του ταλέντου του.Το Gone Girl είναι μια αργή κατάδυση στο σκοτάδι,ξεμυμνώνει και ακυρώνει με τον πιο εμφατικό τρόπο το κλισέ "απλοί,καθημερινοί άνθρωποι".
                                               Δεν υπήρξαν και δε θα υπάρξουν ποτέ τέτοιοι,τα μεγαλύτερα τέρατα είναι παντού,γύρω μας,δίπλα μας,μέσα μας.Ένα βιτριολικό σχόλιο πάνω στο γάμο και στη φθορά που μπορεί να προκαλέσει.
                                                Το χαμηλόφωνο αλλά ιδιαίτερο soundtrack ντύνει ιδανικά την εικόνα και κάνει τη διήγηση ακόμη πιο σαγηνευτική.Ο Αffleck παίζει μια χαρά (μην ακούτε τη γκρίνια) ενώ η Pike προσθέτει το δικό της πορτρέτο στη πινακοθήκη των femme fatale.Όχι της πιο όμορφης ή της πιο γοητευτικής.Αλλά σίγουρα της πιο τρομακτικής.Στις σκηνές που ήταν ψυχρή και απαθής έμοιαζε με Terminator,ενώ όταν άφριζε η λύσσα στο βλέμμα και την χροιά της,ήταν ένας δαίμονας που φόραγε ανθρώπινο δέρμα.
                                                 Θα ήταν η γυναικεία ερμηνεία της χρονιάς,αν δεν υπήρχε η δεσποινίς στο νούμερο 1.Αν δε πάρει το Όσκαρ πάντως θα είναι κλοπή.Συνοψίζοντας το Gone Girl είναι από τα highlights της χρονιάς.Και να θυμάστε,that's marriage.

                             1.Predestination

 Πάντα συμπαθούσα τα αουτσάιντερς,ειδικά σα το Predestination.Δεν είχα ιδέα τι ήταν,ήρθε από το πουθενά και τα σάρωσε όλα.
                                        Οι αδερφοί Spierig.που είχαν δείξει ενδιαφέροντα δείγματα γραφής με το Daybreakers,ξεπέρασαν εαυτούς με τη τελευταία τους ταινία.Τι ακριβώς γίνεται στο Predestination;O Ethan Hawke υποδύεται έναν πράκτορα που ταξιδεύει πίσω στο χρόνο για να σταματήσει έναν βομβιστή.
                                          Γιατί είναι τόσο καλό το Predestination;Κατά την ταπεινή μου γνώμη,οι καλύτερες ταινίες είναι εκείνες που συνδυάζουν πλοκή και χαρακτήρες.Με τα χρόνια έχουμε δει,διαβάσει,ακούσει τα πάντα.Οπότε ξεχωρίζουν εκείνες οι ιστορίες που έχουν μια αξιοπρεπής και πάνω πλοκή,η οποία λειτουργεί σαν αφορμή και καμβάς για ξεδιπλωθούν ενδιαφέροντες χαρακτήρες.
                                           Αυτοί κάνουν τη διαφορά πλέον.Αρκετά τα παραδείγματα,π.χ. μη μου πει κανείς πως τον συγκλόνισε η πλοκή του True Detective ή ότι αυτή έκανε τη διαφορά.Είναι απαραίτητη,σα τα θεμέλια σ'ενα σπίτι,όσο πιο γερή και συμπαγής είναι,τόσο πιο εύκολα θα χτιστούν πάνω της οι χαρακτήρες και θα είναι πειστικοί.
                                           Σε μια εποχή που "όλα έχουν ειπωθεί και εμείς δε κάνουμε  τίποτα άλλο από το να τα επαναλαμβάνουμε με παραλλαγές" όπως θα έλεγε και ο Μπόρχες,ο χαρακτήρας είναι ο βασιλιάς της σύγχρονης διήγησης.
                                             Και στο Predestination έχουμε μια βασίλισσα.Μια ενδιαφέρουσα πλοκή ξεδιπλώνεται και γίνεται ο φόντος για μια καταπληκτική ερμηνεία.Στην αρχή του φιλμ,ο χαρακτήρας του Hawke ταξίδευει πίσω στη δεκαετία του '70.Πιάνει δουλειά σε ένα μπαρ που συχνάζει ο τρομοκράτης.
                                              Εκεί τον συναντά,κερδίζει την εμπιστοσύνη του,μοιράζονται ένα μπουκάλι και ακούει την ιστορία του.Δεν είχα ιδέα ποια ήταν η Sarah Snook.Από  εκείνη τη σκηνή και μετά δε νομίζω πως θα τη ξεχάσω.
                                               Παίζοντας τον βομβιστή,ο οποιός είναι μια καραβοτσακισμένη αντρογυναίκα (που περιέργως μοιάζει με τον Leonardo Di Caprio),διηγείται στον Hawke την ιστορία της.Aπό τη μια η ραγισμένη της φωνή και από την άλλη οι διάφορες μεταμορφώσεις της.Η Snook με μάγεψε,δυσκολεύτηκα να πιστέψω πως είναι ο ίδιος άνθρωπος.Η ιστορία της με καθήλωσε.Κάθε φορά έβλεπα έναν διαφορετικό ρόλο,έναν ακόμα χαρακτήρα όχι την ίδια ηθοποιό.
                                                 Η πλοκή είναι εξίσου εντυπωσιακή,με ανατρεπτική εξέλιξη και φινάλε (οκ,ίσως καταλάβετε τι παίζει πριν το τέλος)όμως η ομορφιά και η λάμψη του Predastination είναι η Snook.Δε θέλω να αδικήσω την Pike,της οποίας η ερμηνεία ήταν από τις καλύτερες περσινές.Αν όμως το Predestination είχε τη μισή προβολή του Gone Girl ή αν είχε  στην αφίσα το όνομα του Nolan,θα έκανε μακροβούτια στα λεφτά σαν το Σκρούτζ Μακ Ντακ και η πρωταγωνίστρια του θα μάζευε τα βραβεία σαν τον Μέσι.
                                                  Θα περάσει απαρατήρητο για τους περισσότερους,αλλά στο Champions League της καρδιάς και της λίστας μου,πήρε το τρόπαιο από το Gone Girl,σαν τη Ρεαλ στο περσινό τελικό.
                                                  Η ζωή δυστυχώς είναι άδικη.Μπορείτε ν'αμβλύνετε την αδικία βλέποντας τη ταινία και spreading the word.


Haven't you ever done something stupid for love?

                        Δε πρόλαβα να δω
Interstellar,Birdman,Whiplash,Inherent Vice,Foxcatcher,Boyhood,Kill The Messenger.Αμφιβάλλω αν κάποια από αυτές τις ταινίες ή οποιαδήποτε ταινία θ'αλλάξει τη γνώμη μου,πως η περσινή χρονιά άνηκε στις σειρές.Στο επόμενο post,το Top 5 σειρών,stay tuned.

 

 

Not far,not good,now what?

Μερικοί εξυμνούν τόσο υπερβολικά τη πατρίδα τους,σα ντελάληδες στη λαική.

Η καλύτερη πλύση εγκεφάλου γίνεται με λύματα

 Η ανανέωση στη πολιτική είναι η διατήρηση του παλιού με νέα μέσα

            Συμβουλή προς ψηφοφόρους
Να εμπιστευόμαστε τα συναισθήματα μας,αυτό σημαίνει να υπακούμε πιο πολύ στο παππού και στη γιαγιά μας και στους παππούδες αυτών,παρά στους θεούς που είναι μέσα μας,στο λογικό και την πείρα μας.Νίτσε,Χαραυγή.

H νέα χρονιά ξεκινά με εκλογές.Αυτό το πράμα που λέμε δημοκρατία είναι ένα σκάκι για κόρακες εξασκημένους να κερδίζουν κι από τις δυό πλευρές,όπως θα έλεγε και ο αγαπημένος ποιητής του απερχόμενου πορδηπουργού.Και εμείς εξακολουθούμε να είμαστε τα πιόνια που διαλέγουν τα χέρια που τα κάνουν ό,τι θέλουν.Αφού δε θέλουμε να γίνουμε παίκτες,ας μπερδέψουμε όλους αυτούς που μας θέλουν πιόνια.Κυρίως τους εαυτούς μας.Καλή χρονιά σε όλους,υγεία,λογική και κατανόηση.

 There is a war between the rich and poor,
a war between the man and the woman.
There is a war between the ones who say there is a war
and the ones who say there isn't.
Why don't you come on back to the war, that's right, get in it,
why don't you come on back to the war, it's just beginning.

Well I live here with a woman and a child,
the situation makes me kind of nervous.
Yes, I rise up from her arms, she says "I guess you call this love";
I call it service.

Why don't you come on back to the war, don't be a tourist,
why don't you come on back to the war, before it hurts us,
why don't you come on back to the war, let's all get nervous.

You cannot stand what I've become,
you much prefer the gentleman I was before.
I was so easy to defeat, I was so easy to control,
I didn't even know there was a war.

Why don't you come on back to the war, don't be embarrassed,
why don't you come on back to the war, you can still get married.

There is a war between the rich and poor,
a war between the man and the woman.
There is a war between the left and right,
a war between the black and white,
a war between the odd and the even.

Why don't you come on back to the war, pick up your tiny burden,
why don't you come on back to the war, let's all get even,
why don't you come on back to the war, can't you hear me speaking?