ύστερα απὸ σκάλες πολλὲς και μεγάλους πλακόστρωτους διαδρόμους
που κάνουν ν᾿ αντηχούν απεριόριστα οι κλειδώσεις σου,
κ᾿ ένα καχύποπτο φεγγάρι μπαίνει απὸ φεγγίτες καγκελόφραχτους
μεγάλο, κίτρινο, προδοτικό, φέρνοντάς σε ἀντιμέτωπο
με την ίδια πελώρια σκιά σου που κρατάει
μεγεθυσμένες τις σκιὲς των κλειδιών, που εσὺ κρατάς, σα να'ναι κιόλας
τα κάγκελα της φυλακής που θα σε κλείσει ισόβια
Απόσπασμα από το ποίημα η Γέφυρα
Εγώ δεν χωράω στη φωνή μου
* * *
Μονάχα ο έρωτας, που λένε κι η ομορφιά, αντιστέκονται κάπως στο χρόνο —
παρόλο που ούτε το ’να ούτε τ’ άλλο ξέρω τι σημαίνουν
* * *
Ίσως
η άλλη όψη του ωραίου να ’ναι η αγιότητα, —ποιος ξέρει;— τίποτα δεν έχω μάθει.
Αποσπάσματα από το βιβλίο Χρυσόθεμις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου