Photorawmanjoe 2

                                                                                                                  

Έκλεισα τις πόρτες,τα παραθύρα,τις ρωγμές για να μην μπαίνει αβεβαιότητα.Νίκος Φωκάς.

Μερικές φορές,το να βρεις τις κατάλληλες λέξεις είναι ακατόρθωτο.Το έχουν σκάσει σαν παίδιά,για να ξεφύγουν απο την ενδοοικογενειακή βία.

Πρέπει να ψάξεις πολύ για να τις βρεις,στις σκιές,στις πλατείες,στους άδειους νυχτερινούς δρόμους.

Κυκλοφορούν χαμένες,με τρομαγμένα μάτια.Δεν ξέρουν αν τρέχουν να ξεφύγουν από κάτι ή αν το κυνηγούν.

Έχουν πάθει αμνησία,δεν θυμούνται το όνομα τους.Αυτές τις λέξεις,πρέπει να τις φροντίσεις σαν αδέσποτα.

Να τις χαιδέψεις,να τις πάρεις σπίτι.Να τους δώσεις τροφή και νερό,να ξεπλύνεις την σιωπή από πάνω τους.

Να τις ζεστάνεις,μέχρι να μάθουν ξανά απ'την αρχή,να ζουν,ν'αναπνέουν,να είναι ο εαυτός τους.

Γιατί μπορεί να βρεθείς και'συ στη θέση τους.Να τριγυρνάς σαν χαμένος στους δρόμους.

 Να μην ξέρεις αν αυτοί οι δρόμοι είναι αληθινοί ή αν είσαι παγιδευμένος σε κάποιον χάρτη του μυαλού σου.

Και να φοβάσαι όποιον συναντάς.Και να μην ξέρεις τι ψάχνεις και αν θέλεις πραγματικά να το βρεις.Τι γυρεύεις,τι αναζητάς,από ποιον προσπαθείς να κρυφτείς;

Από τον πραγματικό σου εαυτό,απ'αυτόν του παρελθόντος ή του μέλλοντος;Απ'αυτόν που θα'θελες να είσαι ή απ'αυτόν που οι άλλοι θέλουν να είσαι;

Αναρωτιέσαι,ποιοι είναι όλοι αυτοί γύρω σου;Τα λάθη σου,οι φόβοι,οι προσδοκίες ή τα όνειρα σου;Είναι ο καθένας μια διαφορετική εκδοχή  σου;Μια διαφορετική επιλογή;

Μήπως τελικά δεν έχει σημασία το ποιος είσαι,μήπως είμαστε όλοι,σπασμένα κομμάτια του ίδιου καθρέφτη και χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο,για να βρούμε τον εαυτό μας;

Όσο η πόλη αδειάζει από κόσμο,τόσο γεμίζει από σκέψεις και ψευδαισθήσεις.Ίσως η απόδραση να είναι το μόνο που μας έχει μείνει.

Ψάχνεις στην παραλία για λίγες στιγμές από την ξεγνοιασιά της εφηβείας σου,για λίγη νοσταλγία που να μην έχει νοθευτεί από διαφημίσεις,την οικονομική κρίση και την κρίση μέσης ηλικίας.

Κοιτάζεις γύρω σου,νιώθεις παρείσακτος στις αναμνήσεις των άλλων,παραφωνία,μουτζούρα,τους χαλάς τις φωτογραφίες.
Μήπως τελικά η δυσαρμονία είναι η πραγματική αρμονία του κόσμου;

Μήπως κάθεσαι πολλή ώρα στον ήλιο και οι μαλακίες που σκέφτεσαι είναι χειρότερες λόγω ηλίασης;Μήπως πρέπει να αρχίσεις τα ναρκωτικά;

Σε έναν βασανιστικά ατελή κόσμο,μόνο η τύχη μπορεί να σου προσφέρει την τελειότητα.

Καθώς ξαπλώνεις στη σκιά και δυναμώνεις την ένταση,το τραγούδι συντονίζεται με την θάλασσα και σκηνοθετεί την πιο όμορφη σκηνή του καλοκαιριού.

 Η κιθάρα χορογραφεί τα κύματα και οι ψίθυροι ένας μαγικός άνεμος που σε ταξιδεύει παντού στο κόσμο.Μερικές φορές,το να βρεις τις κατάλληλες λέξεις είναι ακατόρθωτο,αλλά όταν τις βρεις είναι σαν ξόρκι.

 Κάνουν μερικά λεπτά να διαρκούν περισσότερο από τρεις μήνες και δίνουν στο καλοκαίρι την χαμένη του αθωότητα.