Μια noir ιστορία,που διαρκεί λίγο περισσότερο από ένα τσιγάρο,από τη ζωή ενός ντετέκτιβ (που θα προτιμούσε να μείνει ανώνυμος)
Όλα έχουν να κάνουν με το σεξ.Το ίδιο το σεξ έχει να κάνει με την εξουσία.Με το ποιος έχει τον έλεγχο.Ο μόνος τρόπος για να μη σε γαμήσουν,είναι να τους γαμήσεις όλους.Το σεξ είναι σαν το χρήμα,αν μπορείς να το μετρήσεις,δεν έχεις αρκετό.
Ο έρωτας είναι κάτι άλλο,κάτι πιο δύσκολο,χειρότερο και καλύτερο.Το αντικείμενο του πόθου σε μετατρέπει σε αντικείμενο.Απαιτεί απόλυτη κατοχή.Να σε έχουν και να έχεις.Σκληρό μονοπώλιο,που δεν σηκώνει ούτε υποψία ανταγωνισμού.
Μπορεί να μετατρέψει το κάρβουνο σε διαμάντι,και η ζήλια το διαμάντι σε κάρβουνο.Υπάρχουν έρωτες και έρωτες.Σαν τα χρήματα,πλαστοί.Και υπάρχει και εκείνος ο έρωτας.Που είναι σαν να κέρδισες το τζακ ποτ και να καταδικάστηκες σε ισόβια την ίδια στιγμή.Δεν μπορείς να ξεφύγεις,δεν θέλεις.
Το ξέρω το συναίσθημα.Διάβασα τα συμπτώματα στις εκφράσεις του.Ήταν από τους τύπους που δε θέλεις να μπλέξεις.Η φορολογική του δήλωση έλεγε πως δεν του ανήκει τίποτα.Η πραγματικότητα ψιθύριζε πως του ανήκει η μισή πόλη.
Κατάλαβα τα πάντα στα πρώτα δέκα λεπτά.
Αυτός μετά τα 50,εκείνη λίγο πριν τα 30.Νόμιζε πως ήταν άλλη μια γυναίκα,σαν τσιγάρο.Πως την ελέγχει,πως δεν μπορεί να του κάνει κακό.Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να τα αγοράσεις,ούτε καν να τα νοικιάσεις για λίγο.Ο έρωτας,το μίσος και ο χρόνος δεν ανταλλάσσονται με χρήματα.
Εκείνη είχε εξαφανιστεί εδώ και δύο εβδομάδες.Πριν χαθεί,τον απέφευγε.Την απείλησε,την έβρισε,την ικέτευσε.Είχε αρχίσει να τρελαίνεται.Η ζωή του δεν είχε νόημα χωρίς τον έλεγχο που του ασκούσε.Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ.Δεν έφυγε απ'ο την πόλη,απλά,βρήκε τον έλεγχο που πραγματικά ήθελε.
Δεν ήξερα τι να κάνω.Αν την άφηνα να φύγει,θα κέρδιζα την καχυποψία και την αντιπάθεια κάποιου πολύ ισχυρού.Αν αποκάλυπτα την αλήθεια,ένα κομμάτι του εαυτού μου δεν θα με συγχωρούσε ποτέ.
Μετά τα 40,δεν έχεις κουράγιο για μεγάλες συγκινήσεις - έτσι λες στον εαυτό σου,για νανουρίσεις τις ενοχές σου- και προτιμάς να κουβαλάς ξένες αμαρτίες παρά τις δικές σου.Ο τύπος κάπνισε 5 τσιγάρα,σχεδόν ταυτόχρονα.Όσο μου μιλούσε,υπήρχαν πάντα δύο αναμμένα στο τασάκι.
Έσπασε ένα ποτήρι στον τοίχο.Ήπιε μισό μπουκάλι απνευστί.Αφού ξεθύμανε,βούλιαξε στην καρέκλα του."Τι λες να κάνω;Τι μου προτείνεις;""Δεν συμβουλεύω πελάτες,δεν με προσλαμβάνουν για αυτό""Δεν είναι ώρα για σεμινάριο επαγγελματικής δεοντολογίας,πες μου τι σκατά να κάνω;!".Έβαλα ένα ποτό και κάθισα απέναντι του."Δεν μπορώ να σου δώσω καμία συμβουλή.Δεν είμαι καλύτερος από σένα και δεν είσαι φίλος μου.Κατανοώ πως είσαι σε μια από τις χειρότερες θέσεις που μπορεί να βρεθεί κάποιος""Σου έχει τύχει;""Ίσως""Και τι έκανες;".
Δεν ήξερα τι να του απαντήσω."Σε ρωτάω τι έκανες;"
"Θα κάνουμε μια συμφωνία;""Τι είδους συμφωνία;""Δε θέλω να σου πω τι να κάνεις.Μπορώ να σου πουλήσω μερικές ιδέες,όχι συμβουλές".Γέλασε και άδειασε το μπουκάλι στο ποτήρι του."Αυτό είναι,θέλεις χρήματα;Γιατί,δε πήρες αυτά που έπρεπε;""Δεν είναι θέμα απληστίας.Δεν είμαστε φίλοι και δε θέλω να πάρω στο λαιμό μου τέσσερις ανθρώπους.Οπότε θα είναι καλύτερα για όλου εμάς,ειδικά εμάς τους δύο,αν οτιδήποτε σου προτείνω,αποδειχθεί μια κακή συναλλαγή".Κάγχασε. Ρουθούνισε τον καπνό και άφησε δύο χαρτονομίσματα πάνω στο γραφείο.
"Φτάνουν για να αγοράσω τη σοφία σου;""Δε ξέρω τι ακριβώς αγοράζεις,όμως φτάνουν""Λοιπόν,λέγε,τι θα έκανες στη θέση μου".
Σηκώνομαι και σβήσω το τσιγάρο.Παίρνω τα χρήματα και κάθομαι."Θα σου τι δεν έκανα όταν βρέθηκα στη θέση σου.Άστη να φύγει""Έτσι απλά;""Ναι.Αυτό που είχες ή νόμιζες ότι είχες,δεν υπάρχει πια.Και δεν θα στο φέρουν πίσω,όλα τα χρήματα του κόσμου και καμία απειλή""Ακόμη κι αν του σπάσω τα πόδια;""Δε φταίει σε κάτι ο τύπος και το ξέρεις.Άσε που έτσι,θα τον αγαπήσει ακόμη περισσότερο.Οι μάρτυρες του έρωτα είναι ακατανίκητοι".
Άναψε το νιοστό τσιγάρο και έτριψε τα γένια του.Το βλέμμα του έκαιγε από θυμό και αμφιβολία.
"Μου είπες τι δεν έκανες.Πες μου τώρα τι έκανες""Το ένα λάθος μετά το άλλο.Ο έξυπνος αγοράζει τη γνώση με τα λάθη των άλλων.Άστην να φύγει""Αυτό μόνο;""Ναι.Πες της να φύγει από την πόλη.Θα βοηθήσει λίγο".Έγειρε πίσω στην καρέκλα σκεπτικός.Κοίταξε την ώρα στο κινητό του και μετά εμένα.Χαμογέλασα αμήχανα.
"Δεν ξέρω αν ήταν κακή συναλλαγή,όμως νομίζω πως αγόρασα λιγότερα και ακριβότερα αυτό που ήθελα""Έτσι δεν γίνεται πάντα;".Φυσικά και του είπα ψέματα.Έχω βρεθεί στη θέση του,αλλά από την αντίθετη πλευρά.Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που πρέπει να δίνει συμβουλές για τον έρωτα.Ένας φυλακισμένος δε γίνεται να μιλάει για τη ζωή εκτός φυλακής.
Μπαίνω στο αυτοκίνητο,η υγρασία χαϊδεύει την σπονδυλική μου στήλη σαν νυστέρι.Τα φανάρια και οι φωτεινές επιγραφές συλλαβίζουν κάτι που δεν καταλαβαίνω.Οι περαστικοί σαν κούκλες βιτρίνας,που μοιάζουν χαμένες μακρυά από τα γυάλινα κλουβιά τους.
Λένε πως όταν αγαπάς κάποιον,θέλεις να είναι ευτυχισμένος,ακόμη κι αν δεν είναι μαζί σου.Πως ο έρωτας είναι ανιδιοτελές συναίσθημα.Μαλακίες.Αυτοί που τα λένε αυτά δεν έχουν ζήσει ούτε μια μέρα στον πραγματικό κόσμο,δεν έχουν ερωτευθεί ούτε δευτερόλεπτο.Μπερδεύουν τον έρωτα με την αγάπη.Και αγάπη που θέλει να είσαι ευτυχισμένος χωρίς τον άλλο,μάλλον έχει ξεθυμάνει από πόθο,εδώ και χρόνια.Μόνο η μάνα σου μπορεί να στο πει αυτό.
Ποιος είπε ότι ο έρωτας είναι ανιδιοτελής;Ο έρωτας είναι καπιταλιστής,θέλει όλη την ευτυχία για τον εαυτό του.Ο έρωτας είναι να γευθείς την ζούγκλα μέχρι το μεδούλι.Γιατί αυτό είναι.Και στη ζούγκλα το πιο επικίνδυνο είναι η σιωπή.Η σιωπή...Δεν αντέχεται.Κύματα σκουριάς μέσα στο σκοτάδι,ροκανίζουν σιγά σιγά την υπομονή και τη λογική σου.
Όταν έχεις ερωτευθεί κάποιον τόσο δυνατά,όταν έχεις συναντήσει κάποιον τόσο ίδιο με σένα και τόσο διαφορετικό ταυτόχρονα,είναι αδύνατον να είσαι ξανά ο εαυτός σου.Ο παλιός εαυτός σου.Δεν μπορείς να κρυφτείς πουθενά αλλού,παρά μόνο στην καρδιά του.Είναι σαν να προσπαθείς να φορέσεις ξανά τα παιδικά σου ρούχα.Είμαι ακόμα εδώ.Περιμένω.Ψάχνω.Δεν έχουν μείνει πολλά πιόνια στη σκακιέρα.Η τράπουλα τελείωσε και δεν έχω άλλα φύλλα στο μανίκι.
Κλείνω τις γρίλιες και πετάω τα ρούχα όπου βρω.Βάζω ένα τελευταίο ποτό και πέφτω στον καναπέ.Ο καπνός σκιτσάρει το περίγραμμα των μαλλιών σου στο κενό.Δεν ξέρω τι να κάνω,πως να σε νικήσω,όταν το μόνο που θέλω είναι να χάσω και να χαθώ μέσα σου.Όταν το μόνο που μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ζωντανός,να σε θεραπεύσει από όλα τα αντίδοτα και τα ημίμετρα που σε δηλητηριάζουν,να είναι το κραγιόν της παντού πάνω σου.Περίεργο παιχνίδι ο έρωτας,η καρδιά να τζογάρει περισσότερα από όσα έχει.Όπως είπε και ο Ισπανός συγγραφέας,αυτή η μηχανή που παράγει αίμα,κάποιο ψεγάδι θα'χει..
Όλα έχουν να κάνουν με το σεξ.Το ίδιο το σεξ έχει να κάνει με την εξουσία.Με το ποιος έχει τον έλεγχο.Ο μόνος τρόπος για να μη σε γαμήσουν,είναι να τους γαμήσεις όλους.Το σεξ είναι σαν το χρήμα,αν μπορείς να το μετρήσεις,δεν έχεις αρκετό.
Ο έρωτας είναι κάτι άλλο,κάτι πιο δύσκολο,χειρότερο και καλύτερο.Το αντικείμενο του πόθου σε μετατρέπει σε αντικείμενο.Απαιτεί απόλυτη κατοχή.Να σε έχουν και να έχεις.Σκληρό μονοπώλιο,που δεν σηκώνει ούτε υποψία ανταγωνισμού.
Μπορεί να μετατρέψει το κάρβουνο σε διαμάντι,και η ζήλια το διαμάντι σε κάρβουνο.Υπάρχουν έρωτες και έρωτες.Σαν τα χρήματα,πλαστοί.Και υπάρχει και εκείνος ο έρωτας.Που είναι σαν να κέρδισες το τζακ ποτ και να καταδικάστηκες σε ισόβια την ίδια στιγμή.Δεν μπορείς να ξεφύγεις,δεν θέλεις.
Το ξέρω το συναίσθημα.Διάβασα τα συμπτώματα στις εκφράσεις του.Ήταν από τους τύπους που δε θέλεις να μπλέξεις.Η φορολογική του δήλωση έλεγε πως δεν του ανήκει τίποτα.Η πραγματικότητα ψιθύριζε πως του ανήκει η μισή πόλη.
Κατάλαβα τα πάντα στα πρώτα δέκα λεπτά.
Αυτός μετά τα 50,εκείνη λίγο πριν τα 30.Νόμιζε πως ήταν άλλη μια γυναίκα,σαν τσιγάρο.Πως την ελέγχει,πως δεν μπορεί να του κάνει κακό.Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να τα αγοράσεις,ούτε καν να τα νοικιάσεις για λίγο.Ο έρωτας,το μίσος και ο χρόνος δεν ανταλλάσσονται με χρήματα.
Εκείνη είχε εξαφανιστεί εδώ και δύο εβδομάδες.Πριν χαθεί,τον απέφευγε.Την απείλησε,την έβρισε,την ικέτευσε.Είχε αρχίσει να τρελαίνεται.Η ζωή του δεν είχε νόημα χωρίς τον έλεγχο που του ασκούσε.Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ.Δεν έφυγε απ'ο την πόλη,απλά,βρήκε τον έλεγχο που πραγματικά ήθελε.
Δεν ήξερα τι να κάνω.Αν την άφηνα να φύγει,θα κέρδιζα την καχυποψία και την αντιπάθεια κάποιου πολύ ισχυρού.Αν αποκάλυπτα την αλήθεια,ένα κομμάτι του εαυτού μου δεν θα με συγχωρούσε ποτέ.
Μετά τα 40,δεν έχεις κουράγιο για μεγάλες συγκινήσεις - έτσι λες στον εαυτό σου,για νανουρίσεις τις ενοχές σου- και προτιμάς να κουβαλάς ξένες αμαρτίες παρά τις δικές σου.Ο τύπος κάπνισε 5 τσιγάρα,σχεδόν ταυτόχρονα.Όσο μου μιλούσε,υπήρχαν πάντα δύο αναμμένα στο τασάκι.
Έσπασε ένα ποτήρι στον τοίχο.Ήπιε μισό μπουκάλι απνευστί.Αφού ξεθύμανε,βούλιαξε στην καρέκλα του."Τι λες να κάνω;Τι μου προτείνεις;""Δεν συμβουλεύω πελάτες,δεν με προσλαμβάνουν για αυτό""Δεν είναι ώρα για σεμινάριο επαγγελματικής δεοντολογίας,πες μου τι σκατά να κάνω;!".Έβαλα ένα ποτό και κάθισα απέναντι του."Δεν μπορώ να σου δώσω καμία συμβουλή.Δεν είμαι καλύτερος από σένα και δεν είσαι φίλος μου.Κατανοώ πως είσαι σε μια από τις χειρότερες θέσεις που μπορεί να βρεθεί κάποιος""Σου έχει τύχει;""Ίσως""Και τι έκανες;".
Δεν ήξερα τι να του απαντήσω."Σε ρωτάω τι έκανες;"
"Θα κάνουμε μια συμφωνία;""Τι είδους συμφωνία;""Δε θέλω να σου πω τι να κάνεις.Μπορώ να σου πουλήσω μερικές ιδέες,όχι συμβουλές".Γέλασε και άδειασε το μπουκάλι στο ποτήρι του."Αυτό είναι,θέλεις χρήματα;Γιατί,δε πήρες αυτά που έπρεπε;""Δεν είναι θέμα απληστίας.Δεν είμαστε φίλοι και δε θέλω να πάρω στο λαιμό μου τέσσερις ανθρώπους.Οπότε θα είναι καλύτερα για όλου εμάς,ειδικά εμάς τους δύο,αν οτιδήποτε σου προτείνω,αποδειχθεί μια κακή συναλλαγή".Κάγχασε. Ρουθούνισε τον καπνό και άφησε δύο χαρτονομίσματα πάνω στο γραφείο.
"Φτάνουν για να αγοράσω τη σοφία σου;""Δε ξέρω τι ακριβώς αγοράζεις,όμως φτάνουν""Λοιπόν,λέγε,τι θα έκανες στη θέση μου".
Σηκώνομαι και σβήσω το τσιγάρο.Παίρνω τα χρήματα και κάθομαι."Θα σου τι δεν έκανα όταν βρέθηκα στη θέση σου.Άστη να φύγει""Έτσι απλά;""Ναι.Αυτό που είχες ή νόμιζες ότι είχες,δεν υπάρχει πια.Και δεν θα στο φέρουν πίσω,όλα τα χρήματα του κόσμου και καμία απειλή""Ακόμη κι αν του σπάσω τα πόδια;""Δε φταίει σε κάτι ο τύπος και το ξέρεις.Άσε που έτσι,θα τον αγαπήσει ακόμη περισσότερο.Οι μάρτυρες του έρωτα είναι ακατανίκητοι".
Άναψε το νιοστό τσιγάρο και έτριψε τα γένια του.Το βλέμμα του έκαιγε από θυμό και αμφιβολία.
"Μου είπες τι δεν έκανες.Πες μου τώρα τι έκανες""Το ένα λάθος μετά το άλλο.Ο έξυπνος αγοράζει τη γνώση με τα λάθη των άλλων.Άστην να φύγει""Αυτό μόνο;""Ναι.Πες της να φύγει από την πόλη.Θα βοηθήσει λίγο".Έγειρε πίσω στην καρέκλα σκεπτικός.Κοίταξε την ώρα στο κινητό του και μετά εμένα.Χαμογέλασα αμήχανα.
"Δεν ξέρω αν ήταν κακή συναλλαγή,όμως νομίζω πως αγόρασα λιγότερα και ακριβότερα αυτό που ήθελα""Έτσι δεν γίνεται πάντα;".Φυσικά και του είπα ψέματα.Έχω βρεθεί στη θέση του,αλλά από την αντίθετη πλευρά.Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που πρέπει να δίνει συμβουλές για τον έρωτα.Ένας φυλακισμένος δε γίνεται να μιλάει για τη ζωή εκτός φυλακής.
Μπαίνω στο αυτοκίνητο,η υγρασία χαϊδεύει την σπονδυλική μου στήλη σαν νυστέρι.Τα φανάρια και οι φωτεινές επιγραφές συλλαβίζουν κάτι που δεν καταλαβαίνω.Οι περαστικοί σαν κούκλες βιτρίνας,που μοιάζουν χαμένες μακρυά από τα γυάλινα κλουβιά τους.
Λένε πως όταν αγαπάς κάποιον,θέλεις να είναι ευτυχισμένος,ακόμη κι αν δεν είναι μαζί σου.Πως ο έρωτας είναι ανιδιοτελές συναίσθημα.Μαλακίες.Αυτοί που τα λένε αυτά δεν έχουν ζήσει ούτε μια μέρα στον πραγματικό κόσμο,δεν έχουν ερωτευθεί ούτε δευτερόλεπτο.Μπερδεύουν τον έρωτα με την αγάπη.Και αγάπη που θέλει να είσαι ευτυχισμένος χωρίς τον άλλο,μάλλον έχει ξεθυμάνει από πόθο,εδώ και χρόνια.Μόνο η μάνα σου μπορεί να στο πει αυτό.
Ποιος είπε ότι ο έρωτας είναι ανιδιοτελής;Ο έρωτας είναι καπιταλιστής,θέλει όλη την ευτυχία για τον εαυτό του.Ο έρωτας είναι να γευθείς την ζούγκλα μέχρι το μεδούλι.Γιατί αυτό είναι.Και στη ζούγκλα το πιο επικίνδυνο είναι η σιωπή.Η σιωπή...Δεν αντέχεται.Κύματα σκουριάς μέσα στο σκοτάδι,ροκανίζουν σιγά σιγά την υπομονή και τη λογική σου.
Όταν έχεις ερωτευθεί κάποιον τόσο δυνατά,όταν έχεις συναντήσει κάποιον τόσο ίδιο με σένα και τόσο διαφορετικό ταυτόχρονα,είναι αδύνατον να είσαι ξανά ο εαυτός σου.Ο παλιός εαυτός σου.Δεν μπορείς να κρυφτείς πουθενά αλλού,παρά μόνο στην καρδιά του.Είναι σαν να προσπαθείς να φορέσεις ξανά τα παιδικά σου ρούχα.Είμαι ακόμα εδώ.Περιμένω.Ψάχνω.Δεν έχουν μείνει πολλά πιόνια στη σκακιέρα.Η τράπουλα τελείωσε και δεν έχω άλλα φύλλα στο μανίκι.
Κλείνω τις γρίλιες και πετάω τα ρούχα όπου βρω.Βάζω ένα τελευταίο ποτό και πέφτω στον καναπέ.Ο καπνός σκιτσάρει το περίγραμμα των μαλλιών σου στο κενό.Δεν ξέρω τι να κάνω,πως να σε νικήσω,όταν το μόνο που θέλω είναι να χάσω και να χαθώ μέσα σου.Όταν το μόνο που μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ζωντανός,να σε θεραπεύσει από όλα τα αντίδοτα και τα ημίμετρα που σε δηλητηριάζουν,να είναι το κραγιόν της παντού πάνω σου.Περίεργο παιχνίδι ο έρωτας,η καρδιά να τζογάρει περισσότερα από όσα έχει.Όπως είπε και ο Ισπανός συγγραφέας,αυτή η μηχανή που παράγει αίμα,κάποιο ψεγάδι θα'χει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου