Ή στιγμιότυπα από τη ζωή ενός ντετέκτιβ (που θα προτιμούσε να μείνει ανώνυμος)
I
Βασικοί κανόνες : Αν μας ανακαλύψει ο στόχος,δεν παίρνουμε χρήματα από αυτόν,όσα κι αν μας προτείνει.
Αν είναι γυναίκα,δεν υποκύπτουμε στα θέλγητρα της,όσο όμορφη κι αν είναι.Αυτό είναι τζόγος,και τζογάρει όποιος δεν νοιάζεται αν θα χάσει.Αν θέλεις να τζογάρεις,πήγαινε στο καζίνο.Το καλό όνομα που φτιάχνεται με τα χρόνια,δεν αγοράζεται,ούτε μπορείς να το αντικαταστήσεις.Είναι σαν την παρθενιά,μπορείς να το χάσεις μόνο μια φορά.
Μην κουβαλάς όπλο.Θα σε κάνει να αισθάνεσαι πιο δυνατός από όσο είσαι,και αυτό είναι ελάττωμα.
Mην υποτιμάς τους άλλους και μην υπερτιμάς τον εαυτό σου.Ποτέ.Το αντίθετο μπορεί να σε βοηθήσει κάποιες φορές,όμως πρέπει να ξέρεις να μετράς τους ανθρώπους και τις καταστάσεις,με τη σωστή μονάδα μέτρησης,την κατάλληλη στιγμή.
Μη ντύνεσαι σαν να είναι πρώτο ραντεβού,ούτε σαν να πας σε μετακόμιση.
Να ξεκινάς πάντα από τη χειρότερη πιθανότητα,το κάνει λίγο πιο εύκολο.
Και να θυμάσαι πάντα : Δεν υπάρχουν κακές ιδέες.
II
"Δηλαδή δε μπορεί μια γυναίκα να γίνει ντετέκτιβ;""Δεν ξέρω αν θα μπορούσε""Δεν είναι σεξιστικό αυτό;""Είναι η πραγματικότητα,δεν έχω γνωρίσει καμία""Αμφιβάλεις ότι κάποια μπορεί να είναι καλύτερη από σένα;""Καθόλου.Θα'θελα πολύ να τη γνωρίσω""Και τι θα της έλεγες;""Θα την ρώταγα αν θέλει να δουλέψει για μένα""Σαν συνεργάτης;""Σαν υπάλληλος.Μακάρι να είναι καλύτερη από μένα,θα της δώσω όλες μου τις υποθέσεις και θ'αράξω σπίτι,περιμένοντας να εισπράξω το ποσοστό μου""Τώρα αυτό δεν είναι σεξιστικό;""Καπιταλιστικό σίγουρα""Και αν είναι τόσο καλή,που θα σε προσλάβει εκείνη για υπάλληλο;Θα σε πείραζε;Να δουλέψεις για μια γυναίκα που είναι καλύτερη από σένα και πληρώνεται περισσότερο;""Καθόλου.Αν βγάζω πιο πολλά από όσα βγάζω τώρα.Θα είναι πολύ καλύτερα και με λιγότερες ευθύνες"
"Δεν είναι ένα ξεπερασμένο στερεότυπο η δουλειά σας;""Αν ήταν ξεπερασμένες έννοιες η μοιχεία,η απάτη,η απληστία και η βλακεία των ανθρώπων,τότε ναι.Αλλά μέχρι να κάνουμε όλοι τσουλήθρα,στα ουράνια τόξα μιας τέλειας,αταξικής και χωρίς ψυχολογικά προβλήματα ουτοπίας,όχι""Πόσες femme fatale έχετε γνωρίσει;""Καμία.Οι μοιραίες γυναίκες ξέρουν τι να κάνουν,σε ποιον και πότε.Δεν χρειάζεται να βάλουν κάποιον να ψάξει για αυτές.Οτιδήποτε επιθυμούν,τις ψάχνει""Ποιο κινηματογραφικό κλισέ δεν ισχύει στην πραγματικότητα της δουλειάς σας;"
"Το έγκλημα πληρώνει καλά".
ΙΙΙ
Τι μου έμαθε αυτή η δουλειά για τις σχέσεις;Αν το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί με δύο τρία ποτά πριν και πρωινό στο κρεβάτι πολύ αργότερα,τότε δεν θα λυθεί.Μην υποτιμάς ποτέ τη βλακεία των ανθρώπων,είναι η μόνη σταθερά σε αυτό τον κόσμο.Ξέρεις τι δημιουργεί τα μεγάλα εγκλήματα;Τα μικρά που δεν έγιναν ποτέ.Ο καυγάς που δεν συνέβη,εκείνη η αγένεια που κατάπιες,η προσβολή,η στιγμή αδιαφορίας.Το χάδι που δεν έδωσες ή δεν έλαβες.Όλα αυτά γίνονται μια πλημμυρίδα που σαρώνει τα πάντα,με ανύποπτη αφορμή.Δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
IV
Εφιάλτες δεν είναι τα άσχημα όνειρα που βλέπεις.Τους φόβους σου ενορχηστρωμένους από το υποσυνείδητο σου,οι ιδιωτικές ταινίες τρόμου που καίνε τα κύτταρα σου.Εφιάλτης είναι όταν ξυπνάς από τέτοια όνειρα και δεν είναι κανένας δίπλα σου.Να σε ρωτήσει τι έγινε,να σε αγκαλιάσει,να σου πει πως ήταν μόνο ένα όνειρο.Με εκείνη τη λέξη,μ'εκείνο το χάδι,να ξεπλύνει από πάνω σου τον ιδρώτα και κάθε δαχτυλικό αποτύπωμα του φόβου.Σηκώνομαι.Η μπλούζα της είναι ακόμα πάνω στο μαξιλάρι.
Χάθηκε ξανά.Με ανόητη αφορμή.
Οι τρεις μήνες που πέρασαν,ήταν από τους καλύτερους που έχω ζήσει.Έφυγε,και ο κόσμος μοιάζει με ξεθωριασμένη εφημερίδα,βωβή ταινία,χωρίς χρώματα,ήχους,όλα είναι λάθος και χωρίς νόημα.
Πήρε τα πάντα μαζί της και άφησε τη σιωπή.Αυτή την πικρή,βαριά σιωπή.Χωρίς προσμονή ή άρωμα.Χαϊδεύω τα ρούχα της.Τα αντικείμενα δεν είναι άψυχα,αποθηκεύουν συναισθήματα.Αγγίζω το περίγραμμα των χειλιών της στα τσιγάρα,τη ζεστασιά του λαιμού της στον καναπέ.
Τη σκιά της να με σκεπάζει,ενώ με αγκαλιάζει στην κουζίνα.Πάντα ξυπνάω πρώτος,πίνω καφέ και εκείνη έρχεται σαν γάτα.Κάθεται πάνω μου,πίνει μια γουλιά καφέ,παραπονιέται και φεύγει.Ψάχνω στα σεντόνια ψίχουλα της ανάσας της,της φωνής της.Δε θέλω να ξαναβγώ από το σπίτι και ταυτόχρονα δεν θέλω να κάτσω άλλο μέσα.
Νιώθω 90 χρονών και ταυτόχρονα 16.Δε ξέρω πως το κάνει,πως τα κάνει όλα αυτά.Τα καλά,καλύτερα από ποτέ και τα χειρότερα,ακόμη πιο άσχημα.Όταν κάνουμε έρωτα,ξαναπλάθει κάθε κομμάτι μου,κάθε χιλιοστό από την αρχή.Ξυπνάω και αισθάνομαι πως θα είμαι για πάντα νέος.Δεν έχει ξημερώσει ακόμα.Βγαίνω στο μπαλκόνι,η πόλη μοιάζει να έχει γεράσει χίλια χρόνια και'γω είμαι η πιο άσχημη ρυτίδα της.
Μπαίνω μέσα,κλείνω τα παντζούρια πριν το φως ξυπνήσει όλους τους πόνους μέσα μου,με αλφαβητική σειρά.
Δεν ξέρω που είσαι,τι κάνεις και τι σκέφτεσαι.Ξέρω όμως που πραγματικά ανήκεις.Δε θα βάλω τη μπλούζα σου στα άπλυτα,ούτε θα πετάξω το πακέτο με τα τσιγάρα.
I
Βασικοί κανόνες : Αν μας ανακαλύψει ο στόχος,δεν παίρνουμε χρήματα από αυτόν,όσα κι αν μας προτείνει.
Αν είναι γυναίκα,δεν υποκύπτουμε στα θέλγητρα της,όσο όμορφη κι αν είναι.Αυτό είναι τζόγος,και τζογάρει όποιος δεν νοιάζεται αν θα χάσει.Αν θέλεις να τζογάρεις,πήγαινε στο καζίνο.Το καλό όνομα που φτιάχνεται με τα χρόνια,δεν αγοράζεται,ούτε μπορείς να το αντικαταστήσεις.Είναι σαν την παρθενιά,μπορείς να το χάσεις μόνο μια φορά.
Μην κουβαλάς όπλο.Θα σε κάνει να αισθάνεσαι πιο δυνατός από όσο είσαι,και αυτό είναι ελάττωμα.
Mην υποτιμάς τους άλλους και μην υπερτιμάς τον εαυτό σου.Ποτέ.Το αντίθετο μπορεί να σε βοηθήσει κάποιες φορές,όμως πρέπει να ξέρεις να μετράς τους ανθρώπους και τις καταστάσεις,με τη σωστή μονάδα μέτρησης,την κατάλληλη στιγμή.
Μη ντύνεσαι σαν να είναι πρώτο ραντεβού,ούτε σαν να πας σε μετακόμιση.
Να ξεκινάς πάντα από τη χειρότερη πιθανότητα,το κάνει λίγο πιο εύκολο.
Και να θυμάσαι πάντα : Δεν υπάρχουν κακές ιδέες.
II
"Δηλαδή δε μπορεί μια γυναίκα να γίνει ντετέκτιβ;""Δεν ξέρω αν θα μπορούσε""Δεν είναι σεξιστικό αυτό;""Είναι η πραγματικότητα,δεν έχω γνωρίσει καμία""Αμφιβάλεις ότι κάποια μπορεί να είναι καλύτερη από σένα;""Καθόλου.Θα'θελα πολύ να τη γνωρίσω""Και τι θα της έλεγες;""Θα την ρώταγα αν θέλει να δουλέψει για μένα""Σαν συνεργάτης;""Σαν υπάλληλος.Μακάρι να είναι καλύτερη από μένα,θα της δώσω όλες μου τις υποθέσεις και θ'αράξω σπίτι,περιμένοντας να εισπράξω το ποσοστό μου""Τώρα αυτό δεν είναι σεξιστικό;""Καπιταλιστικό σίγουρα""Και αν είναι τόσο καλή,που θα σε προσλάβει εκείνη για υπάλληλο;Θα σε πείραζε;Να δουλέψεις για μια γυναίκα που είναι καλύτερη από σένα και πληρώνεται περισσότερο;""Καθόλου.Αν βγάζω πιο πολλά από όσα βγάζω τώρα.Θα είναι πολύ καλύτερα και με λιγότερες ευθύνες"
"Δεν είναι ένα ξεπερασμένο στερεότυπο η δουλειά σας;""Αν ήταν ξεπερασμένες έννοιες η μοιχεία,η απάτη,η απληστία και η βλακεία των ανθρώπων,τότε ναι.Αλλά μέχρι να κάνουμε όλοι τσουλήθρα,στα ουράνια τόξα μιας τέλειας,αταξικής και χωρίς ψυχολογικά προβλήματα ουτοπίας,όχι""Πόσες femme fatale έχετε γνωρίσει;""Καμία.Οι μοιραίες γυναίκες ξέρουν τι να κάνουν,σε ποιον και πότε.Δεν χρειάζεται να βάλουν κάποιον να ψάξει για αυτές.Οτιδήποτε επιθυμούν,τις ψάχνει""Ποιο κινηματογραφικό κλισέ δεν ισχύει στην πραγματικότητα της δουλειάς σας;"
"Το έγκλημα πληρώνει καλά".
ΙΙΙ
Τι μου έμαθε αυτή η δουλειά για τις σχέσεις;Αν το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί με δύο τρία ποτά πριν και πρωινό στο κρεβάτι πολύ αργότερα,τότε δεν θα λυθεί.Μην υποτιμάς ποτέ τη βλακεία των ανθρώπων,είναι η μόνη σταθερά σε αυτό τον κόσμο.Ξέρεις τι δημιουργεί τα μεγάλα εγκλήματα;Τα μικρά που δεν έγιναν ποτέ.Ο καυγάς που δεν συνέβη,εκείνη η αγένεια που κατάπιες,η προσβολή,η στιγμή αδιαφορίας.Το χάδι που δεν έδωσες ή δεν έλαβες.Όλα αυτά γίνονται μια πλημμυρίδα που σαρώνει τα πάντα,με ανύποπτη αφορμή.Δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
IV
Εφιάλτες δεν είναι τα άσχημα όνειρα που βλέπεις.Τους φόβους σου ενορχηστρωμένους από το υποσυνείδητο σου,οι ιδιωτικές ταινίες τρόμου που καίνε τα κύτταρα σου.Εφιάλτης είναι όταν ξυπνάς από τέτοια όνειρα και δεν είναι κανένας δίπλα σου.Να σε ρωτήσει τι έγινε,να σε αγκαλιάσει,να σου πει πως ήταν μόνο ένα όνειρο.Με εκείνη τη λέξη,μ'εκείνο το χάδι,να ξεπλύνει από πάνω σου τον ιδρώτα και κάθε δαχτυλικό αποτύπωμα του φόβου.Σηκώνομαι.Η μπλούζα της είναι ακόμα πάνω στο μαξιλάρι.
Χάθηκε ξανά.Με ανόητη αφορμή.
Οι τρεις μήνες που πέρασαν,ήταν από τους καλύτερους που έχω ζήσει.Έφυγε,και ο κόσμος μοιάζει με ξεθωριασμένη εφημερίδα,βωβή ταινία,χωρίς χρώματα,ήχους,όλα είναι λάθος και χωρίς νόημα.
Πήρε τα πάντα μαζί της και άφησε τη σιωπή.Αυτή την πικρή,βαριά σιωπή.Χωρίς προσμονή ή άρωμα.Χαϊδεύω τα ρούχα της.Τα αντικείμενα δεν είναι άψυχα,αποθηκεύουν συναισθήματα.Αγγίζω το περίγραμμα των χειλιών της στα τσιγάρα,τη ζεστασιά του λαιμού της στον καναπέ.
Τη σκιά της να με σκεπάζει,ενώ με αγκαλιάζει στην κουζίνα.Πάντα ξυπνάω πρώτος,πίνω καφέ και εκείνη έρχεται σαν γάτα.Κάθεται πάνω μου,πίνει μια γουλιά καφέ,παραπονιέται και φεύγει.Ψάχνω στα σεντόνια ψίχουλα της ανάσας της,της φωνής της.Δε θέλω να ξαναβγώ από το σπίτι και ταυτόχρονα δεν θέλω να κάτσω άλλο μέσα.
Νιώθω 90 χρονών και ταυτόχρονα 16.Δε ξέρω πως το κάνει,πως τα κάνει όλα αυτά.Τα καλά,καλύτερα από ποτέ και τα χειρότερα,ακόμη πιο άσχημα.Όταν κάνουμε έρωτα,ξαναπλάθει κάθε κομμάτι μου,κάθε χιλιοστό από την αρχή.Ξυπνάω και αισθάνομαι πως θα είμαι για πάντα νέος.Δεν έχει ξημερώσει ακόμα.Βγαίνω στο μπαλκόνι,η πόλη μοιάζει να έχει γεράσει χίλια χρόνια και'γω είμαι η πιο άσχημη ρυτίδα της.
Μπαίνω μέσα,κλείνω τα παντζούρια πριν το φως ξυπνήσει όλους τους πόνους μέσα μου,με αλφαβητική σειρά.
Δεν ξέρω που είσαι,τι κάνεις και τι σκέφτεσαι.Ξέρω όμως που πραγματικά ανήκεις.Δε θα βάλω τη μπλούζα σου στα άπλυτα,ούτε θα πετάξω το πακέτο με τα τσιγάρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου