Σάββατο 11 Ιουνίου 2022

Η τέχνη της λήθης ή η λήθη ως τέχνη

 


Η μετακίνηση θα θέλει πάντα μεγαλύτερες ταχύτητες, ασφαλέστερους αυτοκινητόδρομους, ελαχιστοποιημένους χρόνους άφιξης. Το ταξίδι δεν μπορεί παρά να ζητάει όλα τα αντίθετα. Ήμουν πάντα υπέρμαχος του ταξιδιού. Αν θέλω να πάω κάπου γρήγορα, παίρνω το αεροπλάνο.

James May

Τέλος της εβδομάδας. Ένα  τρένο προτάσεων  ξεφορτώνει την πλήξη σε διάφορες στάσεις. Τελευταίοι επιβάτες, οι λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Το κέντρο ένα αδιέξοδο, κι όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς τα εκεί. Προσπαθείς να ζωγραφίσεις με λέξεις, το πορτρέτο των ημερών που έφυγαν. Του Σ\Κ. Ν'αναμετρηθείς με τον εαυτό σου. Με τις προσδοκίες  που εξακολουθούν να σε γοητεύσουν, όσο κι αν φοβάσαι τις ματαιώσεις. Υπάρχει ακόμα μέσα μας, παρελθόν που δεν έχει παρέλθει;

Ο ουρανός μοιάζει με τεράστια γυάλα, σύννεφα και όνειρα κολυμπάνε μαζί. Περιμένεις τη νύχτα. Οι καλοκαιρινές νύχτες έχουν  κινηματογραφικό μυστήριο και σαγήνη, ένα άρωμα μυστικών που σε καλούν να αποκαλύψεις. Κάποιος πέταξε μερικά αστέρια στον ουρανό, και'συ πρέπει διακρίνεις τους αστερισμούς, να ενώσεις τον χάρτη. Που οδηγεί; Ίσως πουθενά. Δεν χρειάζεται να φτάσεις στην άλλη άκρη του κόσμου για να γευτείς την στιγμή.

Αν πρέπει να αναρωτηθείς για τόσα πολλά, δεν υπάρχει λόγος να το τολμήσεις. Σκέφτεσαι. Πως φοβάσαι την επιτυχία. Στον νευρωτικά καπιταλιστικό και καπιταλιστικά νευρωτικό κόσμο που ζούμε, κάποιος έβαλε και αυτή τη φοβία στη λίστα που δεν τελειώνει ποτέ. Success phobia. Αφήνεσαι. Η μνήμη ταξιδεύει από ρωγμή σε ρωγμή. Τι ψάχνει; Λίγο πριν την κόψη της κραυγής του ήλιου, παραδίνεσαι στα βάθη του πυρετού.

Τι θέλεις; Να ξαναζήσεις εκείνο το καλοκαίρι. Ή να ξαναζήσεις όπως εκείνο το καλοκαίρι. Να κλείσεις τα μάτια μέσα στο νερό και, όταν τα ανοίξεις, να είσαι κάπου αλλού, κάποιος άλλος. Να ξυπνήσεις μέσα στο όνειρο. Έστω για λίγο. 


                                             Music To Lose Yourself



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου