To Killer είναι μινιμαλιστικό σε σχέση με τις τελευταίες ταινίες του Fincher. Όμως είναι πολλά περισσότερα από μια άσκηση ύφους. Στο χαρτί είναι μια απλή ιστορία εκδίκησης. Έχουμε δει νιοστές παραλλαγές του θέματος. Η διαφορά ανάμεσα σε έναν καλό σκηνοθέτη και σε έναν μεγάλο, είναι πως θα σου παρουσιάσει κάτι συνηθισμένο με διαφορετικό τρόπο.
Η μεταφορά του ομώνυμου γαλλικού κόμικ στην οθόνη, είναι από τις καλύτερες ταινίες του 2023. Σε μια εποχή που κυριαρχεί η αφηγηματική φλυαρία(λέγε με Σκορτσέζε και Νόλαν), και κάθε "σοβαρό" φιλμ χρειάζεται 3+ ώρες για να ξεδιπλώσει το σύμπαν του, ο Αμερικανός σκηνοθέτης δείχνει πως η απλότητα της ποιότητας είναι πάντα καλύτερη από την ποσόστητα.
Ο Fincher βρίσκει στον Fassbender τον ιδανικό πρωταγωνιστή, το alter ego του υποκριτικά. Ο ανώνυμος επαγγελματίας δολοφόνος δεν είναι ο John Wick. Είναι κλινικός, χειρουργικά ακριβής. Θέλει να παραμένει αόρατος ακόμα και σε κοινή θέα. Η κινηματογραφική αφήγηση και η φωτογραφία περιγράφουν τις λεπτομέρειες των μεθόδων του εξαιρετικά, ούτε ένα πλάνο περιττό.
Σε μια ταινία με λίγους διαλόγους, ο Fassbender - στην καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του - λέει τα πάντα χωρίς να λέει σχεδόν τίποτα. Και ο παραμικρός μορφασμός αποκαλύπτει κάτι για τον χαρακτήρα. Το διακριτικό score των Renzor & Ross και τα τραγούδια των Smiths, ντύνουν ιδανικά τις σκηνές. Το μικρό αλλά χαρακτηριστικό πέρασμα της Tilda Swinton, η χορογραφία της μάχης στο Μαϊάμι, το ατμοσφαιρικό voice over, κομμάτια ενός παζλ που συμπλήρωνεται αρμονικά από την τελειομανία του Fincher.
Το Killer είναι η μετεμψύχωση του Samurai του Melville, σε μια καλύτερη εκδοχή. Και όπως ο Γάλλος σκηνοθέτης γύρισε μια άτυπη τριλογία με τον Delon, αρχετυπικά noir και οι εμβληματικότερες ταινίες της φιλμογραφίας του, θέλουμε κάτι ανάλογο από τη συνεργασία Fincher και Fassbender.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου