ΠΑΣΟΚ και Iron Maiden

Αφορμή και έμπνευση γι'αυτό το κείμενο ήταν ένα σχόλιο στο site του Metal Hammer και η απάντηση που ξεκλείδωσε τη σκέψη (thanks daprof).
                          Μεγάλο κομμάτι του metal κοινού στη χώρα μας έχει μια δογματική ψύχωση\σχέση με τη μουσική που ακούει και περισσότερο με τους Iron Maiden.Τόσο στον πραγματικό όσο και στον ψηφιακό κόσμο,δεν έχω δει τέτοια οπαδική προσκόλληση με άλλο συγκρότημα.
                           Δε μιλάμε για γούστα,στα γούστα νταβατζής δε μπαίνει.Μιλάμε όμως για αυτοτύφλωση κομματικού τύπου.Θα ήταν εύκολη(και αφόρητα κοινότυπη)  η παρομοίωση  με τη ΚΝΕ.
ΠΑΣΟΚ και Maiden μεγαλούργησαν στα '80s.Ταυτίστηκαν απόλυτα με τη συγκεκριμένη δεκαετία.
                            Από τη μια ένα κόμμα που διαμόρφωσε τη σύγχρονη Ελλάδα,οριοθετώντας την έννοια "διαφθορά",με χιλιάδες οπαδούς ακόμα μεθυσμένους από την αύρα του μεγάλου αρχηγού.To ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα,είναι τρόπος ζωής.
                              Από την άλλη ένα συγκρότημα-συνώνυμο με το metal στα '80's (απόλυτα δίκαια) αυτοπαρωδία και σκιά του εαυτού του τα επόμενα 20 χρόνια,με έλληνες ακροατές (sic) που το ημερολόγιο τους,κάθε χρόνο γράφει 1986,άντε 1988.
                              Αναρωτιέμαι αν και σε άλλες χώρες υπάρχουν τέτοιοι οπαδοί.Maidenοφρουροί που τα βλέπουν όλα μαγικά.Δε γράφω για αυτούς που τους αρέσει η μουσική,που έχουν μια έστω ερωτική εμμονή με το συγκρότημα.Υπάρχει μια λεπτή,ίσως δυσδιάκριτη γραμμή που όμως ξεχωρίζει οπαδούς από οπαδούς.
                               Για τύπους που δε σηκώνουν κουβέντα για το ο,τιδήποτε έχει να κάνει με τη μπάντα.Που ο αρχηγός έχει πάντα δίκιο.Δε γίνεται να πεις κάτι για τον Gers,δεν υπάρχει κάτι αρνητικό για τον Bailey.Αν είσαι κάτω από 25,δεν δικαιούσαι να ομιλείς αρνητικά για τους Maiden,αν είσαι κάτω από 20,δεν δικαιούσαι να μιλάς γενικά για τους Maiden.
                                 Πρέπει να έχεις υπόβαθρο,πτυχιακή και τουλάχιστον δύο μεταπτυχιακά πάνω στο στο συγκρότημα για να μπορείς να μιλήσεις.
                                  Το κείμενο είναι εσκεμμένα υπερβολικό για να τονίσει τις αντιθέσεις με την ατελείωτη φέτα που έχει σαπίσει εδώ και χρόνια.Τα στερεότυπα σε μια μουσική είναι τα χαρακτηριστικά της ταυτότητας της τα πρώτα χρόνια.Η διατήρηση τους στη συνέχεια είναι μια μορφή παράδοσης -αισθητικής αυτοεπιβεβαίωσης-,ο αυτοσαρκασμός και η αυτοδιακωμώδηση  δείγμα υγείας.
                                   Δε γίνεται όμως να ακούω και να διαβάζω  τύπους που την έχουν δει αρχιεπίσκοποι και καθοδηγητές,να πορδορητορεύουν για τα παλιά,καλά,αγνά χρόνια,το μυστικό του ατσαλιού που νοθεύτηκε και άλλες σάπιες κλανιές.
                                     Δεν υπάρχουν τα καλά,παλιά,χρόνια.Καλή μουσική εβγαίνε και πριν 10,20,30 χρόνια,καλή βγαίνει και τώρα.Αν εσύ μασκαρεύεις τη νοσταλγία σου με ρομαντικές σάλτσες,η αλήθεια παραμένει.Νοσταλγείς μια εποχή που δεν είχες υποχρεώσεις,ήσουν ξέγνοιαστος,νεότερος και το μέλλον σου φαινόταν κάτι πολύ μακρινό.
                                      Η μεγαλύτερη έννοια σου ήταν που θα πας το Σάββατο,πως θα ξεμοναχιάσεις την μπροστινή και πως θα κλέψεις τα ρέστα από το σούπερ μάρκετ για να πάρεις CD.Δεν ήταν καλύτερη η εποχή,εσύ πέρναγες καλύτερα.Και κάποιος άλλος νοσταλγούσε τη δικιά του εφηβεία\φοιτητική ζωή και η αλυσίδα φτάνει μέχρι τον Αυστραλοπίθηκο που νοσταλγούσε τη πρώτη του σπηλιά.
                                     Και βγάζεις έμμεσα\υποσυνείδητα τη  ζήλια σου στις νέες γενιές.Που αν δε το έχεις καταλάβει γελάνε μαζί σου.Που είναι καλύτερα ενημερωμένες,ένα μέρος πολύ πιο ανοιχτόμυαλο και απολαμβάνει τη μουσική όπως δε θα μπορέσεις ποτέ.
                                    Το internet,είπες;Μακάρι να υπήρχε και στην εφηβεία μου.Θα είχα γλυτώσει πολλές πατάτες.Η σωστή χρήση είναι που του δίνει αξία.Αν εσύ χρειάζεσαι γραμμόφωνο για ν'ακούσεις το ατσάλι να ριγεί ,πρόσεχε εκεί στη σπηλιά μη πέσει νερό και στο χαλάσει.
                                     Ξοδεύω άσκοπα ψηφιακό μελάνι το ξέρω,όμως έχω βαρεθεί το μεταλλοπατερισμό σε όλες του τις μορφές, το politically correct που διαμορφώνεται και όλα τα νεκρόφιλα κλισέ."Ο σωστός μεταλλάς δε κατεβάζει,δε βλέπει τηλεόραση,δε κλάνει όταν ακούει Sabbath κτλ.".
                                       Όταν θα σταματήσουν να βγαίνουν CD βάλτε το router στο πάτο και καλή λευτεριά.Η αγάπη για τη μουσική και το συναίσθημα δεν μπορούν να μετρηθούν.Maidenοφρουροί και μεταλλοτσολιάδες ίσως πάντα θα υπάρχουν όπως και γενικά άνθρωποι που θα ζουν με -ή στο- παρελθόν,ταμπουρωμένοι πίσω από τα στερεότυπα.
                                        Όσο όμως θα υπάρχουν ακροατές με ανοιχτά αυτιά,μυαλά,φαντασία,αυτοσαρκασμό  και πάθος,αυτή η μουσική θα ανανεώνεται,θα εμπλουτίζεται,θα συνεχίζει να εμπνέει και να διατηρεί τον εφηβικό της ενθουσιασμό.
Βάλτε τις παρωπίδες στα σκουπίδια και βγάλτε το μυαλό από'κει..