“Eίσαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις να τελειώσεις;”Tη κοίταξε συνοφρυωμένος.”Tη παρτίδα” του απάντησε χαμογελώντας.”Πάντα τελειώνω,ειδικά όταν το αρχίζεις εσύ”.To πρώτο λευκό πιόνι που της παίρνει μεταμορφώνεται σε δυο εραστές που πέφτουν στο πάτωμα αγκαλιασμένοι.
“Αυτό δε σημαίνει πως θα σε αφήσω να κερδίσεις””Θα με αφήσεις να χάσω;””Mερικές φορές ο χαμένος κερδίζει περισσότερα””Για να το λες,κάτι θα ξέρεις”Tου χαμογέλασε ξανά,τα δάχτυλα τους ακούμπησαν φευγαλέα πάνω στη σκακιέρα.Του έριξε το μαύρο πιόνι.
Η παρτίδα συνεχίζεται.Τα πιόνια πέφτουν σαν εκτελεσμένοι.Εκείνη αγγίζει το στήθος της,δήθεν αδιάφορα,και βάζει τα δάχτυλα της ανάμεσα στα χείλη της.Του αποσπά τη προσοχή.Προσπαθεί να συγκεντρωθεί,αλλά δε τα καταφέρνει.Εκείνη τραβάει λίγο το άνοιγμα από το φόρεμα της και ξαναβάζει τα δάχτυλα στο στόμα της.
“Δε παίζεις δίκαια””Είπα ποτέ κάτι τέτοιο;””Εξάλλου,υπάρχει κάτι πιο δίκαιο από το να παραδέχεσαι πως θα παίξεις βρώμικα;””Eξαρτάται””Aπό τι;””Πόσο βρώμικα;”.Γέλασε,ενώ το δεξί της χέρι χάιδευε το πιόνι του βασιλιά με σαφές υπονοούμενο.Το βλέμμα του παγιδεύτηκε στα δάχτυλα της.
“Έχουμε μείνει με πέντε πιόνια ο καθένας,τι θα έλεγες να ανεβάζαμε το στοίχημα;””Δεν ήξερα πως υπήρχε στοίχημα””Πάντα υπάρχει,αλλιώς ποιο το νόημα;””H χαρά του παιχνιδιού;””Aυτά είναι για τους ερασιτέχνες και τα παιδιά.Λοιπόν;””Tι προτείνεις;””Κάθε πιόνι θα αντιστοιχεί και σε ένα ρούχο.Nικητής όποιος γδύσει τον άλλο ””Δεν είναι κρίμα να μείνεις γυμνή,αφού σου πάρω τα επόμενα δύο πιόνια;”
Ο αξιωματικός πέφτει,γίνεται όπλο που καπνίζει.Ο ίππος πέφτει,γίνεται σπορ αυτοκίνητο που τρακάρει.Πέφτουν δύο ακόμα πιόνια,ποτήρια που σπάνε.Το δάχτυλο της στο στόμα.Κάνει τη κίνηση της.Το πιόνι πέφτει,τα τετράγωνα της σκακιέρας σαν ντόμινο,πέφτουν μέχρι που η γραμμή φτάνει μέχρι τα μάτια του,ρίχνει μια σκιά πάνω στο πρόσωπο του.
“Mατ”.Σηκώνεται από τη καρέκλα.Ανάβει τσιγάρο,προσπαθεί να κρύψει τον εκνευρισμό του.Γυρίζει προς το μέρος της.Το ειρωνικό της χαμόγελο τον ερεθίζει και τον εξαγριώνει ταυτόχρονα.Την αρπάζει από το χέρι και την κολλάει πάνω του.”Aς παίξουμε κάτι άλλο””Kάτι που να μπορείς να κερδίσεις;””Kάτι που δεν μπορείς να χάσεις”.Tη φίλησε αργά στην αρχή,και μετά άφησε όλο το θυμό να ξεχειλίσει στο χείλη της.
Τα δάχτυλα της αγκάλιασαν τα μαλλιά του ενώ τον έσφιγγε πάνω της.”Mου χρωστάς τα ρούχα σου”.Πέταξε τη σκακιέρα κάτω και την ξάπλωσε στο τραπέζι.Οι αντανακλάσεις τους λιώνουν μέσα στο ποτήρι με το κρασί.Το τραπέζι κουνιέται,το ποτήρι πέφτει και σπάει.Το κόκκινο κρασί κυλάει πάνω στη σκακιέρα σαν αίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου