Η μέρα είναι μεγάλη και σου καίει τα μάτια , και η νύχτα είναι πολύ μικρή για να σε προστατεύσει , όπως πολύ σοφά είχε γράψει ο θείος Τσαρλς. Θυμάμαι να βγαίνω από μαγαζί 11:30 το πρωί, μετά από 12 ώρες πιώματος. Να φοράω γυαλιά ηλίου. Όταν σε χτυπάει το φως της μέρας μετά από μεθύσι, νιώθεις φορτωμένος όλες τις ήττες του κόσμου. Και απλά θέλεις να κοιμηθείς, για να συνεχίσεις το επόμενο βράδυ. Δεν αναπολώ την Μπουκοφκική περίοδο της ζωής μου.
Απλά στα 40 σχεδόν τίποτα δεν έχει σημασία και νόημα. Σχεδόν τίποτα. Μόνο ένα plot twist που θα αλλάξει τα πάντα στην πιο επικίνδυνη στροφή. Οι ταινίες σε αντίθεση με τη ζωή έχουν νόημα. Μόνο που καμιά φορά, όταν έχεις ζήσει τη ζωή σου σαν ταινία, όλα μοιάζουν αδιάφορα. Όπως είπε και ο Νερούδα, for with blood and darkness poetry is written, poetry should be written.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου