Εμπνευσμένο από το Ερωτικό του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
Δεν συλλαβίζει η φωτιά
ούτε η σιωπή ματώνει
μες του καθρέφτη την σκουριά
νύχτα βαθιά σαν φυλακή
ίσως γραμμένο στο γυαλί
κραγιόν μαζί με δάκρυ
η τελευταία η κραυγή.
Κομμάτια έγινε το ναι
ανάσα τώρα η στάχτη
στέγνωσε στα χείλη η προσμονή
το κάθε ρήμα μια ρωγμή
αντωνυμίες κτητικές
να γίνονται θηλιές
άσε το όχι να κοπεί
κι όταν γευτείς το αίμα
η απόσταση θα γίνει προσευχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου